Οποιος δει όλον αυτόν τον ξεπεσμό, που παρακολουθούμε μέρες τώρα από την τηλεόραση, τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, σαν «προσωπικές» περιπτώσεις, σαν εγκληματικές πράξεις μεμονωμένων ανθρώπων ή ομάδων ανθρώπων, και δεν τον συνδέσει με τις υλικές συνθήκες της ζωής, με τη βάση του οικοδομήματος που ζούμε, δε θα καταλήξει σε σωστά συμπεράσματα. Το εποικοδόμημα είναι αποτέλεσμα της βάσης. Η κάθε κοινωνία παράγει την ηθική της. Το σύστημα της «ελεύθερης εργασίας», της εργασίας δηλαδή «για λογαριασμό του άλλου», παράγει αυτά τα φαινόμενα.

Πού διοχετεύονται, ποιος τα αγοράζει, τα κλεμμένα αρχαία; Στις συλλογές των μεταναστών, των ανέργων και των Τσιγγάνων καταλήγουν ή στα σπίτια της άρχουσας τάξης; Από πού άνοιξε η όρεξη των δικαστών στο χρηματισμό; Από τη συμπεριφορά της καθαρίστριας; Από τις «εμπορικές» συναλλαγές της; Δίπλα στους δικαστές, μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων, το χρήμα, το τρελό χρήμα, με ταχύτητα αστραπής, αλλάζει χέρια. Αλλάζει χέρια «νόμιμα». Από τη μια στιγμή στην άλλη, γίνονται τεράστιες περιουσίες. Περιουσίες από νόμιμη (και παράνομη) εμπορία όπλων, από καλά (και από νοθευμένα) τρόφιμα, από καλά (και σκάρτα) υλικά οικοδομών, κλπ. Από τυχαίες (και σκόπιμες) βυθίσεις πλοίων. Από εμπορικές (κρυφές και φανερές) συναλλαγές. Από κρατικές και διακρατικές πολιτικές και εμπορικές πρακτικές. Από «μεσιτικά». Από «διευκολύνσεις».

Και ο δικαστής, ο κάθε δικαστής, είναι υποχρεωμένος, βάσει των υφιστάμενων νόμων, των νόμων της «ελεύθερης αγοράς», και του «ελεύθερου εμπορίου», να επικυρώνει! Να επικυρώνει αναθέσεις έργων, αυθαίρετες κατασκευές, καταστροφή του περιβάλλοντος. Να επικυρώνει τη λειτουργία των καζίνο, του τζόγου, του Ξυστού, της πορνείας, γενικά της εκμετάλλευσης!

Θεωρώ ότι είναι άσκοπο να αραδιάσω χιλιάδες, μεγαλύτερες ή μικρότερες, τέτοιες περιπτώσεις. Ο καθένας μπορεί να φτιάξει το δικό του κατάλογο. Ενδεικτικά μόνο λέγω: Ολυμπιακή, Διυλιστήρια, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ναυτιλία, Κατασκευές, Υγεία, Παιδεία... βγήκαν ή θα βγουν στο σφυρί. Και όλες αυτές οι «νόμιμες» και παράνομες συναλλαγές θα ζητήσουν τη νομοθετική και δικαστική επικύρωση. Και οι υποκριτές θα ζητήσουν από τον βουλευτή, από τον δικαστή, από τον παπά, από τον δημοσιογράφο, να επικυρώσουν περιοριζόμενοι στο μισθό τους! Τέτοιο δίλημμα! Κουβέντα, βέβαια, για την ουσία.

Η Ζακυνθινή φιλόλογος Μαρία Καραμαλίκη, που «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή, είναι μια από τις πρωτεργάτριες για τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Αυτή η άξια Επτανήσια, εκτός από τη βοήθεια που πρόσφερε με προσωπική της συμμετοχή στους συμπατριώτες της, μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1953, συνέβαλε στη διάσωση των χειρογράφων του Διονυσίου Σολωμού. Κι όχι μόνο αυτό: Βοήθησε τον διαπρεπή βυζαντινολόγο Μανώλη Χατζηδάκη να σώσει από τα ερείπια και τις στάχτες πολιτιστικούς θησαυρούς.

Η Μαρία Καραμαλίκη (το γένος Κεφαλινού) γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1922. Οπως διαβάζουμε σε αφιέρωμα στη μνήμη της των τελευταίων «Επτανησιακών Φύλλων» διακρίθηκε για τη φιλομάθειά της, την καλλιτεχνική της διάθεση τη φεμινιστική της δράση, την πολιτική συνειδητοποίησή της, την ενεργό συμμετοχή και προσφορά της. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια στην εκπαίδευση. «Πρόσφερε, όπως γράφει ο λογοτέχνης Διονύσης Σέρρας, πολύ από τον ελεύθερο χρόνο της για τα πνευματικά - πολιτιστικά της ενδιαφέροντα, τη συνδικαλιστική της δραστηριότητα, την έρευνα, τη μελέτη και τη γραφή, ασχολούμενη κυρίως με θέματα ζακυνθινολογικά. Δημοσίευσε σε τοπικά ή άλλα έντυπα, πολλά κείμενά της με περιεχόμενο φιλολογικό - λογοτεχνικό, ιστορικό, κοινωνικό»...

Σε τιμητική εκδήλωση που είχε γίνει για την Μ. Καραμαλίκη το 1998, από την Ενωση Ζακυνθίων της Αθήνας, ο δικηγόρος και πρώην πρόεδρος της «Ενωσης» Ιωάννης Βουλτής σημείωνε:

«Από εκείνη τη στιγμή, ημέρα και νύχτα, ακούραστη με αυταπάρνηση και ανεξάντλητη δύναμη, ανάμεσα από φωνές, καπνούς και ουρλιαχτά, ρίχνεσαι στην προσπάθεια της παροχής βοήθειας με κάθε τρόπο στους τραυματίες, στους άστεγους, στους πεινασμένους, με τη συμπαράσταση της καλής σου φίλης Κατινούλας Παρπαρια... Είναι σαν να σε βλέπουμε να τσουλάς μόνη σου ένα βαρέλι γεμάτο νερό από το αρματαγωγό και να το φέρνεις στην Πλατεία Σολωμού για να ποτίσεις τους διψασμένους. Παρέχεις βοήθεια στους τρεις καταυλισμούς που δημιουργήθηκαν, στο στήσιμο μαγειρείων στο γήπεδο. Παίρνεις μέρος στη διανομή κουβερτών στο λόφο του Στράνη...

... Πέρα από αυτή την επίπονη απασχόλησή σου, συνέβαλες στη διάσωση των χειρογράφων του Σολωμού μέσα από τα ερείπια της αγγλικής Τεκτονικής Στοάς, διέσωσες και φύλαξες επί δύο μήνες δίπλα στο προσκέφαλό σου την κεφαλή του καταρρεύσαντος αγάλματος του Σολωμού...

... Συνέδραμες θετικότατα το ευεργετικό για την πολιτισμική ιστορία του νησιού μας έργο του Μανόλη Χατζηδάκη και δικαίως συνέβαλες στην επάξια ανακήρυξή του ως Επίτιμου Δημότη της πόλεως της Ζακύνθου, που επιτεύχτηκε μόλις το 1996...» (σ.σ. δύο χρόνια πριν από το θάνατό του!!!).

«Εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά έχουν εξαφανιστεί από τον αγροτικό χάρτη μέσα στα είκοσι χρόνια μετά την ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ. Η αγρότισσα, βουβό και ξεχασμένο θύμα, εξακολουθεί να ελπίζει στα προεκλογικά μεγάλα λόγια και υποσχέσεις». Μια διαπίστωση από την πρόεδρο της ΟΓΕ Καλλιόπη Μπουντούρογλου στην πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση της περασμένης Κυριακής. Εκδήλωση αφιερωμένη στο ένατο συνέδριο της ΟΓΕ που θα γίνει στις 8, 9 και 10 Απρίλη.

«Πάνω από 500.000 οι άνεργοι», επισήμανε η ομιλήτρια, οι μακροχρόνια άνεργοι, οι ελαστικά απασχολούμενοι με τις γυναίκες να κατέχουν το μεγαλύτερο μεράδι και να βιώνουν μια ασύλληπτη τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς. Και κάνοντας απολογισμό του χρόνου που πέρασε πρόσθεσε: «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελείωσαν, αφήνοντας πίσω τους το λογαριασμό με τα "σπασμένα" στους εργαζόμενους μαζί με τις χαβιεδοκάμερες και όλους τους μηχανισμούς παρακολούθησης που χρειάζονται, για να ελέγχουν και να καταστέλλουν τις κινητοποιήσεις του λαϊκού κινήματος».

Αναφερόμενη στο φονικό τσουνάμι στις χώρες της ΝΑ Ασίας επισήμανε: «Η υποκρισία και ο κυνισμός περίσσεψαν αυτό τον καιρό από τις κυβερνήσεις, πολυεθνικές, μεγαλοεπιχειρηματίες, εκείνους που ευθύνονται για τη φτώχεια και την εξαθλίωση αυτών των λαών. Είναι αυτοί οι ίδιοι που ετοιμάζονται για τις νέες επενδύσεις τους στις κατεστραμμένες χώρες. Εκεί όπου οι άνθρωποι πεινασμένοι με ένα δολάριο την ημέρα πασχίζουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του τουρισμού και των σεξοτουριστών, ακόμη και με τα κορμιά των μικρών παιδιών τους... Τον οβολό τους γι' αυτούς προσφέρουν οι φτωχοί, που ξέρουν από ανθρώπινες ανάγκες. Αδολα και ειλικρινά έστειλαν το ανώνυμο "ευρώ" τους, πιέζοντας τις κυβερνήσεις να αυξήσουν τα αρχικά ψίχουλα».

Η ΟΓΕ από το πενιχρό της ταμείο πρόσφερε 1.000 ευρώ, άνοιξε ταυτόχρονα τραπεζικό λογαριασμό, καλώντας τις γυναίκες - μέλη της να συνδράμουν σ' αυτή την προσπάθεια.

Στο συνέδριο της Ομοσπονδίας θα έρθουν αντιπρόσωποι του γυναικείου κινήματος από την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Ασία αλλά και αντιπροσωπεία της ΠΔΟΓ, που φέτος γιορτάζει τα 60 χρόνια από την ίδρυσή της, αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Η ΟΓΕ, ενεργό μέλος της ΠΔΟΓ και μέλος του Γραφείου της Ευρώπης εκτιμάει ότι στο διεθνικό συντονισμό των αγώνων του μαχητικού γυναικείου κινήματος και στον εθνικό αγώνα σε κάθε χώρα χωριστά βρίσκεται η ελπίδα για να σταματήσει η βαρβαρότητα της υπερεκμετάλλευσης των γυναικών», τόνισε η Κ. Μπουντούρογλου.

Την ομιλία της προέδρου ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα προβολή. Θέμα της, πώς απεικόνιζαν οι Ελληνες ζωγράφοι του 19ου αιώνα και των αρχών του εικοστού τη γυναίκα στη χώρα μας. Μια εικαστική απεικόνιση, που όπως είδαμε, αναδείκνυε όχι μόνο την ομορφιά της Ελληνίδας και τους αγώνες της για την πατρίδα, αλλά και την κοινωνική της καταπίεση, τον εγκλεισμό της στο σπίτι, τους αναγκαστικούς αρραβώνες από την παιδική ηλικία, την ταξική διάσταση της καταπίεσης - με τις φτωχές γυναίκες που δούλευαν και τις εύπορες που πόζαραν σαν διακοσμητικά αντικείμενα...

Την προβολή, που συνοδευόταν από τραγούδια και σχολιασμό, επιμελήθηκε η Βασιλεία Παπαρήγα και συντελεστές στη δημιουργία του ήταν οι Λάσκαρης Αγοραστός, Εφη Πανοπούλου, Αγγελος Παλουκός και Κική Κουτζανίδου.

Σε συνέχεια, τραγούδησαν οι Αννα Μουζάκη και Σύλβια Καπερνάρου και έπαιξε πιάνο ο Κώστας Εγγλέζος που καταχειροκροτήθηκαν, ακούστηκαν στίχοι της ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ σε σύνθεση Αννας Μουζάκη και ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα με τους Εφη Θανοπούλου, Κώστα Σταυρόπουλο, Στράτο Γκριτζάλη και Αννα Θεοδόση. Η βραδιά έκλεισε με τρικούβερτο χορό! Στην κοπή της πίτας το πρώτο νόμισμα έπεσε στην Κούβα.

Παραβρέθηκαν ανάμεσα σε άλλες: η Κ. Αντωνοπούλου επίκουρος καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, η Μαρία Δεληβάνη, πρώην πρύτανης, καθηγήτρια στο Παν/μιο Μακεδονίας, η Αλεξάνδρα Δεμερούκα, πρώην πρόεδρος της ΟΓΕ, η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ, η Λύντια Γκονζάλες γραμματέας της κουβανικής πρεσβείας, η σκηνοθέτης Τέρψη Κολοζώφ, η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ, η Κ. Πέτρου, χημικός, η Εύα Φάμπα, σολίστ κλασικής κιθάρας, αντιπροσωπεία της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών, η Φωτεινή Στεργιοπούλου από το Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων. Ακόμα η Πέπη Δαράκη, επίτιμη πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, επειδή δεν μπόρεσε να παρευρεθεί, έστειλε τις ευχές της για το 2005 μαζί με το τελευταίο της βιβλίο, προσφορά στην ΟΓΕ. Μηνύματα έστειλαν η Δήμαρχος Αθήνας Ντόρα Μπακογιάννη κ.ά.