Από αυτά έχουν καταστραφεί ολοσχερώς - σύμφωνα με την αυτοψία των μηχανικών - τα 403, ενώ 424 έχουν χαρακτηριστεί επισκευάσιμα. Από τα 403 κτίσματα που έχουν καταστραφεί ολοσχερώς μόνο οι 100 από τους δικαιούχους έχουν προσκομίσει την ανάλογη βεβαίωση.

Από αυτούς μόλις ΕΝΑΣ (!) έχει πάρει την άδεια - οσονούπω και τα χρήματα - και άλλοι δύο - τρεις αναμένεται το επόμενο διάστημα να πάρουν την άδεια. Από τα 424 κτίσματα που έχουν χαρακτηριστεί επισκευάσιμα μόνο 74 έχουν καταθέσει τα δικαιολογητικά. Από αυτούς οι 37 έχουν εντάξει το «φάκελό» τους και μόλις ένας (!) έχει πάρει το όποιο ποσό του αναλογεί.

Επιπρόσθετα, το ποσό που έχει κάποιος να λαμβάνει μετά και την τελική έγκριση της άδειας έχει ως εξής: Για την έκδοση της άδειας κατασκευής από την Πολεοδομία το 50% του ποσού επιβαρύνει τον ιδιοκτήτη και το 50% προσφέρεται από το ΤΑΠ. Σε ό,τι αφορά την κατασκευή, το ΤΑΠ αποζημιώνει μόλις 750 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, όταν η τιμή στην αγοράς για κάθε τετραγωνικό μέτρο ξεπερνά τα 1.100 ευρώ. Θυμίζουμε πως τα χρήματα αυτά χειρίζεται Επιτροπή με επικεφαλής τον Πέτρο Μολυβιάτη, πρώην στέλεχος της κυβέρνησης και στενότατο συνεργάτη του Κ. Καραμανλή.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου τα αρμόδια συνεργεία μηχανικών, που στην πρώτη εκτίμηση τα είχαν χαρακτηρίσει «κατεδαφιστέα», στη δεύτερη άρχισαν να τα κρίνουν επισκευάσιμα, θυμίζοντας ό,τι ακριβώς έγινε και στις περιπτώσεις των κτιρίων που χτυπήθηκαν από σεισμούς, όταν το «κόκκινο» μετά από λίγο μετατρεπόταν σε «κίτρινο»... Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί αυτή του Γιάννη Γεωργόπουλου από την Αγία Αννα του οποίου το διώροφο σπίτι κάηκε ολοσχερώς. Εμειναν μόνο οι τέσσερις τοίχοι οι οποίοι από την ένταση και τη διάρκεια της φωτιάς «φαγώθηκαν» τόσο που έμειναν μόνο τα τούβλα...

«Το πρώτο συνεργείο που ήρθε, λίγες εβδομάδες μετά τη φωτιά, το έβγαλε κατεστραμμένο ολοσχερώς», μας λέει ο Γ. Γεωργόπουλος και συμπληρώνει: «Το δεύτερο που ήρθε για αυτοψία πριν από δύο μήνες περίπου, το έβγαλε επισκευάσιμο. Γιατί έγινε αυτό δεν ξέρω. Το σπίτι καιγόταν τρεις ώρες περίπου. "Εβρασαν" οι τοίχοι. Δεν έμεινε τίποτα όρθιο, αφού δεν πρόλαβα να το σώσω. Αλλωστε τι να πρωτοπρολάβω. Το στάβλο και την αποθήκη που είχε τα ζωντανά και τις τροφές, τα χωράφια με τις ελιές, το σπίτι ή τα παιδιά μου; Τελικά, πέρα από το σπίτι, μου κάηκαν ο στάβλος, 24 ζωντανά, η αποθήκη με τις ζωοτροφές (9 τόνοι βρόμη, 5 τόνοι κριθάρι, χίλιες μπάλες τριφύλλι και σανό) και 280 ελιές».

