Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο μυθιστόρημα του Σέργουν Κινγκ «Αν πεθάνω πριν ξυπνήσω», το οποίο, όμως, ο Ορσον Γουέλς άλλαξε τόσο, ώστε έγινε αγνώριστο! Οι ατάκες γράφονταν σχεδόν μέρα με τη μέρα και συχνά οι ηθοποιοί τις μάθαιναν το πρωί στο πλατό, πριν αρχίσει το γύρισμα. Ο πρόεδρος της «Columbia Pictures», Χάρι Κον, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος, ούτε με το σενάριο, που το θεωρούσε μπερδεμένο, ούτε με τον τρόπο κινηματογράφησης του Γουέλς. Υπήρχε, δε, ένα επιπλέον πρόβλημα: ο Γουέλς είχε πείσει την πρώην, πλέον, σύζυγό του, Ρίτα Χέιγουορθ, να κόψει τα περίφημα μακριά κόκκινα μαλλιά της, να γίνει ξανθιά και να υποδυθεί την ψυχρή δολοφόνο!

Οταν προβλήθηκε στην Αμερική, η ταινία θεωρήθηκε καταστροφή! Οι κριτικοί μπερδεύτηκαν από το κάπως χαοτικό ύφος του Γουέλς, που φαινόταν να μην μπορεί να πάρει το όλο εγχείρημα στα σοβαρά και θεώρησαν ότι η αφήγησή του αποσπούσε τους θεατές από την κεντρική ιδέα του σεναρίου, που ήταν ο φόνος. Αντίθετα, στην Ευρώπη, η ταινία έγινε αμέσως δεκτή με ενθουσιασμό και με το πέρασμα του χρόνου ακολούθησαν και οι ΗΠΑ. Σήμερα, οι σημαντικότεροι κριτικοί θεωρούν την ταινία ως ένα από τα αριστουργήματα του φιλμ νουάρ. Το 2012, σε μια ψηφοφορία του Βρετανικού Ινστιτούτου Ταινιών, έξι κριτικοί την κατέταξαν ανάμεσα στις δέκα σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών.

• «Η ταβέρνα της Τζαμάικα» (Αγγλία, 1939) είναι η δεύτερη ταινία που παρουσιάζει η «New Star», από τις 13 Αυγούστου, στο «ΖΕΦΥΡΟΣ ΘΕΡΙΝΟΣ» (Τρώων 36, Θησείο, τηλ. 210-3462677). Σενάριο: Σίντνεϊ Γκίλιατ, Τζόαν Χάρισον, βασισμένο στο μυθιστόρημα της Δάφνης ντι Μοριέ. Σκηνοθεσία: Αλφρεντ Χίτσκοκ. Παίζουν: Τσαρλς Λότον, Μορίν Ο' Χάρα, Ρόμπερτ Νιούτον.

Σε μια απόκρημνη και βραχώδη ακτή της Κορνουάλης, γύρω στα 1800, μια συμμορία κακοποιών ληστεύει πλοία που ναυαγούν και δολοφονεί όσους ναυαγούς επιβιώνουν, ώστε να μην μπορούν να τους καταδώσουν. Μόνο που τα ναυάγια είναι προσχεδιασμένα από το μυστηριώδη αρχηγό της σπείρας. Ενας μυστικός αστυνομικός που αναλαμβάνει να τον ανακαλύψει, συλλαμβάνεται από τους κακοποιούς και διασώζεται χάρη στη συμπόνια μιας όμορφης κοπέλας, η οποία τον ερωτεύεται... Η συνέχεια είναι όμως χιτσκοκική και το τέλος του έργου διορθώνει τις αδικίες και προσφέρει το πολυπόθητο happy end! Νυκτερινές λήψεις, αγγλική εξοχή με ανεμοδαρμένες ακτές και άγρια τοπία, πανδοχεία στη μέση του τίποτα, εγκληματικά στοιχεία, καθώς και αριστοκράτες με χαρακτηριστική βρετανική προφορά, συνθέτουν την όμορφη ατμόσφαιρα του έργου της αρχής του 19ου αιώνα.