ΣΕΛ. 9
Οι μεθοδεύσεις των μεγαλεμπόρων και του πολυεθνικού κεφαλαίου για καταστρατήγηση του ωραρίου των καταστημάτων και κατάργηση της Κυριακής αργίας, αφού έχει προηγηθεί η αντεργατική απελευθέρωση του ωραρίου, προβάλλουν για ακόμα μια φορά και μάλιστα με το μανδύα της «φιλανθρωπίας».
Την σκυτάλη από τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΔΝΤ και τον ΟΟΣΑ, πήρε χτες η Ευρωπαΐκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) το επίσημο όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του τραπεζικού κεφαλαίου για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής στην ευρωζώνη. Οι συστάσεις της (ΕΚΤ) για άμεση επιτάχυνση των αντιδραστικών μέτρων που έχουν αποφασίσει και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ σε βάρος των εργασιακών, μισθοδοτικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αποκαλύπτουν τη ζωτική ανάγκη των ευρωπαϊκών μονοπωλίων για νέα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα προκειμένου να διατηρήσουν την υψηλή κερδοφορία τους. Αποκαλύπτουν το πραγματικό σχέδιο που έχουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για την οικονομία. Το τι περιμένει τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους όσο αυτά τα κόμματα παραμένουν ισχυρά, όσο δε βρίσκουν απέναντί τους ένα ισχυρό εργατικό πολιτικοποιημένο λαϊκό κίνημα, αποφασισμένο να τους βάλει φρένο και να ανατρέψει την πολιτική τους.
Ο «Κυριακάτικος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», όπως και οι άλλες εφημερίδες, λόγω της αργίας του Δεκαπενταύγουστου θα κυκλοφορήσει από τα περίπτερα αύριο Σάββατο 14 Αυγούστου.
Για έξι ολόκληρες βδομάδες, 55 εργάτες στην επιχείρηση «ΚΑΡΙΠΙΔΗΣ» στα Γιάννενα έδωσαν μια σκληρή μάχη με την εργοδοσία. Με στάσεις, απεργίες και επίσχεση εργασίας, Ελληνες και μετανάστες μαζί, στο ίδιο μετερίζι, υπερασπίστηκαν το δικαίωμά τους στη δουλειά, διεκδίκησαν την απλήρωτη για μήνες εργασία. Παρά τις πιέσεις, τις μηνύσεις, τις απειλές, έχοντας στο πλευρό τους τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αναμετρήθηκαν παλικαρίσια και τελικά νίκησαν. Οι απολύσεις ανακλήθηκαν, τα δεδουλευμένα άρχισαν να καταβάλλονται, όλοι οι εργάτες γύρισαν στα πόστα τους περήφανοι για τον αγώνα που έδωσαν.
Η αναμέτρηση αυτή έτσι και αλλιώς έχει τη σημασία της. Εχει όμως μεγαλύτερη αξία, μέσα στις σημερινές συνθήκες, όπου το κεφάλαιο με πρόσχημα την κρίση, τσαλαπατά κάθε εργατικό δικαίωμα. Επιβεβαιώνεται ότι χωρίς σωστό ταξικό προσανατολισμό των συνδικάτων και αποφασιστικότητα στη δράση, τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Η μόνη ελπίδα της εργατικής τάξης για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της και να ανοίξει προοπτική για μια καλύτερη ζωή είναι ο κοινός οργανωμένος επίμονος αγώνας.