«Το πρόβλημα - τόνισε - είναι ότι το ΤΑΠ καλύπτει ένα μέρος των χρημάτων για την κατασκευή. Εγώ τα χρήματα δεν τα έχω. Για να συμπληρώσω το ποσό και να χτίσω θα χρειαστεί να πάρω δάνειο από την τράπεζα. Πώς να το πάρω όμως, αφού δε θα μπορώ να το αποπληρώσω, από τη στιγμή που δεν έχω πλέον το εισόδημα των προηγούμενων χρόνων, πριν την καταστροφή. Αλλά και πάλι, ποιος τολμά να χτίσει ένα σπίτι που οι τοίχοι, τα μπετά, τα σίδερα έχουν "βράσει" στη φωτιά για ώρες; Ποιος εγγυάται ότι δε θα πάθει ζημιά;».

Associated Press

Η απόγνωση των πυροπλήκτων δεν έχει τελειωμό...

Είναι χαρακτηριστικό ότι εξαιτίας της καταστροφής των μαντριών οι κτηνοτρόφοι, στην προσπάθειά τους να σταβλίσουν τα ζώα τους, έχουν αναγκαστεί να φτιάξουν πρόχειρες κατασκευές από τσίγκους, από νάιλον εν είδει θερμοκηπίου, μέχρι και κάτω από γέφυρες, προκειμένου να προφυλαχτούν από τις καιρικές συνθήκες και τα άγρια ζώα. Οι περιφράξεις - φυσικές και τεχνητές - έχουν καεί με αποτέλεσμα οι συνθήκες βοσκής να είναι πλέον κάτι περισσότερο από ασφυκτικές, καθώς απαγορεύεται η βοσκή στα καμένα δάση προκειμένου να αναγεννηθούν φυσικά.

Στην Οινόη συναντήσαμε τον κτηνοτρόφο Στάθη Κούφη, πρόεδρο του Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Οινόης, μπροστά από το αυτοσχέδιο μαντρί που κατασκευάστηκε πρόχειρα - όπως τα θερμοκήπια - στο σημείο όπου κάηκε ο στάβλος και οι αποθήκες με τις ζωοτροφές του. Την ώρα εκείνη άρμεγε τα πρόβατά του. Λιγοστό το γάλα. Από ενάμισι κιλό γάλα που έδινε κάθε πρόβατο όταν έτρωγε κανονικά, τώρα με το ζόρι δεν ξεπερνά το μισό κιλό.

«Οι φάτνες είναι άδειες. Οι ζωοτροφές που είχαμε αποθηκεύσει έγιναν στάχτη, οι βοσκότοποι κάηκαν. Η πενιχρή βοήθεια ζωοτροφών από τη νομαρχία έχει σταματήσει από τις αρχές Γενάρη», μας λέει ο Στ. Κούφης, και επισημαίνει: «Τα ζωντανά τρώνε ίσα ίσα για να επιζήσουν. Ούτε τα αρνιά δεν μπορούμε να βγάλουμε πέρα. Οι συνθήκες ζωής των ζωντανών είναι άθλιες. Κινδυνεύουν, μέσα στα θερμοκήπια τα οποία έχουμε δημιουργήσει για να τα σταβλίσουμε, να αρρωστήσουν και να ψοφήσουν μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα. Εμένα μου κάηκε το μαντρί, η αποθήκη των ζωοτροφών με 4.000 μπάλες, το μοτέρ και ο αγωγός με τον οποίο μετέφερα το νερό για να ποτίσω τα ζωντανά».

Σε ...θερμοκήπια σταβλίζονται τα ζωντανά. Τα καμένα μαντριά και βοσκότοποι αναγκάζουν τους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους να πουλήσουν το βιος τους...

«Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, αν συνυπολογίσει κανείς ότι το λιγοστό γάλα που βγάζουμε το δίνουμε στη ΦΑΓΕ σε τιμή που ακόμα δε μας έχουν πει και τα αρνιά τα πουλάμε στην εξευτελιστική τιμή των 4 ευρώ το κιλό και στα τσιγκέλια της αγοράς ο λαός το αγοράζει με 12 ευρώ το κιλό, γίνεται κατανοητό ότι μετράμε μέρες...

