Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση προωθεί την εκπόνηση περιφερειακών αναπτυξιακών σχεδίων όπου οι δήμοι και οι περιφέρειες, ως αναπόσπαστο τμήμα του αστικού κράτους, θα εξειδικεύουν την αντιλαϊκή πολιτική και η λειτουργία τους θα υπηρετεί στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου. Προβλέπονται επίσης αλλαγές σε θεσμικό επίπεδο, που «ντύνουν» το στόχο με τη θεσμοθέτηση ενός εκλογικού συστήματος που εμφανίζεται ως απλή αναλογική και που, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, θα ισχύσει από τις επόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Επιπλέον, θα θεσμοθετηθεί ένα νέο σύστημα δημοτικής και περιφερειακής διοίκησης, που στόχο έχει τη δημιουργία ευρύτερων συναινέσεων στην κυρίαρχη πολιτική. Ο ίδιος έκανε λόγο για μια νέα αρχή που εισάγουν οι αλλαγές στον «Καλλικράτη» που προωθεί η κυβέρνηση, αυτή της συνεννόησης και της συνεργασίας.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε ως βασικούς άξονες του νομοσχεδίου τον αναπροσδιορισμό των αρμοδιοτήτων των επιπέδων διοίκησης, την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, τα οικονομικά και την αναπτυξιακή πολιτική. Ηδη, βέβαια, είναι γνωστές οι προθέσεις της κυβέρνησης, όπως καταγράφονται και στο σχετικό πόρισμα της επιτροπής του υπουργείου Εσωτερικών για τον νέο «Καλλικράτη» και αφορούν, ανάμεσα σε άλλα, στην παραπέρα αποσύνδεση της χρηματοδότησης της Τοπικής Διοίκησης από το κράτος, τη διασύνδεση της λειτουργίας δήμων και περιφερειών με τις ανάγκες της επιχειρηματικότητας, την προώθηση της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας σε βάρος των λαϊκών αναγκών, την παραπέρα φοροαφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας και παράδοσής της στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σχέση με τα οικονομικά των δήμων και των περιφερειών, που έχουν δει περικοπές εσόδων πλέον του 65% τα τελευταία χρόνια, ο Αλ. Τσίπρας είπε απλά ότι θα επανεξεταστούν. Κατά τ' άλλα, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμες δύο νομοθετικές παρεμβάσεις. Μία που αφορά στην πραγματική κατοχύρωση της ισότητας των δύο φύλων και άλλη που αφορά στην απλοποίηση και επίσπευση των διαδικασιών απόδοσης της ιθαγένειας, με έμφαση στον εξορθολογισμό της συνέντευξης.

Στο μεταξύ, τις αντιδράσεις των συμβασιούχων ανέλαβε να κατευνάσει ο πρωθυπουργός, δείχνοντας πόσο ανησυχούν την κυβέρνηση και τους συμμάχους της οι κινητοποιήσεις που αναπτύσσουν τον καιρό αυτό, απαιτώντας μαζί με ταξικά συνδικάτα στους ΟΤΑ τη μετατροπή όλων των συμβάσεων από ορισμένου χρόνου σε αορίστου.

Συνεχίζοντας τον εμπαιγμό και τον αποπροσανατολισμό, μίλησε για, δήθεν, λύση που θα βρεθεί στο πλαίσιο της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας και ότι κάποιος ανεξάρτητος φορέας, πιθανόν το ΑΣΕΠ, να διερευνήσει ποιοι από τους συμβασιούχους καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Στη συνέχεια, είπε, θα υπάρξει διαβούλευση με τα κόμματα και τους εμπλεκόμενους φορείς για να καταλήξουν σε μια λύση...

Πρακτικά, ο πρωθυπουργός επανέλαβε παλιότερες δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτη, οι οποίες δεν έχουν τίποτα συγκεκριμένο και θετικό για τους συμβασιούχους. Αντιθέτως, ο υπουργός έχει ξεκαθαρίσει σε δηλώσεις ότι δεν μιλά για μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, γιατί δεν το επιτρέπει το Σύνταγμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ για το ζήτημα των συμβασιούχων, είπε μεταξύ άλλων: «Εδώ μιλάμε για υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα δεκαετιών. Και αφορά χιλιάδες κόσμο και έρχεστε εδώ και προτείνετε κάτι που γνωρίζετε ότι είναι εξόφθαλμα αντισυνταγματικό;». Ο υπουργός, όμως, ξέχασε να αναφέρει ότι η απαγόρευση της μετατροπής στο Σύνταγμα είναι μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή που ψήφισαν ο τότε ΣΥΝ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Γενικότερα, τα όποια επιχειρήματα περί αντισυνταγματικότητας προβάλλονται με κάθε ευκαιρία όταν πρόκειται για τα δικαιώματα των εργατών, αλλά «εξαφανίζονται» όταν πρόκειται για την κατοχύρωση προνομίων και πλήθους φοροαπαλλαγών για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Στην ίδια κατεύθυνση, η ευρωενωσιακή νομοθεσία όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα των συμβασιούχων, αλλά έχει ως κατευθυντήρια γραμμή τη στήριξη και επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας.

Τέλος, οι όποιες αναφορές για τη διερεύνηση του ποιος καλύπτει τις λεγόμενες «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» (σύμφωνα με πληροφορίες, για την κυβέρνηση τέτοιες περιπτώσεις είναι όσοι απασχολούνται τουλάχιστον 10 με 12 χρόνια) και ότι μετά από αυτή θα αρχίσουν διαβουλεύσεις για να βρεθεί μια λύση, παραπέμπουν ευθέως στην παροιμία «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει». Πρόκειται πρακτικά για την αναγγελία μιας διαδικασίας μέσα από την οποία η κυβέρνηση κωλυσιεργεί, εμπαίζοντας ταυτόχρονα τους συμβασιούχους.