Το 20% του ετήσιου ΑΕΠ της ΕΕ δόθηκε στα μονοπώλια από την Ενωση και τις κυβερνήσεις για την «αντιμετώπιση» της καπιταλιστικής κρίσης
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα από την Κομισιόν. Η αρμόδια Επίτροπος για τον «ανταγωνισμό» δήλωσε χαρακτηριστικά ότι τους «τελευταίους 14 μήνες μέτρα διάσωσης πρωτοφανούς έκτασης επέτρεψαν στην ΕΕ να σταθεροποιήσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές και να συμβάλει στη δημιουργία των συνθηκών που απαιτούνται για την ανάκαμψη». Σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία, τα οποία και αφορούν μόνον στο έτος 2008, τα ποσά των αρχικών κρατικών κονδυλίων που εγκρίθηκαν από την Κομισιόν έφτασαν σε 3,36 τρισεκ. ευρώ, ποσό δηλαδή που ξεπερνά το 20% του παραγόμενου ΑΕΠ της ΕΕ. Πρόκειται για κρατικά κονδύλια (όπως το πακέτο με τα 28 δισ. ευρώ στις ελληνικών συμφερόντων τράπεζες) που πέρασαν με τη μορφή επιδοτήσεων, κρατικών εγγυήσεων κ.ο.κ. στις μερίδες της πλουτοκρατίας. Να σημειωθεί δε ότι στα παραπάνω ποσά δεν περιλαμβάνεται ο πακτωλός με το τζάμπα χρήμα που διοχετεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στους τραπεζίτες και στη συνέχεια σε άλλες μερίδες της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας...
Αποκαλυπτικό για τις ειδικές κατευθύνσεις της φιλομονοπωλιακής πολιτικής είναι και οι εκτιμήσεις που γίνονται από την ίδια την Κομισιόν. Οπως αναφέρουν «περίπου το 88% των ενισχύσεων προς τη βιομηχανία και τις υπηρεσίες κατευθύνεται πλέον σε στόχους κοινού ενδιαφέροντος» προσθέτοντας ότι «έχουν μειωθεί οι ενισχύσεις διάσωσης και αναδιάρθρωσης που δε σχετίζονται με την κρίση». Οι στοχεύσεις τους και στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης παραμένουν οι ίδιες ακριβώς με αυτές που επεξεργάστηκαν και εφαρμόζουν με τη «Στρατηγική της Λισαβόνας». Σε αυτό το πλαίσιο - δίνοντας εύσημα στις κυβερνήσεις - σημειώνουν ότι το «μεγαλύτερο βάρος δίνεται στις ενισχύσεις για έρευνα, ανάπτυξη και καινοτομία», δηλαδή μόνον σε τομείς και κλάδους που σε αυτήν τη φάση ενδιαφέρουν τα μονοπώλια και που υπόσχονται ακόμη μεγαλύτερα κέρδη και αποδόσεις. Τα σπασμένα τα φορτώνουν στο λαό.
Να σημειωθεί πως το «εθνικό πακέτο» με τα 28 δισ. στις τράπεζες ήταν σταγόνα στον ωκεανό της πλημμυρίδας από φτηνό χρήμα που διοχέτευσε και έτσι συνεχίζει ακόμη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σύμφωνα με βρετανική εφημερίδα που σχετίζεται με τα συμφέροντα του τραπεζικού κεφαλαίου, τα πρόσθετα - λόγω καπιταλιστικής κρίσης - ποσά ενίσχυσης των τραπεζών του ευρωσυστήματος με τζάμπα χρήμα υπολογίζονται σήμερα στο αστρονομικό ύψος 665 δισ. ευρώ! Μόλις τις προάλλες (την περασμένη Τετάρτη), και για μια ακόμη φορά, οι κρουνοί της ευρωτράπεζας άνοιξαν διάπλατα, προκειμένου να εκχωρήσουν στις τράπεζες ακόμη 97 δισ. ευρώ με τις ελληνικές τράπεζες να αντλούν ακόμη 3,5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για χρήμα με συμβολικό επιτόκιο μόλις 1% και 12μηνης διάρκειας που χορηγείται προκειμένου στη συνέχεια να μετακυλιστεί και σε άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας. Πολλά λέγονται και ακούγονται για το πόσα πήραν οι ντόπιες και άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες από αυτές τις γραμμές χρηματοδότησης. Αν και κατά βάση τα ποσά αυτά παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό, πρόσφατα επίσης και για δικούς της λόγους, η Γιούρομπανκ (όμιλος Λάτση) ανακοίνωσε επίσημα ότι έχει γυρίσει πίσω τα 6 δισ. ευρώ από τα συνολικά 12 δισ. ευρώ - 5% του παραγόμενου ΑΕΠ της χώρας! - ζεστά και σχεδόν δωρεάν, που πήραν από την κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος. Και επειδή αυτά τα αστρονομικά ποσά αφορούν σε έναν και μόνο τραπεζικό όμιλο εύκολα συνάγονται τα συνολικά «νούμερα» που διοχετεύθηκαν για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων...
Ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος είναι και άφθονος και υπεραρκετός, έτσι ώστε να καλυφθούν ολόπλευρα όλες οι σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών τάξεων. Εμπόδιο σε αυτό δεν είναι ούτε τα εμφανιζόμενα ελλείμματα - αν και σε κάθε περίπτωση είναι αποτέλεσμα των κρατικών ενισχύσεων στην πλουτοκρατία - ούτε βέβαια αποτέλεσμα της «αδιαφάνειας», της κακοδιαχείρισης και άλλων αντίστοιχων εφευρημάτων. Το εμπόδιο και η ρίζα του ζητήματος βρίσκονται μέσα στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, στον τρόπο λειτουργίας και αναπαραγωγής του. Η κλοπή συντελείται σε πολλά επίπεδα. Απ' όποια πλευρά και να το δει κανείς, ανάγλυφα προκύπτουν το κοινωνικό χάσμα και οι αγεφύρωτες κοινωνικές αντιθέσεις. Από τη μια πλευρά, έχουμε την προκλητική κερδοφορία των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων που συνεχίζεται αλώβητη παρά την καπιταλιστική κρίση, τις κρατικές ενισχύσεις, κάθε είδους «διευκολύνσεις» για λογαριασμό τους κ.ο.κ. Από την άλλη, οι «διαρθρωτικές αλλαγές» και οι πρόσθετοι φόροι που επίσης στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης καλούνται να φορτωθούν τα πρόσθετα μέτρα «μόνιμου χαρακτήρα» που συναποφασίζονται σε επίπεδο ΕΕ.
Αυτά και πολλά άλλα δε στέκονται αρκετά για τα μονοπώλια που έχουν απλώσει πλοκάμια σε κάθε κλάδο παραγωγής και άλλης οικονομικής δραστηριότητας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο και των αποφάσεων και της στρατηγικής από την ΕΕ ετοιμάζει παραπέρα ζωτικό χώρο και διέξοδο με την ανάπτυξη της λεγόμενης πράσινης οικονομίας. Ωφελημένοι θα είναι και πάλι μια μικρή δράκα από μονοπώλια. Είναι οι ίδιες μερίδες της πλουτοκρατίας που ψάχνουν για νέες κερδοφόρες επενδύσεις και ακόμη μεγαλύτερες αποδόσεις για τα πλεονάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά «τους», δηλαδή τον πλούτο που λεηλάτησαν από τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα.