Ας δούμε πώς παρουσιάζεται η εξέλιξη σταχυολογώντας από δημοσιεύματα:

Σε άρθρο με τίτλο «Η κίνηση Πούτιν: Πώς η ΕΕ έχασε την Ουκρανία» στις 25/11/13 η ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ» αναφέρεται στην «ανικανότητα των Ευρωπαίων γραφειοκρατών να παρακολουθήσουν τους χειρισμούς του Κρεμλίνου ή τους πολιτικούς υπολογισμούς του Κιέβου», εκτιμώντας πως κόστισε στην ΕΕ μία εμπορική συμφωνία με την Ουκρανία και έβλαψε σοβαρά την εξωτερική της πολιτική.

Το περιοδικό σημειώνει ότι η απόφαση της Ουκρανίας να μην υπογράψει συμφωνία Σύνδεσης με την ΕΕ «είναι η τρίτη νίκη του Πούτιν έναντι της Δύσης» μετά την απόφαση της Μόσχας να παράσχει προσωρινά άσυλο στον πρώην υπάλληλο της NSA Εντουαρντ Σνόουντεν και την επίτευξη συμφωνίας για την καταστροφή του συριακού χημικού οπλοστασίου. Υπογραμμίζει ωστόσο ότι «η συμφωνία του Ουκρανού προέδρου Βίκτορ Γιανούκοβιτς με τον Πούτιν είναι αποτέλεσμα γάμου συμφέροντος και όχι γάμου από έρωτα...». Ο αρθρογράφος δεν παραλείπει μία αδρή αναδρομή στις προσπάθειες της ΕΕ να διεισδύσει σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης που βρίσκονται στο κατώφλι της Ρωσίας όπως το Αζερμπαϊτζάν, η Αρμενία, η Γεωργία, η Μολδαβία, επιχειρώντας να περιορίσει την επιρροή της Ρωσίας και να καθορίσει τα όρια έκτασης της Ευρώπης προς ανατολικά. «Για τη Ρωσία, η πάλη ανάκτησης της Ουκρανίας δε σχετίζεται μόνον με τη διατήρηση της γεωπολιτικής της επιρροής, αλλά και με τον έλεγχο σε μία περιοχή που ήταν ο πυρήνας της ρωσικής αυτοκρατορίας πριν μία χιλιετία...» αναφέρεται χαρακτηριστικά. Σε άλλο σημείο σημειώνεται πως οι Ευρωπαίοι «εσφαλμένα πίστεψαν ότι το Κίεβο θα στρεφόταν αυτόματα στη Δύση, μόνον και μόνο επειδή ο μισός πληθυσμός είναι υπέρ των στενότερων σχέσεων με την ΕΕ και γιατί περισσότεροι είναι οι Ουκρανοί μετανάστες στη Δύση παρά στη Ρωσία». Το «Σπίγκελ» επισημαίνει ότι (οι Ευρωπαίοι) «βάσισαν τα επιχειρήματά τους στην οικονομική βιωσιμότητα πιστεύοντας ότι θα μπορούσαν να πείσουν τον Γιανούκοβιτς με την προοπτική μακροπρόθεσμων ποσοστών ανάπτυξης πάνω από 6%. Αντίθετα μία τελωνειακή ένωση με τη Ρωσία θα μείωνε την οικονομική ανάπτυξη της Ουκρανίας μακροπρόθεσμα. Ομως, στην πραγματικότητα, ο πιο σημαντικός στόχος για τον Γιανούκοβιτς είναι να κρατηθεί στην εξουσία και να επανεκλεγεί το 2015»...

Σε άρθρο της «Ουάσιγκτον Ποστ» στις 28/11/13 με τίτλο «Παρά το θρίαμβο με την Ουκρανία, οι σχέσεις της Ρωσίας με τους γείτονές της δοκιμάζονται» εκτιμάται πως η επιτυχία της Ρωσίας να καταφέρει την Ουκρανία να αποχωρήσει την ύστατη στιγμή από την υπογραφή συμφωνίας με την ΕΕ επισκιάζει μία βαθύτερη τάση: «τις σχέσεις της Μόσχας με τους γείτονές της που έχουν πάρει μία καθοδική κλίση εδώ και αρκετά χρόνια, δίχως να δείχνουν σημάδι βελτίωσης». Αναφέρει ότι οι σχέσεις με χώρες της ΕΕ όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Πολωνία, η Λιθουανία «πατάνε σε τεντωμένο σκοινί αφότου ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέστρεψε στην προεδρία το 2012», ενώ μεταφέροντας την άποψη του Στέφεν Σετάνοβιτς από το πανεπιστήμιο της Κολούμπια, υποστηρίζει ότι το όραμα του Πούτιν για τα ρωσικά συμφέροντα «είναι κοντόφθαλμο και αντιπαραγωγικό». Θεωρεί πάντως ότι η Ουκρανία δεν είναι η μόνη που στοχοποιείται από «μία Ρωσία που χρησιμοποιεί τους εμπορικούς περιορισμούς και απαγορεύσεις ως όπλο» υποστηρίζοντας ότι η Μόσχα επιδιώκει να τιμωρεί οικονομικά γειτονικές χώρες εάν διαφωνούν με μία πολιτική».

