Μεγάλη σύσκεψη οργάνωσε η ΤΟ Κατασκευών της ΚΟ Αττικής στον χώρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, την Παρασκευή 13 Μάη, με θέμα «Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η στάση των λαών», με ομιλητή τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ο ομιλητής στην αρχική του παρέμβαση προσδιόρισε τα στοιχεία της νέας φάσης που διερχόμαστε, λέγοντας:

«Βρισκόμαστε μπροστά στην εκδήλωση μιας νέας κρίσης στην ΕΕ χωρίς πτώση των τιμών, αλλά αντίθετα με εκτίναξη της ακρίβειας, του πληθωρισμού και ταυτόχρονα με αυξημένο κίνδυνο παράτασης και επέκτασης του πολέμου ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στην υπό διαμόρφωση ευρασιατική συμμαχία Ρωσίας - Κίνας.

Δεν παρουσιάζεται κάθε μέρα αυτός ο θανατηφόρος συνδυασμός για τα δικαιώματα, το εισόδημα και την ίδια τη ζωή των λαών. Ομως, αυτές οι σημαντικές εξελίξεις αυξάνουν ταυτόχρονα τη δυνατότητά μας να φωτίσουμε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, που ήδη μας βομβαρδίζει με ανατιμήσεις και μέτρα καταστολής και μπορεί να μας σύρει στο σφαγείο με τις πραγματικές βόμβες.

Να φωτίσουμε πόσο απατηλές ήταν και είναι οι συνεχείς υποσχέσεις για επιστροφή στην κανονικότητα και στην ευημερία για όλους. Η μόνη κανονικότητα που μπορεί να προσφέρει το σημερινό σύστημα είναι αυτή που ζούμε. Οι θυσίες του λαού δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε.

Αυτό στη δική μας χώρα σημαίνει ότι πρέπει αποφασιστικά να εναντιωθούμε στην άρχουσα τάξη, που μας μπλέκει όλο και βαθύτερα στην αναμέτρηση των ιμπεριαλιστικών κέντρων για να αναβαθμίσει τη θέση της και τα κέρδη των ομίλων της. Αυτήν την ολέθρια για τον λαό κατεύθυνση στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, γιατί όλα υπηρετούν τους στρατηγικούς στόχους των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων.

Πρέπει να αναμετρηθούμε άμεσα με τους στόχους και τις δεσμεύσεις της άρχουσας τάξης στα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Να υπάρξει ξεσηκωμός ενάντια στη νέα Ελληνοαμερικανική Συμφωνία που μονιμοποιεί τις βάσεις του θανάτου. Να βάλουμε πλώρη για τη μεγάλη αναμέτρηση με τη δικτατορία του κεφαλαίου, για την αποδέσμευση απ' το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας».

Αμέσως μετά την ομιλία, ακολούθησε πλούσια συζήτηση. Σε ερώτηση για τον κίνδυνο γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου ακόμα και με πυρηνικά όπλα, ο Μ. Παπαδόπουλος σημείωσε: «Υπάρχει σοβαρός λόγος για την κλιμάκωση της αναμέτρησης ανάμεσα στον ευρωατλαντικό άξονα και την υπό διαμόρφωση ευρασιατική συμμαχία. Είναι η μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής, το ξαναμοίρασμα των αγορών και εδαφών με οικονομική και στρατιωτική σημασία.

Ηδη, πέρα απ' τις στρατιωτικές ενέργειες, κλιμακώνεται η διαπάλη και η προσπάθεια διαχωρισμού των δύο στρατοπέδων στο ενεργειακό, στο τεχνολογικό και στο νομισματικό επίπεδο. Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι τεράστια και, όπως επισήμανε ο Μαρξ, για 300% κέρδος δεν υπάρχει έγκλημα που το κεφάλαιο θα διστάσει να διαπράξει.

Γι' αυτόν τον λόγο τα ιμπεριαλιστικά κέντρα κατασκευάζουν και έχουν εντάξει στα σχέδιά τους και πυρηνικά όπλα μικρότερης ισχύος που μπορούν να αξιοποιηθούν σε συνδυασμό με τα συμβατικά όπλα. Μάλιστα, υπάρχει ολόκληρη συζήτηση εδώ και δεκαετίες για τις κατάλληλες αναλογίες ανάπτυξης τέτοιων όπλων, ενώ ταυτόχρονα εγκαταλείπονται και οι όποιες δεσμεύσεις και σχετικές συμφωνίες περιορισμού τους.

Ολα αυτά δείχνουν την επείγουσα σημασία να βάλει τη σφραγίδα του ο λαϊκός παράγοντας, για να φράξει τον δρόμο σ' αυτήν την επικίνδυνη κλιμάκωση. Ολα αυτά υπογραμμίζουν ότι πρέπει άμεσα να οργανώσουμε όσο καλύτερα μπορούμε τον δικό μας, δίκαιο, ταξικό πόλεμο».

Σε άλλο ερώτημα, που αφορούσε το πώς συνδέεται η στάση των κρατών της ΕΕ με τα κέρδη και τις τυχόν απώλειες των μεγάλων ομίλων στην Ελλάδα και την Ευρώπη, σημείωσε: «Καταρχάς υπάρχουν όμιλοι και κλάδοι που βλέπουν ότι οι εξελίξεις προσφέρουν ευκαιρίες για νέες κερδοφόρες επενδύσεις και ήδη αυξάνουν τα κέρδη τους.

Οι Ελληνες εφοπλιστές, που αποτελούν την πρώτη δύναμη στη διεθνή μεταφορά του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), προσδοκούν αυξημένα κέρδη απ' την απεξάρτηση της ΕΕ απ' το ρωσικό φυσικό αέριο και την αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ απ' τις ΗΠΑ.

Οι εγχώριοι κατασκευαστικοί όμιλοι έχουν επίσης υπογράψει και δρομολογήσει συμβάσεις για νέα έργα που φτάνουν τα 12 δισ. ευρώ την επόμενη διετία.

Ο πόλεμος προσφέρει κερδοφόρες διεξόδους σε υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που λιμνάζουν σήμερα. Ηδη ο Ντράγκι προετοιμάζει ένα νέο "Σχέδιο Μάρσαλ" της ΕΕ για έργα ανοικοδόμησης στην Ουκρανία. Η ελεγχόμενη απαξίωση σημερινών υποδομών (π.χ. του αγωγού "Nord Stream II" στη Γερμανία, των λιγνιτικών σταθμών στην Ελλάδα) θα προσφέρει σε άλλους ομίλους χώρο για νέες κερδοφόρες επενδύσεις.

Ασφαλώς δεν κερδίζουν όλοι το ίδιο. Υπάρχουν αυτοί που χάνουν ή κινδυνεύουν να χάσουν απ' τις οικονομικές κυρώσεις και την κλιμάκωση του πολέμου. Γι' αυτό, για παράδειγμα, υπήρξε αντίδραση των κυβερνήσεων Ελλάδας - Κύπρου στα προτεινόμενα μέτρα της Κομισιόν για περιορισμούς στη θαλάσσια μεταφορά ρωσικού πετρελαίου, που έθιγαν τα συμφέροντα των εφοπλιστών.

Σε κάθε περίπτωση, οι ζημιές του κεφαλαίου μετακυλίονται κυρίως στις πλάτες του λαού. Για παράδειγμα, στον κλάδο των Κατασκευών η εκτίναξη των τιμών στα δομικά υλικά, στο ενεργειακό και μεταφορικό κόστος, οδηγεί σε αναθεώρηση συμβάσεων των ομίλων με το κράτος, σε βάρος τελικά του λαού...

Προβλέπουμε όξυνση των αντιθέσεων στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο λόγω της αντικειμενικής απόκλισης συμφερόντων των αστικών τάξεων, παρά τη φαινομενική ομοφωνία τους απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Ηδη καταγράφονται οι αντιθέσεις Βρετανίας - ΕΕ για τη διαχείριση του Brexit και οι αντιθέσεις μέσα στην ΕΕ για τους όρους και τον ρυθμό απεξάρτησης απ' το ρωσικό φυσικό αέριο και για τα συγκεκριμένα μέτρα των κυρώσεων. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία αυξάνουν τις πιέσεις τους στη Γερμανία σχετικά με τις ενεργειακές της επιλογές (π.χ. το μέλλον των αγωγών "Nord Stream" και "Nord Stream II").

Η νέα κρίση της ΕΕ θα οξύνει τις αντιθέσεις για τις προτεραιότητες και τη διαχείριση των κοινοτικών ταμείων, για το μέλλον του Συμφώνου Σταθερότητας, για τη δημοσιονομική πολιτική και την εποπτεία των υπερχρεωμένων κρατών, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία. Η συνοχή της Ευρωζώνης θα δοκιμαστεί το επόμενο διάστημα.

Οι αστικές τάξεις γνωρίζουν ότι τα δύσκολα έρχονται και γι' αυτό αναζητούν αστικές κυβερνήσεις συνεργασίας που θα διασφαλίσουν ευρύτερη κοινωνική συναίνεση και υποταγή. Ο πραγματικός εχθρός μάς παριστάνει τον παντοδύναμο, αλλά δοκιμάζεται από αξεπέραστες αντιφάσεις. Μπορούμε και πρέπει να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις».