-- Συχνά πυκνά ακούμε το ενδιαφέρον των αρμοδίων για τη μαζική άθληση και αλλεπάλληλες εξαγγελίες που υποτίθεται θα την υπηρετήσουν...

-- Τι θυμάμαι περίπου 35 χρόνια τώρα; Κάθε χρόνο, διαπιστώνοντας τα στραβά του προηγούμενου, εξαγγέλλονται καινούργια μέτρα. Κάθε χρόνο. Δεν είναι αξιόπιστος ο λόγος αυτών των ανθρώπων. Επίσης δεν ρωτάνε...

Θα σας πω ένα προσωπικό παράπονο, για να δείτε τη νοοτροπία αυτών που διοικούν τον ελληνικό αθλητισμό. Υπήρξα πρωταθλητής, είμαι ομοσπονδιακός προπονητής και πανεπιστημιακός δάσκαλος που διδάσκω τον αθλητισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και η Ομοσπονδία, στην οποία δούλευα 32 χρόνια (σ.σ. ΣΕΓΑΣ), δεν με κάλεσε μια φορά να μου πει: «Ρε Γιώργο, πες μου μια άποψη. Πώς νομίζεις ότι πρέπει να γίνει αυτό;»...

Για να μην πω για την πολιτεία... Αντίστοιχους σαν και μένα ανθρώπους έχει πολλούς η χώρα μας. Να τους φωνάξει και να πει, ρε παιδιά εσείς είστε πρωταθλητές, προπονητές, δάσκαλοι, έχετε εμπειρία, τι λέτε γι' αυτό; Δεν έγινε ποτέ. Τι γίνεται; Ο γνωστός, του γνωστού... Τι είμαστε ΣΕΓΑΣ; Ποιον έχουμε ολυμπιονίκη, αυτόν θα φωνάξουμε. Ναι, αλλά αυτός τι απόψεις θα προβάλλει; Αυτές που χρησιμοποιούσε και όταν ήταν να γίνει ολυμπιονίκης.

Από τη στιγμή που μπήκε το κίνητρο του χρήματος σ' όλο το εύρος του αθλητισμού, ποιος μου λέει ότι αυτά που λες δεν τα λες για να κερδίσεις; Και σου είπαν να τα πεις γιατί από 'κει εισπράττεις. Οποιος σε πληρώνει, του κάνεις και το χατίρι. Αναγνωρίζεις ως συνομιλητή άξιο για να δώσει λύσεις αυτόν που τη συγκεκριμένη κατάσταση την εκμεταλλεύεται για να 'κονομήσει. Μα αυτός δεν πρόκειται ποτέ να σου πει λύσεις διαφορετικές από αυτές που θα διαιωνίσουν την ίδια κατάσταση. Επομένως πρέπει να φωνάξεις άλλους ανθρώπους, αυτούς που έχουν άλλες ιδέες. Αυτούς που αντιστρατεύονται αυτές τις πραγματικότητες. Για να πάρεις προτάσεις και να δημιουργήσεις πολιτική που θα ωφελήσει τον κόσμο.

-- Μα ασφαλώς. Αυτό είναι το πρώτιστο. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν έγινε ποτέ από τις πολιτικές ηγεσίες μια τέτοια προσπάθεια, σημαίνει ότι δεν το θέλουνε. Είναι διαχρονικό. Δεν είναι τυχαίο, από τότε που εγώ καταλαβαίνω τον εαυτό μου, ότι το ίδιο γινόταν πάντοτε. Κάποιες μεγάλες εξαγγελίες για αθλητικά σχολεία, για εξάπλωση της άσκησης σε όλο τον κόσμο. Εγώ το μόνο που βλέπω είναι να κάνουν μεγάλες διοργανώσεις, να χαρίζουν αθλητικούς χώρους στις μεγάλες Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες - κυρίως ποδοσφαιρικές - οι οποίες λυμαίνονται το χρήμα στον αθλητικό χώρο με την ευλογία του κράτους πάντοτε.

