Με προβλημάτισε ο κύριος. Δεν ήταν δα και «τυχαίος» άνθρωπος. Ολόκληρος καθηγητής. Και μάλιστα επικοινωνιολογίας! Ειδικός δηλαδή! Δεν μπορεί, σκέφτηκα, δίκιο θα έχει. Και άρχισα εκεί μπροστά του, ταπεινός και υπάκουος, να... λυγίζω τη γλώσσα μου. «Κύριε καθηγητά», ρώτησα, «τι θα λέγατε να ονομάζαμε τον ιμπεριαλισμό "απρόσκλητο επισκέπτη"; Και μέσα στο νόημα της λέξης θα είμαστε και εύκαμπτοι την ίδια στιγμή. Γιατί με το "απρόσκλητος επισκέπτης", ο καθένας καταλαβαίνει πως πρόκειται για "ακάλεστο" επισκέπτη. Πρόκειται για κάποιον, δηλαδή, που μπουκάρει μόνος του, με τανκς, με αεροπλάνα, με δηλητηριώδη αέρια και τα κάνει όλα ίσιωμα. Πώς σας φαίνεται;».

«Καλύτερο, βέβαια από το στεγνό και τυποποιημένο "ιμπεριαλιστής". Το "απρόσκλητος επισκέπτης" αφήνει περιθώρια στη φαντασία. Μοιάζει με μοντέρνα ζωγραφική, όπου ο θεατής δημιουργεί τις δικές του συνθέσεις».

Ενθουσιάστηκα με την ενθάρρυνσή του. Εκεί, μπροστά στα μάτια του, για να τον ικανοποιήσω, άρχισα να κάνω ασκήσεις στη γλώσσα μου. Αριστερά, δεξιά, πάνω, κάτω, πέρα, δώθε! Σε ελάχιστη ώρα, και κάτω από την άγρυπνη επίβλεψή του, η γλώσσα μου είχε γίνει σαν τον καπνό. Με τεράστια ευκολία, πια, λυγούσε και η ομιλία μου έτρεχε. Στη θέση της «πλουτοκρατίας», πηγαία και αβασάνιστα, ερχόταν στα χείλη μου η φράση «ομάδα συνανθρώπων μας που έχουν συγκεντρώσει πολιτική δύναμη, γιατί έτυχε να είναι πλούσιοι». Πώς σας φαίνεται, κύριε καθηγητά;

«Η μόνη ένσταση οι πολλές λέξεις! Δε διαφωνούμε στο περιεχόμενο, στη φόρμα διαφωνούμε. Αντί τη λέξη "καπιταλισμός", για παράδειγμα, άνετα μπορούμε να πούμε "ταρατατζούμ". Ποιος δε θα καταλάβει πως μιλάμε για τον κεφαλαιοκράτη; Αντί για την τετριμμένη φράση "ταξική πάλη", άνετα μπορούμε να πούμε δυο φορές "ταρατατζούμ". Για την προβλέψιμη λέξη "εκμετάλλευση", τρεις φορές "ταρατατζούμ" και... πάει λέγοντας».

Ορίστε, κύριοι, ο ειδικός! Ο άνθρωπος που γνωρίζει! Με δύο κουβέντες έβγαλε από το γλωσσικό αδιέξοδο το Κομμουνιστικό Κόμμα. Στο εξής πια η γλώσσα μας θα κάνει του κόσμου τις τσαχπινιές. Αντί για τη λέξη «κεφάλαιο» θα λέει «ντιχτιρντά». Αντί για τη λέξη «ανεργία», δυο φορές «ντιχτιρντά». Αντί για τη λέξη «ανισότητα», τρεις φορές «ντιχτιρντά». Και δεν είναι το «απρόβλεπτο» της υπόθεσης που έτσι και αλλιώς θα κάνει τον κόσμο να κρέμεται από τα χείλη μας, όσο είναι ότι θα προσθέσουμε λέξεις και στο ελληνικό λεξικό. Λέξεις εύκαμπτες, πονηρές και χαριτωμένες! Πιστέψτε με θα γίνουμε αγαπητοί και περιζήτητοι! Θα μας δεχτούνε στα «in» chalet και στις ελληνικές Αλπεις. Στα Τρία - Πέντε Πηγάδια και στο Πήδημα της γριάς!

«Μπιλιμπί» σημαίνει αναποφάσιστος. «Τσουρ» σημαίνει συνταξιούχος. «Μπουρ» σημαίνει μαλάκας! Τι υπέροχη γλώσσα, ποιητική! «Τσουρ», «μπουρ», «μπιλιμπί»... να, λέξεις για να καταλάβει ο κόσμος! Λέξεις με μεστό περιεχόμενο. Οπου ο καθένας μπορεί να τις λέει όλες τις ώρες, σε όλους τους τόπους. Λέξεις που διευκολύνουν το διάλογο. Λέξεις που δεν πολώνουν!

Οι άλλες, οι παλιές λέξεις, οι λέξεις που χρησιμοποιεί το Κομμουνιστικό Κόμμα, οι «ξύλινες λέξεις», δε συνάδουν με τις «νέες τεχνολογίες», με τη «συμμετοχική δημοκρατία», με τα «Ιντερνέτ καφέ». Και δεν ταιριάζουν γιατί είναι λέξεις που δημιουργήθηκαν μαζί με τους αγώνες. Γιατί θυμίζουν στιγμές αγωνίας, στιγμές δημιουργίας.

«Ταρατατζούμ», λοιπόν, για να είμαστε σύγχρονοι! «Ταρατατζούμ», για να γλιτώνει ο κερατάς τα κέρατα! «Ταρατατζούμ» για να μην οξύνουμε τα πνεύματα! «Ταρατατζούμ», για να περάσουν σε αχρηστία οι λέξεις, στη συνέχεια το περιεχόμενο των λέξεων και παραπέρα, ακόμα, να χάσουμε τα αυγά και τα καλάθια και στο απώτερο μέλλον να χάσουμε και τον μπούσουλα!

Η εσπευσμένη παρουσίαση των θέσεων του ΠΑΣΟΚ για την Υγεία απ' τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, την περασμένη Παρασκευή, αποτελούσε κάθε άλλο παρά επαναδιατύπωση του οράματος για το περίφημο Εθνικό Σύστημα Υγείας - το οποίο ποτέ δεν έζησε όπως αποφάνθηκαν προσφάτως οι εμπνευστές του. Ηταν μια αγωνιώδης προσπάθεια απόδειξης της προσήλωσης στην επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Υγείας.

Και σε αυτό το σημείο ο Γ. Παπανδρέου είχε να «ανταγωνιστεί» τη ΝΔ, που παραδοσιακά δεν απέκρυψε ποτέ τις πολιτικές της θέσεις για τον ιδιωτικό τομέα Υγείας, ενώ το ΠΑΣΟΚ πρέπει να συγκαλύψει φραστικά την παράδοση ενός προνομιακού για το ίδιο χώρου στους νόμους της αγοράς. Ετσι λοιπόν ο Γ. Παπανδρέου εμφανίστηκε αφ' ενός να ορκίζεται υπέρ του συμπληρωματικού ρόλου του ιδιωτικού τομέα Υγείας και ταυτόχρονα να κατηγορεί τη ΝΔ γιατί υπόσχεται ιδιωτικά ιατρεία στους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων εκτός των νοσοκομείων, τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει τα ιδιωτικά ιατρεία μέσα στα δημόσια νοσοκομεία με άγριο χαράτσι για τους άρρωστους.

Και οι δυο πίνουν κρασί στη συμπληρωματικότητα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας, η οποία στην ουσία αποτελεί το μέσο για την αιμορραγία της τσέπης του αρρώστου καθώς όλες οι μελέτες επιστημονικών φορέων έχουν συγκλίνει στην εκτίμηση ότι η ιδιωτική δαπάνη Υγείας έχει εκτιναχτεί στο 44% των συνολικών δαπανών για την Υγεία. Μάλιστα, οι ανακοινώσεις του Γ. Παπανδρέου έγιναν στο φόντο της αποκάλυψης από το «Ριζοσπάστη» έρευνας της ICAP, σύμφωνα με την οποία η πολιτική εμπορευματοποίησης των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, την πενταετία 1996-2001, έδωσε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο να έχουν τζίρο κοντά στα 3,3 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από 1,1 τρισεκατομμύρια δραχμές. Η ετήσια αποδοτικότητα των κεφαλαίων φτάνει στο 187% και τα ετήσια έσοδα από μια μόνο κλίνη φτάνουν τα 192.543 ευρώ (65,6 εκατ. δραχμές)!

Ενδεικτικό της αντιγραφής των προγραμμάτων ανάμεσα στα δυο κόμματα του δικομματισμού είναι το εξής στοιχείο:

• Στις 14.1.2004 η ΝΔ στην παρουσίαση του προγράμματός της για την Υγεία ανακοίνωσε ότι θα καταργηθεί η λίστα φαρμάκων και θα υπάρξει «επανακαθορισμός των παθήσεων για τις οποίες τη δαπάνη των φαρμάκων αναλαμβάνει πλήρως ο ασφαλιστικός οργανισμός».

Κι ενώ αυτή η θέση της ΝΔ αποτέλεσε και στοιχείο ερωτήσεων προς τον Κ. Καραμανλή στο περίφημο ντιμπέιτ της περασμένης Πέμπτης, ήρθε την επομένη ο Γ. Παπανδρέου να διευρύνει αυτή την πρόταση. «Διαμορφώνεται, είπε ο Γ. Παπανδρέου, ελάχιστη ενιαία δέσμη δωρεάν ιατροασφαλιστικών παροχών στους δικαιούχους όλων των ασφαλιστικών ταμείων».

Ετσι ανοίγονται διάπλατα οι δρόμοι για την έλευση της ιδιωτικής ασφάλισης, που προβλέπεται - αν και δεν αναφέρθηκε από τον Γ. Παπανδρέου - στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ώστε να καλυφθούν οι δαπάνες πέραν των δωρεάν ιατροασφαλιστικών παροχών των ασφαλιστικών ταμείων.

Με μια μέρα διαφορά τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο Γ. Παπανδρέου εμφανίστηκαν ως πάτρωνες των εθελοντικών οργανώσεων:

Στις 26.2.2004 ο Κ. Καραμανλής υποστήριξε ότι η «νέα κοινωνική πραγματικότητα επιβάλλει και νέες μορφές συλλογικής δράσης» - όπως είναι οι εθελοντικές οργανώσεις - τις οποίες θα χρησιμοποιεί «ως σύμμαχο διακυβέρνησης» επειδή το «κράτος από μόνο του αποδεικνύεται ανεπαρκές να ανταποκριθεί στη νέα πολύπλοκη πραγματικότητα».

Μια μέρα μετά ο Γ. Παπανδρέου διακήρυσσε: «Αναπτύσσεται ο εθελοντισμός. Δίνουμε βάρος στον εθελοντισμό, που θα υποστηριχτεί με προγραμματικές συμβάσεις, με εθελοντικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις και εκεί θεσπίζονται ειδικά κίνητρα». Ακόμα ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε ότι «προωθείται η Συνεταιριστική Οργάνωση Καταναλωτών Υγείας γιατί θέλουμε να υπάρχει και από τον ίδιο τον καταναλωτή, τον ίδιο τον πολίτη, ο έλεγχος και του κόστους αλλά και η εφαρμογή των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που έχουμε εμείς και έχει το σύστημα Υγείας».

Η βερμπαλιστική κριτική του ΠΑΣΟΚ έγινε ασμένως δεκτή από τη ΝΔ καθώς της έλυσε τα χέρια και περιορίστηκε απλώς στα χρέη των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές - που εν τέλει ευνοούν τους φαρμακοβιομηχάνους...

Οι εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου οδηγούν στην παραπέρα εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας με την ταυτόχρονη περικοπή των κοινωνικών δαπανών, επισήμανε με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ (27.2.2004). Οι εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου, υπογράμμισε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ, είναι συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής με παραπέρα μέτρα ενίσχυσης της ιδιωτικοποίησης της Υγείας με ταυτόχρονη περικοπή κοινωνικών παροχών. «Καταργεί, συνεχίζει, το ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας-Πρόνοιας που γνωρίζαμε μέχρι πρότινος, με τα όσα αρνητικά το ακολουθούσαν και στη θέση του εφαρμόζονται προγράμματα Υγείας-Πρόνοιας από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους "επαγγελματίες" εθελοντές με αδρή αμοιβή, είτε από τα ασφαλιστικά ταμεία είτε απευθείας από τους εργαζόμενους».

«Οι εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου, υπογραμμίζει το ΚΚΕ, είχαν και ένα μποναμά για τους νοσηλευτές. Οτι από δω και πέρα ο μισθός τους θα εξαρτάται από την ποιότητα και αποδοτικότητά τους και οι νέες προσλήψεις νοσηλευτών που θα γίνουν δεν ξεκαθαρίζεται αν θα 'ναι ιδιωτικοί ή δημόσιοι υπάλληλοι μια και το επάγγελμά τους έγινε και αυτών ιδιωτικό!».

Και η ανακοίνωση του ΚΚΕ καταλήγει: «Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν ανάγκη από ένα ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, με κατάργηση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δράσης. Και για να γίνει αυτό πράξη, να κάνουν τώρα το πρώτο βήμα. Να ρίξουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ».