ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ κανείς την παραμικρή αμφιβολία για το πού οδηγεί τα πράγματα η πολιτική της κυβέρνησης και ποιον εξυπηρετεί, η διεθνής κοινότητα φροντίζει να το ξεκαθαρίζει το πράγμα. Και μάλιστα μέσω ...επαίνων.

Για του λόγου το αληθές η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοίνωσε - με έκθεσή της - ότι η Ελλάδα σκαρφάλωσε 11 θέσεις στη λίστα των χωρών με τις καλύτερες επιχειρηματικές συνθήκες. Βελτιωθήκαμε, δηλώνει, εντυπωσιακά!

Τέτοια «προσαρμογή» έχουν επιτύχει μόνο χώρες όπως το Ουζμπεκιστάν, η Μογγολία, το Καζακστάν, η Σρι Λάνκα και το Μπουρούντι!!!

Ομως, και ο Χ. Β. Ρομπάι είπε για μία ακόμη φορά τα καλύτερα λόγια. Εξυγιαίνουμε - τόνισε - τα οικονομικά μας κι αυτό συνιστά μεγάλη πρόοδο.

Ε, αν σε αυτά προσθέσετε και ένα δημοσίευμα της «Wall Street Journal», που υποστηρίζει ότι οι τιμές των ελληνικών ομολόγων ανεβαίνουν γιατί τα αγοράζουν ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί «θεσμικοί επενδυτές», έχετε πλήρη την εικόνα.

Με λίγα λόγια, μετατρέπουν τη χώρα σε ένα τεράστιο ...φαγοπότι για επιχειρηματίες, τράπεζες, διεθνή «λαμόγια» και πολυεθνικές. Κι αυτό το ονομάζουν «εκσυγχρονισμό», «πρόοδο» και «ενίσχυση του ευρωπαϊκού χαρακτήρα» μας.

Οσο για τον ελληνικό λαό, τους εργαζόμενους, είναι προφανώς το... κυρίως πιάτο στην όλη υπόθεση, μαζί με τη δημόσια περιουσία που έχει δημιουργήσει δεκαετίες τώρα από το υστέρημά του.

ΑΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΙΕΡΩΤΑΤΑΙ η ΔΗΜΑΡ! Προς τι αυτή η επιμονή της τρόικας με τα εργασιακά; Αφού - λένε - δεν προκύπτει από αυτά δημοσιονομικό όφελος. Γιατί;

Δε βλέπουν άραγε ποιο όφελος είναι αυτό που προκύπτει και για ποιον; Μήπως δεν ξέρουν σε τι κυβέρνηση συμμετέχουν; Μήπως δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται;

Αν επιμένουν τόσο, μπορούμε να τους θεωρήσουμε και ανόητους. Ομως, η αλήθεια είναι πως είναι υποκριτές.