Πριν από μερικά χρόνια χάρισαν το «Καραϊσκάκης». Εγώ εκεί - όπως πολλοί αθλητές - μεγάλωσα και το πόνεσα. Βρισκόμαστε και τα συζητάμε και κλαίμε. Εχεις ξοδέψει τρισ. για τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Και δεν είχες 20 εκατομμύρια να φτιάξεις το «Καραϊσκάκης» και να το έχεις εσύ; Και μας πουλάς φούμαρα... Το έδωσε στον επιχειρηματία να στήσει διάφορες δουλειές και να 'κονομάει. Ποιον κοροϊδεύεις;

Τώρα χαρίζουν τον Ελαιώνα, αύριο θα χαρίσουν κάποιον άλλο μεγάλο δημόσιο χώρο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τον κόσμο, τον απλό πολίτη. Και όταν κατασκευάζουν, είναι στάδια είναι σαν αυτά των Ολυμπιακών Αγώνων, που μετά δε λειτουργούν και ενισχύουν τη ζημιογόνα και παθολογική κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα. Για ποιο λόγο; Οπως ο απλός κόσμος λέει, για να τα ξεπουλήσουν αύριο - μεθαύριο.

Κόβουμε δέντρα για να χτίσουμε γυμναστήρια που θα τα πάρουν ο ένας και ο άλλος από τις ΑΑΕ. Τι θα πει να πληρώνω εγώ ο πολίτης για το εμπόριο του α και του β επιχειρηματία. Τι με νοιάζει εμένα ρε; Τι έχω εγώ να ωφεληθώ; Και έχουν παρασύρει τον κόσμο και διαμαρτύρονται για το παντεσπάνι, όχι το ψωμί του κάθε π.χ. ποδοσφαιριστή. Γιατί δεν του έδωσε 3 εκατ. αλλά μόνο 2 και δεν τον πήρε τελικά. Ποσά με τα οποία μπορεί να ζήσει ολόκληρο χωριό για γενιές. Δεν έχει να φάει το βράδυ, αλλά βγαίνει και διαμαρτύρεται. Και δε διαπαιδαγωγείς αυτόν τον κόσμο να καταλάβει ότι η αγάπη στην ομάδα είναι μέχρι ένα όριο, ένα σημείο. Φτάνει πια!

Για τον κόσμο δεν ενδιαφέρεται κανένας. Εγώ τον κόσμο τον θέλω μέσα στο γήπεδο, όχι στις εξέδρες. Εγώ τον θέλω μέσα, να περπατήσει, να τρέξει, να ασκηθεί. Ο αθλητισμός μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο στην υγεία. Γιατί όταν έχεις πολίτες που ασκούνται, έχεις εύρωστους, υγιείς, αποδοτικούς στην καθημερινότητά τους πολίτες. Μ' αυτά δεν ασχολείται κανένας.

Η πολιτική σου βούληση δεν είναι αυτή που επαγγέλλεσαι ότι είναι. Και όταν λες εγώ θέλω να αλλάξω τα πράγματα και φωνάζεις αυτούς που τα εκμεταλλεύονται αυτή τη στιγμή, σημαίνει ότι δε θέλεις. Δε βλέπεις πέρα από τη μύτη σου. Βλέπεις αυτό που σε συμφέρει, γιατί και εσύ ωφελείσαι από αυτό. Δε σε νοιάζει τι θα γίνει ο νεαρός που γεννιέται στην Κυψέλη και δεν έχει έναν ελεύθερο χώρο να πάει να τρέξει.

Να ενδιαφερθείς γι' αυτό και να δεις ότι η αιτία που τα Ελληνόπουλα σήμερα είναι παχύσαρκα, είναι γιατί δεν κινούνται. Και πάνε στο γυμναστήριο όποτε βρουν χρόνο από τα φροντιστήρια, τα αγγλικά κλπ. Αυτά είναι θέματα παιδείας που έπρεπε να είναι λυμένα. Στα σχολεία όλα έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα να διαβάζουν, να τρώνε, να κινούνται τα παιδιά μέσα.