Τοτελευταίο 20ήμερο 6 από τους 35 κτηνοτρόφους του χωριού αναγκάστηκαν να πουλήσουν τα κοπάδια τους. Αγοραστές είναι μεγαλοκτηνοτρόφοι, οι οποίοι βρίσκουν ευκαιρία πάνω στη δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει να τους τα πάρουν και μάλιστα κοψοχρονιά».

Περισσότερα από 4.000.000 ελαιόδεντρα και χιλιάδες στρέμματα αμπέλου έγιναν στάχτη από τη φωτιά. Το πιο βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι πυρόπληκτοι είναι η καταστροφή των καλλιεργειών της ελιάς και των αμπελιών. Και αυτό γιατί αφενός αποτελεί το κύριο εισόδημα των φτωχών αγροτών της πυρόπληκτης περιοχής και αφετέρου για να ανασυσταθεί και να δώσει καλή παραγωγή μια τέτοια καλλιέργεια θα χρειαστούν τουλάχιστον 10 χρόνια. Κάτι που σημαίνει ότι, χωρίς την αναπλήρωση του εισοδήματος των αγροτών από το κράτος, για όσα χρόνια απαιτηθούν ώστε να επανέλθει στην αρχική κατάσταση η καλλιέργεια, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα επιχειρήσουν να ξαναστήσουν το βιος τους.

Μέχρι και ...γέφυρες επιστρατεύτηκαν - στη θέση των καμένων στάβλων - από τους κτηνοτρόφους για να προστατέψουν τα κοπάδια τους από τις καιρικές συνθήκες και τα άγρια ζώα

Τις μόνες αποζημιώσεις που έχουν πάρει (και αυτές λειψές) είναι 150 ευρώ ανά στρέμμα στα καμένα και ως προκαταβολή από την Πολιτική Σχεδίασης Εκτακτης Ανάγκης (ΠΣΕΑ) το 20% της παραγωγής που κάηκε. Τα υπόλοιπα χρήματα θα αποδοθούν, σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, σε δύο χρόνια και θα καλύπτουν μέρος της ζημιάς.

Συζητώντας με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ηλείας, Χρήστο Γιαννόπουλο, μας επισημαίνει: «Εφτά μήνες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές και η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε κανένα ουσιαστικό μέτρο στήριξης των πληγέντων αγροτών. Αυτό δεν είναι ξεκομμένο από την αντιαγροτική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και οι συνοδοιπόροι της στην ΕΕ, ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού όλοι μαζί επαναφέρουν τα παλιά και νέα "φρούτα" του αγροτοτουρισμού, της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών, της αλλαγής χρήσης της γης ή της αναβάθμισής τους με το λεγόμενο πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης 2007 - 2013».

Αυτό το σπίτι κρίνεται ως ...επισκευάσιμο. Η φωτιά το «έβρασε» για τρεις ώρες κι έμειναν μόνο τα τούβλα χωρίς το σοβά. Πιστεύει κανείς ότι αυτό το ερείπιο μπορεί να ξαναγίνει σπίτι;

Eurokinissi

Επτά μήνες από τότε που έγινε και επίσημα γνωστή η μόλυνση στον Ασωπό ποταμό και ότι το πόσιμο νερό είναι δηλητήριο, δεν έχει γίνει ακόμη τίποτα

Το νερό - δηλητήριο που τρέχει στις βρύσες και χρησιμοποιείται στη βιομηχανική παραγωγή και τη γεωργία, είναι απόρροια της μετατροπής του Ασωπού σε χαβούζα βιομηχανικών αποβλήτων. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής ανάπτυξης, που επί δεκαετίες ακολουθούσαν οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις και ακολουθούν μέχρι σήμερα και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, οι οποίες, ως πρώτιστο μέλημα είχαν και έχουν την αύξηση των βιομηχανικών κερδών και όχι την υγεία των εργαζομένων. Είναι αποτέλεσμα της ασύδοτης βιομηχανικής δράσης.

