Eurokinissi

Με συνθήματα αυτού του τύπου η WWF προσπαθεί να πείσει ότι δήθεν «φταίμε όλοι για την καταστροφή του περιβάλλοντος» και ταυτόχρονα να σπείρει αυταπάτες περί συστράτευσης των επιχειρήσεων στην υπόθεση της προστασίας του!

Πρόκειται για μια φιλοσοφία και πρακτική που επιχειρεί να εξωραΐσει και να συγκαλύψει το ληστρικό για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία ρόλο του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και να καλλιεργήσει αυταπάτες στους εργαζόμενους και τη νεολαία (στην οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση με προγράμματα εκπαίδευσης, εκδρομών κ.ά.) για το δήθεν εθελοντισμό του κεφαλαίου στην προστασία του περιβάλλοντος. Με άλλα λόγια, σπέρνοντας την ψευδή ελπίδα ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να απαρνηθούν τον εαυτό τους και τη δίψα τους για τα κέρδη και να νοιαστούν για το περιβάλλον και τον άνθρωπο...

Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε και η δήλωση τού επί μια πενταετία διευθυντή του γραφείου της Οργάνωσης στην Αγγλία Δρ. Ρόμπιν Πέλοου, σύμφωνα με την οποία: «Την ίδια ώρα που οι επιχειρήσεις αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για το φυσικό κόσμο, μπορούν επίσης να αποτελέσουν το μεγαλύτερο σύμμαχό μας στην αποστολή μας να τον προστατεύσουμε»!

Και βέβαια στην πράξη η διεθνής αυτή «Μη κυβερνητική Οργάνωση» - που δεν είναι βέβαια και η μοναδική - με τα διάφορα προγράμματα που αναλαμβάνει, εκπονεί και εφαρμόζει ανά τον κόσμο, δεν αποτελεί παρά έναν πρώτης τάξης «πολιορκητικό κριό» για να δημιουργήσει νέα πεδία δράσης για τα μεγάλα μονοπώλια. Για παράδειγμα, το 2003 η βρετανική τράπεζα HSBC άρχισε μια ...«φιλανθρωπική» πρωτοβουλία με στόχο την ευαισθητοποίηση των υπαλλήλων της(!) σε περιβαλλοντικά θέματα. Ετσι ξεκίνησε μια πενταετής συνεργασία με τη WWF συνολικού ύψους 18,4 εκατ. δολαρίων, με στόχο δήθεν την εξέταση των περιβαλλοντικών στρατηγικών της τράπεζας. Στην πραγματικότητα όμως, δεν επρόκειτο για τίποτε άλλο από μια κοινοπρακτική δράση σε συμμετοχή σε έργα που αφορούν στη διαχείριση νερού ανά τον κόσμο, έναν από τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου για το άμεσο και απώτερο μέλλον, με αφορμή τις κλιματικές αλλαγές...

Το Παγκόσμιο Ταμείο της Φύσης (WWF) ιδρύθηκε στις 11 Σεπτέμβρη 1961 στην πόλη Μορζ της Ελβετίας. Πρώτος πρόεδρός της (1962 - 1976) του διεθνούς τμήματος της οργάνωσης υπήρξε ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας, σύζυγος της βασίλισσας Βεατρίκης. Επόμενος πρόεδρος (1976 - 1981) υπήρξε ο «Μεγάλος γέροντας» της γνωστής πετρελαϊκής εταιρείας - κολοσσού «Shell» από το 1951 έως το 1965, αλλά και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της «Chase Manhattan Bank», δηλαδή της τράπεζας των Ροκφέλερ. Από το 1981 έως το 1996 πρόεδρος υπήρξε ο Δούκας του Εδιμβούργου, ο σύζυγος δηλαδή της Βασίλισσας της Αγγλίας. Ο σημερινός πρόεδρος του ελληνικού τμήματος του WWF είναι ταυτόχρονα και στέλεχος της τράπεζας «Eurobank», κάτι που εξηγεί και την έκδοση της πιστωτικής κάρτας «Visa» με το σήμα της. Το ένα χέρι νίβει το άλλο...