Και στα δημόσια γυμναστήρια πληρώνουν όλοι. Βλέπεις δημοτικό γυμναστήριο, ΕΑΚ και πας και πληρώνεις. Κάτσε ρε φίλε... Τι κρατικό είναι; Παντού πληρώνεις! Πάει ο γονιός το παιδί του στο στάδιο και πρέπει να πληρώσει. Τη φόρμα, τη φανέλα, τα παπούτσια κλπ. Χάλασε το χαλί; μαζέψτε όλοι να το φτιάξουμε...

Στους αθλητές μου εγώ λέω, ρε το σύστημα δεν το έχετε πάρει χαμπάρι; Ποιος από σας ξεκίνησε να 'κονομήσει; Κανένας! Κάποια στιγμή, όταν φτάσεις σ' ένα επίπεδο, έρχεται εντέχνως ο παράγοντας και σου λέει: «Μπράβο για την επιτυχία ρε. Πάρε 100 δρχ. Θα στα δίνω κάθε μήνα». Εσύ μαθαίνεις να ζεις με το χαρτζιλίκι του πατέρα σου συν τις 100 δρχ. Ξαφνικά στις κόβει. Σκληρότερη προπόνηση εσύ...

Πας καλύτερα, σου λέει, «πάρε 200 δρχ». Αυτό όμως κάνει ανθρώπους εξαρτώμενους, χωρίς βούληση, ανθρώπους εκβιαστές. «Δώσε μου, αλλιώς δεν παίρνω μέρος στους αγώνες». Αυτό είναι ένα παιχνίδι μέσα στον αθλητισμό που παράγει ανθρώπους ιδιοτελείς. Σκέφτονται ότι αυτό που κάνουν είναι σαν τον τιμοκατάλογο των σούπερ μάρκετ. Το πρώτο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες κάνει τόσο, το τρίτο τόσο... Τι είμαστε ρε, μπακάλικο είμαστε; Πρέπει να υπάρχει ενίσχυση στους αθλητές από την πολιτεία. Αλλά μέχρι ένα σημείο. Εκατομμύρια των εκατομμυρίων από πού και ως πού. Τι είσαι ρε, με ρώτησες εμένα, που δεν έχω να φάω; Και του δίνεις εκατομμύρια γιατί; Επειδή έχει μια αθλητική ικανότητα;

Ο αθλητισμός είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης από όλους γιατί έχει μεγάλη προβολή. Ολοι αγαπάνε τον αθλητισμό και όλοι τον εκμεταλλεύονται. Αλλος για να 'κονομήσει, άλλος για να παράξει πολιτική, δήθεν τάχατες ελκυστική για τους πολίτες και τη χώρα του.

Είναι δεδομένο ότι το πλέγμα όλων αυτών που συζητάμε ακουμπάει πάνω σε πολιτικές. Οι οποίες δε θέλουν να λύσουν προβλήματα αλλά να τα διαιωνίσουν και να στρεβλώσουν την κοινωνία προς απόψεις και ιδέες που ψευδεπίγραφα φαίνονται ότι πάνε να λύσουν, αλλά στην πραγματικότητα εξυπηρετούν συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματιών, οι οποίοι ελέγχουν το κάθε τι που πάει να ξοδέψει το κράτος. Στα ολυμπιακά έργα, στα έργα υποδομής ποιοι είναι μέσα; Οι ίδιοι και οι ίδιοι. Και δίνονται πολλαπλάσια από το κόστος...

-- Η προπαγάνδα πάντως ήταν πως όλα γίνονται για το εθνικό καλό...

-- Για το καλό της τσέπης τους. Λέω το απλό παράδειγμα. Δόθηκαν εκατομμύρια εκατομμυρίων και φτιάχτηκε το Ολυμπιακό Στάδιο. Ποιος το αξιοποιεί τώρα; Οι ΠΑΕ, δηλαδή αυτοί που τα 'χουνε. Δώσανε την εντολή, φτιάξτε ρε για να είναι σκεπασμένοι, γιατί με τη βροχή δε θα έρχονται 50 αλλά 10 χιλιάδες... Μπαίνει ο απλός πολίτης μέσα; Ούτε να το δει δεν μπορεί αυτός που το πλήρωσε. Δεν έχει ούτε ώρες επίσκεψης για το κοινό. Είναι κλειδωμένες οι πόρτες, απαγορεύεται. Και σε όλες τις αθλητικές εγκαταστάσεις... Και ρημάζουν... Αρα ποιο το όφελος στον ελληνικό αθλητισμό;

Τι προβλήθηκε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Προβλήθηκε αυτός που τερμάτισε, σήκωσε τα παπούτσια του και... όλως τυχαίως φάνηκε η μάρκα... Για την οποία ενέργεια θα εισπράξει ο ίδιος ένα αντίτιμο. Και ο σπόνσορας που διαφημίζει έτσι και ενισχύει τη θέση του.

Μέχρι και η «ολυμπιακή ιδέα» έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης, εμπόριο. Μέχρι πριν από 20 χρόνια δε βρίσκανε χώρα να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και τώρα, μόλις ξεπουλήσανε τις δάδες, αυτά, εκείνο, παρακαλάνε όλοι και συνωστίζονται ποιος θα πρωτοπάρει. Πάλι για την 'κονόμα, για το οικονομικό όφελος. Εγώ την ονομάζω Διεθνής Ολυμπιακή Μαφία που εκμεταλλεύεται ότι στον κόσμο αρέσει να βλέπει τα ανθρώπινα κατορθώματα.

--'Η θα έπρεπε να πρόκειται για ανθρώπινα κατορθώματα...

-- Ναι έχεις δίκιο. Θα έπρεπε. Γιατί και εκεί έχει ξεφύγει η ιστορία. Ολο αυτό το οδηγεί το χρήμα εκεί, μη νομίζεις ότι είναι τίποτα άλλο. Αν σταματήσει να υπάρχει το χρήμα θα σταματήσουν και αυτά ή τουλάχιστον θα περιοριστούν. Εδώ αυτή η ιστορία οδηγήθηκε στο να γίνεται αγοραπωλησία μεταξύ κρατών. Φέρε μου τον Αφρικανό να τον κάνω Δανό, τον άλλο Αμερικάνο κλπ. Αυτό δεν κραυγάζει ότι εξυπηρετεί συμφέροντα;

Συμφέροντα των ισχυρών που παίρνουν να κατασκευάσουν τα στάδια, τα ταρτάν, το φωτισμό, τον εξοπλισμό, τις τηλεοράσεις κλπ. Μέλη της ΔΟΕ, της ΟΕ ή συγγενικά τους πρόσωπα. Αν δεν τα δώσεις αυτά δεν παίρνεις διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων... Από τη στιγμή που απελευθερώθηκε ο χρηματισμός και φτάσαμε να παίρνει 100 κιλά χρυσάφι αυτός που θα κερδίσει κάποιους αλλεπάλληλους αγώνες... Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τον αθλητισμό, είναι κάτι άλλο...

Το είχε δει και το πρωτοέκανε τη δεκατία του '70 ένας επιχειρηματίας, ο Ο' Χάρα. «Αγόρασε» όλους τους παλιούς Ολυμπιονίκες, πρωταθλητές κλπ και έκανε το περίφημο τσίρκο «Ο' Χάρα». Αυτοί ήταν επαγγελματίες επ' αμοιβή (αποκλείστηκαν από τους αγώνες) και γύριζε στις πόλεις της Αμερικής. Τότε δεν έπιασε. Αν το έκανε σήμερα θα γινόταν ζάμπλουτος...

Ε, αυτό σήμερα το κάνει η ίδια η ΔΟΕ, η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία κάθε αθλήματος. Διαφημίζεις εταιρείες, ο κάμεραμαν είναι πληρωμένος να δείχνει τη μάρκα στο παπούτσι κλπ. Ολα αυτά είναι παρακμή. Γιατί υπάρχει το συμφέρον που επιβλήθηκε στους διεθνείς αυτούς οργανισμούς και στις κυβερνήσεις και ο στόχος είναι ποιος θα 'κονομίσει πιο πολλά. Και πληρώνουν αστέρες του αθλητικού στερεώματος να μη μιλάνε γι' αυτά. Να βγαίνει ο Χ ποδοσφαιριστής να δηλώνει ότι το θέαμα δεν παράγεται άμα δε δώσεις χρήμα και δεν ενισχύσεις τον πρόεδρο. Και κάθεται ο αποχαυνωμένος πολίτης και λέει «έχει δίκιο το παιδί... Να πάω να πάρω ένα εισιτήριο διαρκείας».

