Προκλητικές διαστάσεις πήρε τη βδομάδα που πέρασε η κυβερνητική επιχείρηση μαζικής πλύσης εγκεφάλων και χειραγώγησης των συνειδήσεων, με αφορμή τον καθορισμό νέας κεντρικής ισοτιμίας της δραχμής με το Ευρώ. Οι τυμπανοκρουσίες, περί του «πρωτοφανούς φαινομένου της ανατίμησης της δραχμής», δεν έχουν μόνο στόχο το θόλωμα των νερών, για το γεγονός, πως μέχρι το τέλος του χρόνου, θα υπάρξει διολίσθηση της δραχμής τουλάχιστον κατά 3,5%, αλλά κυρίως, να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα, για τις συνέπειες, που είχε μέχρι σήμερα -και θα έχει και στο μέλλον- ο «μονόδρομος» της ΟΝΕ. Συνέπειες δραματικές, για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και για τη χώρα συνολικά. Αλλωστε, η άλλη όψη των κυβερνητικών... «επιτευγμάτων», στον τομέα της οικονομίας και της πολιτικής της, έναντι των εργαζομένων, των αγροτών, των μεσαίων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, είναι το «επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης 2000 - 2003». Ενα πρόγραμμα, που ήδη κατατέθηκε από την κυβέρνηση στις Βρυξέλλες και το οποίο προβλέπει την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της μονόπλευρης λιτότητας, την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, την άμεση (προφανώς αμέσως μετά τις επικείμενες εκλογές) επιβολή της πλήρους ανατροπής του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και μια σειρά παρεμβάσεις, σε θεμελιώδεις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος της χώρας.

Την ίδια στιγμή, μόνο πρόκληση μπορούν να θεωρηθούν οι κυβερνητικές θριαμβολογίες, για τη νομισματική πολιτική και την υποτιθέμενη «αναβάθμιση της δραχμής». Αδιαμφισβήτητη γι' αυτό απόδειξη το γεγονός, πως το ΠΑΣΟΚ είναι «χρεωμένο» με τρεις υποτιμήσεις του εθνικού μας νομίσματος, από τις αρχές της δεκαετίας του '80, σε δύο από τις οποίες ο σημερινός πρωθυπουργός εμπλέκεται και προσωπικά. Σύμφωνα με αποκαλυπτικά στοιχεία, που φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα ο «Ρ», από το το 1980 μέχρι και σήμερα η δραχμή, σε σχέση με τα κυριότερα νομίσματα της Ευρώπης, έχει υποτιμηθεί σε ποσοστά, που φτάνουν μέχρι και το 86%!!! Από την άλλη, το κύριο επιχείρημα που προβαλλόταν σε κάθε υποτίμηση και σύμφωνα με το οποίο αυτή συμβάλλει στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, αποδεικνύεται ότι δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, αφού η εφαρμοζόμενη οικονομική αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της, το μόνο που κατάφερε ήταν να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες, για την άλωση της ελληνικής οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό.

Την Παρασκευή, 14 Γενάρη, δηλαδή εδώ και 10 μέρες, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, επικοινώνησε τηλεφωνικά με το γραφείο του πρωθυπουργού και ζήτησε συνάντηση με τον Κ. Σημίτη.

Η Αλ. Παπαρήγα ζήτησε συνάντηση με τον πρωθυπουργό, για να εκθέσει τη θέση του Κόμματος, αναφορικά με την επίθεση του υπουργού Δικαιοσύνης και της κυβέρνησης απέναντι στο ΚΚΕ, όπως προκύπτει από τη δίωξη του Ε. Γιαννόπουλου κατά του «Ριζοσπάστη».

Εχουν περάσει τόσες μέρες και ο πρωθυπουργός δεν απάντησε, ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Είναι κι αυτός ένας τρόπος, φαίνεται, για να δείξει ότι συμφωνεί με τις ενέργειες του Ε. Γιαννόπουλου. Απλώς σημειώνουμε ότι η επιλογή της σιωπής, αντί απάντησης στο αίτημα για συνάντηση δείχνει ότι η κυβέρνηση εγκαινιάζει μια νέα τακτική, άκρως «εκσυγχρονιστική»...