Γρηγοριάδης Κώστας |
Οι 800 πολιτικοί κρατούμενοι που βρίσκονται σε απεργία πείνας - τουλάχιστον 250 συνεχίζουν μέχρι θανάτου - αποτελούν παράδειγμα αντίστασης σε μια κοινωνία η οποία στενάζει υπό ένα καθεστώς κατ' επίφαση δημοκρατικό, με καταβολές όμως στρατοκρατικές. Οι κυβερνώντες τούς χαρακτηρίζουν τρομοκράτες, τους μεταχειρίζονται με τον πιο απάνθρωπο τρόπο - ακόμη και σιτίζοντάς τους υποχρεωτικά... - αρνούνται να συζητήσουν καν μαζί τους. Συνένοχες στο έγκλημα είναι οι κυβερνήσεις της ΕΕ, που πέρα από μια δήλωση του Γάλλου ΥπΕξ, που καυτηρίαζε την κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος, δεν κάνουν τίποτε για να το σταματήσουν, και των ΗΠΑ, που διέθρεψε αυτήν την κατάσταση εδώ και 21 χρόνια, όταν προσυμφώνησε με τον στρατηγό Κενάν Εβρέν το πραξικόπημα για την επαναφορά της «σταθερότητας» στην Τουρκία.
Η «απάλυνση» του άρθρου 16 του αντιτρομοκρατικού νόμου, που πρόσφεραν οι τουρκικές αρχές στους κρατούμενους, αξιώνοντας τον τερματισμό της απεργίας πείνας, αποτελεί μόνο ένα μέτρο ψιμυθίωσης της εφιαλτικής πραγματικότητας στις φυλακές. Που η Σενάι πέθανε προσπαθώντας να αλλάξει.