Ενα συνέδριο επικύρωσης της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και αναπαραγωγής μιας προπαγάνδας, που θα πασχίζει να καλύπτει τη βαθύτατα συντηρητική πολιτική μέσα από φιοριτούρες «προοδευτικότητας» και «εκσυγχρονισμού», είναι αυτό που επιδιώκει ο πρωθυπουργός, όπως επιβεβαιώθηκε με τη χτεσινή του ομιλία στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ.

«Πρέπει να προχωρήσουμε σταθερά στο δρόμο που χαράξαμε, της σταθερότητας, της ανάπτυξης και διαρθρωτικών αλλαγών», «προχωράμε απαρέγκλιτα... τη σταθερή και συνεπή μας οικονομική πολιτική», «δε θα αλλάξουμε την πορεία μας». Με αυτά τα λόγια ξεκαθάρισε ο Κ. Σημίτης ότι το πολυδιαφημισμένο συνέδριο δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα «σόου», το οποίο θα αξιοποιηθεί με στόχο την αναβάπτιση της νεοφιλελεύθερης πορείας της κυβέρνησης, και της ενίσχυσης... όπως φιλοδοξεί ο ίδιος - της εσωκομματικής του επικυριαρχίας.

«Λέμε ναι στις αλλαγές», είπε υποκριτικά σε κάποιο σημείο της τοποθέτησής του ο πρωθυπουργός, για να συμπληρώσει αμέσως: «Αλλά στις αλλαγές που διαφυλάσσουν και αναπτύσσουν όσα έχουμε ήδη κατακτήσει». Και συνέχισε δίνοντας το στίγμα αυτών των υποτιθέμενων «αλλαγών». «Τα επιτεύγματά μας είναι αδιαπραγμάτευτα. Θα κάνουμε αλλαγές για να προχωρήσουμε πιο γρήγορα μπροστά. Δε θα αλλάξουμε την πορεία μας... Θα προχωρήσουμε σε αυτή την πορεία ανασχεδιάζοντας, προσαρμόζοντας, διαμορφώνοντας νέες πολιτικές». Αλλωστε όλη του η ομιλία ήταν ένας ύμνος στην «ευρωπαϊκή προοπτική» της Ελλάδας, στην ΟΝΕ και στον ευρωατλαντισμό, που όπως ισχυρίστηκε αποτελούν εντολή του λαού στις εκλογές του 2000(!) και στα οποία προσέδωσε έως και χαρακτηριστικά «ενίσχυσης της εθνικής μας ταυτότητας».

Ας σημειωθεί ότι αυτή η αντιλαϊκή εμμονή επενδύθηκε και με ένα είδος κινδυνολογίας... πολεμικού τύπου. Η φράση του Κ. Σημίτη ήταν χαρακτηριστική: «Κανένας δεν έχει δικαίωμα να διακυβεύσει έστω και μια σπιθαμή από το έδαφος που έχει καλύψει η Ελλάδα», ήταν τα λόγια του, ενώ λίγο αργότερα διατράνωνε τη θέση «όχι στις παροχές» στο όνομα του ότι είναι «χωρίς αντίκρισμα και δεσμεύουν και υποθηκεύουν το μέλλον του λαού»...

Αξιοσημείωτη επίσης ήταν η τοποθέτηση του πρωθυπουργού και γύρω από το Ασφαλιστικό, γεγονός που πρέπει να θέσει σε εγρήγορση τους εργαζόμενους.

Μιλώντας, λοιπόν, για το Ασφαλιστικό που ξεσήκωσε πριν λίγο διάστημα την κοινωνία, είπε χωρίς περιστροφές: «Δε θα απενεργοποιήσουμε την πολιτική μας, δε θα διακυβεύσουμε την ευρωπαϊκή προοπτική μας, αλλά (συνέχισε προσθέτοντας το «κερασάκι» του λεγόμενου «κοινωνικού διαλόγου») θα αναζητήσουμε συναινέσεις και ευρύτερες συμφωνίες».

Σε ό,τι αφορά στην εσωκομματική στόχευση του πρωθυπουργού, αυτή περικλείεται στην τοποθέτησή του κατά των διαφόρων πρωτοκλασάτων και αντιρρησιών: «Τα όρια της προσωπικής άποψης -προειδοποίησε ο Κ. Σημίτης- είναι οι συλλογικές αποφάσεις, η κοινή και ενιαία δράση όλων μας. Η κριτική, συνέχισε, οφείλει να συμβάλει, να μην αποτελεί προσωπική στρατηγική. Η κοινωνία, συμπλήρωσε, απεχθάνεται τις προσωπικές στρατηγικές, μας ζητά τον πολλαπλασιασμό τους και ζητά αυτό να σταματήσει»...

Φυσικά, η τοποθέτηση του πρωθυπουργού δε θα μπορούσε να μην είναι προσανατολισμένη και στην αναζωπύρωση του δικομματικού «καβγά». Ανεμίζοντας, λοιπόν, τη σημαία ευκαιρίας της «προόδου», ο Κ. Σημίτης χαρακτήρισε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ «πολιτική εξόρμηση απέναντι σε μια αντιπολίτευση χωρίς πρόταση και προσφορά, απέναντι στον πολιτικό ρεβανσισμό, στην εθνική καθυστέρηση και την κοινωνική καθήλωση που σηματοδοτεί η ΝΔ, ένα κόμμα χωρίς αρχές και χωρίς πρόγραμμα, εκφραστής του παρασκηνίου, των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, της συντήρησης και του παρελθόντος»...

Αποκαλύπτοντας, όμως τι είδους «πρόοδος» είναι αυτή που εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ και στεκόμενος στα γεγονότα της Γένοβας, υποστήριξε ότι «αριστερή» είναι η στάση που επαγγέλλεται τον... εξανθρωπισμό της «παγκοσμιοποίησης» καθώς, όπως είπε, «ο ρόλος των διεθνών οργανισμών είναι στοιχείο καθοριστικό» και το ζητούμενο κατά τον πρωθυπουργό (που προηγουμένως είχε υμνήσει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία) είναι ο ρόλος αυτός να ενισχυθεί και να συνδεθεί πιο άμεσα με τις αρχές, τις αξίες, τα ιδανικά και τη βούληση των λαών»!!.