Η έκταση της Ανατολικής Αττικής είναι 1.459.000 στρέμματα. Ο δασικός χάρτης περιλαμβάνει 123.738 στρ., δηλαδή το 8,48% της συνολικής έκτασης. Από αυτά, το Πικέρμι, η Ραφήνα και η Νέα Μάκρη είναι τα 76.602 στρ., το 5,25% της συνολικής έκτασης. Πρόκειται δηλαδή για ένα πολύ μικρό ποσοστό, που είναι όμως αποκαλυπτικό για τις τεράστιες αλλαγές στη χρήση της γης κυρίως από αγροτική σε κατοικία. Δεν περιλαμβάνει τις περιοχές Μεσογείων, Αγ. Στεφάνου κ.λπ., την ευρύτερη περιοχή του Λαυρίου, το Σούνιο και την ευρύτερη περιοχή Κινέτας, Μάνδρας, Βιλίων, Νέας Περάμου κ.λπ.

Η ανάρτηση του δασικού χάρτη αυτών των περιοχών θα είναι αποκαλυπτική ως προς το μέγεθος και την έκταση των αλλαγών στη χρήση κυρίως δασικών εκτάσεων αλλά και αγροτικών, σε κατοικία, τουριστικές επιχειρήσεις αλλά και ορισμένες άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Επισημαίνουμε ιδιαίτερα, και πριν ακόμη από την ανάρτησή του, το «κοινό μυστικό» στην Αττική ότι από τις πιο κερδοφόρες «επιχειρηματικές» δραστηριότητες είναι το εμπόριο της γης και η εξασφάλιση κυριότητας με πλαστά συμβόλαια και ψευδομάρτυρες, κυρίως σε μη καταγραμμένες κρατικές δασικές εκτάσεις που εκχερσώθηκαν διαχρονικά.

1. Πόσα από τα δασικά που άλλαξαν χαρακτήρα (1.504 στρ. ΔΑ στη Ραφήνα και 937 ΔΑ στη Νέα Μάκρη) άλλαξαν νόμιμα και πόσα όχι;

2. Τα 2.762 στρέμματα υπό ένταξη στο σχέδιο πόλης της Ραφήνας και τα 8.621 στρέμματα αντίστοιχα στη Νέα Μάκρη έχουν εξασφαλισμένες υποδομές και γενικότερα όρους κατοικίας, ώστε να μην αποτελέσουν τα επόμενα χρόνια ένα νέο Μάτι;

3. Με ποιους όρους και προϋποθέσεις και προς όφελος ποιου, στη Ραφήνα αυξάνεται η πολεοδομημένη έκταση κατά 78,87% χωρίς να υπολογίσουμε την «εφεύρεση» των «οικιστικών πυκνώσεων» που με αυτές αυξάνεται κατά 182,56%;

4. Αντίστοιχα η Νέα Μάκρη, που ουσιαστικά διπλασιάζει την πολεοδομημένη της έκταση, ενώ αν υπολογίσουμε και την έκταση των οικιστικών πυκνώσεων, που είναι σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών περίπου 4.500 στρ., αυξάνεται πολεοδομικά κατά περίπου 148,00%; Αραγε, γιατί ο δήμος Νέας Μάκρης δεν έχει καταθέσει περιοχές οικιστικών πυκνώσεων και τα όρια οικισμού;

5. Πόσα και ποια στρέμματα από τα υπό ένταξη στο σχέδιο και των οικιστικών πυκνώσεων εμφανίζουν νόμιμες αλλαγές στο χαρακτήρα και τη χρήση τους;

6. Πώς θα διεκπεραιωθούν οι 180.255 αντιρρήσεις που έχουν ασκηθεί πανελλαδικά από τον Οκτώβρη 2017 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2018, οι οποίες με το υπάρχον προσωπικό θα κάνουν τουλάχιστον 5 - 7 χρόνια κατά μέσο όρο, λόγω των ελλείψεων άνω των 900 θέσεων μόνιμων δασολόγων στις Δασικές Υπηρεσίες;

Η σιγή στα παραπάνω ερωτήματα - και όχι μόνο - αναδεικνύει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι αποφασισμένη να νομιμοποιήσει το «βίο και την πολιτεία» των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων στη δασική γη, για την εξασφάλιση, με τις αναρτήσεις των δασικών χαρτών, του «μεροκάματου» των κερδοφόρων επενδύσεων για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό αποτυπώνουν ο πρόσφατα αναρτημένος δασικός χάρτης και οι μέχρι σήμερα αναρτηθέντες.

Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι οι δασικοί χάρτες δεν είναι απλά μια αποτύπωση των εκτάσεων με κριτήριο το χαρακτήρα τους (δάσος, αγρός, κατοικία, πόλη, κ.λπ.), αλλά αποτυπώνουν ουσιαστικά και σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας. Περιέχουν τις μεταβολές στην ιδιοκτησία, στο χαρακτήρα και τη χρήση των εκτάσεων. Διευκολύνουν ταυτόχρονα την καταγραφή της κρατικής γης, τη συγκέντρωση γης από το κράτος προκειμένου να παραχωρηθεί με φτηνό ενοίκιο σε ενδιαφερόμενους επιχειρηματικούς ομίλους για παραπέρα αξιοποίηση και παράλληλα τη συγκέντρωση της γης από μονοπωλιακούς ομίλους. Επίσης, το ξεκλήρισμα μικρομεσαίων αγροτών, με παράλληλη διατήρηση ενός μέρους τους στο πλαίσιο των κοινωνικών συμμαχιών της αστικής τάξης, και τη φοροείσπραξη.

Σε αυτό το πλαίσιο αντιμετωπίζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τους δασικούς χάρτες, που θα αποτελέσουν εργαλείο επιτάχυνσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης και όχι, όπως ισχυρίζεται, για την προστασία της κρατικής δασικής περιουσίας και του περιβάλλοντος. Είναι προϋπόθεση για την ανεμπόδιστη υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων των μονοπωλιακών ομίλων. Γιατί όταν ο δασικός χάρτης μιας περιοχής γίνει οριστικός, ο χαρακτηρισμός μιας έκτασης που περιλαμβάνεται σε αυτόν, διαμορφώνει «καθαρό τοπίο» στη γη που θα αποτελέσει, σε συνδυασμό με την ιδιοκτησία, την κερδοφόρα διέξοδο στα συσσωρευμένα κεφάλαια.

Η πολιτική αυτή, με τις επιδιώξεις, τις αντιφάσεις, τη στρατηγική των συμμαχιών της αστικής τάξης, οδήγησε διαχρονικά στην ανάπτυξη της «πολύμορφης» οικοδομικής δραστηριότητας, χρησιμοποιώντας ως «εργαλεία παροχών» προς εργατικά - λαϊκά στρώματα, την ένταξή τους στα σχέδια πόλης και τους αποχαρακτηρισμούς.

Αλλωστε, η δασική, κρατική κυρίως, γη αποτελεί διαχρονικά, πεδίο επέκτασης των οικονομικών δραστηριοτήτων στον φυσικό χώρο. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι αλλαγές που έγιναν στον χαρακτήρα, στη χρήση της, ακόμη και μετά από πυρκαγιές - εμπρησμούς, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το βαθμό, τον τρόπο και τη μορφή διείσδυσης των μονοπωλιακών ομίλων.

Η σημερινή κυβέρνηση επιδιώκει τη συνολική αντιμετώπιση της χρήσης της γης, σε βάρος της κρατικής δασικής γης, με τη νομιμοποίηση των εκτός σχεδίου περιοχών, καταπατήσεων, εκχερσώσεων, παράνομων οικισμών, αυθαίρετων και άλλων συσσωρευμένων προβλημάτων, όπως οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί, η εκτός σχεδίου δόμηση, οι επεκτάσεις σχεδίων πόλεων.

Μάλιστα, η υλοποίηση των δασικών χαρτών και του κτηματολογίου είναι τόσο «επιτακτική» ανάγκη που αποτελεί προαπαιτούμενο του 3ου μνημονίου. Η ίδια ανάγκη προκύπτει από την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας (Δεκέμβρης 2016), την κλαδική μελέτη της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας «Χρήσεις γης και τουρισμός 2014» («Ριζοσπάστης» 21 Μάη 2017).

