Η χτεσινή καθιερωμένη από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Μέρα Νερού, μας θυμίζει ότι ο πιο ζωτικός φυσικός πόρος του πλανήτη μας, αν και βρίσκεται σε ανεπάρκεια, αντιμετωπίζεται, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο, ως εμπόρευμα σε όφελος μερικών πολυεθνικών που θησαυρίζουν, ενώ ο λαός είτε ζει διαρκώς με το φάσμα της λειψυδρίας, είτε πληρώνει και το νερό για χρυσάφι...

Σήμερα, στον πλανήτη μας:

• Περισσότεροι από 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
• Το 20% του πληθυσμού της Γης αναγκάζεται να πίνει νερό από μολυσμένες πηγές, με αποτέλεσμα πάνω από 2.000.000 άνθρωποι κάθε χρόνο να πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με αυτό.
• Τα πιο τραγικά θύματα αυτής της κατάστασης είναι τα παιδιά κάτω των 5 ετών, αφού το μολυσμένο νερό ενοχοποιείται για το θάνατο 1,5 εκατομμυρίου παιδιών το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε 20 δευτερόλεπτα πεθαίνει και ένα παιδί από ασθένειες, όπως η χολέρα, οι διάρροιες κ.ά.
• Ο στόχος του ΟΗΕ να μειωθεί κατά 50% ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και αποχετευτικό δίκτυο (υπολογίζονται σε 2,6 δισ. άνθρωποι) μέχρι το 2015 φαντάζει πλέον ανέφικτος.

Την ίδια όμως στιγμή και κατά τη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, σαρώνουν οι ιδιωτικοποιήσεις των φορέων διαχείρισης του πολύτιμου αυτού φυσικού πόρου. Σήμερα, πάνω από 460 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο εξαρτώνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις ύδρευσης, ενώ το 1990 ήταν 51 εκατομμύρια. Οι ειδικοί προβλέπουν ότι έως το 2015 περισσότερο από το 75% της ευρωπαϊκής αγοράς στον τομέα αυτό, καθώς και το 65% της αντίστοιχης αμερικανικής, θα ιδιωτικοποιηθούν. Αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων αυτών θα είναι ο υπερδιπλασιασμός των ανθρώπων που οι ανάγκες τους σε νερό θα εξαρτώνται από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ειδικότερα, το 2015 προβλέπεται να φτάσουν στο 1,16 εκατομμύρια ανθρώπους.

Τη μερίδα του λέοντος από την αύξηση αυτή των ιδιωτικοποιήσεων αναμένεται να καρπωθούν γύρω στις 10 πολυεθνικές που και σήμερα κυριαρχούν. Ανάμεσά τους οι δύο γαλλικοί κολοσσοί «Suez» (δραστηριοποιείται σε 130 χώρες) και «Vivendi» (δραστηριοποιείται σε 90 χώρες), οι οποίες υπολογίζεται ότι ελέγχουν το 70% της αγοράς υδάτινων πόρων σε παγκόσμιο επίπεδο, ο συνολικός τζίρος της οποίας υπερβαίνει τα 400 δισ. δολάρια.

Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο αυτοί κολοσσοί έχουν εδώ και χρόνια εκδηλώσει ενδιαφέρον να βάλουν «στο χέρι» την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης - αποχέτευσης της χώρας, εκμεταλλευόμενοι την πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι οποίες, πιστές στις οδηγίες της ΕΕ τις οποίες συνδιαμόρφωσαν, προωθούν την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού και τα «χαρατσώματα» του λαού.

Σημειώνουμε ότι η «Suez», μέσω θυγατρικών της, κατέχει σήμερα το 5% περίπου των μετοχών της ΕΥΑΘ και ένα μικρότερο μερίδιο των μετοχών της ΕΥΔΑΠ, ενώ στελέχη της δε διστάζουν να δηλώνουν ανοιχτά τις προθέσεις τους να μπουν «στο παιχνίδι», όταν η κυβέρνηση εφαρμόσει την πρόθεσή της για περαιτέρω ιδιωτικοποίηση τόσο της ΕΥΔΑΠ, όσο και της ΕΥΑΘ. Το ενδιαφέρον μάλιστα του ομίλου δεν περιορίζεται στις δύο εταιρείες, αλλά και σε άλλους δημόσιους και δημοτικούς οργανισμούς ύδρευσης - αποχέτευσης, αλλά και λειτουργίας βιολογικών καθαρισμών μέσω ΣΔΙΤ.

Αντίστοιχες κινήσεις είχε κάνει στο παρελθόν και η «Vivendi», η οποία είχε συνεταιριστεί με την ΕΥΔΑΠ για να αναλάβουν την εκμετάλλευση υδραγωγείου στη Ρουμανία.

Σημειώνουμε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ ξεκίνησαν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Η μετοχοποίηση μάλιστα της ΕΥΔΑΠ αποτελεί μια διεθνή πρωτοτυπία ξεπουλήματος. Συγκεκριμένα, η δημόσια ΕΥΔΑΠ «έσπασε» σε δύο εταιρείες, την «ΕΥΔΑΠ Παγίων» και την «ΕΥΔΑΠ ΑΕ», δηλαδή τη μετοχοποιημένη εταιρεία εκμετάλλευσης. Η «ΕΥΔΑΠ Παγίων» παρέμεινε κρατική κατά 100%, κατέχει τους ταμιευτήρες νερού και τα εξωτερικά υδραγωγεία, αναλαμβάνοντας να εξασφαλίζει - με λεφτά των φορολογούμενων εργαζομένων - για πάντα νερό στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ, η οποία το μόνο που κάνει είναι να πουλά το νερό, προσφέροντας κέρδη στους μετόχους της!