Ακουγα πρόσφατα και γέλαγα ότι αυξήθηκε το μετοχικό κεφάλαιο του ΠΑΟΚ. Και τι είναι αυτό, είδηση για μένα; Δηλαδή η ΕΠΕ τάδε που το έκανε, το άκουσα εγώ; Βάλτο λοιπόν σε μια οικονομική εφημερίδα, όπως για κάθε άλλη εταιρεία που κάνει πράξεις τέτοιας μορφής. Γιατί για μια ΠΑΕ να έχει ιδιαίτερη προβολή στα ΜΜΕ; Αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Που νομίζει ότι αυτές οι επιχειρήσεις δεν είναι σαν τις άλλες. Είναι υποτίθεται λαϊκή δράση. Ετσι παγιδεύεται ο απλός πολίτης, δεν έχει εναλλακτική σκέψη. Τον βομβαρδίζουν από παντού...

Αν δεν καλλιεργήσεις τη συνείδηση του κόσμου, από το σχολείο, στη διά βίου άσκηση δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα. Οταν η απόφαση είναι να κόψεις στο Λύκειο τη φυσική αγωγή στη μια ώρα, τι περιμένεις; Αυτός θα έχει νοοτροπία οπαδού. Να μαζευτούμε, να πάμε στο γήπεδο, να φωνάξουμε, να πλακωθούμε, να ξεδώσουμε... Αντί να ξεδίνει στο γήπεδο τρέχοντας, παίζοντας, ώστε ταυτόχρονα να βελτιώνει την υγεία και τον εαυτό του, πάει και ξεδίνει ως οπαδός μιας ομάδας.

Και αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής, αλλά με όρια. Οταν τον διαπαιδαγωγείς, ξέρει πού να σταματάει. Το παιδί μαθαίνει ότι οπαδός είναι να μαζεύονται 10 να πάνε στο γήπεδο. Και τότε πρέπει να τσακωθούν με τους απέναντι 10. Δε μαθαίνει κάτι άλλο. Γιατί αυτό επιτρέπεται να γίνεται. Τι θα πει δεν μπορώ να καταπολεμήσω τη βία; Ο χουλιγκανισμός και η βία στα γήπεδα είναι το μέσο των εκμεταλλευτών των κοινωνιών. Δεν είναι ότι δεν μπορούν να καταπολεμήσουν τη βία. Εντέχνως διοχετεύουν την αγανάκτηση του κόσμου σε μεταξύ τους συρράξεις για το κόκκινο και το πράσινο κλπ. Αυτή είναι η πολιτική που παράγεται με την ενίσχυση του κράτους.

-- Το σύστημα εξυπηρετείται από την ακίνδυνη γι' αυτό εκτόνωση...

-- Ασφαλώς! Ενα κράτος που έχει όλους τους μηχανισμούς στα χέρια του. Μπορεί να κόβει μισθούς, στέλνει τα ΜΑΤ από εδώ και από εκεί, μπορεί να κάνει πόλεμο στην Κερατέα, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει τη βία στα γήπεδα; Τους ξέρουν όλους αυτούς γιατί είναι τα ίδια και τα ίδια άτομα. Δε θέλουν... Σου λέει, άσε να τσακώνονται μεταξύ τους για να μην τσακώνονται μαζί μου...

Μπορείς να πάρεις αποφάσεις, αλλά δεν θέλεις. Δεν έχεις τη βούληση γιατί χειραγωγείσαι από τους οικονομικά ισχυρούς. Οι οποίοι διοικούν τον αθλητισμό, την πολιτική, κάθε δραστηριότητα που έχει απήχηση στον κόσμο θέλουν να την ελέγχουν. Οπως θέλουν να ελέγχουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οι αποφάσεις είναι περιορισμένες στο εύρος των δυνατοτήτων που μπορούν να στείλουν ένα ψευδές μήνυμα στον κόσμο, να τους ξεγελάσουν. Για να κρατήσουν την ουσία, το πρακτικό για τους εαυτούς τους. Και η πρακτική και το συμφέρον για τους εαυτούς τους είναι να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα αυτών που τους στηρίζουν.