Κι όλα αυτά, αφού έχουν εξασφαλίσει φτηνή εργατική δύναμη με επιδείνωση των όρων αμοιβής, εργασίας και δικαιωμάτων, που διασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα της επένδυσης και φορολογικές ελαφρύνσεις.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υποκλίνεται στην «υγιή» επιχειρηματικότητα», στην οποία δηλώνει ότι θα εξασφαλίσει εκτός των άλλων και «σταθερό χωροταξικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο». Επιχειρεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά τα επενδυτικά σχέδια και τα κέρδη των ομίλων με την ικανοποίηση των αναγκών τους, και ότι αυτό μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερη διαχείριση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της Ελλάδας στο πλαίσιο της ΕΕ, επιδιώκει την είσπραξη χρημάτων, αλλά και τη διαμόρφωση ευνοϊκού για την ίδια πολιτικού κλίματος μέσω της επίλυσης χρονιζουσών ιδιοκτησιακών εκκρεμοτήτων.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ένα πλαίσιο πάλης, που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει τη μη χρήση των δασικών χαρτών ως εργαλείου ομηρίας των λαϊκών στρωμάτων και επιτάχυνσης των κερδοφόρων επενδυτικών σχεδίων των ομίλων. Ακόμη τη λήψη των απαραίτητων μέτρων από το κράτος, ώστε να μην επιβαρυνθούν τα λαϊκά στρώματα. Το διαχωρισμό μεταξύ εκείνων που έκαναν εκχέρσωση για γεωργική καλλιέργεια για λόγους βιοπορισμού και εκείνων που εκχέρσωσαν για πώληση σε οικόπεδα και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Τη μη νομιμοποίηση των καταπατήσεων από μεγαλοαγρότες μεγαλοκτηνοτρόφους, μεγαλοξενοδόχους μεγαλοκατασκευαστές και λοιπούς επιχειρηματικούς ομίλους. Καμιά επιστροφή επιδότησης για τις αγροτοκτηνοτροφικές δραστηριότητες των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Την αντιμετώπιση των εξαιρέσεων από τις αποφάσεις κήρυξης αναδασωτέων, μεγάλων εκτάσεων που κάηκαν από πυρκαγιά, χωρίς να ευνοηθούν καταπατήσεις, εκχερσώσεις, παράνομες αλλαγές χρήσης και χαρακτήρα. Την εξασφάλιση του αναγκαίου προσωπικού, μέσων, πόρων στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για να ολοκληρώνονται οι απαραίτητες διαδικασίες για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων. Τη σύνταξη των αντιρρήσεων αποκλειστικά από τις κρατικές δασικές υπηρεσίες.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το ζήτημα των δασικών χαρτών από τη σκοπιά της κοινωνικής ιδιοκτησίας των δασών, της γης, της χρήσης της προς όφελος των λαϊκών αναγκών και όχι της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Η κοινωνική αξιοποίηση της γης, των δασικών οικοσυστημάτων μπορεί να υλοποιηθεί μόνο στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού τρόπου παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας, όπου η γη και τα δασικά οικοσυστήματα θα γίνουν κοινωνική, λαϊκή περιουσία, θα κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια. Απαιτεί ανατροπή του χαρακτήρα της εξουσίας. Κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Προϋποθέτει την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, την κατοχύρωση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στη γη, στα δασικά οικοσυστήματα και στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, εργατικό έλεγχο. Ετσι θα ικανοποιούνται οι διευρυνόμενες εργατικές - λαϊκές ανάγκες για κατοικία, διατροφή, αναψυχή, ανάπαυση, με βάση ένα σύνολο κριτηρίων οικονομικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών και προστασία του περιβάλλοντος.

Με αυτές τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις και οι δασικοί χάρτες, ως στοιχείο μιας φιλολαϊκής πολιτικής χρήσης γης, αποκτούν άλλο χαρακτήρα, γίνονται στοιχεία ενός πολυδιάστατου αποδεικτικού κτηματολογίου ως εργαλείο σχεδιασμού και ανάπτυξης.

Η πολιτική αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οργανωμένη παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην παραπάνω κατεύθυνση, ενάντια στους μονοπωλιακούς ομίλους, με την ανατροπή της κρατικής πολιτικής και των αντιλαϊκών νόμων που εντείνουν την εμπορευματοποίηση της γης, των δασικών οικοσυστημάτων, σε σύγκρουση με τα αναπτυξιακά σχέδια της άρχουσας τάξης και όλα τα εργαλεία υλοποίησής τους, όπως η δασική πολιτική και η πολιτική γης.

Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να οργανώσουν την πάλη τους, να ανασυντάξουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να διαμορφώσουν την Κοινωνική Συμμαχία, να βαδίσουν σε γραμμή σύγκρουσης με τους μονοπωλιακούς ομίλους και το κράτος τους, στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, που αποτελεί την αιτία χειροτέρευσης της ζωής τους.

Eurokinissi

Η βύθιση του δεξαμενόπλοιου «Αγ. Ζώνη ΙΙ» ρύπανε τον Σαρωνικό

Μετά από κάθε τέτοια μεγάλη καταστροφή, όλοι διακηρύσσουν την ανάγκη να ληφθούν μέτρα για να μην ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο. Φυσικά, οι τεχνικές και οργανωτικές κατευθύνσεις πρόληψης είναι γνωστές. Το πραγματικό ερώτημα είναι: Τι απαιτείται στην ουσία για να γυρίσουμε σελίδα; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία που οδήγησε στα τραγικά αυτά συμβάντα; Είναι απλά ζήτημα «αδιάφορων» ή «ανίκανων» υπουργών, περιφερειαρχών, δημάρχων; Φταίνε μόνο οι προηγούμενοι, όπως λένε οι σημερινοί θεσμικοί και κυβερνητικοί παράγοντες, στη λογική «παραλάβαμε καμένη γη»;

Ασφαλώς υπάρχουν και θέματα προσωπικών ευθυνών. Ομως, το κύριο ζήτημα είναι ότι όλα όσα βιώνουμε είναι σύμπτωμα ενός δρόμου ανάπτυξης που έχει ως κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και όχι την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Με αυτό το κριτήριο, τη διασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους, λαμβάνονται όλες οι σχετικές κρατικές αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα. Είναι επίσης αποτέλεσμα της σημερινής οικονομικής ζωής, όπου οι μονοπωλιακοί όμιλοι διαγκωνίζονται μεταξύ τους για τα μερίδια της αγοράς, υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα κεντρικού σχεδιασμού με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Είναι η κρατική πολιτική που ιεραρχεί όλες τις αποφάσεις με κριτήριο να υπηρετήσει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των ομίλων. Δηλαδή, το ποιες υποδομές και ποια έργα θα προταχθούν και θα πραγματοποιηθούν, με τι προδιαγραφές, πώς θα λειτουργούν, πώς θα οργανωθούν οι υπηρεσίες για την πολιτική προστασία, ποιες θα είναι οι χρήσεις γης κ.λπ., καθορίζονται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.

Eurokinissi

Από τις πλημμύρες το Νοέμβρη του 2017 στη Μάνδρα που κόστισαν τη ζωή σε 24 ανθρώπους

Απαιτούμε την κατάργηση του αντιλαϊκού πλαισίου χρήσεων γης που την παραδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο, απαιτούμε δασικά οικοσυστήματα προς όφελος των εργαζομένων με κατάργηση των αντιδασικών νόμων.

Σήμερα η γη, οι δασικές εκτάσεις, οι υποδομές, αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα για την ενίσχυση της κερδοφορίας των κατασκευαστικών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι ως κοινωνικό αγαθό. Πρόκειται για μια πολιτική χρήσεων γης που επιτρέπει την ανεξέλεγκτη «συμβίωση» βιομηχανίας - κατοικίας με κίνδυνο ενός μεγάλου τεχνολογικού ατυχήματος, με καταστροφικές συνέπειες για τον πληθυσμό. Τα μπαζωμένα ρέματα, η άναρχη επέκταση του σχεδίου πόλης και η τσιμεντοποίηση των οικοπέδων, οι ελλείψεις αντιπλημμυρικών έργων, η κατασκευή μεγάλων οδικών αξόνων και άλλων υποδομών χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κριτήριο της επίδρασης στη συνολική τρωτότητα μιας περιοχής απέναντι στις πλημμύρες, η απουσία αντιπυρικών ζωνών, η απουσία οδών μαζικής διαφυγής σε περίπτωσης ανάγκης εκκένωσης περιοχών και οδών για την πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων, η απουσία ελεύθερων χώρων, αποτελούν ορισμένα μόνο ενδεικτικά παραδείγματα αυτής της πολιτικής χωροταξικού σχεδιασμού στο πλαίσιο του σημερινού δρόμου ανάπτυξης.

