Ο Σ. Γκατζίδης είχε καταλογίσει ευθύνες στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και στους εκπροσώπους τους στο χώρο της Αυτοδιοίκησης που χρόνια τώρα στηρίζουν τις αντιλαϊκές επιλογές της ΕΕ και ποτέ δε διεκδίκησαν ουσιαστικά τα απαραίτητα έργα υποδομής για την ανάπτυξη της περιοχής σε όφελος του λαού της. Επιπλέον, είχε επισημάνει πως πρέπει ο εργαζόμενος λαός της περιοχής να βγάλει συμπεράσματα από την πολύχρονη πείρα του, από τις επιπτώσεις που φέρνουν αυτές οι πολιτικές στη ζωή και το εισόδημά του. Να καταδικάσει την πολιτική της ΕΕ και όσους την υπηρετούν. Να στηρίξει εκείνους τους υποψήφιους δημάρχους και νομάρχες που θα διεκδικήσουν:

• Την επεξεργασία και εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, τις χρήσεις και την ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων αποθεμάτων.
• Δημιουργία δημόσιου φορέα για την ολοκληρωμένη διαχείριση και αξιοποίηση των υδάτινων πόρων της χώρας και του Νομού Εβρου με περιφερειακή και νομαρχιακή δομή.
• Ανάπτυξη συνεργασίας με Βουλγαρία - Τουρκία για τη διευθέτηση των ζητημάτων, που αφορούν στη διαχείριση των υδάτινων πόρων του ποταμού Εβρου και των παραποτάμων του.
• Σχεδιασμό και εκτέλεση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών, αντιπλημμυρικών έργων υποδομής, που θα προλαμβάνουν, θα αμβλύνουν και θα αντιμετωπίζουν τις πλημμύρες, τη λειψυδρία, θα αποταμιεύουν και θα εμπλουτίζουν τα υδάτινα αποθέματα. Συνολική διαχείριση των λεκανών απορροής και των προβλημάτων που δημιουργούν οι χείμαρροι.
• Νομικό και θεσμικό πλαίσιο για ένα κρατικό κοινωνικό σύστημα προστασίας της αγροτικής δραστηριότητας, που θα καλύπτει το σύνολο των ζημιών τόσο στην αγροτική παραγωγή όσο και στο αγροτικό κεφάλαιο.
• Αμεσες αποζημιώσεις στους πληγέντες, που να ανταποκρίνονται στο ύψος των καταστροφών.

Η αγροτιά του νομού βρίσκεται σε τέλμα. Η αντιαγροτική ΚΑΠ τους έχει καταστρέψει. Εσοδα από τις τιμές των προϊόντων δεν έχουν, ενώ η ανυπαρξία εγγειοβελτιωτικών, αρδευτικών και αποστραγγιστικών έργων υποδομής για τη διαχείριση των υδάτων και την αντιπλημμυρική προστασία τους φέρνει κάθε λίγο και λιγάκι στο χείλος του γκρεμού. Οι αποζημιώσεις για τις καταστροφές, σε λίγο καιρό θα αποτελούν το μόνο έσοδο για τους αγρότες.

Το θέμα των αποζημιώσεων και της διαχείρισης των υδάτινων πόρων της περιοχής προς όφελος της αγροτικής παραγωγής συζήτησε ο «Ρ» στην Ορεστιάδα με τα στελέχη της ΠΑΣΥ, Κώστα Ζησίδη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων νομού Εβρου και Γιάννη Μαργαριτίδη, πρόεδρο του Αγροτικού Συλλόγου Βύσσας.

