Η αξία της οργανωμένης ομαδικής ζωής, της οργανωμένης πάλης για έναν κοινό σκοπό και η αξιοποίηση του κάθε συντρόφου προς αυτόν το σκοπό ήταν ζητήματα που απασχολούσαν τους κρατούμενους. Τόσο η εφημερίδα τους, όσο και συζητήσεις που διοργανώνονταν από την Ομάδα Συμβίωσης συνέβαλαν στο να ξεκαθαρίζονται τέτοιοι προβληματισμοί και να τονώνεται το αίσθημα της αλληλεγγύης, να αναδεικνύεται η αξία της οργανωμένης ζωής και πάλης.

Ενδεικτικό είναι το άρθρο που φιλοξενείται στη στήλη «Μαχητικά λόγια», το οποίο προφανώς έρχεται να απαντήσει σε ερωτήματα και αδυναμίες κατανόησης ορισμένων κρατουμένων: «Κι αλήθεια, πώς είναι δυνατόν - ρωτάει ο απλός άνθρωπος - να προσαρμόσουν τους εαυτούς των, να μονιάσουν και να στήσουν μια ζωή ήσυχη κι αρμονική εβδομήντα άνθρωποι σκορπισμένοι σε τέσσερα διαφορετικά νησιά, χωρισμένοι σε ομάδες και ομαδούλες ή και στο κάτω της γραφής μόνοι τους, που δημιούργησαν μια διαφορετική πάνω - κάτω ζωή, που ζήσανε σε διαφορετικές λίγο - πολύ συνθήκες και που έχουν - άνθρωποι είμαστε - τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους;».

«Απλό κι ευκολονόητο για μας - λέει ο σύντροφος - είναι το μυστικό. Κοινό ιδανικό το λέν'. Αυτό είναι που ενώνει όλους με έναν αδιάσπαστο κρίκο και τους κάνει να ανεβαίνουν όλοι μαζί τον ανηφορικό δρόμο του καθήκοντος. Μη σου φαίνεται παράξενο. Θα μπορούσες ακόμα να μας δεις να ζούμε με την ίδια αρμονική και ήσυχη ζωή και μ' Αραπάδες και με Κινέζους και με κατοίκους της Γης του Πυρός ακόμα, που ούτε καν τους φανταστήκαμε, αρκεί μονάχα να μας σκεπάζει η σημαία του κοινού ιδανικού, αρκεί να μας φλογίζει η φωτιά της κοινής πίστης, αρκεί να μας έδινε φτερά ο κοινός σκοπός.

Υπάρχει, βέβαια, και η επιβολή - πόσο δεν ταιριάζει αυτή η λέξη! - της οργάνωσης. Καλύτερα θα 'θελα να πω, υπάρχει το πατρικό και τρυφερό βλέμμα της οργάνωσης, που παρακολουθεί τον κάθε σύντροφο σ' όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του, υπάρχει το σταθερό και δυνατό χέρι που ξέρει να διορθώνει και να καθοδηγεί».

Μεγαλύτερη αξία αποκτούν τα λόγια ενός «εξωομαδικού κρατουμένου», όπως κι ο ίδιος αυτοαποκαλείται, σχετικά με τη σημαντική συμβολή της οργανωμένης σε ομάδες ζωής στους τόπους εξορίας. Οπως γράφει χαρακτηριστικά: «Στην Ανάφη ζούσαμε μακριά από την Ομάδα, μακριά από την κομμουνιστική καθοδήγηση». Στη συνέχεια εξηγεί τι τον οδήγησε να ενταχθεί κι ο ίδιος στη νέα ενιαία ομάδα της Κέας:

«Βοήθησε (σ.σ. η καθοδήγηση της ομάδας) κατά το δυνατό τρόπο από οικονομικής άποψης τόσο στην Ανάφη, άλλο τόσο και για την ετοιμασία του ταξιδιού μας. Επίσης σημαντικό γεγονός είναι η κατά το ταξίδι μας - Ανάφη, Κέα - περισυλλογή όλων των σκόρπιων επαναστατικών δυνάμεων των άλλων νησιών, το μπάσιμο όλων μας σε μια ενιαία ομάδα. Ενα τρίτο γεγονός σημαντικότατο από εσωτερική πλευρά της ομάδας είναι η στο μεγάλο βαθμό ανάπτυξη από πνευματική, μορφωτική και εκπολιτιστική άποψη, στην πειθαρχία, στην αλληλοεκτίμηση και σεβασμό (...)».

Για να καταλήξει: «Ανάγκη, λοιπόν, είναι και σε μας τους εξωομαδικούς και νυν μέλη της νέας ομάδας να βοηθήσουμε και να διαθέσουμε με απόλυτη εμπιστοσύνη όλες μας τις δυνάμεις στο Γραφείο της νέας ομάδας, που εγγυήσεις για μας είναι η πραγματοποίηση και λύση τόσων σοβαρών ζητημάτων μέσα σε ολιγόχρονο διάστημα».