Η οργάνωση, σύμφωνα με όσα λέει η επίσημη ιστοσελίδα της, έχει σήμερα υποστηριχτές 4,7 εκατ. άτομα παγκοσμίως. «Ετησίως συγκεντρώνει από χορηγίες 360 εκατ. δολάρια, με ποσοστό 50% να προέρχεται από την ιδιωτική πρωτοβουλία». Δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 100 χώρες μέσω ενός δικτύου 50 εθνικών γραφείων, με διεθνή έδρα το Γκλαντ της Ελβετίας.

Οπως προκύπτει από το Μνημόνιο, στην κυριολεξία όλοι σχεδόν οι τομείς της πολιτικής για την προστασία, ανάπτυξη, διαχείριση και παρακολούθηση του δασικού πλούτου της χώρας εκχωρούνται ουσιαστικά από το κράτος σε μια ΜΚΟ! Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι αυτή η πολιτική δε θα διαμορφώνεται για δικό της όφελος ή στο όνομα κάποιων οικονομικών παραγόντων και χορηγών που πιθανότατα θα εκπροσωπεί και θα επιδιώκουν να ανοίξουν νέους δρόμους κερδοφορίας μέσω της λεγόμενης «πράσινης» ανάπτυξης. Οι μόνες, ίσως αρμοδιότητες που παραμένουν στα δασαρχεία και τις άλλες κρατικές υπηρεσίες είναι αυτές για την καταπολέμηση των δασικών ασθενειών και η διοικητική και δικαστική διαδικασία για τις παράνομες αλλαγές χρήσης δασικών εκτάσεων...

Eurokinissi

Το όλο εγχείρημα δεν αποτελεί μόνο μια πολιτική απόφαση για το θεαθήναι, αλλά περιέχει και τους μηχανισμούς υλοποίησης και κυρίως τη χρηματοδότηση της WWF από τα ταμεία του υπουργείου. Ουσιαστικά, στη συγκεκριμένη ΜΚΟ ανατίθεται η διαχείριση των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού που κατευθύνονται για τον τομέα των δασών. Κι αυτό τη στιγμή που για την προστασία του δημόσιου δασικού πλούτου διατίθεται μόνο το 0,36% του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ποσό που είναι ήδη παντελώς ανεπαρκές για την άσκηση και εφαρμογή μιας ουσιαστικής πολιτικής δασοπροστασίας, όπως αποκαλύφθηκε και από την περσινή τραγωδία.

Ειδικότερα, όπως σημειώνεται στο άρθρο 3 του Μνημονίου:

«Τα αντικείμενα στο πλαίσιο του παρόντος θα υλοποιούνται στην έκταση που επιτρέπουν, είτε οι διαθέσιμοι κατ' έτος πόροι από τις πιστώσεις του ΥΠΑΑΤ για τον Τομέα Δάση, είτε οι χρηματοδοτήσεις τις οποίες το WWF Ελλάς θα εξασφαλίζει».

Τα δάση είναι λαϊκή περιουσία και οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν ενάντια στην εμπορευματοποίησή τους. (Στιγμιότυπο από την εξόρμηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Πάρνηθα, στο πλαίσιο της καμπάνιας για την προστασία του βουνού)

«Στις περιπτώσεις αυτές όπου τα αντικείμενα συνεργασίας απαιτούν από κοινού υλοποίηση δράσεων, οικονομική ενίσχυση ή άλλως εμπλοκή στενότερη από τον απλό συντονισμό μεταξύ των δραστηριοτήτων των συμβαλλομένων και της συνεργασίας των στελεχών των φορέων εφαρμογής, οι ειδικότεροι όροι συνεργασίας θα εξειδικεύονται με αποφάσεις του ΥΠΑΑΤ, οι οποίες θα λαμβάνονται μετά από αντίστοιχες προτάσεις που θα υποβάλλει το WWF Ελλάς στη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΥΠΑΑΤ. Οι ειδικότεροι αυτοί όροι μπορεί να περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τις προδιαγραφές, τον προγραμματισμό, τον προϋπολογισμό, τις πιθανές ροές πόρων και τα λοιπά στοιχεία υλοποίησης των δράσεων».

Δηλαδή η ΜΚΟ υποβάλλει τις προτάσεις και τα προγράμματά της και το υπουργείο απλώς εγκρίνει και... πληρώνει!

