Ιδού η απορία... Και αυτή την απορία δεν πρόκειται να μας τη λύσει κανένας, τουλάχιστον για μέρες ακόμη. Επί της ουσίας δεν πρόκειται να λυθεί, ακόμη και αν τα ελάχιστα κουκιά της ηλιόλουστης Φλόριντα αναδείξουν κάποιον νικητή που θα λάβει τους πολύτιμους 25 εκλεκτορικούς ψήφους και κατά συνέπεια των εκλογών.

Ποιος, λοιπόν, θα είναι ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου; Κανένας εκ των δύο, όπως σαν προφήτης διέγνωσε πριν ακόμη από τις εκλογές ο Φιντέλ Κάστρο. Γιατί ακόμη και αν κάποιος από τους δύο εκλεγεί, ο άλλος θα αμφισβητεί. Και θα ξαναμετράνε τα κουκιά και θα τους ρωτάει ο υπόλοιπος πλανήτης: «Τι κάνεις τώρα Αλ ή Τζορτζ; Κουκιά σπέρνω. Κουκιά θερίζω. Κουκιά μετράω...». Οσο λοιπόν σπέρνουν και θερίζουν οι δύο υποψήφιοι, κάποιοι ταλαίπωροι Αμερικανοί θα ψάχνουν για χαμένες κάλπες, κάποιοι ψηφοφόροι ακόμη θα προσπαθούν να λύσουν την απορία τους για ποιον τελικά ψήφισαν στις 7 του Νοέμβρη και ο κωμικός Τζέι Λένο θα εξακολουθεί να διαπραγματεύεται με τον εφιάλτη του και με τους εξωγήινους, πως «η χώρα δεν έχει ηγέτη προς το παρόν και περάστε αργότερα»...

Εκτός να βγει ο Πούτιν, όπως πολύ καυστικά έγραφε ότι προηγείται στην προεδρική κούρσα, το ρωσικό σατυρικό περιοδικό «Ανεκδότ»... Μήπως η λύση θα ήταν να παρέμβει η «διεθνής κοινότητα»; Ισως και το ΝΑΤΟ; Για να ησυχάσουμε και εμείς τελοσπάντων από τη «σαπουνόπερα», να αφήσουμε τις «μπανανίες» και να ασχοληθούμε με τίποτα ουσιαστικότερο...