Μεγάλες αλήθειες - που όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, είναι αδύνατον να τις κρύψει - ειπώθηκαν χθες από εκπροσώπους μη κυβερνητικών οργανώσεων, σχετικά με το ζήτημα των πολιτικών προσφύγων στη χώρα μας.

Με αφορμή την αυριανή 1η Διεθνή Μέρα Προσφύγων, η οποία θα «γιορταστεί» με μια σειρά εκδηλώσεων στο Σύνταγμα, οι άνθρωποι κυρίως της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες βρήκαν την ευκαιρία να θίξουν τα ευνόητα. Να μιλήσουν, δηλαδή, για οργανωμένους χώρους υποδοχής προσφύγων που δεν υπάρχουν στη χώρα μας, για τη νομοθεσία που ενώ υπάρχει δεν εφαρμόζεται, για διεθνείς συνθήκες που καταπατιούνται ασύστολα και φυσικά για το μέγα ζητούμενο - το πολιτικό άσυλο - που δίνεται σε όλη την Ευρώπη, πλέον, με το σταγονόμετρο.

«Είναι τέτοια η έμφαση στην καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης, που το άσυλο συχνά ξεχνιέται. Κι όμως, η ελληνική νομοθεσία προβλέπει μια λεπτομερή διαδικασία ασύλου, που αν εφαρμοζόταν κατά γράμμα θα διασφάλιζε πλήρως τα δικαιώματα των προσφύγων», είπε ενδεικτικά η Μαρία Σταυροπούλου, υπεύθυνη προστασίας προσφύγων της Υπατης Αρμοστείας.

Τα στοιχεία του ίδιου του υπουργείου Δημόσιας Τάξης επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Το 1996 έγιναν 1.572 αιτήσεις για άσυλο, απ' τις οποίες ικανοποιήθηκαν οι 139 (22%). Το 1997 έγιναν 4.376 αιτήσεις και ικανοποιήθηκαν οι 130 (5,5%). Το 1998 έγιναν 2.953 αιτήσεις και 156 αναγνωρίστηκαν (4%). Το 1999 το ποσοστό αναγνώρισης ανεβαίνει στο 8,5%, το 2000 φτάνει στο 11,2% και το πρώτο τρίμηνο του 2001 (Ιανουάριος - Μάρτιος) το ποσοστό κυμάνθηκε στο 13,4%.

Βέβαια, στοιχεία για το πόσοι πολιτικοί πρόσφυγες απελάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια απ' τη χώρα μας δε δόθηκαν. Κάτι, άλλωστε, που εμμέσως σχολιάστηκε απ' τη Μ. Σταυροπούλου: «Πραγματικά αγωνιούμε κάθε φορά που ένα καράβι ή ένα φορτηγό φθάνει στην Ελλάδα και συλλαμβάνεται το "φορτίο" του, χωρίς να καταβάλλεται καμιά προσπάθεια να διευκρινιστεί αν κάποιος από αυτούς που μεταφέρονταν ήταν πρόσφυγας ή όχι». Κάτι που φανταζόμαστε πως συμβαίνει και κατά τη διάρκεια των καθημερινών, το τελευταίο διάστημα, επιχειρήσεων - «σκούπα» της αστυνομίας...

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και η Ελενα Σπαθανά, από τη νομική υπηρεσία του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ), η οποία τόνισε πως αυτό που λείπει από τη χώρα μας δεν είναι οι σχετικοί νόμοι, αλλά η «πολιτική βούληση και εκεί είναι το ζητούμενο».

Η Χαρά Μπρισίμη, τέως πρόεδρος του ΕΣΠ, ξεκαθάρισε πως δεν πρέπει και δε δικαιούται κανείς να μιλά για «εορτασμό» των προσφύγων. «Αυτό που θα συμβεί στις 20 Ιούνη είναι πως για πρώτη φορά θα τονιστεί το πρόβλημα των προσφύγων και οι ελπίδες για τη λύση του», είπε. Μάλιστα, διευκρίνισε πως το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο, όσο θέλουν κάποιοι να το παρουσιάσουν. «Μιλάμε μόλις για 6.500 πολιτικούς πρόσφυγες στη χώρα μας. Δε μιλάμε για κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες. Αρα, εάν υπήρχε βούληση πολιτική, τα όποια προβλήματά τους θα μπορούσαν να είχαν λυθεί», υπογράμμισε.

Να σημειωθεί, τέλος, πως οι εκδηλώσεις για το «γιορτασμό» των προσφύγων θα ξεκινήσουν αύριο το πρωί στην πλατεία Συντάγματος και θα κορυφωθούν στις 7 το απόγευμα με παντομίμα, παιδικό θέατρο, παράσταση καραγκιόζη, με χορούς και μουσική Ασσυρίων, με την παιδική χορωδία του Δ. Τυπάλδου και το μουσικό συγκρότημα Κούρδων προσφύγων στη χώρα μας.