«Είμαστε αντιμέτωποι με δύο ειδών πλημμύρες», λέει ο Γ. Μαργαριτίδης. «Την πλημμύρα από το σπάσιμο των αναχωμάτων του Εβρου και την πλημμύρα από τα νερά των χειμάρρων που κατεβαίνουν από τα ορεινά. Υποτίθεται ότι υπάρχουν προβλέψεις, αλλά..."κολοκύθια", που λέει κι ο λαός. Για παράδειγμα: Τα αντλιοστάσια που διώχνουν τα νερά δε δουλεύουν όταν πρέπει να δουλέψουν. Ακόμα και τα αναχώματα του Εβρου τα σηκώνουν όλο και πιο ψηλά, αλλά τελικά τίποτα δε γίνεται. Αρα, χρειάζεται μια συνολική διαχείριση των υδάτινων πόρων. Ομως αυτό δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια αυτής της αντιαγροτικής, αντιαναπτυξιακής πολιτικής. Οσο για τη σημερινή αντιπολίτευση, έχουμε ράμματα για τη γούνα τους. Ενα φράγμα τάξανε στα πλαίσια του Γ΄ ΚΠΣ και τελικά δε θεωρήθηκε επιλέξιμο και απορρίφθηκε. Μετά το ρίξανε στα μικροφράγματα, δηλαδή ρίξανε λίγο τσιμέντο στα ρέματα. Η σημερινή αντιπολίτευση χτύπησε το αγροτικό κίνημα όντας κυβέρνηση, όταν το κίνημα έβαλε ζήτημα διαχείρισης των υδάτων».

«Με τη δημιουργία φραγμάτων, αρδευτικών συστημάτων, αποστραγγιστικών, εγγειοβελτιωτικών κ.λπ., δημιουργείς προϋποθέσεις ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής. Αν είχαμε τέτοια συστήματα θα μπορούσαμε να καλλιεργήσουμε και στα πιο ορεινά μέρη, που η γη προσφέρεται για καλλιέργεια, αλλά και για να αυξήσουμε και να βελτιώσουμε την παραγωγή μας. Θα μπορούσαμε να έχουμε νερά χειμώνα - καλοκαίρι και όχι λειψυδρία το καλοκαίρι και πλημμύρες το χειμώνα», σημειώνει ο Γ. Μαργαριτίδης.

«Συνειδητά όμως οι όποιες κυβερνητικές εξαγγελίες περιορίζονται μόνο στις αποζημιώσεις και δεν περιλαμβάνουν τα αναγκαία έργα υποδομής, διότι η κυβέρνηση είναι ταυτισμένη με τις επιλογές της ΚΑΠ για ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς», προσθέτει ο Κ. Ζησίδης.

«Ο κόσμος είναι απογοητευμένος», τονίζει ο Γ. Μαργαριτίδης. «Εχουν απορρίψει την ΕΕ και την ΚΑΠ εκ του αποτελέσματος. Από την ίδια τους την εμπειρία. Οι υποστηρικτές της αντιαγροτικής ΚΑΠ, όπως για παράδειγμα ο Υπερνομάρχης Ροδόπης - Εβρου Π. Χατζόπουλος, προσπαθούν να τους πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τα "προδιαγεγραμμένα" πλαίσια της ΕΕ. Και ρίχνουνε την ιδέα για καλλιέργειες ενεργειακών φυτών στις παρόχθιες περιοχές. Στον κόσμο, όμως, δεν πιάνει καμία εξαγγελία για κανένα προϊόν, αφού έχει χαντακωθεί με όλες τις παραγωγές».

Ο Κ. Ζησίδης ξεκαθαρίζει πως η ΠΑΣΥ παλεύει, ώστε το αγροτικό κίνημα να κάνει υπόθεση της πάλης του την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την εφαρμογή μιας πολιτικής με κύριο στόχο την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, για να εξασφαλιστούν τα αγροτικά προϊόντα που έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός. Μία πολιτική που θα εξασφαλίζει έργα υποδομής, φθηνά εφόδια και μηχανήματα, τιμές που να μπορούν οι αγρότες να ζουν και να παράγουν, τη διάθεση της αγροτικής παραγωγής και την προστασία από την ανεξέλεγκτη εισαγωγή προϊόντων».

