Το αστικό πολιτικό σύστημα, σε διεθνικό επίπεδο, σκοπεύει ευθέως στην καρδιά των λαϊκών κινημάτων και ενισχύει παραπέρα το οπλοστάσιο για τη θωράκισή του από τον εχθρό λαό και τη ριζοσπαστικοποίηση της πάλης του. Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει αναλάβει συγκεκριμένο ρόλο για τη δημιουργία αυτού του πλαισίου πολιτικής καταστολής και το συντονισμό των κρατών - μελών σε αυτήν την κατεύθυνση.

Σε εξέλιξη βρίσκεται νέα απόπειρα στοχοποίησης των λαϊκών κινημάτων, στο όνομα της «καταπολέμησης του εξτρεμισμού». Στο πλαίσιο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσής του Συμβουλίου της Ευρώπης, που συνέρχεται την Τρίτη 5 Οκτώβρη 2010, προωθείται ψήφισμα, με το οποίο γίνεται μια συνολική προσπάθεια νομιμοποίησης όλου του αυταρχικού - αντιδημοκρατικού πλαισίου που προωθείται τα τελευταία χρόνια από τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό.

Πρόκειται για το ίδιο αντιδραστικό όργανο, που πέντε χρόνια πριν κατασκεύασε και προσπάθησε να νομιμοποιήσει το αντικομμουνιστικό μνημόνιο.

-- Με το προωθούμενο ψήφισμα - πλαίσιο στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (μέλη του είναι όλες οι χώρες της Ευρώπης μέχρι τα Ουράλια και τον Καύκασο), επιχειρείται η θωράκιση του Δικαίου της αστικής τάξης και η ενσωμάτωσή του στον πυρήνα της νομοθεσίας όλων των κρατών - μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης.

-- Το ψήφισμα σηματοδοτεί μια νέα επικίνδυνη κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στους λαούς υπό τη σκιά και το φόβο του λαϊκού παράγοντα μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Ουσιαστικά, διαμορφώνεται το πλαίσιο, για να χαρακτηρίζονται ως «εξτρεμισμός» οι αγώνες των εργαζομένων, τα κινήματα και τις οργανώσεις τους.

-- Στο όνομα της θωράκισης αυτού του συστήματος και με πρόσχημα την «πρόληψη της διασάλευσης της δημόσιας τάξης», δικαιολογεί μέτρα που πλήττουν καίρια δημοκρατικά δικαιώματα, όπως «την ελευθερία έκφρασης και του συνεταιρίζεσθαι», φθάνοντας μέχρι την απαγόρευση της κρατικής χρηματοδότησης αλλά και της ίδιας της λειτουργίας των κομμάτων που στοχοποιούνται.

Ταυτόχρονα, φοράει την προβιά της αποτροπής του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, αλλά αποκαλύπτεται ότι αυτό είναι μόνο το πρόσχημα και πραγματικός στόχος είναι τα κινήματα των λαών και ό,τι αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων.

Χρέος της ελληνικής αντιπροσωπείας, όπως τόνισε σε δήλωσή της και η βουλευτής της ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, είναι να απορρίψει το κατάπτυστο ψήφισμα, «το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει και δε θα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των λαών».

Το κατάπτυστο αυτό κείμενο προβλέπει:

• Πολιτικό πλαίσιο: Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση καλεί τα κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, να «διασφαλίσουν ότι η νομοθεσία κατά του εξτρεμισμού εφαρμόζεται συστηματικά και με συνέπεια σε όλες τις μορφές εξτρεμισμού». Δίνοντας τον ορισμό του «εξτρεμισμού», τον περιγράφει ως την «απόρριψη των βασικών αξιών και των κανόνων του παιχνιδιού σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου» και προσθέτει: «Δεν είναι ασυνήθιστο για τους εξτρεμιστές να θεωρούν τον εαυτό τους ριζοσπάστες». Επιχειρείται έτσι η ταύτιση της μαζικής πολιτικής πάλης για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος, με ενέργειες και μηχανισμούς που στοχοποιούνται σαν «ριζοσπαστικές» και επί της ουσίας αξιοποιούνται για τη λήψη αντιδραστικών μέτρων σε βάρος του λαού. Αυτό το σκοπό υπηρετεί και η επισήμανση ότι «ο εξτρεμισμός μπορεί να λάβει διάφορες μορφές» και συνδέεται με «την αποτυχία του πολιτικού συστήματος στη διασφάλιση της συμμετοχής όλων των τμημάτων της κοινωνίας, την έλλειψη ίσων ευκαιριών, τη φτώχεια, τις διακρίσεις και το συναίσθημα του αποκλεισμού». Δηλαδή, κάθε αντίδραση και αντίσταση στα δεινά που αναπαράγει για το λαό η καπιταλιστική εκμετάλλευση μπορούν να χαρακτηριστούν «εξτρεμισμός».
• Απαγορεύσεις σε κόμματα: Το ψήφισμα κάνει ανοιχτά αναφορά στην απαγόρευση λειτουργίας ακόμα και πολιτικών κομμάτων, αφού καλούνται τα κράτη να εξασφαλίσουν ότι «τα μέτρα που περιορίζουν ή απαγορεύουν τις δραστηριότητες των εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων είναι σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου». Με βάση το σχέδιο απόφασης, δίνεται η δυνατότητα στις αστικές κυβερνήσεις να περιορίζουν ακόμα και αυτές τις υποτυπώδεις δημοκρατικές ελευθερίες, για την αποφυγή «διασάλευσης της τάξης»: «Η Συνέλευση υπενθυμίζει επίσης ότι, παρόλο που η ελευθερία της έκφρασης και του συνεταιρίζεσθαι είναι οι πυλώνες μιας πλουραλιστικής δημοκρατίας, η άσκησή τους μπορεί να περιορισθεί, ιδίως όταν ο περιορισμός αυτός αντιστοιχεί σε μία επιτακτική κοινωνική ανάγκη, όπως είναι η πρόληψη της διασάλευσης της τάξης, η προστασία της ηθικής και η προστασία των δικαιωμάτων των άλλων».
• Σύνδεση με την καπιταλιστική κρίση: Αποκαλύπτεται ότι το αντιδραστικό αυτό πλαίσιο διαμορφώνεται για τη θωράκιση του συστήματος απέναντι στις λαϊκές αντιστάσεις, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης και της ταξικής πάλης. Για το λόγο αυτό καλούνται τα κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να «ενθαρρύνουν τις αρμόδιες επιτροπές του», ώστε να μελετήσουν «τις επιπτώσεις της τρέχουσας οικονομικής κρίσης στον εξτρεμισμό».
• Ενιαίο νομικό πλαίσιο: Τα κράτη - μέλη προτρέπονται στην «εισαγωγή του κατάλληλου νομικού πλαισίου και την συνεπή εξασφάλιση της εφαρμογής του», υπενθυμίζοντας ότι προβλέπονται μέτρα για την απαγόρευση και το σχηματισμό ενός νέου κόμματος, την απαγόρευση να συμμετέχει στις εκλογές και την απαγόρευση να λαμβάνει κρατική χρηματοδότηση. Είναι φανερή η ταύτιση των όσων λέει το ψήφισμα με αυτά που έχουν ήδη αρχίσει να ζυμώνουν, κυρίως σε βάρος του ΚΚΕ τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, με πρωτεργάτες το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑ.Ο.Σ.
• Αντικομμουνισμός: Για να μην υπάρχει αμφιβολία περί του τι ακριβώς εννοείται, αναφέρονται και παραδείγματα για απαγορεύσεις κομμάτων όπως «στην Πολωνία όπου υπάρχει μια απαγόρευση κατά των κομμάτων που χρησιμοποιούν ολοκληρωτικές μεθόδους», δηλαδή η αποφάσεις που εξισώνουν το ναζισμό με τον κομμουνισμού και απαγορεύουν τα κομμουνιστικά σύμβολα.
• Ειδική μνεία στην Ελλάδα: «Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μια έξαρση ορισμένων μορφών εξτρεμισμού στην Ευρώπη, οι οποίες επιδιώκουν στόχους που είναι κατά παράβαση των δημοκρατικών - ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιών της Ευρώπης». Ολα αυτά συνδέονται με «την τρέχουσα οικονομική κρίση και τις συνέπειές της σχετικά με τη φτώχεια και την ανεργία» που θα μπορούσαν να «επιδεινώσουν στην παρούσα φάση την αναβίωση των εξτρεμιστικών κινημάτων». Πιο συγκεκριμένα: «Αναφερόμαστε, κυρίως, στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης (...) ή για διαδηλώσεις και αναταραχές που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια αρκετών εβδομάδων το 2009».

