Εναν ακόμα «κλότσο» στο κουβάρι της «Βαρουφακειάδας» έδωσαν το Σαββατοκύριακο που πέρασε τα δημοσιεύματα με επιπλέον σημεία από το βιβλίο του πρώην υπουργού, αυτή τη φορά για τη φερόμενη πρόταση από τη γερμανική πλευρά για ένα «προσωρινό Grexit», καθώς και για διάφορα σενάρια για οικονομική στήριξη από κράτη εκτός ΕΕ.

Τα δημοσιεύματα, όπως ήταν λογικό, ξεκίνησαν με τη σειρά τους κι ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, φτάνοντας μέχρι τις απειλές για Eξεταστικές Eπιτροπές κ.λπ.

Η ουσία βεβαίως στην υπόθεση είναι ότι όλα τα σενάρια που επεξεργάστηκαν και επεξεργάζονται αστικά επιτελεία έχουν κοινό στόχο. Τη στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, την κατοχύρωση αναβαθμισμένης γεωστρατηγικής θέσης στην περιοχή. Το ζήτημα είναι ο λαός να μην παρασύρεται από τα διάφορα εναλλακτικά σχέδια του κεφαλαίου, πιστεύοντας πως έτσι θα υπηρετήσει τα συμφέροντά του, όταν όλα τα σενάρια είναι από τη φύση τους αντιλαϊκά, αφού αλλάζει μόνο ο τρόπος με τον οποίο θα πληρώσει τα βάρη που του φορτώνει το κεφάλαιο.

Αν και είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου η παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, όπως και επιλογή των ισχυρών κρατών της ΕΕ και των ΗΠΑ, εντούτοις δεν είναι δυνατόν να μη μελετώνται και άλλα σχέδια, αν τα πράγματα μάλιστα έρθουν αλλιώς, με δεδομένο μάλιστα ότι η συνοχή ΕΕ και Ευρωζώνης δεν είναι και «μπετόν».

Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι ακριβώς επειδή αυτό, τα συμφέροντα δηλαδή του κεφαλαίου και την καλύτερη εξυπηρέτησή τους, έχουν στην «καρδιά τους» τα κάθε λογής σενάρια, οι «διαχωριστικές γραμμές» ανάμεσά τους ξεθωριάζουν κάθε φορά πολύ εύκολα, ενώ οι εκπρόσωποί τους με χαρακτηριστική ευκολία αλλάζουν «στρατόπεδα» και ρόλους, προκειμένου να στηριχτεί το κύριο, η ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Τα δε συνθήματα και ψευτοδιλήμματα που ανά καιρούς αξιοποιούνται για τον εγκλωβισμό του λαού στη στρατηγική του κεφαλαίου και στις διάφορες εκδοχές της, όπως π.χ. τα περιβόητα μνημόνιο - αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή κ.ο.κ., την άλλη κιόλας μέρα εγκαταλείπονται για να δώσουν τη θέση τους στο πραγματικό «μήνυμα» που υπάρχει πίσω τους και δεν είναι άλλο από το μήνυμα της ταξικής υποταγής, του καπιταλιστικού «μονόδρομου» και της μάταιης αναζήτησης «εναλλακτικών» εντός των τειχών του.

Σε αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε αξιοποιήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ από το σύστημα, για τη «δουλειά» που άφησαν στη μέση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Η χρεοκοπία των ψευτοριζοσπαστικών διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ, η απογοήτευση που έφερε σε όσους πίστεψαν στις αυταπάτες της φιλολαϊκής διαχείρισης του σάπιου συστήματος, αξιοποιούνται τώρα, διανθισμένες και με τα απαραίτητα «ανέκδοτα» των ημερών εκείνων, για να στείλουν το μήνυμα ότι ρεαλισμός είναι ο λαός να παραιτηθεί από κάθε ελπίδα και διεκδίκηση όσων έχασε και χάνει, πολύ περισσότερο των σύγχρονων αναγκών του, να σκύψει το κεφάλι και να βάλει πλάτη στους στόχους της ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών.

Για άλλη μια φορά, βέβαια, επιβεβαιώνεται ότι η πραγματική διέξοδος για το λαό δε βρίσκεται στα διάφορα σενάρια του κεφαλαίου που τον οδηγούν στη χρεοκοπία αλλά στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Αυτό το «σενάριο» θα πρέπει να το γράψει...