Motion Team

Με «μπαλώματα» οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα

Το ΚΚΕ έχει αναπτύξει την πρόταση του για την πολιτική διαχείρισης των υδάτινων πόρων, η οποία αποτελεί και τη μοναδική ρεαλιστική λύση για το πρόβλημα. Την ίδια στιγμή οι πλουσιοπάροχες εξαγγελίες από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επαναλαμβάνονται σε κάθε πλημμύρα. Ούτε όμως οι εξαγγελίες υλοποιούνται, ούτε η διακρατική συνεργασία περπατάει στα πλαίσια της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ΕΕ δε θέλει ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας κι επομένως δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει τέτοιες προϋποθέσεις για τον αγροτικό πληθυσμό της περιοχής, αφού τα έργα διαχείρισης των υδάτων θα ωφελούσαν πρώτα και κύρια τον αγροτικό πληθυσμό που ζει και εργάζεται στις παρόχθιες περιοχές.

Τα πρόχειρα αναχώματα και μερεμέτια είναι ανίκανα να σώσουν την κατάσταση όταν ο Εβρος πλημμυρίζει...

• Για παράδειγμα στις πλημμύρες του 1998 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαγγέλθηκε πακέτο «έκτακτων μέτρων» ύψους 2,1 δισ. δρχ., αλλά τελικά δεν έγινε τίποτε από αυτά.
• Το 2003 με κυβέρνηση πάλι το ΠΑΣΟΚ εξαγγέλθηκε ένα «ειδικό πρόγραμμα έκτακτων μέτρων» - προϋπολογισμού 10 δισ. δρχ., που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ καθώς χρησιμοποιήθηκαν μόνο τα 6 δισ.
• Με κυβέρνηση τη ΝΔ πέρσι εξαγγέλθηκαν από τον ίδιο τον πρωθυπουργό έργα, που κι αυτά δεν έγιναν ποτέ, αλλά και η χορήγηση 10 δισ. δρχ. για έκτακτες ανάγκες, τα οποία...θα χρησιμοποιηθούν και για την αποκατάσταση των πλημμυρών του 2006!
• Τώρα, μετά τις φετινές πλημμύρες, η κυβέρνηση της ΝΔ μέσω του Περιφερειάρχη έταξε και πάλι άλλα 30 εκατομμύρια ευρώ από το Δ΄ ΚΠΣ για κατασκευή φραγμάτων. Από υποσχέσεις, δηλαδή, άλλο τίποτε...

Ετσι, αυτό που τελικά πραγματοποιείται μετά από κάθε πλημμύρα, είναι μπαλώματα στα αναχώματα και μικροπαρεμβάσεις, που αναλαμβάνουν ιδιώτες εργολάβοι, αφού οι κρατικές τεχνικές υπηρεσίες είναι διαλυμένες. «Ολα τα έργα αποκατάστασης γίνονται από μικροεργολάβους», επισημαίνει σχετικά ο Δημήτρης Σιάτρης, μηχανολόγος υπομηχανικός της Νομαρχίας. «Κάποτε τα έκανε η δική μας Υπηρεσία. Ομως σήμερα τα μηχανήματά μας είναι πολύ παλιά και η νομαρχία δε δίνει χρήματα γι' αυτή τη δουλιά στην τεχνική υπηρεσία. Δεν έχει γίνει καμία ανανέωση του εξοπλισμού. Αν υπήρχαν κρατικά ευέλικτα οχήματα θα κάναμε τα πάντα, αναχώματα, αντλιοστάσια, κανάλια κλπ. Θα μπορούσαμε να τα φτιάχνουμε και να τα συντηρούμε με μικρότερο κόστος». Χωρίς μηχανήματα και με πολύ κακή οικονομική κατάσταση είναι οι Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ και ΓΟΕΒ).

