Σε σχόλιo της περασμένης βδομάδας, η στήλη σημείωνε τη δικαστική αξίωση της εταιρείας φύλαξης «Γκρουπ 4», να πληρώσουν οι εργαζόμενοί της 1.126.462 ευρώ σαν αποζημίωση για τις ζημιές που ισχυρίζεται ότι υπέστη εξαιτίας των τρίωρων στάσεων εργασίας του προσωπικού της στο αεροδρόμιο της Αθήνας στις 3 - 7 Δεκέμβρη του 2006.

Με επιστολή της στην εφημερίδα, η εταιρεία υπερασπίζεται το δίκαιο του αιτήματός της αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι οι εργαζόμενοι «αιφνιδιαστικά αποσύρθηκαν από τα πόστα τους» (σ.σ. στον έλεγχο επιβατών και χειραποσκευών), «αρνούνταν να εργαστούν σε όλη τη βάρδια τους και όχι κάνοντας τρίωρες στάσεις εργασίας (...) χωρίς να έχει εξαγγελθεί καμιά απεργιακή κινητοποίηση», «τις επίμαχες μέρες ματαιώθηκαν 23 πτήσεις». Η εταιρεία ισχυρίζεται ότι το όλο περιστατικό συνιστά «απρόκλητη άρνηση εργασίας που οργανώθηκε, υποκινήθηκε και κατευθύνθηκε από συγκεκριμένους συνδικαλιστές» και είχε σαν αποτέλεσμα η «Γκρουπ 4» να χάσει το 1/3 της εργολαβίας στο αεροδρόμιο, το οποίο ανέλαβε άλλη εταιρεία, άσχετη - σύμφωνα με τους ίδιους ισχυρισμούς - με την καταγγέλλουσα εταιρεία.

Αυτά σε ό,τι αφορά το νομικό κομμάτι της υπόθεσης, στο οποίο βέβαια χωράει ουκ ολίγος αντίλογος. Δεν είναι όμως της ώρας, ούτε αυτός ήταν ο στόχος του σχολίου. Αυτό που σημειωνόταν ήταν το γεγονός ότι μια εταιρεία εγείρει δυσβάσταχτες οικονομικές αξιώσεις σε βάρος απεργών. Γεγονός που αντικειμενικά συνιστά μήνυμα προς τους υπόλοιπους να κάτσουν στ' αυγά τους. Δεν είναι η πρώτη ούτε η μοναδική επιχείρηση που το κάνει, ανεξάρτητα από τον τρόπο που κάθε φορά επιλέγεται. Και κάτι ακόμα. Ο ισχυρισμός της εταιρείας ότι τα λεφτά (αν εκδικαστούν) θα δοθούν στο Σύλλογο Φίλων Παιδιών με καρκίνο «Η Ελπίδα», μόνο μειδίαμα μπορεί να προκαλέσει...