Πέρα μάλιστα από τη μόνιμη χρηματοδότηση της WWF από τον κρατικό κορβανά, όπως περιγράφεται σαφώς από το επόμενο άρθρο 4 του Μνημονίου, αυτή θα διατηρεί και τα πνευματικά δικαιώματα των εργασιών της, προφανώς για πρόσθετη εμπορική εκμετάλλευση.

«Εφόσον προκύψει ανάγκη - αναφέρεται συγκεκριμένα - θέματα πνευματικών δικαιωμάτων θα καθορίζονται σε ξεχωριστή συμφωνία ή ξεχωριστές συμφωνίες που θα συνάπτουν οι συμβαλλόμενοι»...

Σημειώνεται ότι η διάρκεια της συνεργασίας με τα αντικείμενα που περιγράφονται στο Μνημόνιο «είναι πενταετής και είναι δυνατό να παρατείνεται με κοινή συμφωνία των συμβαλλομένων».

Πιο αποκαλυπτικό για την εκχώρηση της - και συνταγματικής -αποστολής του κράτους για την προστασία και διαχείριση των δασών σε ιδιώτες, αναδεικνύεται το παράρτημα του Μνημονίου, το οποίο αναφέρεται ειδικότερα στα αντικείμενα της υποτιθέμενης συνεργασίας μεταξύ του υπουργείου και της ΜΚΟ.

Ο πρώτος τομέας αναφέρεται στα «μέτρα πολιτικής για τα δάση και το φυσικό περιβάλλον». Την οποία πολιτική θα ασκεί προφανώς το WWF, αφού ως αντικείμενα έχει τα εξής:

• «Διατύπωση συνολικής πρότασης για την αναδόμηση του συστήματος για την αναδόμηση του συστήματος δασοπροστασίας της χώρας και οργάνωση ευρείας διαβούλευσης με τους εμπλεκόμενους επιστημονικούς και υπηρεσιακούς φορείς».
• Διατύπωση προτάσεων για τη διαχείριση της βοσκής, την προστασία άκαυτων νησίδων (;), τη δασική αποκατάσταση και την προστασία ειδών της πανίδας σε περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές ή έχουν με άλλο τρόπο υποστεί ραγδαία υποβάθμιση».
• «Οργάνωση διεθνούς συνάντησης εργασίας με θέμα την προστασία και διαχείριση των δασών σε σχέση με την κλιματική αλλαγή και διατύπωση σχετικών προτάσεων για τα δάση της χώρας».
• «Ευρύτερη παροχή επιστημονικής υποστήριξης προς τη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΥΠΑΑΤ σε θέματα σχεδιασμού μέτρων πολιτικής για τα δάση και το φυσικό περιβάλλον. Ενδεικτικά ζητήματα που είναι δυνατόν να περιλαμβάνονται, αποτελούν η διατύπωση προδιαγραφών για μελέτες και δράσεις διαχείρισης, η υποστήριξη δράσεων σχετικών με τις προστατευόμενες περιοχές και τα θέματα που αφορούν την προστασία και διαχείριση της δασικής άγριας πανίδας».

Ουσιαστικά δηλαδή η WWF θα χαράσσει τη συνολική πολιτική όχι μόνο για τη δασοπροστασία, αλλά και για τη διαχείριση των δασών. Παράλληλα, η οργάνωση αυτή αναγορεύεται ούτε λίγο ούτε πολύ σε επιστημονικό ίδρυμα (ιδιωτικό πανεπιστήμιο άραγε;) και ως παντογνώστης στο θέμα της ανάπτυξης και προστασίας των δασών. Αλήθεια από πού αντλείται ένας τέτοιος χαρακτήρας εγκυρότητας και επιστημοσύνης; Με τι εχέγγυα; Τι έχει κάνει αυτή η οργάνωση μέχρι σήμερα στη χώρα μας, ώστε να εκτιμάται ότι κατέχει περίπου το «αλάθητο» σε θέματα διαχείρισης των δασών και να καθοδηγεί μάλιστα τις καθ' ύλην αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες;

Ο δεύτερος τομέας αναφέρεται στην «παροχή επιστημονικών πληροφοριών», και ειδικότερα:

• «Οργάνωση από το "WWF Ελλάς" και τους ερευνητικούς συνεργάτες του, συστήματος περιοδικής καταγραφής της δασοκάλυψης και των χρήσεων γης της χώρας και δημιουργία συστήματος εντοπισμού εκτεταμένων ή/και παράνομων παρεμβάσεων στα δάση». Ανατίθεται, δηλαδή, όλη η δουλειά του Τμήματος Απογραφής δασών του υπουργείου και της Δασοφυλακής. Το μόνο που δεν της ανατίθεται είναι να κατεδαφίζει τα αυθαίρετα!
• «Δημιουργία από το "WWF Ελλάς" και τους ερευνητικούς συνεργάτες του, συνολικής και διαδικτυακά διαθέσιμης γεωγραφικής βάσης δεδομένων για το φυσικό περιβάλλον της χώρας».
• Παροχή από το «WWF Ελλάς» και τους ερευνητικούς συνεργάτες του, στοιχείων σχετικών με τις ανάγκες διαχείρισης της πανίδας, των οικολογικών παραμέτρων και της ανθρώπινης δραστηριότητας σε περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές. Επίσης συγκέντρωση και επεξεργασία πληροφοριών και δεδομένων σχετικά με τη δασική διαχείριση στη χώρα, τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών, τα στοιχεία βιοποικιλότητας κ.ο.κ.».

Δηλαδή, η συγκεκριμένη οργάνωση αποκτά το δικαίωμα να κατέχει στη διάθεσή της και κατ' αποκλειστικότητα όλους τους χάρτες καταγραφής του φυσικού πλούτου της χώρας και φυσικά να τα εμπορεύεται είτε μέσω του διαδικτύου, είτε αλλιώς, αποκτώντας πρόσθετη στρατηγική και οικονομική δύναμη, ενώ κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι αυτά όλα τα στοιχεία δε θα διαμορφώνονται κατά το δοκούν. Ταυτόχρονα, παρακάμπτονται έτσι όλες οι δημόσιες υπηρεσίες που μέχρι τώρα κατέχουν αυτά τα στοιχεία.

Ο τρίτος τομέας αναφέρεται στην «παροχή επιστημονικών γνωμών σε θέματα δασών και φυσικού περιβάλλοντος (π.χ. 1. για την απογραφή, αξιολόγηση, παρακολούθηση και αειφορική διαχείριση του φυσικού κεφαλαίου και τη διατήρηση και αειφορική διαχείριση της βιοποικιλότητας, με ιδιαίτερη έμφαση στη δασική βιοποικιλότητα της χώρας. 2. για τη γνωμοδότηση και την παροχή κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με τα κατάλληλα είδη και την παραγωγή τους στα αναδιαρθρωμένα δασικά φυτώρια της χώρας)».

Δηλαδή η συγκεκριμένη οργάνωση θα μας πει ακόμη και τι φυτά θα φυτεύσουμε στη χώρα μας!

Και τέλος στον τέταρτο τομέα με τίτλο «Δράσεις ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης κοινού», ως αντικείμενο αναφέρεται: «Συνεργασία στην οργάνωση εκδηλώσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για το ευρύ κοινό, προετοιμασία εκδόσεων σχετικών με το δασικό, και εν γένει με το φυσικό, περιβάλλον, ανάληψη δράσεων κινητοποίησης και οργάνωσης τοπικών κοινωνιών σε ζητήματα σχετικά με την προστασία των δασών».

Εδώ βέβαια κρύβεται άλλη μία πηγή κερδοφορίας της οργάνωσης (εκδηλώσεις, εκδόσεις κ.ά.), αλλά και ένας έμμεσος και αρκετά αποδοτικός τρόπος ενίσχυσης του προφίλ της σε ευρύτερα στρώματα...

Ενα τεράστιο βέβαια ζήτημα που ανακύπτει είναι ότι με την ανάθεση όλου του αντικειμένου της προστασίας και διαχείρισης των δασών, προστατευόμενων περιοχών, πανίδας κλπ. στην οργάνωση αυτή, τίθεται σε αχρηστία ένα πολυάριθμο ανθρώπινο δυναμικό που στελεχώνει τις δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες ουσιαστικά υποκαθιστούνται. Το ερώτημα που θέτουν ήδη οι εργαζόμενοι στους τομείς αυτούς, που δίκαια αρνούνται να γίνουν υποχείρια ή ακόμη και υπάλληλοι μιας ΜΚΟ, είναι: Πού το πάει η κυβέρνηση και ποιο μέλλον προγραμματίζει για αυτούς; Και φυσικά μια τέτοια εξέλιξη τους κάνει να ανησυχούν ιδιαίτερα για το μέλλον τους...

Associated Press

Και αυτό το καλοκαίρι στην ίδια «ρότα» θα βαδίσει η κυβέρνηση, ανοίγοντας ακόμη μεγαλύτερους «δρόμους» για την εφαρμογή του «Νέου Χωροταξικού Σχεδιασμού» και νέων επιχειρηματικών σχεδίων

• Το μαζικό αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων.
• Την εμπορευματοποίηση της δασικής γης.
• Την έλλειψη Δασολογίου.
• Την απαξίωση της Δασικής Υπηρεσίας.
• Την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για πρόληψη, ανανέωση, δημιουργία νέου δασικού πλούτου.
• Τη συνειδητά ανεπαρκή υλικοτεχνική υποδομή, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις σε έμψυχο υλικό.

Ανατρέχοντας σύντομα στο παρελθόν μπορούμε να αναφέρουμε χαρακτηριστικά τους νόμους 998/78 και 1734/87, τις διαδικασίες των δύο Συνταγματικών Αναθεωρήσεων, καθώς και το νόμο 3208/03. Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τηρήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο με την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης. Δε διανοείται να προχωρήσει σε προτάσεις και μέτρα με περιεχόμενο τη διατήρηση και ανάπτυξη του δασικού πλούτου. Ολα αυτά θεωρούνται δαπάνες αντιπαραγωγικές, δε συμβάλλουν στην ανταγωνιστικότητα και κατά συνέπεια έρχονται να «επιβαρύνουν» τον προϋπολογισμό. Είναι τα λεγόμενα «βαρίδια» του.

Σε αυτή την κατεύθυνση και στο όνομα του «Επιχειρησιακού Προγράμματος Διοικητική Μεταρρύθμιση 2007-2013», υπάρχει ήδη πρόνοια από την ΚΕΔΚΕ με σχετικό υπόμνημά της προς την κυβέρνηση. Εκτός από την παραχώρηση των Δημοτικών Σχολείων, της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (κ.ά.), ζητάει να της παραχωρηθούν και αρμοδιότητες γύρω από την Πυρόσβεση.

Αυτό σημαίνει τη συρρίκνωση ή ακόμη και την απαλλαγή του κράτους από τέτοιου είδους δαπάνες, την επιβάρυνση δε του εργαζόμενου με νέα φορολογικά βάρη στο όνομα πάντα της λεγόμενης αποκέντρωσης.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε μετά την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου (5 Μάη), διά στόματος υφυπουργού Εσωτερικών Θ. Νάκου, την ενίσχυση των Δήμων καθώς και των Αναπτυξιακών Συνδέσμων της χώρας, για δράσεις πυροπροστασίας με το ποσό των 35 εκατ. ευρώ για το 2008. Επίσης, στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται ότι βρίσκονται σε εξέλιξη, από το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ», έργα ύψους 8 εκατ. ευρώ που άπτονται της πυροπροστασίας της χώρας.

Το πρώτο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι τα ποσά αυτά δόθηκαν, ενώ ήδη η αντιπυρική περίοδος «τρέχει». Και το δεύτερο, κατά πόσο υπάρχει η ανάλογη τεχνογνωσία από τους ΟΤΑ για την ορθολογικότερη και αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των χρημάτων. Την ίδια στιγμή, υπάρχει ένα έλλειμμα από τον Τακτικό Προϋπολογισμό προς τη Δασική Υπηρεσία της τάξεως των 9 εκατ. ευρώ.

Θα μπορούσε κανείς να προσάψει σε όλα τα παραπάνω τη διάθεση για κακόπιστη κριτική και ανευθυνότητα διαπιστώσεων και συμπερασμάτων από τη μεριά του Κόμματός μας.

Πρόσφατα όμως ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα έρευνας που έκανε το επαγγελματικό σωματείο των Αξιωματικών της Πυροσβεστικής (ΕΑΠΣ). Ανάμεσα στα άλλα που καταγράφουν δεν πρέπει να διαφύγουν της προσοχής μας τα παρακάτω:

• Τα 4.000 περίπου οργανικά κενά που υπάρχουν επηρέασαν πάρα πολύ την αποτελεσματικότητα του ΠΣ.
• Απουσία αντιπυρικών ζωνών.
• Μη προσπελάσιμοι οδοί για πυροσβεστικά οχήματα.
• Περιορισμένη αμοιβή για νυχτερινή εργασία, αργίες, εκτός έδρας για τους εποχικούς.
• Τα οχήματα, τα μέσα, ο ατομικός εξοπλισμός κρίνονται ότι δεν ήταν κατάλληλα και επαρκή.

Την ίδια περίοδο (4/3/08) κατατέθηκε Επερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή προς τον υπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης.

Σε αυτήν αναφέρεται ότι «παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες 5.500 εποχικοί πυροσβέστες θα παραλάβουν τον ατομικό εξοπλισμό τους αν όχι μετά, σίγουρα προς το τέλος της αντιπυρικής περιόδου».(Απόσπασμα από έγγραφο του Αρχηγείου του Πυροσβεστικού Σώματος προς την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συμβασιούχων Πυρόσβεσης - Διάσωσης).

Τόσο τα συμπεράσματα από την έρευνα του ΕΑΠΣ όσο και το έγγραφο του υπουργείου προς τους εποχικούς αποδεικνύουν πράγματι την έλλειψη βούλησης από τη μεριά της κυβέρνησης.

Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι ο θεσμός του συμβασιούχου πυροσβέστη θα διατηρηθεί και θα διευρυνθεί στο πλαίσιο της ευελιξίας, σε συνδυασμό με την ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση της Δασικής Υπηρεσίας και τη μείωση του μόνιμου προσωπικού της Πυροσβεστικής. Φαίνεται ότι το «κόστος» των παραπάνω δαπανών είναι αρκετά υψηλό μπροστά στις καταστροφές που σημειώθηκαν και τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν...

Είναι φανερό ότι και αυτό το καλοκαίρι στην ίδια «ρότα» θα βαδίσει η κυβέρνηση, ανοίγοντας συνειδητά ακόμη μεγαλύτερους «δρόμους» για να μπορέσει να βρει αποτελεσματικότερη διέξοδο η εφαρμογή του «Νέου Χωροταξικού Σχεδιασμού», με μεγαλύτερη δε ένταση και έκταση να εφαρμοστούν τα επιχειρηματικά σχέδια.

Τη συνειδητή συρρίκνωση των απαραίτητων υποδομών για την προστασία των δασικών εκτάσεων που έχουν απομείνει, αντιλαμβάνεται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο η ολιγαρχία και προσπαθεί από τη μεριά της να την αξιοποιήσει.

Τον τελευταίο καιρό αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες και πυκνώνουν τα δημοσιεύματα από μεγάλους τραπεζικούς και επιχειρηματικούς ομίλους με τη γνωστοποίηση ποικιλόμορφων χορηγιών, τόσο στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), στους εποχικούς πυροσβέστες, καθώς και στις εθελοντικές πυροσβεστικές οργανώσεις. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν εντάξει τη λεγόμενη «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» (ΕΚΕ) στις δραστηριότητες της λειτουργίας των επιχειρήσεών τους.

Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ΕΚΕ το Μάρτη του 2006: «Η Ευρώπη χρειάζεται ένα κλίμα στο οποίο οι επιχειρηματίες θα είναι σεβαστοί, όχι μόνο επειδή παράγουν κέρδη, αλλά και για τη σωστή συνεισφορά τους και την ανταπόκρισή τους σε ορισμένες κοινωνικές προκλήσεις».

Δραστηριότητα πολύπλευρη που προσπαθεί να πείσει την εργατική τάξη για τις «ευαισθησίες» που έχει η αστική τάξη, διαθέτοντας δήθεν τμήμα της κερδοφορίας της για «κοινωνικούς σκοπούς». Η ηγεσία της Πυροσβεστικής συμμετέχει σε ανάλογες εκδηλώσεις εκθειάζοντας τη συμβολή των επιχειρηματιών.

Οι επιχειρήσεις συμβάλλουν λοιπόν ενισχύοντας τους Δήμους με υλικοτεχνική υποδομή έτσι ώστε να αναπτυχθεί σιγά σιγά η απαραίτητη υποδομή για την ανάληψη αρμοδιοτήτων από αυτούς για δασοπυρόσβεση.

