Από χτες, στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας, γίνονται αγώνες για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (EURO 2008). Δεύτερη τη τάξη διοργάνωση, σε επίπεδο εθνικών ομάδων, στο λαϊκότερο των αθλημάτων. Για την πλειοψηφία των «πιστών» κυριαρχεί η αγάπη για την μπάλα. Τα συναισθήματα που αυτή προσφέρει, η ψυχαγωγία, η διασκέδαση.

Για τους «ταγούς» και την πλειοψηφία των εμπλεκομένων όμως, αυτά αποτελούν το άλλοθι. Στην πραγματικότητα το άθλημα και οι διοργανώσεις του είναι μια ακόμα κερδοφόρα επιχείρηση. Είναι «προϊόν» προς πώληση, το οποίο τους αποφέρει εκατομμύρια ευρώ σε κέρδη. Κάποιοι αδιαφορούν, κάποιοι το αποδέχονται μοιραία. Υπάρχουν όμως και αυτοί που «δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό». Που δε βάζουν σε διατίμηση τα «πιστεύω» τους, δεν απεμπολούν τα δικαιώματά τους.

Ενας από αυτούς, όπως - με πράξεις και όχι μόνο με λόγια - πολλάκις έχει αποδείξει, είναι ο Σάββας Κωφίδης. Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. Με αφορμή την έναρξη του EURO 2008, του ζητήσαμε μια εκτίμηση για το τι μπορούμε να περιμένουμε: «Πάντοτε στο ποδόσφαιρο, ακόμα και στη χειρότερη διοργάνωση, υπήρχε ενδιαφέρον. Περιμένω καλύτερη ποιότητα. Το άθλημα κρύβει πράγματα που δεν τα περιμένεις. Αγωνία, χαρά, συγκίνηση, ένταση, ψυχαγωγία, διασκέδαση, πλούτο συναισθημάτων».

- Το EURO 2008 θα κοστίσει 234 εκατ. ευρώ. Η UEFA μοιράζει στις ομοσπονδίες 184 εκατ. ευρώ, 40% περισσότερα από την προηγούμενη διοργάνωση. Στα γήπεδα μπορείς να πιεις μόνο συγκεκριμένη μάρκα μπίρας (του χορηγού) και να φοράς ρούχα συγκεκριμένης εταιρείας (χορηγού). Αν φοράς άλλης τα βγάζεις ή καλύπτεις το σήμα! Τι σχέση έχουν όλα αυτά και πολλά άλλα με το ποδόσφαιρο;

«Δεν έχουν καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο, ως άθλημα, ούτε με τις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας και γενικότερα του λαού. Για το τι ακριβώς συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο σας παραπέμπω στο βιβλίο των Μπογιόπουλου - Μηλάκα ("Ποδόσφαιρο. Μια θρησκεία χωρίς απίστους" Εκδόσεις Λιβάνη). Οποιος το διαβάσει θα καταλάβει πώς λεηλατείται το ποδόσφαιρο. Ποιοι, γιατί και πώς το μεταμόρφωσαν σ' αυτό που ζούμε σήμερα, πώς κερδίζουν από αυτό.

Το ποδόσφαιρο από μόνο του είναι αγνό. Την άσχημη εικόνα του δημιούργησε ανθρώπινη παρέμβαση. Βλέπουμε και σ' αυτή τη διοργάνωση να διακινείται πακτωλός χρημάτων, να διακυβεύονται χίλια δυο συμφέροντα. Την ίδια στιγμή που υπάρχουν σοβαρότερες και πιο πραγματικές ανάγκες, στην ανθρωπότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν από φυσικές καταστροφές, παιδιά που πεθαίνουν από πείνα και δίψα και τόσα άλλα. Ειλικρινά πολλές φορές προτιμώ να παρακολουθήσω έναν αγώνα ερασιτεχνικού ή παιδικού ποδοσφαίρου, παρά να δω κάποια τέτοια παιχνίδια. Νιώθω ότι έτσι δε συμμετέχω σ' όλο αυτό που σας περιέγραψα πριν».

