Η κερδοφορία καταδικάζει τους λαούς σε πείνα | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Στο στάδιο του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, που χαρακτηρίζεται από τη γενικευμένη εμπορευματοποίηση, η παραγωγή τροφίμων διαχωρίστηκε από την κατανάλωση και βασικό κριτήριο παραγωγής των τροφίμων, όπως και όλων των εμπορευμάτων, είναι η εξασφάλιση μεγαλύτερου κέρδους σε αυτούς που παράγουν τα τρόφιμα και όχι η κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών». Τα παραπάνω τόνισε στην εισηγητική του παρέμβαση ο Γιάννης Σφυρής, ο οποίος αναφέρθηκε αναλυτικά, τόσο στο διατροφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στις αναπτυγμένες χώρες του κεφαλαίου, όσο και στο πρόβλημα διατροφής και υποσιτισμού που μαστίζει εκατοντάδες εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη.

Το γεγονός», είπε ο ομιλητής, «ότι η παραγωγή τροφίμων εξελίχθηκε σε τομέα επιχειρηματικής δράσης με αποκλειστικό σκοπό την εξασφάλιση του μεγαλύτερου κέρδους και όχι την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου, αποτελεί μιαν αντίφαση, που δημιούργησε το λεγόμενο διατροφικό πρόβλημα, το οποίο έχει ιδιαίτερη επικαιρότητα, αυτήν την περίοδο για δυο βασικούς λόγους: Ο πρώτος αφορά στις κατακόρυφες αυξήσεις των τιμών των τροφίμων, που εξανεμίζουν το εισόδημα των λαϊκών οικογενειών και καταδικάζουν στην πείνα ολοένα και περισσότερους ανθρώπους.

Ο Γιάννης Σφυρής

Ο δεύτερος αφορά στο πρόσφατο διατροφικό σκάνδαλο του ηλιελαίου, που αποδείχνει ότι πολλά τρόφιμα είναι ακατάλληλα και επικίνδυνα για την υγεία των καταναλωτών, με αποτέλεσμα να είναι δικαιολογημένη η ανησυχία και η αγανάκτησή τους. Ομως, η επικαιρότητα αυτή σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγκαλύψει τη διαχρονικότητα του διατροφικού προβλήματος, όπως επίσης τις αιτίες και τους υπεύθυνους που το δημιουργούν και το συντηρούν.

Και αυτό γιατί από τις βιομηχανίες και τις πολυεθνικές τροφίμων, από τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για το διατροφικό πρόβλημα και τα αλλεπάλληλα διατροφικά σκάνδαλα, γίνεται μια προσπάθεια, παγκόσμια και στη χώρα μας, να αποδοθεί σε διάφορες συγκυρίες και ατυχή γεγονότα με προφανή στόχο να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους, να αποπροσανατολίσουν τα λαϊκά στρώματα και να εκτονώσουν την αγανάκτησή τους».

Στη συνέχεια ανέφερε ότι «οι ανάγκες της παγκόσμιας αγοράς σε τρόφιμα δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές διατροφικές ανάγκες της ανθρωπότητας. Και αυτό γιατί την ίδια περίοδο που η αγορά θεωρείται κορεσμένη και καταστρέφονται μεγάλες ποσότητες ή παίρνονται μέτρα για τη μείωση της παραγωγής τροφίμων, πάνω από 850 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται ή λιμοκτονούν, επειδή το εισόδημά τους δεν τους επιτρέπει να έχουν πρόσβαση στην αγορά».

Οι αντιδραστικές συμφωνίες και τα κόμματα

«Οι πολιτικές που είχαν σαν στόχο τη μείωση της αγροτικής παραγωγής και των αποθεμάτων, για να ισορροπήσει, τάχα, η αγορά στην ΕΕ, υλοποιήθηκαν με τις αναθεωρήσεις της ΚΑΠ που έγιναν τις δυο τελευταίες δεκαετίες για να προσαρμοστεί η αγροτική οικονομία στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ που απαιτούσαν την απελευθέρωση της παγκόσμιας αγοράς των αγροτικών προϊόντων.

Τις αναθεωρήσεις αυτές υπερψήφισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό είναι συνυπεύθυνες για τη λεγόμενη διατροφική κρίση».

Αναλύοντας περισσότερο την εξελισσόμενη διατροφική κρίση, υπογράμμισε τις απόψεις διαφόρων χρηματιστηριακών αναλυτών, που εκτιμούν ότι «το 40% των βασικών ειδών διατροφής ελέγχεται από το μεγάλο κεφάλαιο και το 30% των αυξήσεων των τιμών των τροφίμων οφείλεται στη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία. Η απελευθέρωση της αγοράς των αγροτικών προϊόντων μαζί με τη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία αύξησαν κατακόρυφα τις τιμές των τροφίμων, με αποτέλεσμα μέσα στην τελευταία πενταετία να αυξηθούν κατά 236% τα ποσά που πλήρωσαν για εισαγωγή δημητριακών οι 82 φτωχότερες χώρες του κόσμου, από τις οποίες οι 69 στην Ασία και την Αφρική. Στην αντίθετη πλευρά, τα μεγαλύτερα μονοπώλια του αγροτοβιομηχανικού κλάδου, όπως η "Monsanto", η "Gargill", κ.ά., διπλασίασαν τα κέρδη τους την τελευταία χρονιά. Παρόμοια κερδοφορία έχουν και οι εγχώριες μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων, που κυριαρχούν στους επιμέρους τομείς του κλάδου».

Καταλήγοντας, τόνισε πως «τα αλλεπάλληλα διατροφικά σκάνδαλα που αποκαλύπτονται και στη χώρα μας, η όξυνση της διατροφικής εξάρτησης του λαού μας και η κερδοσκοπία που γίνεται στα τρόφιμα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων είναι αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Και αυτό γιατί οι κυβερνήσεις και των δυο κομμάτων ψήφισαν και εφαρμόζουν με ιδιαίτερο ζήλο τον ΠΟΕ, την ΚΑΠ και τις αναθεωρήσεις της, που συρρίκνωσαν την αγροτική παραγωγή.

Στον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων και στη δημιουργία αυταπατών συμβάλλει και η πολιτική του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ για το διατροφικό πρόβλημα. Και αυτό γιατί συμφωνεί με την ΚΑΠ και μάλιστα προσπαθεί να την εξωραΐσει, κατηγορώντας τις ελληνικές κυβερνήσεις για διαπραγματευτική και διαχειριστική ανικανότητα. Συμφωνεί με την αγορά και τα κέρδη, αλλά με μπόλικες αυταπάτες προτείνει να μπουν κανόνες στην αγορά για να εξυγιανθεί, έτσι ώστε οι άνθρωποι να είναι πάνω από τα κέρδη».