Τα μόνα έργα που έγιναν αφορούν στην αποκατάσταση ρηγμάτων στα αναχώματα, ζημιών στα αγροκτήματα Γεμιστής, Φερρών και αποκατάσταση ζημιών στο οδικό δίκτυο. Για την τρέχουσα χειμερινή περίοδο τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας προϋπολογισμού 6.460.000 ευρώ αφορούν στην ενίσχυση αναχωμάτων με πλέγμα και διόδους διαφυγής του νερού σε μικρές εκτάσεις πλημμυρίδας, επιχωματώσεις στις περιοχές Ριζίων, Καστανιών, Ψαθάδων, Φερρών - Θυμαριάς, Κορνοφωλιάς, Σύφωνα Γέφυρας Κομάρων, Σουφλίου, Λυκόφης, Λαγυνών και Φυλακτού, Διλόφου, Δικαίων, Ορεστιάδας, Ερυθροπόταμου, Πυθίου, Πετράδων, Ισαακίου, Θουρίου, Σοφικού. Πάλι δηλαδή μικροπαρεμβάσεις.

Η διακρατική συνεργασία είναι απαραίτητη προϋπόθεση καθώς η κοίτη του ποταμού είναι το σύνορο των τριών κρατών, όπου καταλήγουν οι τουρκικοί παραπόταμοι Τούντζας και Εργίνης, κι ο βουλγαρικός Αρδας. Η κοίτη του ποταμού Εβρου έχει αλλάξει λόγω των φυσικών προσχώσεων από τα φερτά υλικά των νερών, που κατεβαίνουν από τη Βουλγαρία, και από τους παραπόταμους και χειμάρρους, που πέφτουν στον Εβρο. Ετσι όταν τα νερά είναι πολλά από τις βροχές και το λιώσιμο του χιονιού σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Τουρκία, ο Εβρος μαζί με τους παραποτάμους του και τους χειμάρρους των ορεινών όγκων πλημμυρίζουν.

Μέχρι σήμερα, το μόνο που έγινε είναι η λήψη απόφασης για την τοποθέτηση μετρητών της στάθμης του Εβρου σε Ελλάδα και Βουλγαρία. Σε πρόσφατες συναντήσεις των αρμοδίων των δύο χωρών αποφασίστηκε, επίσης, να μελετηθεί και το ενδεχόμενο επαναλειτουργίας της μόνιμης διακρατικής επιτροπής, η οποία λειτουργούσε πριν και από τη δεκαετία του '70 με σκοπό τη διαχείριση των υδάτων.

Η συνοικία Αβαντος

Η συνοικία των μουσουλμάνων είναι εγκαταστημένη εδώ και δεκάδες δεκαετίες στην περιοχή Αβαντος της πόλης. Την αντίθεση ανάμεσα στη «χριστιανική» και τη «μουσουλμανική» Αλεξανδρούπολη την αντιλαμβάνεται κανείς με την πρώτη ματιά.

Σπίτια από πλίθρες, τσιμεντόλιθους και τσίγκους. Χαμηλά, χωμένα μέσα στη γη και κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Χωμάτινοι δρόμοι, που γίνονται λασπεροί με την πρώτη βροχή. Φρεάτια υπάρχουν μόνο στη μεριά που ο συνοικισμός βλέπει στον εθνικό δρόμο. Ο συνοικισμός είναι χτισμένος άναρχα, γιατί ποτέ δεν εντάχτηκε στο σχέδιο της πόλης. Στο εσωτερικό της συνοικίας, η φτώχεια και η εξαθλίωση απλώνεται παντού. Υπάρχει ένα σχολείο κατασκευασμένο όπως και τα σπίτια με σκεπή από αμίαντο. Δεν υπάρχει αποχετευτικό και υδρευτικό σύστημα. Ο ηλεκτρισμός έφτασε στον Αβαντο πριν από λίγο καιρό αλλά και πάλι υπάρχουν προβλήματα.

«Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει ριζικά», μας λέει ο Γ.Μ. Αλή, ελαιοχρωματιστής και πρόεδρος του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου της κοινότητας. «Η πολιτεία πρέπει να σκύψει στο πρόβλημα. Μας θυμούνται μόνο πριν από τις εκλογές και μόνο για να χρησιμοποιήσουν κάποιους από εμάς για τις ψηφοθηρικές τους σκοπιμότητες. Οποιος από εμάς ξέρει τη γλώσσα κι έχει τις κατάλληλες γνωριμίες ίσως και να καταφέρει κάτι στη ζωή του. Οι υπόλοιποι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ζητάμε να ενδιαφερθούν, να μας βοηθήσουν να βελτιωθεί η ζωή μας. Θέλουμε να σπουδάσουμε τα παιδιά μας για να μπορέσουν να βρουν καμιά δουλιά να ζήσουν. Σήμερα ο αναλφαβητισμός στη μουσουλμανική κοινότητα φτάνει στο 80%».

Η συντάκτρια του «Ρ» μιλά με κάτοικο του χωριού

«Πολιτισμός σημαίνει να έχεις παραστάσεις, να ανταλλάσσεις πρωτοποριακές ιδέες και απόψεις, να προάγεις καλλιτεχνικές δημιουργίες, να ανακαλύπτεις νέες μορφές έκφρασης, να δημιουργείς ρεύματα, να ξεπερνάς τα σύνορα και να φέρνεις κοντά διαφορετικούς ανθρώπους, μιλώντας την ίδια κοινή γλώσσα, τη γλώσσα της Τέχνης», γράφουν οι διοργανωτές στο πολυτελές φυλλάδιο που μοιράζουν.

«Ο πολιτισμός αξιοποιούσε πάντα τα κομβικά λιμάνια. Πότε ως πέρασμα, πότε ως τόπο εγκατάστασης, ανθούσε ανέκαθεν σε εξωστρεφή περιβάλλοντα. Η Πάτρα ως κατεξοχήν ανοιχτή κοινωνία, δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση», γράφει ο κ. Τατούλης στο ίδιο φυλλάδιο.

Δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, συμφωνώ! Δε θα μπορούσε αν, βέβαια, η πόλη έπαιζε το ρόλο της είτε σαν πέρασμα είτε σαν τόπος εγκατάστασης. Ομως, πολιτικές χρόνων ακύρωσαν τη γεωγραφική θέση της. Ετσι, όπως την έχτισαν τα άνομα συμφέροντα και το δολοφονικό κέρδος, το πέρασμα γίνεται μετ' εμποδίων και η εγκατάσταση αδύνατη. Αυτοκίνητα, τρένα, νταλίκες, καράβια, όλα ένα κουβάρι! Δουλιές πουθενά στον ορίζοντα. Ποιος να αποφασίσει την εγκατάσταση; Πάει, λοιπόν, η Πάτρα! Ενας χώρος πραγματικά από το «θεό» και τους ανθρώπους ευλογημένος.

«Η Πάτρα, μεγάλη πύλη της Ελλάδας προς τη Δύση, υποδέχεται το θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης γεμάτη υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση», γράφει ο δήμαρχος κύριος Καράβολας.

Η Πάτρα, δήμαρχε, μοιάζει με ένα τραυματισμένο πουλί. Παντού μπαλώματα, σκαλωσιές. Μισό χιλιόμετρο δρόμο, χρειάζεσαι έναν αιώνα για να τον διανύσεις! Το τρένο χωρίζει την πόλη στα δύο. Σχεδόν περνάει πάνω από τους ανθρώπους. Τα θαυμάσια νεοκλασικά κτίρια χάθηκαν το ένα μετά το άλλο. Αν από λάθος βγεις από το κέντρο είναι σίγουρο πως θα χαθείς στις πολυπληθείς και ακανόνιστα ρυμοτομημένες συνοικίες. Θεσμοί, όπως αυτός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, δε λύνουν το πρόβλημα. Αντίθετα το επιδεινώνουν! Γιατί, οι χοροί και οι παράτες, τα εξωτερικά φτιασιδώματα, οι αφίξεις και οι αναχωρήσεις κάποιων καλλιτεχνών και κάποιων συγκροτημάτων, στην ουσία σπρώχνουν τα πραγματικά προβλήματα στα σκοτάδια.

