Η εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 4 Ιούνη, στις 10 π.μ., με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Οι αναχωρήσεις για την Ανάφη έχουν ως εξής:

Παρασκευή 3 Ιούνη από το λιμάνι του Πειραιά στις 9 μ.μ.

Σάββατο 4 Ιούνη από το λιμάνι Αθηνιού της Σαντορίνης στις 7.30 π.μ.

Η αποχώρηση από την Ανάφη θα γίνει το βράδυ του Σαββάτου 4 Ιούνη στις 11.30 μ.μ.

Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται μέσω των Κομματικών Οργανώσεων.

Η Ανάφη πέρασε στην Ιστορία ως ένας από τους πρώτους τόπους εξορίας, όπως λειτούργησε από το 1924 έως το 1943 και από το 1946 έως το 1948. Η εξορία σε ένα τόσο άγονο και απομονωμένο μέρος, που δεν μπορούσε να θρέψει ούτε τους κατοίκους του, συνιστούσε βασανιστήριο, με τους εξόριστους να είναι αντιμέτωποι με μόνιμο υποσιτισμό. Πηγή αντοχής υπήρξαν η πίστη στα ιδανικά του ΚΚΕ και η στήριξη των οργανώσεων αλληλεγγύης. Εμπνεόμενοι από ανώτερα ιδανικά, οι εξόριστοι μετέτρεψαν τον άγονο βράχο σε τόπο μόρφωσης, πολιτισμού και συντροφικής ζωής, άλλο ένα «άπαρτο κάστρο».

Ενα συνηθισμένο κόλπο των κρατικών αρχών, προκειμένου να μεγαλώνει η πίεση στους εξόριστους για υποχώρηση, ήταν η κατακράτηση της αλληλογραφίας. Οταν ερχόταν γράμμα γι' αυτούς οι αρχές πέταγαν τον άδειο φάκελο έξω από τον θάλαμο του παραλήπτη, ο οποίος όταν πήγαινε να ζητήσει το περιεχόμενό του αντίκριζε ως προαπαιτούμενο το έντυπο της δήλωσης μετανοίας.

Αντίστοιχα, επέτρεπαν στις οικογένειες των εξόριστων να πηγαίνουν με άδεια στο νησί και να μένουν μερικές μέρες, εφόσον διέβλεπαν ότι θα έχουν κάποιο όφελος. Τον χρόνο παραμονής τον καθόριζε το υπουργείο, όμως ο διοικητής του στρατοπέδου είχε δικαίωμα να παρατείνει την άδεια αν έβλεπε ότι μπορούσε να αποσπάσει κάτι, δηλαδή οι συγγενείς να πάρουν μαζί τους τον εξόριστο αφού είχε υπογράψει δήλωση. Βεβαίως υπήρχαν εξόριστοι που καθώς είχαν έρθει σε σύγκρουση με τις οικογένειές τους, λόγω των ιδεών τους, δεν πήραν ούτε γράμμα. Αλλά και το παράδειγμα της πλειοψηφίας των συγγενών των εξόριστων, που τους στήριξαν με πολλούς τρόπους.

Παράδειγμα αλύγιστης στάσης, ανάμεσα σε δεκάδες ακόμα, αποτελεί η Ηλέκτρα Αποστόλου. Στις 17/7/1939 εξορίζεται στην Ανάφη. Στο μεταξύ, όταν βρισκόταν στο Τμήμα Μεταγωγών του Πειραιά, είχε γεννήσει την κόρη της. Την ίδια περίοδο συλλαμβάνεται και ο άντρας της και οδηγείται στις φυλακές της Κέρκυρας. Προσπαθεί μέσω αλληλογραφίας να τον στηρίξει, να κρατήσει ψηλά το αγωνιστικό του πνεύμα. Ομως εκείνος δεν αντέχει και υπογράφει δήλωση μετανοίας. Η Ηλέκτρα και αυτό το αντιμετωπίζει με παλικαριά και κομμουνιστική αποφασιστικότητα. Αφού του θυμίζει τους όρκους που είχαν δώσει πριν παντρευτούν, ότι θα αγωνιστούν για τα ιδανικά τους, τον χωρίζει και τον προτρέπει να ζήσει τίμια.