Με τίτλο «Η Ουκρανία υποχωρεί» οι «Τάιμς της Ν. Υόρκης» στις 28/11/13 θεωρούν ότι ο Ουκρανός πρόεδρος Γιανούκοβιτς είχε μία «πραγματικά άσχημη επιλογή»: Το να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης και ελεύθερου εμπορίου με την ΕΕ «ισοδυναμούσε με πρόκληση άσχημων ρωσικών οικονομικών αντιποίνων, που θα επέφεραν μεγάλο πλήγμα στην ουκρανική οικονομία, ενώ η ΕΕ δεν μπορούσε παρά να προσφέρει μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα πλεονεκτήματα».

Ο αρθρογράφος όμως αμφιβάλει ότι έτσι η Ρωσία κέρδισε τη διελκυστίνδα για την Ουκρανία εάν, όπως υποθέτει, «στόχος της Ρωσίας είναι να βρει τη θέση της στο δημοκρατικό και πολιτισμένο κόσμο, όπως έχει δηλώσει πως επιθυμεί όταν ανέτρεψε τον κομμουνισμό πριν 22 χρόνια»...

Και το άρθρο καταλήγει: «Στη σύνοδο κορυφής αυτή τη βδομάδα στο Βίλνιους, η ΕΕ θα πρέπει να καταστήσει απολύτως σαφές πως οι πόρτες της παραμένουν ανοιχτές για την Ουκρανία. Η διαπραγμάτευση της συμφωνίας σύνδεσης έχει ολοκληρωθεί και είναι έτοιμη προς υπογραφή οποτεδήποτε ο κ. Γιανούκοβιτς ή ο διάδοχός του βρουν το κουράγιο να αψηφήσουν τη Ρωσία. Μέχρι τότε, η Ευρώπη θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους για να εκτονώσει τις άσχημες οικονομικές αναταράξεις της Ουκρανίας. Αυτό θα έδειχνε πως το να μην παίζει με τους κανόνες της Μόσχας και να κινείται δυτικότροπα δεν επιβάλει ένα ανυπόφορο τίμημα».

Η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» είναι χαρακτηριστική στην ανάλυσή της: «Η επιθετικότητα της Ρωσίας στην περιοχή με αντίποινα σε ζητήματα εισαγωγών και τη διαχείριση του φυσικού αερίου δημιουργεί μεγάλη διένεξη με την Ευρωπαϊκή Ενώση». Αναφερόμενη η εφημερίδα στην άποψη του υπουργού Εξωτερικών της Σουηδίας σχετικά με την Ανατολική Εταιρική Σχέση αναφέρει τα λόγια του: «Η Ρωσία χρησιμοποιεί τα οικονομικά της όπλα για να πιέσει. Δεν έχει άλλο μέσο. Το έκανε με τη Λιθουανία, το έκανε με την Πολωνία. Και αυτό αρχίζει πλέον να ενοχλεί. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να πάρει μια απάντηση οικονομικού - εμπορικού χαρακτήρα». Στην ίδια κατεύθυνση η εφημερίδα χρησιμοποιεί και την εξίσου χαρακτηριστική δήλωση του ΥΠΕΞ της Πολωνίας Ραντοσλάβ Σικόρσκι. Απαντώντας στην ερώτηση «Είναι αυτή η Σύνοδος μια γεωπολιτική πάλη» είπε «δεν είχε διοργανωθεί για να είναι»...

Γίνεται φανερό δηλαδή ότι η διεκδίκηση σφαιρών επιρροής θα συνεχιστεί και στο πεδίο της Ανατολικής Ευρώπης και σε άλλα.