Επί της ουσίας, όμως, της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, η ηγεσία της ΝΔ όχι μόνο δεν έχει εκφράσει καμία διαφωνία ή ορθώσει το παραμικρό εμπόδιο στην υλοποίησή της, αλλά έχει βάλει γερές πλάτες, υπερψηφίζοντας περίπου τα μισά νομοσχέδια, ενώ έχει σταθεί απέναντι και έχει καταδικάσει τους λαϊκούς αγώνες που έγιναν τον προηγούμενο χρόνο. Υπάρχει δηλαδή έμπρακτη και διαρκής συναίνεση στα αντιδραστικά και βάρβαρα μέτρα και εντός και εκτός μνημονίου.

Αυτό ακριβώς είναι και το ισχυρό επιχείρημα της ηγεσίας της ΝΔ προς την τρόικα και τμήματα της πλουτοκρατίας, που ζητούν πλήρη ταύτιση και σύμπλευση, ώστε να περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα. «Ακούω το επιχείρημα, ότι οι δανειστές μας απαιτούν συναίνεση: Η απάντηση είναι ότι η ΝΔ δεν εμπόδισε να εφαρμοστεί η λάθος πολιτική την οποία κι εκείνοι εισηγήθηκαν και στην οποία και σήμερα επιμένουν», ξεκαθάρισε στην ίδια ομιλία του ο πρόεδρος της ΝΔ.

Ταυτόχρονα, όμως, αξιοποιούσε πάντα τα δεδομένα αδιέξοδα στη διαχείριση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης από την κυβέρνηση, για να λανσάρει ως εναλλακτική δήθεν λύση τη λήψη νέων μέτρων υπέρ της ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Αυτό έκανε με το «Ζάππειο 1», όταν πρότεινε πρώτος την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ, ταυτόχρονα με σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και νέα προνόμια και ζεστό χρήμα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Το ίδιο επανέλαβε και με το «Ζάππειο 2», επικεντρώνοντας αυτή τη φορά στη γενναία μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 15%, την απαλλαγή τους από τις εργοδοτικές εισφορές, αξιώνοντας μάλιστα γι' αυτά τα μέτρα να γίνει η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

Στη βάση αυτή θέλει να οικοδομηθεί η νέα ισχυρή συναίνεση. Στη βάση, δηλαδή, του «Ζαππείου 2» και με την ίδια τη ΝΔ πρωταγωνίστρια σε ένα ενδεχόμενο μετεκλογικό σκηνικό αναμόρφωσης του πολιτικού τοπίου. Αυτή τη «γραμμή» πρόβαλε στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Η συναίνεση του αύριο, που οραματίζεται ο πρόεδρος της ΝΔ, είναι κτισμένη «στην Ελλάδα της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας», όπως είπε στη συνέλευση του ΣΕΒ, επιχειρώντας να πείσει ότι η ΝΔ είναι «το φιλελεύθερο κόμμα της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας», το κόμμα που «πάνω απ' όλα και πριν απ' όλα ζητά να απενοχοποιηθεί η επιχειρηματικότητα».

Πιστεύει λοιπόν η ηγεσία της ΝΔ πως θα είναι περισσότερο χρήσιμη στην πλουτοκρατία και το αστικό πολιτικό σύστημα αν δεν ταυτιστεί απόλυτα με τη σημερινή κυβέρνηση και τη δυσαρέσκεια που γεννάει η πολιτική της στα λαϊκά στρώματα. «Εχουμε προτείνει τρόπους να βγούμε από το αδιέξοδο. Θα επαναδιαπραγματευτούμε τους όρους του μνημονίου. Και θα είμαστε χρήσιμοι, όσο επιμένουμε στην επανόρθωση, όχι αν συναινέσουμε στο λάθος», είναι η εκφρασμένη θέση του προέδρου της ΝΔ.

Αυτή η θέση καθόρισε και τη στάση του στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, όπου όπως είπε «προτείναμε την πιο ισχυρή βάση για συναίνεση: Τη συναίνεση για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με έμφαση στη μείωση των φορολογικών συντελεστών και τα υπόλοιπα μέτρα τόνωσης της οικονομίας»...

Φυσικά, η «επαναδιαπραγμάτευση» θα κινηθεί εντός των στόχων του μνημονίου και των πλαισίων που ορίζονται από τη στρατηγική και τις συνθήκες της ΕΕ, όπως το «Σύμφωνο για το ευρώ» (πρώην Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας). «Είναι εφικτή η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, γιατί δε ζητάμε τίποτα διαφορετικό απ' ό,τι δέχθηκε η τρόικα και στις άλλες χώρες που έχουν προβλήματα ίδια με μας», υποστηρίζει ο πρόεδρος της ΝΔ, προβάλλοντας ως αιχμή του δόρατος τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 15% και την απαλλαγή τους από τις εργοδοτικές εισφορές. Είναι ευνόητο ότι η «αποκατάσταση», όπως την ονομάζει, των συνταξιούχων κάτω από 700 ευρώ, προστίθεται ως «φύλλο συκής» για να κρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της αντιλαϊκής πολιτικής που στηρίζει.

Η στρατηγική ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, που εφάρμοσαν τις προηγούμενες δεκαετίες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι η αιτία της σημερινής κρίσης και η κλιμάκωσή της το μόνο που εγγυάται είναι τη χρεοκοπία και την πτώχευση του λαού για χάρη των συμφερόντων και της μακροημέρευσης του κεφαλαίου. Το συμφέρον του λαού είναι να βγει από την κρίση με χρεοκοπημένο το κεφάλαιο και ηττημένη την πολιτική του. Τώρα είναι η ώρα της μεγάλης ευθύνης για το λαό, της χειραφέτησης από την πολιτική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, της πλατιάς συμπόρευσης με το ΚΚΕ.