«Τείνουμε χείρα φιλίας προς όλους και εκτιμούμε πως η ψήφιση του νομοσχεδίου θα προχωρήσει και είναι θετικό ότι θα έχει τη μερική στήριξη της αντιπολίτευσης. Ευχής έργον θα ήταν να συνεννοηθούν οι πολιτικοί και να χαράξουν σχέδιο. Χρειαζόμαστε μία νέα συμφωνία για τη χώρα, να καταλάβει ο κόσμος τις επώδυνες, πλην απαραίτητες, λύσεις».

Αυτά έλεγε τις προάλλες ο πρόεδρος του ΣΕΒ για το νομοσχέδιο, που, από χτες, συζητιέται στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Μετά κι από αυτήν τη δήλωση, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ποιανού τα συμφέροντα υπηρετεί το νομοθέτημα που ψηφίζεται το απόγευμα της Κυριακής στην Ολομέλεια της Βουλής.

Το γεγονός, εξάλλου, ότι το πολυνομοσχέδιο αυτό έρχεται μετά το νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό και τα άλλα φορολογικά μέτρα, είναι διπλή χαρά για τους βιομήχανους και τις άλλες ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου, που βλέπουν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να το «πάει το γράμμα», σε ό,τι αφορά την υλοποίηση της ταξικής πολιτικής που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.

Η νέα φοροκαταιγίδα, που εξαπολύει η κυβέρνηση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, με αύξηση του ΕΝΦΙΑ, των έμμεσων φόρων σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, έχει στόχο να φορτώσει τον επόμενο κύκλο της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» στις πλάτες του λαού. Τα μέτρα αυτά είναι η άλλη όψη του «κόφτη» που σκοπεύει να νομοθετήσει η κυβέρνηση, προκειμένου να διασφαλιστούν τα αιματηρά πλεονάσματα, που θα διοχετεύονται στην εξυπηρέτηση των δανείων και στην πολύμορφη ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.

Παράλληλα, με το πολυνομοσχέδιο προωθούνται νέες ιδιωτικοποιήσεις, με στόχο να ανοίξουν νέα κερδοφόρα πεδία δράσης για το κεφάλαιο, με όρους που εξασφαλίζεται η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Εξίσου αντιλαϊκό μέτρο είναι η παράδοση των λεγόμενων «κόκκινων δανείων» σε επιχειρηματικά funds, ακόμη κι αυτών που αφορούν στην πρώτη κατοικία. Είναι βέβαιο ότι τα αμέσως επόμενα χρόνια θα αυξηθεί κι άλλο η πίεση προς τα λαϊκά νοικοκυριά για επιπλέον περιστολή των δαπανών που σχετίζονται με τις καθημερινές τους ανάγκες, προκειμένου, από το πενιχρό τους εισόδημα, να πληρώσουν τις οφειλές τους στις τράπεζες. Κατά τον ίδιο τρόπο, θα αυξηθούν οι πλειστηριασμοί.

Επομένως, δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο στο υπό συζήτηση πολυνομοσχέδιο, που να μην υπηρετεί το κεφάλαιο και κατ' επέκταση το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που στηρίζουν όλα τα κόμματα, ανεξάρτητα από την κριτική που ασκούν σε πλευρές των μέτρων και στην αναλογία του κυβερνητικού μείγματος διαχείρισης.

Πάνω σ' αυτήν τη στρατηγική σύγκλιση στηρίζεται και η «παραίνεση» - υπόδειξη του ΣΕΒ να υπάρξει συναίνεση και να χαραχτεί ένα κοινό σχέδιο, που θα επιβάλλει, με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις, τα επώδυνα μέτρα στο λαό. Να μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι, ανάμεσα στα νομοσχέδια, που έρχονται τους επόμενους μήνες, είναι και ο αναπτυξιακός νόμος, από τον οποίο το κεφάλαιο προσδοκά πολλά, ακονίζοντας ταυτόχρονα τα μαχαίρια για το ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος από τα κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια και προνόμια.

Αν κάτι επιβεβαιώνει και αυτό το νομοσχέδιο είναι ότι ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης είναι «βαρέλι δίχως πάτο» για το λαό. Στο χέρι του είναι, με οργάνωση της πάλης, ανασύνταξη του κινήματος και ισχυρή λαϊκή συμμαχία να ανοίξει το δικό του δρόμο.