- Οι ποδοσφαιριστές της εθνικής ζήτησαν κάποιο υψηλότατο ποσό, ως πριμ. Οταν υπάρχει τέτοια ανέχεια και τόσα προβλήματα, δεν αποτελούν πρόκληση, τέτοια νούμερα, για την πλειοψηφία του κόσμου;

«Τη λιγότερη ευθύνη έχουν οι παίχτες. Τη μεγαλύτερη το κράτος και οι ποδοσφαιρικές αρχές. Ανάλογα με τα υπέρογκα ποσά που αυτές κερδίζουν, οι παίχτες διεκδικούν μέρος που τους ανήκει. Αν κράτος και ΕΠΟ αποφάσιζαν να τα διαθέσουν διαφορετικά, με στόχο τη βελτίωση όσων έχουν ανάγκες, ίσως και οι παίχτες συμμετείχαν.

Οι κρατούντες θα μπορούσαν να κάνουν πολλά και με αυτά τα χρήματα. Δεν έχουμε υγεία, παιδεία - πρωταρχικά αγαθά - αθλητικές υποδομές, ερασιτεχνικό αθλητισμό. Συνέχεια οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν λεφτά και όταν τους ζητάνε πράγματα για το κοινωνικό σύνολο, ρωτάνε πού θα βρεθούν τα λεφτά. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι, υπάρχουν χρήματα. Σχεδόν κανένα κράτος δεν είναι φτωχό, μόνο οι λαοί είναι.

Θα έπρεπε σημαντικό μέρος των χρημάτων που κερδίζει το κράτος και η ΕΠΟ, από τέτοιες διοργανώσεις, να επιστρέφει στο λαό. Το ποδόσφαιρο πρέπει να ξανασυνδεθεί αληθινά με την κοινωνία, να παίξει τον κοινωνικό του ρόλο. Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων πρέπει να δοθούν για το ίδιο το ποδόσφαιρο, κυρίως για τα παιδιά. Να γίνουν υποδομές, να δημιουργηθεί ποδοσφαιρική (άρα κατ' επέκταση αθλητική) παιδεία. Να στηριχτεί η βάση του αθλήματος, που είναι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός».

- Από την κουβέντα μας δε θα μπορούσε να λείψει και η αναφορά στο αγωνιστικό κομμάτι και στην εθνική. Εκπληξη θα ήταν και γι' αυτό, ο Σάββας Κωφίδης, να μην πάει αντίθετα στο ρεύμα.

«Εγώ θα είμαι ευχαριστημένος αν δω, από την εθνική, ποιοτικό ποδόσφαιρο. Σε τέτοια υψηλού επιπέδου παιχνίδια θεωρώ άστοχο να κάνεις εκτιμήσεις που μπορεί να κριθούν. Παίζουν ρόλο πολλές παράμετροι. Νομίζω ότι το καθοριστικό είναι να έχεις αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα, να παίζεις σωστό ποδόσφαιρο για να κερδίσεις.

Και πιστεύω ότι η ομάδα έχει τις δυνατότητες. Αν περάσει στις επόμενες φάσεις ή πάρει το τρόπαιο είναι σημαντικό. Αλλά για μένα τίθεται σε 2η μοίρα. Πρωτεύον είναι να ευχαριστηθούν οι παίχτες το παιχνίδι, να δούμε ποιοτικό ποδόσφαιρο. Δε θέλω να ξαναδώ την εικόνα της προηγούμενης διοργάνωσης. Το κρυφτούλι.

Μπορεί να βγήκε τότε, ενδεχομένως να ξαναβγεί σε έναν βαθμό και τώρα. Εγώ όμως δεν ικανοποιούμε. Δε συμφωνώ με τη σκοπιμότητα, ως κεντρική φιλοσοφία. Μπορεί να τη χρησιμοποιήσεις σε κάποια στιγμή, άντε σε ένα παιχνίδι. Οχι όμως ως κανόνα. Δε μ' αρέσει, δε μ' αντιπροσωπεύει. Είναι έξω από τη γενικότερη φιλοσοφία μου αλλά και την ειδική, δηλαδή σ' αυτή που αφορά το ποδόσφαιρο.

Ενας τίτλος είναι επιφανειακή επιτυχία. Αυτό που μετράει είναι τι θα παρουσιάσεις στο γήπεδο. Για μένα πραγματική επιτυχία είναι να παρουσιάσεις θέαμα, μια ανταγωνιστική ομάδα, ποιοτικό ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο. Ακόμα και αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό».