Μέτρα για την άμεση στήριξη των ομάδων του κεφαλαίου που εκπροσωπεί, αξιώνει η διοίκηση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ), με υπόμνημά της που έστειλε προς τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς ενόψει της ΔΕΘ.

Οι εκπρόσωποι των εμποροβιομηχάνων υιοθετώντας, από τη σκοπιά της άμεσης κερδοφορίας των επιχειρήσεών τους, την αντίληψη για αντιμετώπιση της κρίσης με μέτρα ...επεκτατικής πολιτικής και χρηματοδότησης της «πραγματικής οικονομίας», όπως λένε, παρουσιάζουν μια σειρά προτάσεις που θα συμβάλουν, όπως υποστηρίζουν, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Παράλληλα, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι όλοι οι οικονομικοί δείκτες εμφανίζουν συνεχή επιδείνωση, παρά τις κυβερνητικές εκτιμήσεις, εκτιμούν ότι «ακολουθούμε λάθος πορεία», ενώ σε αντίθεση με τους στόχους που είχαν τεθεί, «το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας όχι μόνο δεν επιλύθηκε αλλά διογκώθηκε».

Οι εμποροβιομήχανοι, μέσα από ένα πλέγμα αντιθέσεων και αντιφάσεων, κάνουν λόγο για ανάγκη «αλλαγής πλεύσης στον τομέα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής» και προτείνουν μια σειρά μέτρα για την «επανεκκίνηση της οικονομίας». Μεταξύ αυτών:

• Μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων, με παραπέρα μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 15% και των φυσικών προσώπων «ως μέσο διεύρυνσης των ιδιωτικών αποταμιεύσεων». Το ποιοι είναι σε θέση να κάνουν αποταμιεύσεις δε χρειάζεται και πολλή γνώση για να το καταλάβει κανείς...
• Εξυγίανση του Δημόσιου Τομέα, με «κατάργηση ή συγχώνευση εκατοντάδων φορέων» και ακύρωση των επιλογών της κυβέρνησης για «ισορροπητικούς συμβιβασμούς με κομματικά και συνδικαλιστικά "οχυρά", που διαιωνίζουν παθογένειες και οξύνουν τα σχετικά προβλήματα».
• Αποκρατικοποιήσεις - Αξιοποίηση Ακίνητης Περιουσίας. Εδώ το ΕΒΕΑ σημειώνει ότι ζητά επιτάχυνση των διαδικασιών ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ωστόσο, γνωρίζοντας ότι με τα σημερινά δεδομένα το ενδιαφέρον δεν αναμένεται να είναι και ιδιαίτερα σημαντικό, διατυπώνει την άποψη ότι με τα δεδομένα που υπάρχουν «αυξάνει κατακόρυφα το ενδιαφέρον διαπλεκόμενων κερδοσκόπων, με συνέπεια μια ταχύτατη και άκαιρη ιδιωτικοποίηση, λόγω μνημονιακών δεσμεύσεων, μπορεί βάσιμα να εξελιχθεί σε ουσιαστικό ξεπούλημα πλουτοπαραγωγικών μας πόρων». Παράλληλα, σε μια έμμεση ομολογία των αντιφάσεων, αλλά και των αδιεξόδων που δημιουργεί η ίδια η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και σε μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου, οι εμποροβιομήχανοι της Αθήνας φαίνεται να προτείνουν την εφαρμογή ενός ...επιλεκτικού προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Οπως λένε χαρακτηριστικά, «δε θα πρέπει να αγνοηθεί ότι η δυνατότητα άσκησης μιας ανεξάρτητης αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής, στο άμεσο μέλλον, περιορίζεται αισθητά εάν εκποιηθούν κύριες υποδομές μας (ταχυδρομεία, σιδηρόδρομοι, αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια) και αποκρατικοποιηθούν δίκτυα διανομής βασικών κοινωνικών μας αγαθών (νερό, ηλεκτρικό κ.ά.)», εννοώντας προφανώς ότι η προσπάθεια «αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής», θα προσκρούσει στα δεδομένα που θα δημιουργήσουν οι διάφορες πολυεθνικές που θα εισβάλουν στις υποδομές.
• Τραπεζικό Σύστημα - ρευστότητα. Οι εμποροβιομήχανοι προτείνουν ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, ώστε να μπορέσει να αποκατασταθεί η χρηματοδότηση των επιχειρήσεών τους, αφού «η σημερινή έλλειψη ρευστότητας αποτελεί απαγορευτικό παράγοντα για κάθε σκέψη νέων παραγωγικών επενδύσεων ή αυξημένης παραγωγικής δραστηριότητας». Παράλληλα, ζητούν επιτάχυνση των διαδικασιών εξαγορών και συγχωνεύσεων με στόχο την «αύξηση του μεγέθους τους μέσω ενδοκλαδικών συγχωνεύσεων», με στόχο όπως υποκριτικά υποστηρίζουν, «να περιορισθούν και οι κίνδυνοι αφελληνισμού του τραπεζικού μας συστήματος».
• Για τα λεγόμενα «κερδοσκοπικά κεφάλαια», το ΕΒΕΑ, παλατζάρει σε δύο βάρκες αφού, αφ' ενός, επαναφέρει την πρόταση για «συνολικό επαναπροσδιορισμό» της λειτουργίας των κεφαλαίων που συναλλάσσονται στις χρηματαγορές και στις αγορές παράγωγων προϊόντων, αφ' ετέρου, υποστηρίζει ότι «η πραγματικότητα έδειξε ότι ένας χρήσιμος, επί της αρχής, μηχανισμός μετατράπηκε σε πεδίο αδίστακτης και ανεύθυνης κερδοσκοπίας, που μεγέθυνε τις επιπτώσεις της κρίσης», λες και θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
• Ανταγωνιστικότητα. Στην πρώτη θέση των προτάσεων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, οι εμποροβιομήχανοι βάζουν - όπως είναι άλλωστε φυσικό - την «εκλογίκευση του μισθολογικού κόστους, ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης». Αντιλαμβανόμενοι όμως ότι η άμεση προβολή μιας τέτοιας αξίωσης θα προκαλούσε κύμα αντιδράσεων και θα ...άνοιγε τα μάτια σε ακόμα μεγαλύτερες μάζες των εργαζομένων για το ρόλο του κεφαλαίου, σπεύδουν να σημειώσουν ότι η ...εκλογίκευση της μισθοδοσίας πρέπει να γίνεται παίρνοντας υπόψη ότι «η αμοιβή του εργαζόμενου κατευθύνεται, στο σύνολό της, στη ζήτηση προϊόντων των ελληνικών, κατά βάση, επιχειρήσεων». Αλλωστε, όπως σημειώνουν «την ανταγωνιστικότητα βελτιώνουν και άλλοι παράγοντες». Ανάμεσα σε αυτούς σημειώνουν και ζητούν τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, την ενίσχυση των Δημοσίων Επενδύσεων, την ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ τα κονδύλια του οποίου θέλουν στην υπηρεσία τους, την «πραγματική» απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, για εξόντωση των μικρών επιχειρήσεων και στήριξη της γιγάντωσης και της κυριαρχίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων κλπ.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει τέλος, η εκτίμηση που διατυπώνουν οι εμποροβιομήχανοι πως «είναι προφανές ότι κάθε σκέψη για νέο συμπληρωματικό πακέτο δημοσιονομικών μέτρων είτε για την αντιστάθμιση των τελικών αποκλίσεων του προϋπολογισμού, είτε για συμμόρφωση σε νέες, μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής, απαιτήσεις της τρόικας, θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα στην πορεία της οικονομίας και στη διαχειρισιμότητα του δημόσιου χρέους».