Από όλη αυτήν τη συζήτηση που έχει ανοίξει τις τελευταίες μέρες με αφορμή τα όσα γράφει στο βιβλίο του ο Γιάνης Βαρουφάκης προκύπτουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για το λαό. Και, βέβαια, αυτά δεν είναι ούτε η λογοτεχνική δεινότητα του πρώην υπουργού Οικονομικών ούτε η γλαφυρότητα των περιγραφών από τις συναντήσεις και τους διαλόγους κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης, που είναι αλήθεια ότι αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας...

Ομως, παρά τις προσπάθειες και του συγγραφέα και των αστικών Μέσων Ενημέρωσης να αναδείξουν πτυχές της περιόδου του 2015, για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες, και παρά τις προσπάθειες των άλλων αστικών κομμάτων να αξιοποιήσουν πολιτικά το ...αριστούργημα Βαρουφάκη για να ισχυριστούν ότι είναι κλάσεις ανώτεροι στην υλοποίηση του αντιλαϊκού έργου, πρέπει να δούμε κάτι άλλο. Να σταθούμε στην ουσία όσων δημοσιοποιούνται από τη σκοπιά του τι ακριβώς «μαγείρευαν και μαγειρεύουν» διάφοροι κύκλοι που έχουν σταθερά στους σχεδιασμούς τους την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, που προϋποθέτει το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Είναι σίγουρο ότι αυτή η συζήτηση έχει στόχο να εμπεδώσει στο λαό ότι το μόνο που υπάρχει είναι το πλαίσιο που καθορίζουν οι ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και συγκεκριμένα ο στόχος της ανάκαμψης, άρα η αναζήτηση οποιασδήποτε εναλλακτικής θα πρέπει να παίρνει υπόψη αυτό το πλαίσιο και να υπηρετεί αυτόν το στόχο. Η χρεοκοπία των ψευτοριζοσπαστικών διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιείται σε αυτήν την κατεύθυνση. Αρα, ρεαλισμός σημαίνει οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες να υποταχθούν σε αυτήν τη λογική και να παραιτηθούν στην πράξη από κάθε ελπίδα και διεκδίκηση όσων έχασαν και χάνουν, πολύ περισσότερο των σύγχρονων αναγκών τους.

Αν υπάρχει κάτι, λοιπόν, που σίγουρα αποκαλύπτεται και πρέπει να μείνει ως συμπέρασμα δεν είναι ούτε οι «ανατριχιαστικές λεπτομέρειες» που περιγράφει ο Βαρουφάκης ούτε οι κορόνες περί Εξεταστικής Επιτροπής ούτε, βέβαια, το γεγονός ότι για άλλη μια φορά προσπαθούν να «δουλέψουν» στο μυαλό του λαού ότι υπάρχει plan A ή plan B αλλά μόνο μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και βαρβαρότητας. Γιατί όλοι τους αυτό ισχυρίζονται στην ουσία.

Αυτό που αποδεικνύεται είναι το πώς οι κυρίαρχοι κύκλοι, του συστήματος και της ΕΕ, αξιοποίησαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ψευδεπίγραφο ριζοσπαστισμό του για να συνεχίσουν την αντιλαϊκή πολιτική, που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και για να σπείρουν στο λαό την απογοήτευση. Επίσης, αποκαλύπτεται ότι τα ψευτοδιλήμματα που επιβλήθηκαν στο λαό με σκοπό να εγκλωβιστεί οποιαδήποτε ριζοσπαστική διάθεση και αναφορά, π.χ. Plan Α και Plan Β, μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή κ.λπ., μπορεί να εκφράζουν οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου αλλά οδηγούν στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο, γι' αυτό άλλωστε οι υποστηρικτές τους εύκολα αλλάζουν στρατόπεδα προκειμένου να στηριχθεί το κύριο, δηλαδή η ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Και, βέβαια, αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι η πραγματική φιλολαϊκή εναλλακτική δε βρίσκεται στα διάφορα σχέδια τμημάτων του κεφαλαίου που οδηγούν το λαό στη χρεοκοπία, για χάρη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αλλά σε έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος των λαϊκών αναγκών.