Οι λαοί έχουν τη δύναμη να βάλουν φραγμό στη δράση των πολυεθνικών και στην πολιτική των κυβερνήσεων των χωρών τους
Στη διαδήλωση της Γενεύης, όπου εκατοντάδες διαδηλωτές του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) ένωσαν τις δυνάμεις τους με εργαζόμενους από όλες τις μεριές της Ευρώπης, το κυρίαρχο σύνθημα «Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη» κατέδειξε ότι ήδη έχει δημιουργηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ένας ισχυρός πυρήνας ταξικών δυνάμεων, που έχουν συνειδητοποιήσει και με εντατικούς ρυθμούς προωθούν την οργάνωση των εργαζομένων και το συντονισμό των αγώνων τους ενάντια στην εκμετάλλευση και τη διεθνή δράση των ιμπεριαλιστών. Ταυτόχρονα, δηλώθηκε η ανάγκη κοινής συντονισμένης δράσης με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, που, όπως ειπώθηκε, «πλήττονται και αυτοί από τις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου».
Τόσο από τις ομιλίες των εκπροσώπων των εργαζομένων, κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, όσο και από συζητήσεις που είχε ο «Ρ» με τους ίδιους τους εργαζόμενους - διαδηλωτές, αναδείχτηκε ότι οι σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες στις ευρωπαϊκές χώρες, κάθε άλλο παρά υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Αντίθετα, ως γνήσιοι οπαδοί του συνδικαλισμού της υποταγής και της ταξικής συνεργασίας, συμμετέχουν σε διαδικασίες «κοινωνικού διαλόγου» - όπως είναι, ουσιαστικά, η σύνοδος του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας - νομιμοποιώντας με την παρουσία τους τις επιλογές του κεφαλαίου. Ετσι απεμπολούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, υποτάσσοντάς τους στις επιδιώξεις της αύξησης των κερδών, με αποτέλεσμα να συνδράμουν ενεργά στην αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. Πολύ περιεκτικά, μια εργαζόμενη Τουρκάλα - μετανάστρια στη Γερμανία - παρατήρησε πως ενώ η αστική τάξη και η κυβέρνηση της Γερμανίας ανέβασαν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών από τα 60 στα 65 έτη, η συνδικαλιστική ηγεσία έμεινε τελείως άπρακτη και γι' αυτό «ο μόνος δρόμος που έχουμε είναι πλέον να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα χέρια μας. Ενός αγώνα κοινού, όλων των εργαζομένων της Ευρώπης».
Αυτήν την αισιόδοξη προοπτική, η οποία βεβαίως δε θα κατακτιέται χωρίς δυσκολίες και εμπόδια (άλλωστε, η πορεία του αγώνα θα γίνεται ολοένα και πιο σκληρή), φανερώνουν και οι εξελίξεις στο Γκέτεμποργκ, κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που συνέπεσε με τις διαδηλώσεις της Γενεύης.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων, το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό τους περιεχόμενο και η έκφραση της αντίθεσής τους με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την πολιτική των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της φανερώνουν ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να βάλουν φραγμό στη δράση των πολυεθνικών και στην πολιτική των κυβερνήσεων των χωρών τους. Το περιεχόμενο αυτών των κινητοποιήσεων, τα συνθήματά τους, ανάμεσα στα οποία τα πιο χαρακτηριστικά ήταν «Τσακίστε τον καπιταλισμό» και «Εξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση», δείχνουν και την προοπτική, την οποία πρέπει να κατακτά η κοινωνικοπολιτική πάλη σε κάθε χώρα ξεχωριστά, αλλά και η συντονισμένη πάλη σε πανευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Η ωμή βία και καταστολή των κρατικών μηχανισμών της πλουτοκρατίας, όπως εκφράστηκε και στο Γκέτεμποργκ, αποδεικνύει επίσης τη δύναμη του αγώνα, όταν αυτός αποκτά αντιμονοπωλιακά, αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, αλλά και την αναγκαιότητα να δοθεί αποφασιστική απάντηση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Απάντηση, που πρέπει να δυναμώσει σε κάθε χώρα χωριστά, αλλά μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και στις κινητοποιήσεις της Γένοβας (20 - 22 Ιούλη 2001). Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και της μεσαίας αγροτιάς, καθώς και άλλες μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων και των ΕΒΕ, οι οικονομικοί μετανάστες, οι γυναίκες, η νεολαία της Ελλάδας πρέπει να δώσουν μαζικά το αγωνιστικό τους «παρών».