Σήμερα, το κράτος κατέχει το 61% των μετοχών της, ενώ 10% κατέχει η Αγροτική Τράπεζα και το 29% οι ιδιώτες μέσω του Χρηματιστηρίου. Ο λαός του Λεκανοπεδίου Αττικής μέσα σε μια επταετία που η ΕΥΔΑΠ είναι μετοχοποιημένη πλήρωσε πανάκριβα το μάρμαρο της ιδιωτικοποίησης με αυξήσεις στα τέλη αποχέτευσης κατά 62,5%, και στο νερό έως και 145%! Τώρα μάλιστα, όπως παραδέχτηκε και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, έχει έτοιμο νέο σενάριο αυξήσεων με την επίκληση της λειψυδρίας!

Και βέβαια τα κέρδη της εταιρείας αυξάνονται ευθέως αναλογικά: Σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση της εταιρείας, τα κέρδη της το πρώτο 9μηνο του 2007, μετά και από φόρους, έφτασαν στα 34,48 εκατ. ευρώ, έναντι 27,18 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2006, δηλαδή σημείωσαν αύξηση κατά 27%!

Μάλιστα, με βάση τη σύμβαση που υπογράφηκε το 1999 μεταξύ ΕΥΔΑΠ ΑΕ και κυβέρνησης, το ελληνικό Δημόσιο δεν υποχρεούται μόνο να πουλά το νερό σε συμβολικές τιμές, αλλά και να πληρώνει από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων το 60% των δαπανών της για τη συντήρηση, ανακαίνιση και βελτίωση του δικτύου ύδρευσης για την οκταετία 2000 - 2008! Το γεγονός αυτό υποχρέωσε ακόμη και υπουργό της σημερινής κυβέρνησης να αναφωνήσει: «Πώς είναι δυνατόν μια εταιρεία που είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο να μην κάνει επενδύσεις»! Κι όμως, όταν ζητήθηκε πρόσφατα από την ΕΥΔΑΠ να συνδέσει το δίκτυό της με τις περιοχές των Οινοφύτων, της Θήβας, της Αυλίδας και του Ωρωπού, οι κάτοικοι των οποίων πίνουν καρκινογόνο νερό λόγω της μόλυνσης του Ασωπού από την ασύδοτη δράση των βιομηχάνων, αυτή αρνήθηκε να δώσει έστω και ένα μικρό μέρος των κερδών της για να γίνει αυτό. Η ΕΥΔΑΠ έχει χάσει πλέον τελείως τον κοινωφελή της χαρακτήρα, μπροστά στο κυνήγι του όλο και μεγαλύτερου κέρδους...

Το ίδιο συμβαίνει και με την ΕΥΑΘ, η οποία μπροστά σε μια πορεία περαιτέρω ιδιωτικοποίησης παραχωρεί τομείς της δραστηριότητάς της σε υπεργολάβους, ενώ προχώρησε σε αυξήσεις τιμολογίου μέχρι και 33% για το 2007 και προδιαγεγραμμένες αυξήσεις μέχρι το 2011!

Η διαχείριση των υδάτινων πόρων έχει μπει στο στόχαστρο και μεγάλων ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών, οι οποίες έχουν «μυριστεί» τεράστιες κερδοφορίες από αυτόν το φυσικό πόρο. Πρόσφατα εκπρόσωπος μιας από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας εκμυστηρεύτηκε στους δημοσιογράφους το στόχο να κατασκευάσει μια σειρά μικρών και μεγαλύτερων φραγμάτων στη χώρα, ώστε να εκμεταλλευτεί το υδάτινο δυναμικό της. Προφανώς, οι κατασκευαστές επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την ολιγωρία των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα ορθολογικής αξιοποίησης των υδάτινων αποθεμάτων στο σύνολο της επικράτειας και κατά υδατικό διαμέρισμα, καλύπτοντας αυτοί το κενό αυτό, με το αζημίωτο βέβαια!

Αλλωστε, το λεγόμενο «εθνικό πρόγραμμα διαχείρισης και προστασίας των υδατικών πόρων», που κατέθεσε πρόσφατα σε δημόσια διαβούλευση ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, προβλέπει, εκτός των άλλων, 20 μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα, περίπου 250 μικρά, αλλά και 100 περίπου λιμνοδεξαμενές και υδρευτικά - αρδευτικά φράγματα ανά τη χώρα, χωρίς βέβαια να διασαφηνίζεται αν και την εκμετάλλευσή τους θα έχει το Δημόσιο ή οι ιδιώτες κατασκευαστές...

Οπως είναι φυσικό, «τη νύφη» θα την πληρώσει ο λαός, πληρώνοντας πανάκριβα το νερό ύδρευσης, αλλά και οι μικρομεσαίοι αγρότες οι οποίοι θα υποχρεωθούν να βάλουν υδρόμετρα στα χωράφια τους, όπως προβλέπει πάλι το «εθνικό πρόγραμμα διαχείρισης και προστασίας των υδατικών πόρων». Ενα πρόγραμμα πλήρως διαποτισμένο από τις κατευθυντήριες οδηγίες της ΕΕ, όπως η 200/60ΕΚ, σύμφωνα με την οποία επιτακτικός όρος είναι η κοστολόγηση και στη συνέχεια η τιμολόγηση του νερού άρδευσης.