Τώρα, γιατί ο Κλίντον, μόλις βλέπει μια χώρα ν' αντιδράει στη "νέα τάξη πραγμάτων", ορμάει εναντίον της - μια άλλη απορία που έχω - δε μας εξηγεί η Χίλαρι. Μπορεί και αυτού του είδους η επιθετικότητά του να οφείλεται στα παιδικά τραύματά του, αλλά ευθύνες έχει και η Ολμπράιτ - αλήθεια, εξέτασε ποτέ η Χίλαρι τις σχέσεις του άνδρα της με τη Μαντλίν, ή τα ρίχνει όλα στην πεθερά της, πράγμα που, εκτός του ότι είναι άδικο, δε συνάδει με μια καθωσπρέπει νύφη;

Και μην αναρωτηθείτε πώς μπορεί ν' αντιδρά ένας Βρετανός στρατιωτικός σ' έναν Αμερικανό, γιατί το βρετανικό στράτευμα είναι αξιόμαχο και υπερήφανο, όπως αποδεικνύεται, όχι μόνο από την αναρρίχηση του Βρετανού υπουργού Αμυνας Τζορτζ Ρόμπερτσον στο αξίωμα του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ - στη θέση του θρυλικού Σολάνα - αλλά κυρίως από την απόφαση του Μπλερ να επιτρέψει τη στελέχωσή του με τρανσέξουαλ.

Και ποιος ξέρει; Μπορεί για όλα τα στραβά κι ανάποδα των υπουργών της κυβέρνησής μας - οι περισσότεροι των οποίων, άλλωστε, είναι αμερικανοθρεμμένοι κι αμερικανοσπουδαγμένοι - να ευθύνονται τραύματα της παιδικής τους ηλικίας και κακώς όλοι εμείς τα αποδίδουμε σε πολιτικούς ή άλλου είδους λόγους. Πώς να εξηγήσεις την επιμονή του Αρσένη να παίζει το ρόλο του Ηρώδη σε βάρος των μαθητών, ή την προτίμηση του Ακη να χορεύει ανά τρίμηνο ζεϊμπέκικο εκτός των ελληνικών συνόρων, ή τη συνήθεια του Γιάννου να χαμογελά χαζοχαρούμενα, όταν "θερίζουν" η λιτότητα και η φορολογία, μόνο με πολιτικά κριτήρια; Απαιτείται να βγουν αμέσως και να μιλήσουν σχετικώς οι σύζυγοι των υπουργών μας, για να ξέρουμε τι μας γίνεται και, βεβαίως, να παρέμβουν, πάραυτα οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