Και μια είδηση της τελευταίας στιγμής. «Συνεισφορά» στον πολιτισμό! Μαζί μου έφερα ένα κομμάτι χαρτί, που έκοψα από μια τοπική εφημερίδα. «Ενας 21χρονος Αφγανός υπέστη ισχυρό σοκ και έπεσε νεκρός, στη λιμενική ζώνη, όταν είδε μπροστά στα μάτια του να ξυλοκοπείται 12χρονος συμπατριώτης του, με τον οποίον είχαν έρθει προ διημέρου από τη Λέσβο και επρόκειτο να φύγουν για την Αγγλία. Ο 12χρονος, με τραύματα σε όλο του το σώμα, δήλωσε (σύμφωνα με πληροφορίες, που λόγω της προχωρημένης ώρας δε διασταυρώθηκαν) ότι χτυπήθηκε από λιμενικούς».

Η ιστορία, παρά τις εξελίξεις και τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, συχνά επαναλαμβάνεται όπως και η αντιμετώπιση των μικρών λαών από τους αποικιοκράτες και τους ισχυρούς της γης! Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει, για μια ακόμα φορά, μια επίκαιρη μελέτη της Ζακυνθινής εκπαιδευτικού ιστορικού και φιλολόγου Νίκης Σπαθάτου. Τίτλος της μελέτης: «Επτάνησα: Από την Ενωση με την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Μέσα από την έρευνά της περνάει - ανάμεσα σε άλλα - το παρασκήνιο της Ενωσης των Επτανήσων, οι μεθοδεύσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, οι ανταγωνισμοί τους και γίνονται παραλληλισμοί με το σήμερα όπως λ.χ. οι μεθοδεύσεις με το «σχέδιο Ανάν» στην Κύπρο και ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

-- Πώς ξεκίνησε η ίδια η Νίκη Σπαθάτου;

Μας απαντά η ίδια:

«Σαν μαθήτρια Γυμνασίου και Λυκείου, κάθε φορά που έβλεπα να υψώνεται στο κάστρο της Ζακύνθου η σημαία την επέτειο της 21ης Μαΐου 1864, σκεπτόμουνα τη "φίλη" Αγγλία που υποτίθεται ότι "προσέφερε" τα Επτάνησα στην Ελλάδα. Αυτή την εικόνα μας έδινε το σύστημα της διδασκαλίας. Αγνοια των διδασκόντων, εθελούσια ή ακούσια δεν ξέρω. Πάντως, τα εκπαιδευτικά βιβλία δε μας έλεγαν σχεδόν τίποτα γι' αυτό το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Επιγραμματικά μόνο κάποια στοιχεία...

Ετσι μου είχε μείνει από τότε ένα κενό! Αποκαλυπτικά ήταν λοιπόν τα επίσημα έγγραφα που αφορούσαν τις διαπραγματεύσεις για το επτανησιακό ζήτημα που εξέδωσε η Βουλή των Ελλήνων το Μάη του 2001 επί προεδρίας του Απόστολου Κακλαμάνη (με την ευκαιρία του εορτασμού της επετείου της Ενωσης με την Ελλάδα).

Μελέτησα τα έγγραφα - που είναι γραμμένα σε γλώσσα καθαρεύουσα - αρχαΐζουσα - και τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα. Ετσι σκέφθηκα να συνδέσω τα Επτάνησα με την Ευρωπαϊκή Ενωση».

«Αναφέρεται σε κάποιο σημείο του κειμένου: "Είμαστε Ευρωπαίοι"!