Την ίδια στιγμή η πολιτεία, ακολουθεί το γνωστό δρόμο των προστίμων. Ομως, τα όποια πρόστιμα έχουν κατά καιρούς επιβάλλει, με τις τελευταίες αποφάσεις τους τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και η Νομαρχία Βοιωτίας (ΠΑΣΟΚ), είναι στην κυριολέξια αστεία, μπροστά στο όφελος που αποκομίζουν οι βιομηχανίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν τα μέτρα προφύλαξης, που έπρεπε να πάρουν οι βιομηχανίες ώστε να μη μολύνεται το περιβάλλον από τα απόβλητά τους, στοιχίζουν περίπου 1 εκατ. ευρώ, το μέγεθος των τελευταίων προστίμων δεν ξεπερνά τα ... 150.000 ευρώ! Παράλληλα, όμως, τα πρόστιμα αυτά, είναι άκρως υποκριτικά, αφού οι κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) γνώριζαν και γνωρίζουν τι απόβλητα παράγει η κάθε βιομηχανία, πόσο επικίνδυνα είναι και τι επιπτώσεις έχουν στο περιβάλλον.

Τελευταία «πράξη» σε αυτή την υπόθεση είναι η παραδοχή, ακόμη και από την πλευρά του γενικού γραμματέα Δημόσιας Διοίκησης, ύπαρξης ποινικών ευθυνών. Σε πρόσφατη πολυσέλιδη έκθεσή του, αναζητά ευθύνες για όσους εξέδοσαν άδειες έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για 19 βιομηχανίες με επικίνδυνα απόβλητα, χωρίς την εφαρμογή της απαραίτητης νομοθεσίας. Αναζητά, δε, και ευθύνες για όσους εξέδοσαν άδειες λειτουργίας εταιρειών, χωρίς να έχουν εκδοθεί νωρίτερα άδειες διάθεσης λυμάτων. Οι ευθύνες αναζητούνται, τόσο σε υπηρεσιακό επίπεδο όσο και σε επίπεδο εμπλεκομένων εταιρειών.

Στις 3 Αυγούστου 2007, αποκαλύπτεται, με αναλύσεις του Γενικού Χημείου του Κράτους, ότι το νερό με το οποίο τροφοδοτείται η περιοχή των Οινοφύτων είναι τοξικό και καρκινογόνο, εμπλουτισμένο με εξασθενές χρώμιο, νιτρικά, χλώριο και μόλυβδο.

Τούτο, όμως, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Το έγκλημα αυτό έχει διάρκεια πάνω από δέκα χρόνια. Είναι ενδεικτικό ότι από το 1996 έως το 1999, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Ελέγχου Επιφανειακών Νερών, γίνονταν μετρήσεις σε οχτώ σημεία του Ασωπού κάθε μήνα, με ιδιαίτερα ανησυχητικά αποτελέσματα.

Επιπλέον:

• Η Περιβαλλοντική Μελέτη Ευρύτερης Λεκάνης Ασωπού Ποταμού της ΕΤΒΑ, το 1996, έκανε λόγο για «μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα του Ασωπού».
• Το Γενάρη του 1996, η χημική ανάλυση από το Τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ κατέληγε: «Το παραπάνω δείγμα είναι ακατάλληλο για οποιαδήποτε χρήση».
• Τα αποτελέσματα του Γενικού Χημείου του Κράτους το 2004 κάνουν λόγο για «ολικό χρώμιο». Ωστόσο, συνέχεια στο θέμα δε δίνεται.

Να σημειωθεί ότι το όριο για το εξασθενές χρώμιο, είναι μηδέν. Δηλαδή, δεν επιτρέπεται η ύπαρξη ούτε καν της ελάχιστης ποσότητας εξασθενούς χρωμίου στο νερό.

Ωστόσο, το πρόβλημα αποκτά σήμερα νέες διαστάσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα λέει στον «Ρ», ο Θανάσης Παντελόγλου, χημικός: «Το πρόβλημα για τα νερά της Βοιωτίας, το γνώριζαν και το γνωρίζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά δεν κάνουν τίποτα. Επί τόσους μήνες, τώρα, το μόνο που έχουν κάνει είναι μια ατέρμονη παραγωγή χαρτιών»!

Οπως τονίζει, το εξασθενές χρώμιο είναι καρκινογόνο και μεταλλαξιογόνο, αναπνεόμενο και καταπινόμενο. «Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, απ' το 1970 έχει καθιερώσει πρότυπο για το όριο του χρωμίου για το πόσιμο νερό στην Ευρώπη τα 0,05 μg/λίτρο. Το 1994, όμως, σε ντιρεκτίβα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το όριο αυτό μεταβλήθηκε σε 50 μg/λίτρο - άγνωστο για ποιο λόγο - για το ολικό χρώμιο, το οποίο έχει γίνει ελληνική νομοθεσία».

Ωστόσο, στην περίπτωση των Οινοφύτων, ακόμη και αυτά τα άκρως ελαστικά, για την επιστήμη, όρια που θέτει η νομοθεσία, έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ! «Στα Οινόφυτα, απ' το 2004, έχουμε υπέρβαση του ολικού χρωμίου των 50 μg ανά λίτρο. Κι όμως, δεν έχουν παρθεί μέτρα. Μάλιστα, σε απάντηση επιστολής κατοίκων των Οινοφύτων, το υπουργείο Υγείας κάνει λόγο για ανάγκη ενημέρωσης του κόσμου. Ποια ενημέρωση; Για να πάρουμε τα στοιχεία και τις αναλύσεις πηγαίνουμε με εντολή του εισαγγελέα!», καταλήγει ο Θ. Παντελόγλου.

Στην αποκαλυπτική στάση της ΕΕ, στάθηκε από την πλευρά του ο Βαγγέλης Ξένος, Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θήβας του ΚΚΕ, ο οποίος μιλώντας στον «Ρ», επισήμανε: «Αποκαλυπτική είναι και η στάση της ΕΕ, για μια ακόμη φορά, όταν καλεί τον κόσμο να πίνει νερό που έχει εξασθενές χρώμιο 50 μg ανά λίτρο, όταν όλοι οι άλλοι επίσημοι φορείς μιλάνε για μηδέν».

Και τόνισε: «Επιβεβαιώνεται η αρχική τοποθέτηση του ΚΚΕ ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό, αλλά ακόμα σοβαρότερες οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες ενώ γνώριζαν και γνωρίζουν το πρόβλημα, μπροστά στην αύξηση των κερδών των μονοπωλίων, δεν κάνουν καμιά παρέμβαση για να σταματήσει αυτό το πρόβλημα».

«Τα "μέτρα" που εξάγγειλαν το τελευταίο διάστημα, είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου. Εμείς σαν ΚΚΕ, στηρίζουμε κάθε προσπάθεια που αποκαλύπτει το πρόβλημα, τις αιτίες και τους υπεύθυνους».

Η κατάσταση, όμως, είναι εξαιρετικά σοβαρή και στην πόλη της Θήβας, όπου παρατηρούνται διαρκώς αυξημένες τιμές εξασθενούς χρωμίου.

Είναι ενδεικτικό ότι σε όλες τις θέσεις δειγματοληψίας, παρατηρείται αύξηση εξασθενούς χρωμίου από 60% μέχρι και...162,5%! Ωστόσο, η διοίκηση του δήμου Θήβας (ΠΑΣΟΚ), δεν έχει προχωρήσει σε καμιά επί της ουσίας ενέργεια, παρά μόνο - κάτω από την πίεση κατοίκων και εργαζομένων - σε υποσχέσεις.

«Η διοίκηση του δήμου Θήβας καλύπτεται πίσω απ' το γεγονός ότι το εξασθενές χρώμιο δεν έχει υπερβεί το όριο των 50μg/λίτρο. Η κεντρική πολιτική της είναι: Δεν πειράζουμε τους βιομηχάνους», τονίζει στον «Ρ», ο Παναγιώτης Ρωμανάς, χημικός.

Eurokinissi

Σήμερα, στον πλανήτη μας:

• Περισσότεροι από 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
• Το 20% του πληθυσμού της Γης αναγκάζεται να πίνει νερό από μολυσμένες πηγές, με αποτέλεσμα πάνω από 2.000.000 άνθρωποι κάθε χρόνο να πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με αυτό.
• Τα πιο τραγικά θύματα αυτής της κατάστασης είναι τα παιδιά κάτω των 5 ετών, αφού το μολυσμένο νερό ενοχοποιείται για το θάνατο 1,5 εκατομμυρίου παιδιών το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε 20 δευτερόλεπτα πεθαίνει και ένα παιδί από ασθένειες, όπως η χολέρα, οι διάρροιες κ.ά.
• Ο στόχος του ΟΗΕ να μειωθεί κατά 50% ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και αποχετευτικό δίκτυο (υπολογίζονται σε 2,6 δισ. άνθρωποι) μέχρι το 2015 φαντάζει πλέον ανέφικτος.

Την ίδια όμως στιγμή και κατά τη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, σαρώνουν οι ιδιωτικοποιήσεις των φορέων διαχείρισης του πολύτιμου αυτού φυσικού πόρου. Σήμερα, πάνω από 460 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο εξαρτώνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις ύδρευσης, ενώ το 1990 ήταν 51 εκατομμύρια. Οι ειδικοί προβλέπουν ότι έως το 2015 περισσότερο από το 75% της ευρωπαϊκής αγοράς στον τομέα αυτό, καθώς και το 65% της αντίστοιχης αμερικανικής, θα ιδιωτικοποιηθούν. Αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων αυτών θα είναι ο υπερδιπλασιασμός των ανθρώπων που οι ανάγκες τους σε νερό θα εξαρτώνται από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ειδικότερα, το 2015 προβλέπεται να φτάσουν στο 1,16 εκατομμύρια ανθρώπους.

Τη μερίδα του λέοντος από την αύξηση αυτή των ιδιωτικοποιήσεων αναμένεται να καρπωθούν γύρω στις 10 πολυεθνικές που και σήμερα κυριαρχούν. Ανάμεσά τους οι δύο γαλλικοί κολοσσοί «Suez» (δραστηριοποιείται σε 130 χώρες) και «Vivendi» (δραστηριοποιείται σε 90 χώρες), οι οποίες υπολογίζεται ότι ελέγχουν το 70% της αγοράς υδάτινων πόρων σε παγκόσμιο επίπεδο, ο συνολικός τζίρος της οποίας υπερβαίνει τα 400 δισ. δολάρια.

Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο αυτοί κολοσσοί έχουν εδώ και χρόνια εκδηλώσει ενδιαφέρον να βάλουν «στο χέρι» την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης - αποχέτευσης της χώρας, εκμεταλλευόμενοι την πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι οποίες, πιστές στις οδηγίες της ΕΕ τις οποίες συνδιαμόρφωσαν, προωθούν την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού και τα «χαρατσώματα» του λαού.

Σημειώνουμε ότι η «Suez», μέσω θυγατρικών της, κατέχει σήμερα το 5% περίπου των μετοχών της ΕΥΑΘ και ένα μικρότερο μερίδιο των μετοχών της ΕΥΔΑΠ, ενώ στελέχη της δε διστάζουν να δηλώνουν ανοιχτά τις προθέσεις τους να μπουν «στο παιχνίδι», όταν η κυβέρνηση εφαρμόσει την πρόθεσή της για περαιτέρω ιδιωτικοποίηση τόσο της ΕΥΔΑΠ, όσο και της ΕΥΑΘ. Το ενδιαφέρον μάλιστα του ομίλου δεν περιορίζεται στις δύο εταιρείες, αλλά και σε άλλους δημόσιους και δημοτικούς οργανισμούς ύδρευσης - αποχέτευσης, αλλά και λειτουργίας βιολογικών καθαρισμών μέσω ΣΔΙΤ.

Αντίστοιχες κινήσεις είχε κάνει στο παρελθόν και η «Vivendi», η οποία είχε συνεταιριστεί με την ΕΥΔΑΠ για να αναλάβουν την εκμετάλλευση υδραγωγείου στη Ρουμανία.

Σημειώνουμε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ ξεκίνησαν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Η μετοχοποίηση μάλιστα της ΕΥΔΑΠ αποτελεί μια διεθνή πρωτοτυπία ξεπουλήματος. Συγκεκριμένα, η δημόσια ΕΥΔΑΠ «έσπασε» σε δύο εταιρείες, την «ΕΥΔΑΠ Παγίων» και την «ΕΥΔΑΠ ΑΕ», δηλαδή τη μετοχοποιημένη εταιρεία εκμετάλλευσης. Η «ΕΥΔΑΠ Παγίων» παρέμεινε κρατική κατά 100%, κατέχει τους ταμιευτήρες νερού και τα εξωτερικά υδραγωγεία, αναλαμβάνοντας να εξασφαλίζει - με λεφτά των φορολογούμενων εργαζομένων - για πάντα νερό στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ, η οποία το μόνο που κάνει είναι να πουλά το νερό, προσφέροντας κέρδη στους μετόχους της!

Σήμερα, το κράτος κατέχει το 61% των μετοχών της, ενώ 10% κατέχει η Αγροτική Τράπεζα και το 29% οι ιδιώτες μέσω του Χρηματιστηρίου. Ο λαός του Λεκανοπεδίου Αττικής μέσα σε μια επταετία που η ΕΥΔΑΠ είναι μετοχοποιημένη πλήρωσε πανάκριβα το μάρμαρο της ιδιωτικοποίησης με αυξήσεις στα τέλη αποχέτευσης κατά 62,5%, και στο νερό έως και 145%! Τώρα μάλιστα, όπως παραδέχτηκε και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, έχει έτοιμο νέο σενάριο αυξήσεων με την επίκληση της λειψυδρίας!

Και βέβαια τα κέρδη της εταιρείας αυξάνονται ευθέως αναλογικά: Σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση της εταιρείας, τα κέρδη της το πρώτο 9μηνο του 2007, μετά και από φόρους, έφτασαν στα 34,48 εκατ. ευρώ, έναντι 27,18 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2006, δηλαδή σημείωσαν αύξηση κατά 27%!

Μάλιστα, με βάση τη σύμβαση που υπογράφηκε το 1999 μεταξύ ΕΥΔΑΠ ΑΕ και κυβέρνησης, το ελληνικό Δημόσιο δεν υποχρεούται μόνο να πουλά το νερό σε συμβολικές τιμές, αλλά και να πληρώνει από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων το 60% των δαπανών της για τη συντήρηση, ανακαίνιση και βελτίωση του δικτύου ύδρευσης για την οκταετία 2000 - 2008! Το γεγονός αυτό υποχρέωσε ακόμη και υπουργό της σημερινής κυβέρνησης να αναφωνήσει: «Πώς είναι δυνατόν μια εταιρεία που είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο να μην κάνει επενδύσεις»! Κι όμως, όταν ζητήθηκε πρόσφατα από την ΕΥΔΑΠ να συνδέσει το δίκτυό της με τις περιοχές των Οινοφύτων, της Θήβας, της Αυλίδας και του Ωρωπού, οι κάτοικοι των οποίων πίνουν καρκινογόνο νερό λόγω της μόλυνσης του Ασωπού από την ασύδοτη δράση των βιομηχάνων, αυτή αρνήθηκε να δώσει έστω και ένα μικρό μέρος των κερδών της για να γίνει αυτό. Η ΕΥΔΑΠ έχει χάσει πλέον τελείως τον κοινωφελή της χαρακτήρα, μπροστά στο κυνήγι του όλο και μεγαλύτερου κέρδους...

Το ίδιο συμβαίνει και με την ΕΥΑΘ, η οποία μπροστά σε μια πορεία περαιτέρω ιδιωτικοποίησης παραχωρεί τομείς της δραστηριότητάς της σε υπεργολάβους, ενώ προχώρησε σε αυξήσεις τιμολογίου μέχρι και 33% για το 2007 και προδιαγεγραμμένες αυξήσεις μέχρι το 2011!

Η διαχείριση των υδάτινων πόρων έχει μπει στο στόχαστρο και μεγάλων ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών, οι οποίες έχουν «μυριστεί» τεράστιες κερδοφορίες από αυτόν το φυσικό πόρο. Πρόσφατα εκπρόσωπος μιας από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας εκμυστηρεύτηκε στους δημοσιογράφους το στόχο να κατασκευάσει μια σειρά μικρών και μεγαλύτερων φραγμάτων στη χώρα, ώστε να εκμεταλλευτεί το υδάτινο δυναμικό της. Προφανώς, οι κατασκευαστές επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την ολιγωρία των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα ορθολογικής αξιοποίησης των υδάτινων αποθεμάτων στο σύνολο της επικράτειας και κατά υδατικό διαμέρισμα, καλύπτοντας αυτοί το κενό αυτό, με το αζημίωτο βέβαια!

Αλλωστε, το λεγόμενο «εθνικό πρόγραμμα διαχείρισης και προστασίας των υδατικών πόρων», που κατέθεσε πρόσφατα σε δημόσια διαβούλευση ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, προβλέπει, εκτός των άλλων, 20 μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα, περίπου 250 μικρά, αλλά και 100 περίπου λιμνοδεξαμενές και υδρευτικά - αρδευτικά φράγματα ανά τη χώρα, χωρίς βέβαια να διασαφηνίζεται αν και την εκμετάλλευσή τους θα έχει το Δημόσιο ή οι ιδιώτες κατασκευαστές...

Οπως είναι φυσικό, «τη νύφη» θα την πληρώσει ο λαός, πληρώνοντας πανάκριβα το νερό ύδρευσης, αλλά και οι μικρομεσαίοι αγρότες οι οποίοι θα υποχρεωθούν να βάλουν υδρόμετρα στα χωράφια τους, όπως προβλέπει πάλι το «εθνικό πρόγραμμα διαχείρισης και προστασίας των υδατικών πόρων». Ενα πρόγραμμα πλήρως διαποτισμένο από τις κατευθυντήριες οδηγίες της ΕΕ, όπως η 200/60ΕΚ, σύμφωνα με την οποία επιτακτικός όρος είναι η κοστολόγηση και στη συνέχεια η τιμολόγηση του νερού άρδευσης.

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα για το Νερό, το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους επιστημονικούς φορείς να συντονίσουν την πάλη τους ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων που την υπηρετούν, που εμπορευματοποιεί το βασικότερο φυσικό αγαθό, υποβαθμίζει και καταστρέφει πολλούς υδροφορείς και αγωνιστικά να διεκδικήσουν:

• Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να σταματήσει άμεσα η μόλυνση των υδροφορέων κυρίως από βιομηχανικά απόβλητα (εξασθενές χρώμιο, βαρέα μέταλλα, νιτρικά κ.ά.) και να εφαρμοστούν ολοκληρωμένα προγράμματα αποκατάστασής τους.
• Να εξασφαλιστεί υγιεινό και φθηνό νερό στους κατοίκους των περιοχών που έχουν μολυνθεί οι υδροφορείς και να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση των κρατικών και δημοτικών φορέων ύδρευσης.
• Να μην τιμολογηθεί το νερό άρδευσης, αλλά να γίνουν όλα τα απαραίτητα υδραυλικά και εγγειοβελτιωτικά έργα που εξοικονομούν υδατικούς πόρους, προστατεύουν και εμπλουτίζουν τους υδροφορείς, μειώνουν τις απορροές και αυξάνουν το ποσοστό των αξιοποιήσιμων υδάτινων πόρων που στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα μικρό.
• Να προστατευτούν τα δάση που συμβάλλουν ουσιαστικά στη συγκράτηση των νερών και στον εμπλουτισμό των υδροφορέων.

Το ΚΚΕ καλεί όλα τα λαϊκά στρώματα και τους προοδευτικούς επιστήμονες να ενωθούν σε ένα Λαϊκό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο με στόχο τη λαϊκή εξουσία, για μια άλλη πολιτική στους υδάτινους πόρους, που θα υπηρετεί το λαό και τις ανάγκες του, με κύρια χαρακτηριστικά:

-- Τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου, που θα αντιμετωπίζει το νερό ως φυσικό πόρο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, τη φύση και την ανάπτυξη της κοινωνίας, που σημαίνει ότι το νερό αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία και είναι υπό κρατικό έλεγχο και διαχείριση.

-- Την επεξεργασία και εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, τις χρήσεις και την ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων πόρων στο σύνολο της χώρας και κατά υδατικό διαμέρισμα στα πλαίσια μιας προγραμματισμένης ανάπτυξης που θα βασίζεται στα κοινωνικοποιημένα βασικά μέσα παραγωγής και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικροπαραγωγών.