Μετά τη φοροληστεία του λαού με την έμμεση φορολογία, η κυβέρνηση συνεχίζει την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος με το φορολογικό νομοσχέδιο. Καταργεί το πενιχρό αφορολόγητο όριο για εισοδήματα μέχρι 12.000 ευρώ που ίσχυε έως τώρα. Καταργεί και συρρικνώνει το αφορολόγητο που ίσχυε για πρώτη κατοικία. Πετσοκόβει τη φοροελάφρυνση για τους τόκους στεγαστικού δανείου. Εισάγει μια σειρά από «τεκμαρτές δαπάνες» που αφορούν ακόμα και στην κύρια κατοικία των φορολογουμένων, τα διαβόητα τεκμήρια, που χτυπούν επίσης και τα λαϊκά νοικοκυριά. Την ίδια ώρα δίνει στο μεγάλο κεφάλαιο νέα φορολογικά προνόμια. Αφήνει έξω από τα τεκμήρια τη δημιουργία Ανώνυμων Εταιρειών, την αγοραπωλησία μετοχών, τη συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο των επιχειρήσεων. Είναι προκλητική η ρύθμιση για τον «επαναπατρισμό κεφαλαίων», που προβλέπει φόρο 5%, ενώ για όσους «επενδύσουν» σε ακίνητα προβλέπει τον εξευτελιστικό φόρο 2,5%. Οσο για την περίφημη φορολόγηση των «διανεμόμενων» κερδών, είναι κοροϊδία, αφού ένα πολύ μεγάλο τμήμα των μετοχών είναι σε επιχειρήσεις διαχείρισης κεφαλαίων σε εταιρείες του εξωτερικού.

Συνεχίζεται με ένταση η προβολή των σεναρίων δανειοδότησης της Ελλάδας με το κάλπικο για το λαό δίλημμα «από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» για να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία, που τα χρεοκόπησαν οι αστοί. Για να δοθούν στο κεφάλαιο για επενδύσεις. Η αστική προπαγάνδα υποβάλλει στις συνειδήσεις την επικίνδυνη άποψη της αναγκαιότητας να πληρώσει, πιο σωστά να ξαναπληρώσει, ο λαός τα ελλείμματα και τα χρέη που δημιούργησε το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, κλέβοντας τον πλούτο που ο ίδιος παράγει, για να γεμίζουν τα σεντούκια των αστών χρήμα, που δεν επενδύεται λόγω κρίσης. Επικίνδυνη και προκλητική προπαγάνδα, γιατί επιδιώκει να δημιουργήσει στους ανθρώπους του μόχθου ψυχολογία υποταγής στην άγρια αντιλαϊκή πολιτική, προκειμένου να βγει από την κρίση το κεφάλαιο, ωθώντας μαζικά στην ανεργία, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται η οξύτητα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στους οποίους μας μπλέκουν όλο και βαθύτερα, με τεράστιους κινδύνους, ενώ βάζει το επίσης κάλπικο δίλημμα να στηρίξει ο λαός τους ιμπεριαλιστές συμμάχους του κεφαλαίου, δηλαδή όποιον επιλέξει η κυβέρνηση για δανεισμό, είτε την ΕΕ είτε το ΔΝΤ. Ολα αυτά είναι ξένα με τα λαϊκά συμφέροντα. Εδώ και τώρα ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, κόντρα στα αντιλαϊκά μέτρα. Πάλη για ριζικές φιλολαϊκές αλλαγές.