Τ' αθλητικά σχολεία είναι μια φράση πολύ αβανταδόρικη. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, εγώ είχα τα παιδιά μου. Μόνο λεφτά ξοδεύανε...

-- Μπορεί, αλλά η επιλογή «πονάει δόντι, κόβει κεφάλι» δεν είναι λύση...

-- Βέβαια δεν είναι λύση. Είναι ζήτημα ιδιοτελούς πολιτικής. Οταν στο μυαλό σου έχεις πώς να ξεγελάσεις τον κόσμο, δεν έχεις θεμελιωμένες, σωστά δομημένες αποφάσεις. Οι πολιτικοί μέχρι σήμερα παίρνουν αποφάσεις κατ' εντολήν, κατά την γνώμη μου. Κάποιοι τους λένε, γιατί έχουν κάποιο όφελος, κάνε ρε και αυτό, κάνε και εκείνο.

'Η γιατί θέλουν να ξεφύγουν από μια λαϊκή απαίτηση που δεν τους συμφέρει να την εφαρμόσουν. Και εφαρμόζουν κάτι που να μην έχει διάρκεια, δυνατότητα επιβίωσης, ώστε αργότερα να το πάρουν πίσω. Ξέροντας από την αρχή ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει.

Το αθλητικό σχολείο άμα δεν έχεις υπότροφο τον αθλητή, να του παρέχεις εγκαταστάσεις, τα μαθήματα, το εκπαιδευτικό προσωπικό, να τον ταΐζεις, τι αθλητικό σχολείο είναι; Να περνάει το λεωφορείο από τις γειτονιές για να πάρει το παιδί που ξύπνησε από τις 5 η ώρα και μετά από μιάμιση ώρα - που θα γυρίσει τις γειτονιές της περιοχής - να πάει στο σχολείο... Αγουροξυπνημένο να κάνει τρέξιμο, πήδημα και μπάλα και να πάει μετά κουρασμένο να κάνει μαθήματα... Ε, αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα!

-- Ποια θα έπρεπε να είναι η διαδικασία ενασχόλησης των παιδιών με τον αθλητισμό;

-- Μέσω της ανίχνευσης ταλέντων βάζεις τα παιδιά στη διαδικασία. Μαθαίνει τι είναι ο αθλητισμός αφού το έχεις διδάξει θεωρητικά και πρακτικά. Το κέρδος είναι πολλαπλό ακόμα και αν φύγει από τον αθλητισμό. Γιατί του διδάσκεις τη θεωρία του αθλητισμού και την εφαρμογή πάνω σε σωστές βάσεις. Παιδί σημαίνει παίζω. Ολα αυτά έχουν αξία μόνο αν γίνονται με παιγνιώδη μορφή. Ως παιχνίδι, για να ευχαριστιέται το παιδί. Η άσκηση είναι κατ' εξοχήν ψυχαγωγία. Και όλοι πιέζουν, γιατί το αποτέλεσμα είναι σε άμεση σχέση με τη χρηματοδότηση. Αν δεν βγάλεις πρωταθλητές δεν έχει χρηματοδότηση. Ολα αυτά είναι παθογένειες. Πρέπει να καταπολεμηθούν στην πράξη.

Να γίνει πλήρης ανατροπή αυτών των πολιτικών που εφαρμόζονται μέχρι σήμερα. Δεν μ' ενδιαφέρει πρώτιστα να έχω πρωταθλητές, αλλά να έχω 5.000 παιδιά στο γήπεδο να ασκούνται. Δεν έχω ολυμπιονίκη, ε και; Με όλα αυτά που έχουν γίνει ποιος πιστεύει ότι ο τάδε και η δείνα πήραν «καθαρό» μετάλλιο; Καταρρακώνουν την κοινωνική συνοχή, ενισχύουν τον ατομικισμό, τη διάκριση. Τον ελιτισμό, δηλαδή τη βιομηχανία του θεάματος. Σήμερα δε μιλάνε για τίποτα άλλο...