Παραιτήθηκε τελικά την Παρασκευή ο Ιταλός πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα, σε μια προσπάθεια εναλλαγής του προσωπικού της αστικής τάξης σε μια περίοδο που διευρύνονται τα ζόρια διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Τη διαμάχη στο Δημοκρατικό Κόμμα που τον οδηγεί και κατά πάσα πιθανότητα στον πρωθυπουργικό θώκο, κέρδισε ο φέρελπις αστός πολιτικός ο 39χρονος γραμματέας του Ματέο Ρέντσι, νυν δήμαρχος Φλωρεντίας. Αυτό που εμφανίζεται ως πλεονέκτημα του «άφθαρτου νέου» είναι ότι θα προχωρήσει τις «μεταρρυθμίσεις» που καθυστέρησε ο Λέτα. Βέβαια, η κατεύθυνση της πολιτικής είναι ίδια και δεδομένη η προσπάθεια ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας - της τρίτης οικονομίας στην ΕΕ - με συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Στο εγχείρημα αυτό που φαίνεται να υπάρχει και η στήριξη των άλλων κομμάτων που συμμετέχουν στην αστική κυβέρνηση συνεργασίας του Κόμματος «Επιλογή Πολιτών» του Μ. Μόντι και η Νέα Κεντροδεξιά του Ανζελίνο Αλφάνο που προήλθε από τη συμμαχία «Λαός της Ελευθερίας» του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Και ο Μπερλουσκόνι με τη «Φόρτσα Ιτάλια» δηλώνει έτοιμος να συμβάλει στο σχηματισμό κυβέρνησης. Η «Λίγκα του Βορρά» και το λεγόμενο Κίνημα των Πέντε Αστέρων, του λαϊκιστή κωμικού Μπέπε Γκρίλο δηλώνουν ότι δε θα πάρουν μέρος στις διαβουλεύσεις.

Ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος που υποδέχονται την υπό διαμόρφωση νέα ιταλική κυβέρνηση και οι εταίροι ιμπεριαλιστές στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δήλωσε χαρακτηριστικά: «Εχω ήδη συναντηθεί μαζί του πολλές φορές και μου φαίνεται ότι είναι ένας βαθιά αφοσιωμένος Ευρωπαίος που ενδιαφέρεται έντονα να προωθήσει τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τη θέση της Ιταλίας, παραμένοντας πάντα πολύ πιστός στο ευρωπαϊκό σχέδιο». Πρόσθεσε δε με νόημα ότι η ΕΕ έχει εμπιστοσύνη «στην προθυμία και την ικανότητα της Ιταλίας να προωθήσει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειές της, ενόψει και της ανάληψης της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τη χώρα, την 1η Ιούλη», μετά την Ελληνική Προεδρία.

Ο εκπρόσωπος της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ, Στέφεν Ζάιμπερτ, είπε ότι «η Ιταλία είναι και θα παραμείνει πολύ σημαντικός εταίρος μας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη» και ευχήθηκε «οι ηγέτες όλων των δημοκρατικών κομμάτων να συμφωνήσουν γρήγορα μεταξύ τους για μια σταθερή λύση».

Η περίπτωση της Ιταλίας αποδεικνύει ότι για την αστική τάξη, προκειμένου να προχωρήσει τις αναδιαρθρώσεις δεν τίθεται θέμα ακυβερνησίας και βρίσκονται «λύσεις» από δυνάμεις που τους συνδέει η ίδια στρατηγική πλεύση υπέρ του κεφαλαίου, που βέβαια είναι ενάντια στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.