Ταξιδεύοντας, ένα από τα πρώτα πράγματα που αντιμετωπίζουμε είναι η ταυτότητά μας. Οσο καλά και να μιλάμε τη γλώσσα της χώρας που βρισκόμαστε, πάντα υπάρχουν χαρακτηριστικά που μας κατατάσσουν ως ξένους.

Η πιο συνηθισμένη ερώτηση, από περιέργεια ή άλλα κίνητρα, είναι: Από πού είσαι;

Είναι δύσκολο να ξέρουμε πόσο η απάντησή μας ικανοποιεί την περιέργεια του ερωτώντος, αν τον καθησυχάζει, τον κάνει να νιώθει πιο οικεία ή πιθανόν από άγνοια εχθρικά.

Δεν ήμουν, ωστόσο, βέβαιη ότι οι άλλοι ήξεραν πού βρίσκεται η Ελλάδα ή τι σήμαινε γι' αυτούς η πατρίδα μου.

Η αδελφή μου Ρουμπίνη τα αγγλικά που μιλάει είναι λονδρέζικα. Ετυχε αρκετές φορές να τη ρωτήσουν Αγγλοι, από πού είσαι; εννοώντας ποιο γεωγραφικό διαμέρισμα της Αγγλίας.

Κάποτε, στη Νέα Υόρκη, μιλώντας τυχαία με μια συνεπιβάτιδα σ' ένα λεωφορείο, ρωτήθηκε, από πού είσαι; Η Ρουμπίνη απάντησε, από την Ελλάδα. Η άλλη κυρία είπε, α! Η αδελφή μου μέχρι τώρα επιμένει ότι η Αμερικανίδα δεν ήξερε πού βρισκόταν η Ελλάδα, και πως εκείνη είχε υποθέσει ότι και σ' εκείνο το άγνωστό της μέρος μιλούσαν αμερικάνικα, αλλά κάπως διαφορετικά.

Εχουν και σ' εμένα συμβεί παρόμοια περιστατικά. Μια φορά, όταν κατάλαβα ότι η Ελλάδα δεν ήταν γνωστή σ' αυτόν που με είχε ρωτήσει, πρόσθεσα, από την Ευρώπη.

Αφρικα, Αφρικα, χάρηκε ο άλλος που είχε καταλάβει και με κοίταξε εξεταστικά.

Στάθηκα στο δημόσιο δρόμο και περίμενα να περάσει κάποιο λεωφορείο ή ταξί να με πάρει για την Ντενιζλέ, όπου είχα καταλύσει σ' ένα ξενοδοχείο. Μάταια.

Ολα ήταν έρημα γύρω μου.

Τελικά, είδα να έρχεται ένα μεγάλο καμιόνι απ' όπου ξεπηδούσε ένα σύννεφο και διαλυόταν προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν είχα άλλη επιλογή και άπλωσα το χέρι για να σταματήσει.

Σταμάτησε. Το σύννεφο ανέβαινε από την ανοιχτή καρότσα γεμάτη από μια ψιλή άμμο ή κίτρινο χώμα. Δίπλα στον οδηγό καθόταν ένας εργάτης. Και οι δυο είχαν δεμένα με σαρίκι το κεφάλι τους.

Τους ρώτησα αν πήγαιναν κατά εκεί που πήγαινα ή έστω πιο κοντά.

Ο συνοδηγός άνοιξε την πόρτα. Ανέβηκα το ψηλό σκαλοπάτι και κάθισα δίπλα του.

Μόλις που είχαμε ξεκινήσει και σχεδόν και οι δυο, ταυτόχρονα, με ρώτησαν, από πού είσαι;

Προφανώς, υπέθεσαν ότι το Βέλγιο ήταν κάποιο μέρος της Τουρκίας, που δεν μιλούσαν τόσο καλά τα τούρκικα, όπως αυτοί.

Βέλγιο, Ευρώπη, πρόσθεσα, υποθέτοντας ότι δεν ήταν δυνατόν να ήταν εχθροί του Βελγίου που δεν ήξεραν ή της Ευρώπης που δεν τους θύμιζε την ύπαρξή της.

Φτάσαμε σ' ένα μεγάλο σταυροδρόμι και το καμιόνι σταμάτησε. Ο οδηγός μού έδειξε από πού να πάω και ο συνοδηγός μού άνοιξε την πόρτα.

Τεσεκίρ, τεσεκίρ εντερίμ, είπα και κατέβηκα το ψηλό σκαλί.

Εκείνη τη νύχτα έμεινα άγρυπνη από τύψεις ότι είχα αρνηθεί την πατρίδα μου που είχε γίνει μια υιοθετημένη χώρα που είχε χάσει το δρόμο της.

Γρηγοριάδης Κώστας

****

Λοιπόν για τα προβλήματα της οικονομίας φταίνε οι ψιλικατζήδες, οι καντινιέρηδες, οι ταξιτζήδες, οι ιδιοκτήτες ΠΡΟ-ΠΟ κλπ...

****

Ολοι αυτοί και άλλοι όμοιοί τους, σύμφωνα με τις TV, αποφεύγουν να δίνουν αποδείξεις και μετατρέπουν την κυβέρνηση της χώρας σε ζήτουλα της ΕΕ ή του ΔΝΤ...

****

Τώρα όμως που επιτέλους τους έχουν πιάσει στα πράσα οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ θα βελτιωθεί η εικόνα της χώρας και θα πέσουν και τα Spread...

****

Δηλαδή προκειμένου να μένει το κεφάλαιο στο απυρόβλητο ο τηλέπαθος είναι υποχρεωμένος ν' ακούει και να βλέπει ό,τι κουταμάρα τους κατεβαίνει (των TV) στο κεφάλι...

****

Σύντομο ανέκδοτο (ΠΑΣΟΚ): Δίκαιη κατανομή των βαρών με τη φορολογία...

****

Αν δεν γέλασες από την πολλή σου πίκρα και επειδή δεν ανέχεσαι το δούλεμα τηλέπαθε πρέπει άμεσα να βρεις τρόπο να οργανωθείς και να οργανώσεις και άλλους στο ταξικό κίνημα...

****

Η επιβεβαίωση συμμετοχής της χώρας στην «αντιπυραυλική ασπίδα» και η αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού στρατού στο Αφγανιστάν λέτε να 'χουν καμιά σχέση με το πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ;;;

****

Μπορεί να 'ναι και ιδέα μας...

****

Πάντως, αν δεν είναι (ιδέα μας), να περιμένει κι άλλα τέτοια, που θα του τα σερβίρουν για επιτυχίες, ο τηλέπαθος...

Γρηγοριάδης Κώστας