Από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι με 99 νεκρούς

Πολλές περιοχές της χώρας παραμένουν στην ουσία αθωράκιστες απέναντι σε έναν μεγάλο σεισμό, την ώρα που η χώρα μας είναι η πιο σεισμογόνος χώρα στην Ευρώπη και η 6η παγκοσμίως, την ώρα που έχουν υπάρξει καταστροφικοί σεισμοί στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του σεισμού του Σεπτέμβρη του 1999 στην Αττική, με 143 νεκρούς, 400 τραυματίες, 31 κτίρια που κατέρρευσαν και πάνω από 200.000 που υπέστησαν ζημιές.

Η κρατική πολιτική δαπανών υπηρετεί την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Ιεραρχούνται έργα με βάση τις προτεραιότητες του μεγάλου κεφαλαίου. Ετσι, έργα αντιπυρικής προστασίας και αντιπλημμυρικής θωράκισης έρχονται σε δεύτερη μοίρα, σε σχέση με δρόμους, λιμάνια και κτίρια από τα οποία το μεγάλο κεφάλαιο μπορεί να κερδίσει με διόδια, τέλη χρήσης και ενοίκια. Η de facto μετατροπή περιοχών σε περιοχές κύριας κατοικίας δεν συνοδεύτηκε με κανενός είδους μέτρα (πολιτικής προστασίας, πυρόσβεσης, υποδομών κ.λπ.), παρά το γεγονός ότι το πρόβλημα έχει επισημανθεί εδώ και καιρό. Προωθούνται έργα ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) με τη διαδικασία του fast track. Τα έργα ΣΔΙΤ περιλαμβάνουν ανταποδοτικά τέλη. Αυτά τα έργα, όπως και κάθε έργο που γίνεται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, θυσιάζουν τις προδιαγραφές ασφαλείας για αύξηση του περιθωρίου κέρδους. Πρέπει να θυμίσουμε πως αυτό δεν σημαίνει εξοικονόμηση. Οι μεγάλες εκπτώσεις ακυρώνονται από τις υπερβάσεις και τα έργα ΣΔΙΤ, από τα τεράστια τέλη χρήσης. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα έργο ΣΔΙΤ οδηγεί σε τριπλασιασμό σχεδόν του κόστους.

Μετά τα τραγικά γεγονότα στο Μάτι και στη Μάνδρα, η συζήτηση εστιάστηκε στις δυσκολίες από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Στην πράξη, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τελικά η μόνη αποτελεσματική προστασία από μια έκτακτη κατάσταση (π.χ. δασική πυρκαγιά, πλημμύρα, σεισμός) είναι να μην υπάρξει επικίνδυνη έκτακτη κατάσταση! Η εκατόμβη νεκρών στο Μάτι και στη Μάνδρα ανέδειξε με τραγικό τρόπο τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και την απουσία ολοκληρωμένου πλαισίου για τη συνολική εκτίμηση της επικινδυνότητας ανά περιοχή και ολοκληρωμένου σχεδιασμού έκτακτης ανάγκης.

Πλευρές αυτών των ελλείψεων αποτελούν η ανεπάρκεια σε προσωπικό, μέσα, υποδομές στο Πυροσβεστικό Σώμα και στις άλλες ομάδες που εμπλέκονται στην πολιτική προστασία, η ανεπάρκεια υποδομών για την αποκατάσταση της υγείας των πληγέντων από μεγάλες καταστροφές. Το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει την υποτυπώδη προστασία, τη μετάθεση ευθυνών από τον ένα φορέα στον άλλο. Η παντελής απουσία σχεδιασμού και προετοιμασίας με εκπαίδευση και ασκήσεις ετοιμότητας, με κατάλληλες υποδομές και μέσα, για την εφαρμογή δράσεων προστασίας στον πληθυσμό (όπως π.χ. η εκκένωση), ο ανεπαρκής συντονισμός των εμπλεκόμενων φορέων, αναδεικνύουν το πρόβλημα. Στην πράξη, είτε δεν υπάρχουν καθόλου μελέτες, εκτιμήσεις και σχέδια, είτε υπάρχουν στα χαρτιά, αλλά οι ελλείψεις και ο υποτυπώδης κρατικός έλεγχος τα καθιστούν κενό γράμμα.

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση διατηρεί το σημερινό επίπεδο υποχρηματοδότησης των σχετικών υπηρεσιών για την πολιτική προστασία, δαπανά 4 δισ. για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και χαρίζονται χρέη δισεκατομμυρίων στο μεγάλο κεφάλαιο.

Καλούμε τους εργαζόμενους να καταδικάσουν αυτήν την πολιτική, που υλοποιείται και από τη σημερινή κυβέρνηση και από τις προηγούμενες, και να βγουν αγωνιστικά στο προσκήνιο. Απαιτούμε άμεσα συγκεκριμένα μέτρα για να υπάρξουν υποδομή πρόβλεψης και πρόληψης και πραγματικός, εφαρμόσιμος σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης για τις φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές. Απαιτούμε να καλυφθούν τα μεγάλα κενά σε ειδικευμένο δυναμικό και υποδομές. Απαιτούμε την κατάργηση όλων των αντιλαϊκών νόμων που υπηρετούν το κεφάλαιο.

Τα «μπαλώματα» και οι αποσπασματικές παρεμβάσεις, που καθορίζονται με γνώμονα το κέρδος και τον ανταγωνισμό των επιχειρηματικών ομίλων, δεν αποτελούν ουσιαστική λύση. Η ελπίδα βρίσκεται στους σημερινούς μαχητικούς διεκδικητικούς αγώνες, που φωτίζουν τη διέξοδο του κεντρικού σχεδιασμού με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας, με τους εργαζόμενους να έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας.

Το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Νοέμβρη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (7 π.μ. - 7 μ.μ.) ψηφίζουν τα μέλη του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών για τα νέα όργανα του συλλόγου. Στην υπόλοιπη Ελλάδα θα ψηφίσουν μόνο την Κυριακή, στις έδρες των παραρτημάτων (7 π.μ. - 7 μ.μ.). Στην Αθήνα, οι εκλογές θα γίνουν στην έδρα του Συλλόγου (Βερανζέρου 31, Ομόνοια).

Η «Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση - Συνεργαζόμενοι» καλεί τους τυφλούς να ξεπεράσουν τις όποιες δυσκολίες, να αντιταχθούν στους μηχανισμούς χειραγώγησης του κυβερνητικού συνδικαλισμού, των εκβιασμών και της νοθείας και να φτάσουν μέχρι την κάλπη με τον δικό τους άνθρωπο, που αυτοί θα επιλέξουν, και όχι των υπαλλήλων της Διοίκησης, με το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της «ΕΣΚ - ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ» στο χέρι.

Σύσκεψη με θέμα την αντισεισμική θωράκιση της Πάτρας θα πραγματοποιηθεί στην Αγορά Αργύρη, το Σάββατο 3 Νοέμβρη στις 11 π.μ., μετά από σχετική πρωτοβουλία και πρόσκληση που απηύθυνε στους φορείς της πόλης ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης. Η εισήγηση θα γίνει από τον Κ. Πελετίδη και θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις από επιστημονικούς και άλλους φορείς.

Συνεχίζεται στις τελευταίες δικασίμους η τακτική της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής στη δίκη, να προσπαθεί να κωλυσιεργήσει και να αποπροσανατολίζει τη διαδικασία. Μετά τις 45 κοινοβουλευτικές ομιλίες και 95 Ερωτήσεις του ναζιστή βουλευτή Ηλ. Κασιδιάρη, που αναγνώστηκαν σε προηγούμενες δικασίμους στο δικαστήριο κι ενώ περιλαμβάνονται έγγραφα άσχετα με το αντικείμενο της δίκης, όπως η πρόσφατη εκδήλωση της Βουλής για τον Ν. Πλουμπίδη, χτες διαβάστηκε και ομιλία (απόσπασμα από βιβλίο) του Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη το 1946 (!), που προσκόμισε μεταξύ άλλων στο δικαστήριο η υπεράσπιση του κατηγορούμενου Ν. Μίχου.

Στη συνέχεια, σειρά είχαν οι υπερασπιστές του κατηγορούμενου ναζιστή βουλευτή Ι. Λαγού, οι οποίοι προσκόμισαν 800 Ερωτήσεις του στη Βουλή, που φτάνουν τις 2.000 σελίδες, ενώ επιφυλάχθηκαν να προσκομίσουν κι άλλες! Η πρόεδρος του δικαστηρίου, απευθυνόμενη στους συνηγόρους του Ι. Λαγού, τους επισήμανε ότι πρέπει να περιοριστούν, αφού και ο ίδιος ο κατηγορούμενος που υπερασπίζονται, με δηλώσεις του στα ΜΜΕ μιλάει για καθυστέρηση της δίκης.

Με την τακτική αυτή οι χρυσαυγίτες επιχειρούν όχι μόνο να κωλυσιεργήσουν, αλλά και να αποπροσανατολίσουν τη διαδικασία από τα συντριπτικά ενοχοποιητικά στοιχεία που έχουν προκύψει μέχρι τώρα στη δίκη και επιβεβαιώνουν τον χαρακτήρα της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης και αποδεικνύουν τα οργανωμένα εγκλήματά της.

Αξίζει επιπρόσθετα να επισημανθεί ότι στην προσπάθεια που κάνουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, εκτίθενται ακόμη περισσότερο... Ετσι, για παράδειγμα, ο κατηγορούμενος Κασιδιάρης, προσπαθώντας μέσω των υπερασπιστών του να αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι το τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό στο μπράτσο του είναι δήθεν τιμή προς τα αρχαιοελληνικά ιδεώδη, προσκόμισε έγγραφο που στο τέλος του γίνεται αναφορά στο «αγχιβασίην». Υπενθυμίζεται ότι η εν λόγω λέξη ήταν μέρος της σφραγίδας στο καταστατικό της Χρυσής Αυγής που έχει προσκομίσει στο δικαστήριο ο δημοσιογράφος Δ. Ψαράς και οι χρυσαυγίτες λένε ότι είναι πλαστό...

Κατά τ' άλλα, μετά το διάβημα της Πολιτικής Αγωγής στον προϊστάμενο της διοίκησης του Εφετείου της Αθήνας και στο υπουργείο Δικαιοσύνης, το δικαστήριο ανακοίνωσε 4 επιπλέον δικασίμους για τον Νοέμβρη, αυξάνοντας τις συνεδριάσεις σε 14 από 10. Επίσης ανακοίνωσε και 12 δικασίμους για τον Δεκέμβρη. Υπενθυμίζεται ότι οι συνήγοροι Πολιτικής Αγωγής ζητούν να επιταχυνθεί η δίκη με την αποκλειστική της διεξαγωγή στο Εφετείο και την απαλλαγή όλων των μελών της σύνθεσης του δικαστηρίου από άλλα δικαστικά καθήκοντα. Προς το παρόν, οι περισσότερες δικάσιμοι συνεχίζουν να διεξάγονται στον Κορυδαλλό. Εκκρεμεί ακόμη η συνάντηση με τον υπουργό Δικαιοσύνης, Μιχ. Καλογήρου.

Την δίκη χτες παρακολούθησαν ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, ο οποίος προέβη και σε σχετικές δηλώσεις, η αντιπρόεδρος Τ. Χριστοδουλοπούλου, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος και άλλοι.

INTIME NEWS

Από την κινητοποίηση της Παρασκευής

Κάλεσμα στην κινητοποίηση είχαν απευθύνει ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κερατσινίου - Περάματος «Ν. Πλουμπίδης», ο Σύλλογος Εργαζομένων του δήμου, που συμμετείχε στο πλαίσιο 3ωρης στάσης εργασίας, η Λαϊκή Επιτροπή Περάματος, ο Σύλλογος «Εστία της Γυναίκας» (ΟΓΕ) κ.ά.

Η κινητοποίηση ήταν συνέχεια του αγώνα που δίνει ο λαός του Περάματος διεκδικώντας την άμεση μετεγκατάσταση των εταιρειών πετρελαιοειδών εκτός οικιστικού ιστού, με όλα τα απαραίτητα μέτρα για το περιβάλλον, και ο χώρος που σήμερα καταλαμβάνουν να αποδοθεί στο λαό του Περάματος, να μετατραπεί σε χώρο πρασίνου και ανάσας για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, χωρίς επιχειρηματική δραστηριότητα, με ευθύνη του κρατικού προϋπολογισμού.

Αναλυτικό ρεπορτάζ για την κινητοποίηση στο φύλλο της Τρίτης 6/11