Η επιχείρηση αυτή του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι μέρος ενός ευρύτερου, όπως αποδεικνύεται, σχεδίου ενίσχυσης του οπλοστασίου της διεθνούς καταστολής. Πρόσφατα κυρώθηκε από την ελληνική Βουλή η «Σύμβαση του ΟΗΕ κατά του Διεθνικού Οργανωμένου Εγκλήματος» και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 20/9/2010 (Ν. 3875, ΦΕΚ 158Α). Πρόκειται για τη λεγόμενη Σύμβαση Παλέρμο του ΟΗΕ, που υπογράφτηκε το 2000.

Με πρόσχημα την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» ή του οργανωμένου εγκλήματος και με όχημα τον ΟΗΕ, προωθούν μια σειρά από διατάξεις που περιορίζουν ακόμα περισσότερο τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών.

Στο πλαίσιο της κύρωσης της Σύμβασης, η κυβέρνηση απέσυρε ακόμα και αυτήν την υποτυπώδη διάταξη που υπήρχε στην ισχύουσα νομοθεσία (τρομονόμος), η οποία έλεγε ότι δε συνιστούν τρομοκρατική πράξη εκείνες οι δράσεις που έχουν ως στόχο την εγκαθίδρυση του δημοκρατικού πολιτεύματος (π.χ. να πέσει η χούντα), τη διαφύλαξη ή αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος, τη δράση υπέρ της ελευθερίας ή την άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής ελευθερίας.

Με την κύρωση της Σύμβασης, εισάγονται στο εθνικό Δίκαιο ρυθμίσεις ασφυκτικές για τους λαϊκούς αγώνες, δίνοντας τη δυνατότητα στις δυνάμεις καταστολής να χαρακτηρίζουν «εγκληματική πράξη» ακόμα και την έκφραση της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Για παράδειγμα, ποινικοποιείται η δράση νομικών προσώπων (π.χ. σωματεία) στην περίπτωση που παρέχουν εφόδια ή και χρηματική ενίσχυση σε μετανάστες πρόσφυγες, τους οποίους η νομοθεσία κάποιων κρατών μπορεί να θεωρεί «τρομοκράτες». Στη Σύμβαση του ΟΗΕ γίνεται ακόμα λόγος για «ειδικές ανακριτικές τακτικές», παραπέμποντας στις ανακρίσεις που έκανε η CIA μέσα σε αεροπλάνα ή σε μυστικές φυλακές ανά τον κόσμο και καθιερώνεται η διευρυμένη ηλεκτρονική παρακολούθηση.

Τα παραπάνω αποτελούν κομμάτια στο παζλ του «αντιτρομοκρατικού» θεσμικού πλαισίου, που περιλαμβάνει τον «ευρωτρομονόμο», το ενιαίο ένταλμα σύλληψης, τη συμφωνία αστυνομικής συνεργασίας ΕΕ - ΗΠΑ και τις προσαρμογές στη νομοθεσία των κρατών - μελών της ΕΕ.

Σε όλους αυτούς τους νόμους και τις συμφωνίες η «τρομοκρατία» τα χωράει όλα. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον «ευρωτρομονόμο», «τρομοκρατία» είναι το σύνολο των εκ προθέσεως πράξεων που «είναι δυνατόν να προσβάλουν σοβαρά χώρα ή διεθνή οργανισμό». Εδώ μπορούν να χωρέσουν διαδηλώσεις και άλλες κινητοποιήσεις. Οι πράξεις αυτές, σύμφωνα με τον «ευρωτρομονόμο», ξεκινάνε από το «σοβαρό εκφοβισμό του πληθυσμού» και κλιμακώνονται στην «αποσταθεροποίηση ή καταστροφή των πολιτικών, συνταγματικών ή οικονομικών δομών». Εδώ χωράει μια απεργία, ένας αποκλεισμός δρόμου και άλλα.

Στήνουν μάλιστα και ένα νέο, διεθνές «Ιδιώνυμο», καθώς ποινικοποιούν και την «απειλή τέλεσης ενός εκ των προαναφερομένων εγκλημάτων». Θα μπορούσε έτσι το καταστατικό και το πρόγραμμα ενός κόμματος όπως το ΚΚΕ, που θέτει ως στρατηγικό στόχο την ανατροπή της αστικής εξουσίας, μέσα από τη μαζική λαϊκή πολιτική πάλη, να θεωρηθεί προληπτικά σαν «απειλή τέλεσης εγκλημάτων» και να αποτελέσει το όχημα για την ποινικοποίηση της δράσης του Κόμματος!