Την έγκαιρη υλοποίηση των συμφωνιών με την τρόικα ζήτησε στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο ο Αντ. Σαμαράς
Είπε ακόμα ότι «μέχρι τον Ιούνιο του 2014 η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει τον καλύτερο εαυτό της για να πετύχει τους στόχους που έχουν τεθεί», συνδέοντας την ένταση των φιλομονοπωλιακών ανατροπών με την τελευταία δόση των δανείων που έχουν συναφθεί μέχρι τώρα. Στο ίδιο πνεύμα, προσπάθησε να συντηρήσει την κόντρα που τονώνει το δίπολο της διαχείρισης, απορρίπτοντας ως «αποπροσανατολιστική» κάθε συζήτηση για πρόωρες εκλογές. Μίλησε, μάλιστα, για «επικίνδυνο και αντιδημοκρατικό παιχνίδι», που θέλει να οδηγήσει την κυβέρνηση «σε λάθη και αποτυχίες».
Ο Αντ. Σαμαράς αναφέρθηκε και στην ελληνική προεδρία της ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014, επαναφέροντας το ζήτημα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, κατά κύριο λόγο στο Ιόνιο, σε συνεννόηση και με την Ιταλία, που αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ αμέσως μετά. Για το ίδιο θέμα μίλησε και ο Ε. Βενιζέλος, παρουσιάζοντας τις προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας.
Η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου έγινε στον απόηχο της έκθεσης του ΔΝΤ, που προλειαίνει το έδαφος για νέο ρεσάλτο σε βάρος του ελληνικού λαού τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, με όχημα και τη «βιωσιμότητα του χρέους». Σε συνέχεια της έκθεσης της Κομισιόν, το ΔΝΤ εισηγείται τη λήψη νέων μέτρων στα εργασιακά και ειδικότερα την πλήρη «απελευθέρωση» των ομαδικών απολύσεων, καθώς το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο χαρακτηρίζεται «ανελαστικό».
Ζητά ακόμα επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, προειδοποιεί ότι αν δεν επιτευχθεί ο στόχος των εσόδων το 2013, στον προϋπολογισμό του 2014 θα υπάρξουν «επώδυνες περικοπές δαπανών» (νέες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες), τάσσεται υπέρ του σημερινού μηχανισμού είσπραξης του χαρατσιού στα ακίνητα μέσω των τιμολογίων στη ΔΕΗ, ενώ υπενθυμίζει τις κυβερνητικές δεσμεύσεις για 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων έως το τέλος του 2014.
Ειδική αναφορά κάνει στη «βιωσιμότητα» του ελληνικού κρατικού χρέους, όπου ευθέως επισημαίνει ότι «απαιτείται επιπρόσθετη φιλόδοξη δημοσιονομική προσαρμογή για να υποχωρήσει σταθερά το δημόσιο χρέος». Χωρίς φυσικά να αμφισβητεί τη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων στο όνομα της μείωσης του «δημόσιου» χρέους, επαναφέρει την πρότασή του για νέο «κούρεμα», στα πλαίσια της ενδοϊμπεριαλιστικής διαμάχης ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία για το μείγμα διαχείρισης της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.