Ο «Ρ» ανοίγει το θέμα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων, της εκμετάλλευσής τους από τις πολυεθνικές, την ελληνική πραγματικότητα και τις πολιτικές εξυπηρέτησης των ιδιωτών που ακολουθούν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
Eurokinissi |
Ολα τα παραπάνω, όμως, τι είναι; Τίποτα άλλο, παρά τα αποτελέσματα της μετατροπής του νερού από φυσικό πόρο σε εμπόρευμα. Τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης τα βιώνουμε και στην Ελλάδα, με πρώτο αντίκτυπο, στην τσέπη των εργαζομένων και των αγροτών, την κατακόρυφη αύξηση στα τέλη παροχής νερού. Ολα αυτά, όμως, δεν είναι μια ελληνική πρωτοτυπία. Είναι απόρροια της συνολικής εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος για την αποκόμιση κερδών από τις πολυεθνικές, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Ετσι συμβαίνει και στο νερό: Αντί για άντληση υδάτων προς όφελος της κοινωνίας, έχουμε άντληση κερδών από μια χούφτα πολυεθνικές. Ο νόμος της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου εμφανίζεται και στην περίπτωση των φυσικών πόρων και, φυσικά, στον σημαντικότερο απ' αυτούς, το νερό.
Ο «Ρ», σήμερα, ανοίγει το τεράστιο κεφάλαιο «υδατικοί πόροι». Η διαχείρισή τους, η πολιτική της ΕΕ, η συγκέντρωση του κεφαλαίου, η πολιτική των κυβερνήσεων της Ελλάδας, οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ. Ολα αυτά θα επιχειρήσουμε να τα βάλουμε κάτω από το «μικροσκόπιο» και να δούμε τι είναι τελικά αυτό που πραγματικά μολύνει τους υδάτινους πόρους: Τα μικροσωματίδια ή η εμπορευματοποίησή τους στο όνομα του κέρδους;..
Το πρώτο ερώτημα που μπαίνει είναι: Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί ανά τον κόσμο, όσον αφορά τους υδάτινους πόρους;
Ομως, αυτά τα - εκ πρώτης όψεως - αντιφατικά φαινόμενα, όπως η λειψυδρία και οι πλημμύρες, σε συνδυασμό με τη μόλυνση των υδάτων, γεγονότα που έχουν εισβάλει και στη χώρα μας, είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής που ακολουθείται και όχι «ακραίων φυσικών φαινομένων», όπως συχνά λένε οι κυβερνήσεις.
Στην παγκόσμια αγορά κυριαρχούν δέκα πολυεθνικές. Οι τέσσερις κολοσσοί είναι οι «Suez RWE», «Vivendi Enviroment», «Thames Water» και «Wessex Water». Στην αγορά των υδάτινων πόρων - που υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε περισσότερα από 400 δισ. δολάρια - κυριαρχούν οι δύο πρώτες εταιρείες, γαλλικής προέλευσης, που μαζί ελέγχουν πάνω από το 70% της αγοράς. Η «Vivendi» δραστηριοποιείται σε 90 χώρες και η «Suez» σε 130. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η δεύτερη ενδιαφέρεται και για τις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ.
Από το 1990 και μετά υπήρξαν σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις. Πάνω από 460 εκατ. άνθρωποι στον κόσμο εξαρτώνται από ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης, από μόλις 51 εκατ. το 1990. Προβλέπεται ενίσχυση των σχετικών τάσεων σε 1,16 δισ. ανθρώπους το 2015. Ειδικοί αναλυτές προβλέπουν ότι περισσότερο από το 75% της ευρωπαϊκής και το 65% της αμερικανικής αγοράς θα ιδιωτικοποιηθούν έως το 2015. Κάτω την πίεση των πολυεθνικών, η συνδιάσκεψη του Τόκιο δε δέχτηκε ούτε καν ότι το νερό αποτελεί «ανθρώπινο αγαθό».
Αν και μέχρι σήμερα το 95% των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης σε ολόκληρο τον κόσμο παρέχεται από δημόσιες επιχειρήσεις, εντούτοις οι παραπάνω «γίγαντες» περιμένουν στη γωνία και επιδιώκουν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στις αγορές που πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν, αναφέρει η «LE MONDE», τον Απρίλη του 2005. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι τα όσα δρομολογούνται στην ΕΥΔΑΠ και στην ΕΥΑΘ, που πολιορκούνται από τις ιδιωτικές πολυεθνικές. Πολιορκητικός κριός σε αυτή την κατεύθυνση είναι οι ίδιες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ...