Στον κλάδο της Ειδικής Αγωγής υπό την προστασία της ψευδοεπιστημονικής ομπρέλας ή της επιλεκτικής έρευνας, γίνεται όπλο στα χέρια των μεγαλοεργοδοτών για να αυξήσουν τα κέρδη τους μέσα από τη μείωση μισθών, την εντατικοποίηση και τη διάλυση των ωραρίων, τη διεύρυνση της αυτασφάλισης στους εργαζόμενους και τη διάλυση των μικρών κέντρων και των αυτοαπασχολουμένων.

Ταυτόχρονα, μετατρέπει ακόμα περισσότερο την τσέπη κάθε οικογένειας σε κριτήριο για την ποιότητα των θεραπειών. Ετσι, τόσο οι εργαζόμενοι όσο και τα παιδιά και οι οικογένειες στερούνται τη δυνατότητα να καρπώνονται τα επιστημονικά και εργασιακά οφέλη από αυτήν την εφαρμογή.

Στον καπιταλισμό, παρατηρείται μια μαεστρία είτε στην ερμηνεία της έρευνας σύμφωνα με τα συμφέροντα της αστικής τάξης, είτε στη χρησιμοποίηση ψευτομεθοδολογίας που αποδεικνύει με το ζόρι ότι τα συμφέροντα της αστικής τάξης ταυτίζονται με τα συμφέροντα των εργαζομένων, είτε στη μετατροπή κομματιών ή αποσπασμάτων της έρευνας σε γενικούς κανόνες. Στην Ειδική Αγωγή, τον τελευταίο καιρό, με σκοπό να δώσουν επιστημονική κάλυψη στις θεραπείες μέσω τηλεργασίας, αυτά τα... «τεχνάσματα» έχουν εκτοξευτεί. Χαρακτηριστικές είναι οι έρευνες που έρχονται είτε από την εργοθεραπεία είτε από την ψυχοθεραπεία, που χρησιμοποιούνται για να βάλουν στην ίδια θεραπευτική αξία τις θεραπείες μέσω τηλεργασίας με αυτές διά ζώσης. Χρησιμοποιούν, μάλιστα ως δικαιολογία την προσαρμογή του παιδιού στο σπιτικό περιβάλλον. Φυσικά, στις έρευνες αυτές, αυτός είναι ο αποκλειστικός στόχος, χωρίς να μελετώνται ή να αναφέρονται από τους μεγαλοϊδιοκτήτες οι επιδράσεις της τηλεργασίας σε άλλους τομείς ή οι μακροπρόθεσμες συνέπειές της ακόμα και στην ίδια την προσαρμογή στο σπιτικό περιβάλλον.

Αυτό γιατί, όταν μιλάνε για προσαρμογή στο σπιτικό περιβάλλον στοχεύουν στη δημιουργία ενός «φθηνού» πακέτου πώλησης θεραπειών, προσαρμοσμένου σε άδειες τσέπες, που θα μπορούσε να μετονομαστεί σε «εγκλεισμό στο σπίτι». Ενός πακέτου που θα έχει ως αποτέλεσμα όχι την εξέλιξη του παιδιού αλλά την απασχόλησή του μπροστά σε μια οθόνη και την εκπαίδευσή του να επιβιώνει σε μία φυλακή. Που καταδικάζει το παιδί στην αποκοινωνικοποίηση, στην απομόνωση από το κοινωνικό περιβάλλον, αλλά και την ομαδική εκπαίδευση και θεραπεία που μπορεί να εκτινάξει τις κοινωνικές του δεξιότητες.

Για παράδειγμα, τέτοιες θεραπείες αποτελούν τροχοπέδη στη χρησιμοποίηση θεραπευτικών παρεμβάσεων όπως το θεατρικό παιχνίδι, η συμπεριφορική παρέμβαση, η παιγνιοθεραπεία, που αποτελούν δημιουργικές παρεμβάσεις κοινωνικοποίησης, εκμάθησης βασικών δεξιοτήτων και κανόνων συμπεριφοράς. Αποδυναμώνουν εντελώς τη θεραπευτική σχέση, ιδιαίτερα σε πολλά παιδιά από όλες τις παθήσεις ή διαταραχές τα οποία χρησιμοποιούν τη σωματική και τη βλεμματική επαφή ως τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων, που συμβάλλει όχι μόνο στην καθημερινή βελτίωση της διάθεσης αλλά και στη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας όλων των θεραπειών. Επιπλέον, αγνοούν την επίδραση της κοινωνικοποίησης αλλά και της ομαδικής εκπαίδευσης και θεραπείας στην προσαρμογή στο σπιτικό περιβάλλον. Είναι χαρακτηριστικό ότι με μόλις δύο μήνες εγκλεισμό και θεραπείες μέσω τηλεργασιών οι γονείς αναφέρουν μεγάλη οπισθοδρόμηση στις κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών τους αλλά και αύξηση της επιθετικότητάς τους. Αυτή μάλιστα δεν είναι μόνο η εμπειρία των γονιών.

Είναι λογικό, η εκπαίδευση που βασίζεται στην παθητική μάθηση και παρακολούθηση δεξιοτήτων και όχι στην ενεργητική επίδραση του παιδιού στο περιβάλλον του, να αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη δεξιοτήτων. Επιπλέον, πολλές μελέτες αλλά και ερευνητές - θεραπευτές αναφέρουν ότι ένα παιδί δεν πρέπει να κάθεται πάνω από 30 λεπτά τη μέρα μπροστά σε μια οθόνη, γιατί αυξάνονται σε πολλαπλάσιο βαθμό τα συναισθήματα άγχους, τα προβλήματα ύπνου και συμπεριφοράς που συνδέονται με αυξημένη επιθετικότητα αλλά και οι πιθανότητες εκδήλωσης διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.

Οι έρευνες αυτές καταρρίπτουν και τον μύθο περί μείωσης της ΔΕΠΥ μέσω της «οθόνης», που είναι επίσης επιχείρημα υπέρ της γενίκευσης της τηλεργασίας. Είναι πιθανό εκείνη τη στιγμή τα παιδιά να μένουν συγκεντρωμένα αλλά τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα οδηγούν σε επιδείνωση των διαταραχών προσοχής και σε εξαρτητικές συμπεριφορές που αυξάνουν την επιθετικότητα.

Η αποδοχή της τηλεργασίας, επίσης, πάει χέρι-χέρι με την κατάργηση της ολιστικής προσέγγισης στη θεραπεία. Οχι μόνο αποδυναμώνει τη διεπιστημονική συνεργασία μεταξύ των θεραπευτών για κάθε παιδί, αλλά κατακερματίζει και τα ίδια τα θεραπευτικά εργαλεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και από τις ίδιες θεραπευτικές μεθόδους ή τεστ αξιολόγησης και αποκατάστασης αποσπώνται συγκεκριμένα κομμάτια που μπορούν να εφαρμοστούν μέσω τηλεργασίας και πλασάρονται ως αυτόνομα αποτελεσματικά εργαλεία αποκομμένα από τις μεθόδους και τα τεστ στα οποία ανήκουν. Και σαν ...κερασάκι στην τούρτα μεταθέτουν την ευθύνη της εφαρμογής τους στους γονείς χρησιμοποιώντας την εύηχη φρασούλα «θεραπευτές των παιδιών τους». Τους καλούν, δηλαδή, λες και είμαστε στον Μεσαίωνα όταν και δεν υπήρχαν δημόσια σχολεία, να αναλάβουν αυτοί την ευθύνη για την εφαρμογή εργαλείων και μεθόδων που οι θεραπευτές ξόδεψαν χρόνια σπουδών και επιμορφώσεις επί επιμορφώσεων για να μάθουν να εφαρμόζουν.

Τέλος, η ίδια η φύση των τεχνολογικών προβλημάτων μπορεί να αλλοιώσει σημαντικά το θεραπευτικό έργο. Πολλοί θεραπευτές παραπονέθηκαν για κακής ποιότητας διαδικτυακές συνεδρίες κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ακόμα και σε υψηλής ταχύτητας ίντερνετ. Η αναντιστοιχία ήχου εικόνας, το «πάγωμα» της οθόνης, οι κακές συνδέσεις, στον τομέα της Ειδικής Αγωγής δεν διορθώνονται με μια απλή επανάκληση ή μια απλή επανεκκίνηση. Μπορούν να βλάψουν ανεπιστρεπτί τη φωνολογική και αρθρωτική εκπαίδευση, τον αυτοματισμό στις κινήσεις, τη διευκόλυνση στην εκμάθηση των εκτελεστικών λειτουργιών.

Βεβαίως, από την άλλη, η ανακάλυψη σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων, η αξιοποίηση ενός μεγάλου φάσματος που περιλαμβάνει σύγχρονες αθλητικές δομές από τις απαραίτητες πισίνες μέχρι και προσαρμοσμένα γήπεδα μπάσκετ, καινοτόμες θεραπευτικές μεθόδους όπως η θεραπευτική ιππασία, καθημερινή πολυεπιστημονική εκπαίδευση στο παιδί, χρήση σύγχρονων τεχνολογικών εργαλείων όπως η προσομοίωση εικονικής πραγματικότητας, τα εργαλεία νευροανάδρασης, τα ηλεκτρονικά διαγνωστικά εργαλεία είναι πακέτα προσιτά μόνο σε όσους μπορούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη, δηλαδή σε μια μικρή μερίδα οικογενειών που μπορούν να τα πληρώσουν!

Η δουλειά από το σπίτι, η μείωση των εξόδων μετακίνησης, η διαφορετική κοστολόγηση των θεραπειών φαντάζει ως μια όμορφη δικαιολογία για τη διαμόρφωση του ωρομισθίου ανάλογα με τον τόπο εργασίας (κέντρο ή σπίτι). Αν και τα ωράρια των εργαζομένων μένουν ίδια οι απολαβές τους μειώνονται.

• Η ήδη εντατικοποιημένη εργασία εντατικοποιείται ακόμα περισσότερο. Η λογική «κανόνισε μόνος σου και πρόλαβε όλες τις θεραπείες» γενικεύει την ολοήμερη εργασία, την εργασία χωρίς διαλείμματα ή ακόμα και τα σπαστά ωράρια που αποτελούν τροχοπέδη στην ύπαρξη ή στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου. Φυσικά, ευνοεί τη γενίκευση της απαράδεκτης αυτασφάλισης και τα επακόλουθά της. Ταυτόχρονα, μετατρέπει σε αποκλειστική ευθύνη του θεραπευτή την πιθανή πολύωρη προετοιμασία μιας διαδικτυακής συνεδρίας και τη βάζει στο ίδιο τσουβάλι απλήρωτης εργασίας μαζί με τις εποπτείες και τις επιστημονικές ομάδες, ενώ και οι ασθένειες δεν αποτελούν πια αιτία αναβολής εργασίας ή άδειας!
• Η τηλεργασία γίνεται όχημα της συγκέντρωσης της Ειδικής Αγωγής σε λίγα χέρια μεγαλοϊδιοκτητών. Μέσω αυτής, τα μεγάλα κέντρα μπορούν να εξαπλωθούν σε μεγάλες και μικρές πόλεις, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό και δημιουργώντας μια συνθήκη όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Τα μικρά κέντρα και οι αυτοαπασχολούμενοι σαν μικρά «ψάρια» κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται, ενώ οι μεγαλοϊδιοκτήτες καθορίζουν την ποιότητα των θεραπειών και το ύψος των μισθών. Για να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, να πουλάνε, δηλαδή, ένα προσοντολόγιο που συμπληρώνουν συνεχώς με πανάκριβες εκπαιδεύσεις, καταρτίσεις και κατοχή πανάκριβων επιστημονικών εργαλείων που αγοράζουν από την τσέπη τους, πολλές φορές από τους ίδιους τους εργοδότες τους.

Κάθε εργαζόμενος που θέλει να δουλεύει με πλήρη δικαιώματα στην εργασία, στην υγεία, στον ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, που επιθυμεί να αφοσιώνεται απρόσκοπτα και χωρίς εμπόδια στην επιστημονική γνώση και εφαρμογή της, κάθε γονιός που θέλει να αξιοποιούνται όλα ανεξαιρέτως τα επιστημονικά και τεχνολογικά εργαλεία προς όφελος των παιδιών του χωρίς να βάζει το χέρι στην τσέπη χρειάζεται να παλέψει με το ΚΚΕ για το σοσιαλισμό.

Η αξιοποίηση των τεχνολογικών επιτευγμάτων με βάση το κόστος και τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός είναι ξένη προς το σοσιαλιστικό κράτος.

Ο κεντρικός σχεδιασμός και ο εργατικός έλεγχος στα μέσα παραγωγής ευνοεί την αξιοποίηση όλων των επιστημονικών ανακαλύψεων προς όφελος όλων αυτών που τον έχουν ανάγκη. Η αξιοποίηση αυτή δεν αφορά μόνο στα ήδη γνωστά εργαλεία, τα οποία δεν αποτελούν πλέον προνόμιο των λίγων που μπορούν να τα πληρώσουν, αλλά και στην αξιοποίηση ενός διευρυμένου δικτύου έρευνας, εκπαίδευσης, μελέτης, τεχνολογικών εφευρέσεων, που μελετώντας τις ανάγκες αλλά και τις δυνατότητες, εκτοξεύει την τεχνολογική έρευνα και δημιουργία σε τέτοια επίπεδα που διευκολύνει σε πολλαπλάσιο βαθμό τη ζωή αυτών που την έχουν ανάγκη, καθιστώντας τους ταυτόχρονα ισότιμους συμμετέχοντες στην παραγωγή, στην εργασία και γενικότερα στο χτίσιμο του νέου κόσμου.

«Η Υγεία είναι κοινωνικό δικαίωμα και θα πρέπει να παρέχεται σε όλους αποκλειστικά δωρεάν, μέσα από ένα δίκτυο δημόσιων δομών Υγείας, όπου θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας», τόνισε μεταξύ άλλων η Γρανέτα Τσιβίκα, γιατρός, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Εύβοιας.

Στάθηκε στη μεγάλη σημασία της ΠΦΥ και τόνισε ότι η λογική του «κόστους - οφέλους» έχει τραγικές συνέπειες στην προστασία της υγείας των εργαζομένων και του λαού. Εκανε λόγο για στοχευμένη πολιτική, που εξυπηρετεί την είσοδο της επιχειρηματικότητας, φέρνοντας ως παράδειγμα τη λειτουργία των Νοσοκομείων Σαντορίνης και Κομοτηνής με ΣΔΙΤ και εκφράζοντας προβληματισμό για το τι θα συμβεί και με το νέο Νοσοκομείο Χαλκίδας. Πρόσθεσε ότι απαιτούνται πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και σύγχρονος εξοπλισμός στο δημόσιο σύστημα Υγείας, τονίζοντας πως υπάρχει πολυάριθμο και έμπειρο υγειονομικό προσωπικό που μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, ώστε η Υγεία να αποτελεί πραγματικά κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα, και όχι εμπόρευμα, όπως σήμερα.

«Το ΤΕΠ στο Νοσοκομείο Χαλκίδας βλέπει πάνω από 40.000 περιστατικά το χρόνο και καταβάλλοντας υπερπροσπάθεια καταφέρνουμε να δίνουμε λύσεις ανάγκης, με τους γιατρούς να τρέχουν ασταμάτητα για να καλύψουν όλα τα πόστα, νοσηλευτές να δίνουν λύσεις πάνω από τα καθήκοντά τους με βάρδιες και ωράρια απάνθρωπα, απόγευμα - πρωί, χωρίς να υπάρχει ανάπαυση τουλάχιστον 11 ωρών από τη μια βάρδια στην άλλη», τόνισε στην παρέμβασή του ο Παναγιώτης Τζουβαράς, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Χαλκίδας.

Αναφέρθηκε στην έναρξη λειτουργίας του νέου νοσοκομείου χωρίς την πρόσληψη του προσωπικού που απαιτείται, και εξέφρασε την ανησυχία ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη θα οδηγήσει στην είσοδο ιδιωτών. Κάλεσε τέλος το λαό της περιοχής να προβληματιστεί για τη συγκεκριμένη εξέλιξη και να βρίσκεται σε επαγρύπνηση.

Στις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και οχήματα, οι οποίες χαρακτηρίζουν και τη λειτουργία του ΕΚΑΒ στην Εύβοια, εκθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο την υγεία του λαού της περιοχής και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών και ατυχημάτων, αναφέρθηκε στην παρέμβασή του ο Δημήτρης Κούκουρας, εργαζόμενος σε πλήρωμα ασθενοφόρου.

Εφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Κέντρου Υγείας Ψαχνών, που αν και υπηρετεί μια μεγάλη σε έκταση περιοχή και έναν μεγάλο αριθμό κατοίκων, δεν διαθέτει ασθενοφόρο. Σημείωσε επίσης ότι η έλλειψη ασθενοφόρων, που συνεπάγεται μεγάλη καθυστέρηση στις μετακινήσεις ασθενών, δημιουργεί το έδαφος για την είσοδο ιδιωτικών ασθενοφόρων.

Παρέμβαση έκανε και ο Γιάννης Τήνιος, ιδιώτης ορθοπεδικός, ο όποιος σημείωσε μεταξύ άλλων ότι η πανδημία του κορονοϊού έφερε στην επιφάνεια την αδυναμία του δημόσιου συστήματος Υγείας να καλύψει τις ανάγκες του λαού εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, ενώ αναφερόμενος στην έναρξη λειτουργίας του νέου Νοσοκομείου Χαλκίδας εξέφρασε κι αυτός την ανησυχία για το πώς θα γίνει χωρίς προσλήψεις προσωπικού, φέρνοντας ως παράδειγμα τη λειτουργία των ΜΕΘ και το πολυάριθμο εξειδικευμένο προσωπικό που απαιτείται.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Εύβοιας, Νίκος Δασκαλόπουλος.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με μεγάλη συμμετοχή, δίνοντας συνέχεια στις παρεμβάσεις της ΚΟ Εύβοιας του ΚΚΕ για τα ζητήματα της Υγείας στην περιοχή. Το άνοιγμα της εκδήλωσης έκανε η Λένα Γεροπαναγιώτη, Γραμματέας της ΤΕ Εύβοιας, και ολοκληρώθηκε με παρεμβάσεις υγειονομικών.

Αναφερόμενος στην αρχή της ομιλίας του στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις, ο Γ. Μαρίνος είπε: «Δίνουμε αποφασιστικά τη μάχη ενάντια στο κατάπτυστο νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ που επιχειρεί να βάλει "στο γύψο" το δικαίωμα στην εργατική - λαϊκή κινητοποίηση που κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες και θυσίες (...) Ο λαός με την πάλη του θα το ακυρώσει στην πράξη, όπως έκανε με τόσους άλλους παρόμοιους νόμους στο παρελθόν».

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση

Εφερε, μάλιστα, συγκεκριμένα παραδείγματα από τη διαχείριση της πανδημίας στις ισχυρές οικονομικά χώρες, με τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς σε ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, αποτέλεσμα της χρόνιας υποχρηματοδότησης και της εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Αναφερόμενος στην κατάσταση των δομών Υγείας στη Στερεά Ελλάδα, σημείωσε ότι τα συμπεράσματα που βγαίνουν είναι συγκλονιστικά και ότι οι δημόσιες μονάδες Υγείας στέκονται στα πόδια τους χάρη στη φιλοτιμία και την προσπάθεια γιατρών και νοσηλευτών. Με συγκεκριμένα παραδείγματα από τις μονάδες της περιοχής, πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε τον χρόνο που κέρδισε με τα περιοριστικά μέτρα για να βελτιώσει την κατάσταση στην Υγεία.

Αναφερόμενος ειδικότερα στη λειτουργία του νέου νοσοκομείου Χαλκίδας τόνισε: «Η κυβέρνηση ετοιμάζει φιέστα για να εγκαινιάσει το νέο Νοσοκομείο που θα έπρεπε να ήταν έτοιμο από χρόνια και καλά στελεχωμένο. Θα κόψουν κορδέλες σε ένα νοσοκομείο που θα πάσχει από την πρώτη μέρα από μεγάλα προβλήματα, από υποστελέχωση που οδηγεί στην εντατικοποίηση της δουλειάς των γιατρών και των νοσηλευτών, ενώ κλινικές θα είναι κλειστές και το πρόβλημα της στελέχωσης της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας που θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί από πολλά χρόνια πριν παραμένει άλυτο».

Σημείωσε ότι αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και στα Κέντρα Υγείας, φέρνοντας ως παράδειγμα τα Ψαχνά. «Η προκλητική πολιτική της μετακίνησης προσωπικού για την κάλυψη των κενών στα νοσοκομεία υποβάθμισε ακόμη περισσότερο την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας» κατήγγειλε και στάθηκε ιδιαίτερα στις ελλείψεις του ΕΚΑΒ σε ασθενοφόρα και οδηγούς, τονίζοντας ότι ευθύνες για τα προβλήματα στην Υγεία φέρουν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Επισήμανε, επίσης, ότι το ΚΚΕ όλα τα χρόνια αντιπάλεψε αυτές τις άθλιες αποφάσεις, ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας.

«Ο καπιταλισμός δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να δώσει λύση στο κεντρικό πρόβλημα, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, το κριτήριο του κέρδους είναι ασθένεια που δεν γιατρεύεται κι αυτή είναι η βάση που η Υγεία είναι πανάκριβο εμπόρευμα. Οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης είναι πολύτιμη παρακαταθήκη και οι κατακτήσεις αυτές δεν παραγράφονται από την αντεπανάσταση, τα λάθη και τις παραλείψεις», τόνισε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε:

«Μπορούν να γίνουν ουσιαστικά βήματα στην οργάνωση και τον προσανατολισμό της πάλης, να κατανοηθεί πλατιά ότι κάθε υποχώρηση οδηγεί στη χειροτέρευση της κατάστασης, ότι σήμερα τίθεται επιτακτικά το ζήτημα της ανόδου της απαιτητικότητας και της συντονισμένης δράσης. Τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας προσφέρουν μεγάλες δυνατότητες για ουσιαστική πρόληψη, προστασία και αποκατάσταση των προβλημάτων υγείας, ουσιαστικά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Παλεύουμε για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο, για δωρεάν Φάρμακο σε μια κοινωνία που η εξουσία θα είναι στα χέρια της εργατικής τάξης, στα χέρια των πολλών, που ο πλούτος θα είναι ιδιοκτησία αυτών που τον παράγουν και θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».

Παρουσιάζοντας αναλυτικά την πρόταση του ΚΚΕ για την Υγεία, ο Γ. Μαρίνος είπε ότι «βασική θέση έχει η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) που αγωνιζόμαστε να αναπτυχθεί σε πανελλαδικό επίπεδο με χρηματοδότηση αποκλειστικά από το κράτος, χωρίς καμία εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα, με πυρήνα το Κέντρο Υγείας, τα αποκεντρωμένα ιατρεία και τις κινητές μονάδες που συνδέονται με αυτό. Με πλήρη στελέχωση σε όλες τις βασικές ειδικότητες, σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, διαγνωστικά εργαστήρια, οδοντιατρεία, φυσικοθεραπευτήρια, φαρμακεία κ.λπ.

Τα κριτήρια ανάπτυξης της ΠΦΥ πρέπει να είναι η πλήρης και απολύτως δωρεάν κάλυψη όλων των αναγκών, η διασύνδεσή της με την οικογένεια, τα σχολεία και τις σχολές, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τους τόπους δουλειάς, τους τόπους άθλησης, τα γηροκομεία, άλλα ιδρύματα που τυχόν υπάρχουν και η προσαρμογή στις ιδιαίτερες ανάγκες τμημάτων του πληθυσμού, όπως βρεφικός - παιδικός πληθυσμός, γυναίκες, ΑμεΑ, ηλικιωμένοι, Ρομά, πρόσφυγες - μετανάστες κ.λπ.», σημειώνοντας τον ιδιαίτερο λόγο του οικογενειακού γιατρού σε αυτήν την κατεύθυνση.

Σε άλλο σημείο, ανέδειξε «ότι οι υπηρεσίες πρόληψης θα πρέπει να απευθύνονται πριν απ' όλα στους υγιείς για την πρόληψη των επαγγελματικών κινδύνων, στη λήψη μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία».

Σχετικά με τη λειτουργία των Κέντρων Υγείας σημείωσε ότι πρέπει να αποτελούν ένα επιτελείο συνεργαζόμενων υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που θα μελετά, θα καταγράφει, θα σχεδιάζει και θα εφαρμόζει προγράμματα και υπηρεσίες που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού, ανάλογα με τις ανάγκες, όπως η εξασφάλιση πλήρους εμβολιασμού των παιδιών, ηλικιωμένων, ομάδων υψηλού κινδύνου, προληπτικές και εργαστηριακές ιατρικές εξετάσεις, στοχευμένη παρέμβαση σε ομάδες πληθυσμού όπως μοναχικοί ηλικιωμένοι, σε περιπτώσεις ειδικών συνθηκών κ.λπ.

Ανέφερε, επίσης, ότι στα Κέντρα Υγείας πρέπει να εντάσσονται λειτουργικά και τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας με βασική προτεραιότητα την πρόληψη, τη φροντίδα για τη διάγνωση, τη θεραπεία, τη στήριξη στους πάσχοντες και σύνδεση με ξενώνες και οικοτροφεία, που υπάρχουν στην περιοχή ευθύνης του.

«Η συνολική πρόταση του ΚΚΕ συμπυκνώνει τις ανάγκες του λαού μας, είναι ρεαλιστική και αναγκαία και με αυτήν μπορούμε να δώσουμε συνέχεια στον αγώνα μας, να γίνει κτήμα των εργαζομένων, δύναμη στα χέρια τους», κατέληξε ο Γ. Μαρίνος.