Ο νόμος 3013/02 «περί αναβάθμισης της Πολιτικής Προστασίας» δίνει αρμοδιότητες στους δημάρχους να συντονίζουν και να επιβλέπουν το έργο της Πολιτικής Προστασίας για την πρόληψη, ετοιμότητα, αντιμετώπιση και αποκατάσταση των καταστροφών. Αρμοδιότητες που δε συνοδεύονται από τις ανάλογες πιστώσεις και την απαραίτητη τεχνογνωσία με συνέπεια αφενός μεν να απαλλάσσεται η Κεντρική Διοίκηση από τις ευθύνες, αφετέρου αυτές να μεταφέρονται στους δημάρχους των περιοχών που εκδηλώνονται οι πυρκαγιές. Η ουσία της δασοκτόνας πολιτικής κρύβεται πίσω από τις «ευθύνες» του εκάστοτε δημάρχου.

Παράλληλα, οι κεφαλαιοκράτες εκδηλώνουν δήθεν τις οικολογικές τους ευαισθησίες και εκφράζουν την ανησυχία τους για το μέλλον του πλανήτη. Είναι η ίδια η τάξη τους που κατάστρεψε και εξακολουθεί, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, να καταστρέφει το περιβάλλον δημιουργώντας μάλιστα και το χρηματιστηριακό τζογάρισμα της αγοράς ρύπων.

Ο εθελοντισμός είναι μια κοινωνική αξία, που περικλείει μέσα της διάφορα χαρακτηριστικά, όπως η ανιδιοτέλεια, η θέληση προσφοράς, χωρίς την αναμονή κάποιου οφέλους υλικού ή ηθικού. Η άρχουσα τάξη δίνει από τη μεριά της άλλη ερμηνεία στον εθελοντισμό, προσπαθώντας να οικειοποιηθεί τις όποιες αγαθές προθέσεις και ανιδιοτελείς συμπεριφορές υπάρχουν από τη μεριά των εθελοντών.

Γνωρίζοντας τα οξυμένα προβλήματα που δημιουργούν στους εργαζόμενους οι αντιλαϊκές πολιτικές, προσπαθεί με «δήθεν» προσφορές να δημιουργήσει περιβάλλον συνυπευθυνότητας σ τους εργαζόμενους. Η βέλτιστη ανάπτυξη του εθελοντισμού σε συνδυασμό με την αυξημένη ευαισθητοποίηση για τα θέματα του περιβάλλοντος, του δάσους και γενικότερα της «τύχης» του πλανήτη δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις για να συσκοτίσουν και να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες για την καταστροφή που έχει υποστεί ο πλανήτης, στο βωμό της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Το κεφάλαιο γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας την αναγκαιότητα της μεγιστοποίησης της κερδοφορίας, αλλά και της διεύρυνσης των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Απαιτεί την απαλλαγή του κράτους από δαπάνες που αυξάνουν το μερίδιο του κοινωνικού κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι σε συνθήκες ύπαρξης ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, κυριαρχίας του ανταγωνισμού, εξασφάλισης της μέγιστης κερδοφορίας και «αξιοποίησης» κάθε σπιθαμής γης προς εμπορευματική χρήση, τα θέματα που έχουν σχέση με το δάσος και γενικότερα με το περιβάλλον δεν μπορούν να βρουν λύση. Κάτω από τέτοιες συνθήκες μόνο ημίμετρα και κινήσεις εντυπωσιασμού των εργαζόμενων αλλά και παραπλάνησής τους είναι αυτά που θα κυριαρχούν και όχι λύσεις προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων.

Αν δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, αν δεν ανατραπούν οι αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται, αν δεν μπει στο περιθώριο η εξουσία των μονοπωλίων ουσιαστικές λύσεις δε θα υπάρξουν.

Το δάσος θα αποτελέσει δημόσια περιουσία, θα είναι κοινωνικό αγαθό, μόνο όταν η εργατική τάξη οικοδομήσει τη Λαϊκή Εξουσία, έτσι ώστε αυτό μαζί με τα υπόλοιπα κοινωνικά αγαθά να σταματήσουν να είναι εμπορεύσιμα είδη.