Παράλληλη με την κατοχή είναι η πορεία του Χαμίντ Καρζάι, στην προεδρία του Αφγανιστάν. Είναι ο άνθρωπος που επιλέχθηκε από τη Διεθνή Σύνοδο για το Αφγανιστάν, που πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία, το 2001 ως ο Πρόεδρος που θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και εξακολουθεί να το πράττει μέχρι σήμερα. Ο ίδιος είχε δώσει τις εξετάσεις του αρχικά ως μυστικός σύνδεσμος μεταξύ Αμερικανών και «μουτζαχεντίν», τη δεκαετία του '80 όταν «Ταλιμπάν» και ΗΠΑ ήταν συνεργάτες...

Ο εγκάθετος Πρόεδρος εμφανίζεται να «πονά» για τους αμάχους που σκοτώνονται καθημερινά στη χώρα, ως αποτέλεσμα του πολέμου που συμπλήρωσε 10 χρόνια, να υψώνει, δήθεν, τους τόνους έναντι των δυνάμεων κατοχής, κάθε φορά που αποκαλύπτονται δολοφονίες αμάχων από κατοχικές δυνάμεις, σημειώνοντας ωστόσο τη σημασία της κατοχής για την επιβίωση της χώρας.

Την ίδια στιγμή, συνομιλεί με τους «Ταλιμπάν», υπό τις εντολές των κατοχικών δυνάμεων, υποστηρίζοντας το «σχέδιο εθνικής συμφιλίωσης», το οποίο βασίζεται στην εξαγορά όσων δεχτούν να παραδώσουν τα όπλα και να συνεργαστούν με την εγκάθετη κυβέρνηση, εμφανίζοντας εαυτόν ως «υπέρμαχο της σταθερότητας και πολέμιο της τρομοκρατίας».

Στα 10 χρόνια πολέμου περισσότεροι από 37.208 άμαχοι έχουν χάσει τη ζωή τους (ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος, αφού άμαχοι βαφτίζονται «μαχητές Ταλιμπάν»), με την κυβέρνηση Καρζάι να καλύπτει συνειδητά τα εγκλήματα των κατοχικών, ενώ συνηγορεί στη διασφάλιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στη χώρα, εις βάρος του λαού.