Πραγματικά, μπήκαμε στην "Ενωμένη Ευρώπη". Αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος. Την Ευρώπη τη σημερινή τη θέλουμε; Δεν τη θέλουμε! Οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί είπαν "όχι" στο Ευρωσύνταγμα. Αυτό πάω να δώσω. Αλλά ας πάρουμε τη μελέτη από την αρχή: Στο πρώτο μέρος μιλάω σαν Ελλάδα για τις επτά μου θυγατέρες, τα Επτάνησα, τι πέρασαν κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν.

Στο δεύτερο μέρος υπάρχουν οι επιστολές με τα επίσημα κείμενα, το παρασκήνιο, περιλήψεις των κειμένων και από κάτω σχόλια από τις εφημερίδες της εποχής μέχρι το 1864. Στο τρίτο μέρος, γίνεται η συζήτηση με τους μαθητές. Μέσα στο κείμενο γίνεται επίσης μια σύντομη αναφορά στους αγώνες των ριζοσπαστών, πώς χωρίστηκαν σε ενωτικούς και ορθοδόξους. Εδώ φαίνεται πως για πάνω από 150 χρόνια λίγα έχουν αλλάξει στο χαρακτήρα και τις μεθόδους των ατόμων που κατέχουν την εξουσία: Αυτοί ξεχνάνε τα δικαιώματά μας σε διάφορες εποχές και τα απεμπολούνε, όπως έγινε και με την Κύπρο. Αυτοί περιφρονούνε τους μικρούς λαούς»...

-- Πραγματικά, ανάμεσα στους ριζοσπάστες ήταν πολλοί που ήθελαν διακαώς την Ενωση με την Ελλάδα και μετά άλλαξαν στάση. Γιατί;

-- «Ναι, αυτό συνέβη με δύο από τους αρχηγούς - ο Ζερβός ο Ιακωβάτος και σε συνέχεια ο Μομφεράτος, ο θεωρητικός και απόλυτος. Γιατί; Αρχικά είχαν σαν όραμά τους την εθνική αποκατάσταση - Ενωση με την Ελλάδα και στη συνέχεια τον αγώνα για την περαιτέρω απελευθέρωση όλου του ελληνισμού - αλλά συγχρόνως και κοινωνική αλλαγή με ανακατανομή του πλούτου της γης από τους αφεντάδες στους χωρικούς. Οταν όμως διαπίστωσαν (από το 1858 - 59) ότι αυτό δε θα γινόταν, άλλαξαν διαθέσεις. Είδαν και τη στάση των ενωτικών ριζοσπαστών του Κ. Λομβάρδου, που προκειμένου να σωθεί και το κόμμα του δεχόταν την Ενωση των Επτανήσων ακόμα και με ικεσίες και παρακλήσεις προς τη βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Ετσι το κόμμα του έγινε σιγά σιγά εθνικιστικό. Από την άλλη πλευρά κατάλαβαν ότι δε θα γίνει εθνική αποκατάσταση του ελληνισμού, αφού οι Εγγλέζοι με το να δώσουν τα Επτάνησα στην Ελλάδα, δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να μεταφέρουν την έδρα της επιρροής τους από την Κέρκυρα στην Αθήνα, αφού είχαν εξασφαλίσει ότι ο βασιλιάς θα ήταν έρμαιο και όργανό τους»...

-- Μελετώντας την ιστορία των Επτανήσων διαπιστώσατε πολλά κοινά σημεία με το Κυπριακό...

-- «Ναι, η ιστορία επαναλαμβάνεται με μικρότερες ή μεγαλύτερες αποκλίσεις. Το Κυπριακό θα 'πρεπε να λυθεί με βάση τη λειτουργικότητα και τη βιωσιμότητα: Και με τα Επτάνησα είχαμε ένα "σχέδιο Ανάν". Και τότε, ετοίμαζαν μια λύση για μας χωρίς εμάς.

Οι τότε πέντε μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης είχαν φτιάξει αρχικά μια συνθήκη που μας κάλεσαν όχι να τη συνδιαπραγματευτούμε, αλλά να την αποδεχτούμε - όπως πρόσφατα ζήτησαν από την Κύπρο να δεχτεί το "σχέδιο Ανάν". Τότε ήταν οι Βρετανοί "προστάτες" και άλλοι Ευρωπαίοι εταίροι. Σήμερα έχουμε πάλι Βρετανούς "προστάτες" στην Κύπρο και άλλους και τον πλανητάρχη.

Και στα Επτάνησα, η Τουρκία ήταν φίλη της Αγγλίας και προπύργιό της κατά της Ρωσίας. Και στην Κύπρο, η Αγγλία συνεργάζεται με την Τουρκία για τα κοινά συμφέροντά τους στη Μ. Ανατολή.

Και στα Επτάνησα έγιναν κλοπές και παράνομος αφοπλισμός των φρουρίων όλων των νησιών - και στην Κύπρο έκλεψαν θησαυρούς, περιουσίες καταστράφηκαν και συλήθηκαν πάνω από 540 ναοί.

Και η Κέρκυρα είχε θέση κλειδί στην είσοδο της Αδριατικής και η θέση της Κύπρου έχει μεγάλη στρατηγική σημασία αλλά το δικαίωμα αξιοποίησής της εκχωρείται στην Αγγλία και στην Τουρκία και όχι στους νόμιμους δικαιούχους - Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Η Κύπρος είναι κράτος εδώ και πάνω από 40 χρόνια - όπως και η Ιόνια Πολιτεία ήταν κράτος από το 1800. Και στο κρατίδιο της Επτανήσου που ανήκε στο υπουργείο των Αποικιών αναγνώρισαν κρατική οντότητα οι τότε μεγάλες δυνάμεις. Από την Κύπρο, που είναι δημοκρατία ανεξάρτητη, γιατί αφαιρούν με το "σχέδιο Ανάν" βασικά στοιχεία της κυριαρχίας της και θέλουν να την υποβάλουν σε παντοτινή διεθνή διευθέτηση, σαν να ήταν αποικία;

Οταν τότε ο Ελληνας πληρεξούσιος, ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν υπέγραψε τη συνθήκη που είχαν ετοιμάσει μόνες τους οι πέντε δυνάμεις σχεδιάστηκε για τα Επτάνησα μια νέα συνθήκη από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) που το 1830 είχαν υπογράψει στο Λονδίνο το πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας και αυτή τη φορά υπογράφτηκε και από την Ελλάδα.

Τώρα, όμως, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι δεν κάνουν το ίδιο, γιατί ενδιαφέρονται οι ΗΠΑ για την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

-- Ενα σημαντικό μέρος του διαλόγου με τους μαθητές αφορά την Ευρωπαϊκή Ενωση...

-- «Ναι, εδώ προσπαθώ να ενημερώσω για κάποια πράγματα που "έχουμε μεσάνυχτα" λόγω έλλειψης ενημέρωσης. Για παράδειγμα, λέει ο μαθητής: "Ο πατέρας μου υποστηρίζει πως ο φορολογούμενος λαός επιστρέφει στο τριπλάσιο αυτά που του δανείζουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Για ένα ευρώ, επιστρέφει τρία ευρώ". Και αυτό είναι αλήθεια αλλά δεν το ξέρει ο πολύς κόσμος. Υστερα, γίνονται νύξεις ότι μας περιφρονούν οι Ευρωπαίοι της εξουσίας ή ότι "ξεχάσαμε τον άνθρωπο". Δε θέλουμε την Ευρώπη να είναι δορυφόρος των ΗΠΑ, ούτε την αμερικανική ηγεμονία...».

Το βιβλίο σύντομα θα εκδοθεί. Η έρευνα έχει ήδη τελειώσει...