Το εύρος και το βάθος της σφαγής που έχει υποστεί μέχρι τώρα ο λαός παρουσίασε με περίσσια ταξική υπερηφάνεια ο υπουργός Οικονομικών μιλώντας χτες στο Ελληνοκινεζικό Συνέδριο Επιχειρηματικότητας προκειμένου να πείσει τους ξένους και εγχώριους κεφαλαιοκράτες ότι οι «επενδύσεις» τους έχουν εγγυημένη και υψηλή κερδοφορία. Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που επέλεξε να παρουσιάσει στο «εκλεκτό ακροατήριο» και που για ευνόητους λόγους αποφεύγει να τα πολυδιαφημίζει ενώπιον του λαού. Το πρώτο αφορά βέβαια τη μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους»: «Οι μισθοί και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχουν μειωθεί δραματικά (!) ακολουθώντας τις αλλαγές στην αγορά εργασίας και την ύφεση. Αυτό προκάλεσε μια ταχεία βελτίωση της ανταγωνιστικότητας κόστους», υπογράμμισε ο υπουργός, θέλοντας να στείλει το μήνυμα ότι έχει επιτευχθεί, σε σημαντικό βαθμό ο στόχος της φτηνής εργατικής δύναμης. Το δεύτερο που ανέδειξε με καμάρι είναι ότι οι δαπάνες για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, δηλαδή οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, τείνουν να πιάσουν «πάτο». «Εάν επιτευχθεί η μείωση των δαπανών μετά και το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ η Ελλάδα θα είναι μια από τις χώρες με το μικρότερο ποσοστό δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ»(!), καυχήθηκε ξετσίπωτα ο Γ. Στουρνάρας. Από κοντά ο πρόεδρος του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) Τ. Αθανασόπουλος, που διαβεβαίωσε τους επενδυτές ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει γι' αυτούς το νέο «Ελ Ντοράντο». Ολα αυτά όμως βοηθούν το λαό να συνειδητοποιήσει μια μεγάλη αλήθεια. Οτι τα (αμέτρητα) μέτρα δεν παίρνονται για την αντιμετώπιση της «κρίσης χρέους» και των ελλειμμάτων αλλά για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της κερδοφορίας. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία σωτηρία για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, όσο δεν αποφασίζουν να στρέψουν την πάλη τους κατευθείαν στην καρδιά του αντίπαλου, στην οικονομική και πολιτική εξουσία των μονοπωλίων.