Η Ζακυνθινή φιλόλογος Μαρία Καραμαλίκη, που «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή, είναι μια από τις πρωτεργάτριες για τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Αυτή η άξια Επτανήσια, εκτός από τη βοήθεια που πρόσφερε με προσωπική της συμμετοχή στους συμπατριώτες της, μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1953, συνέβαλε στη διάσωση των χειρογράφων του Διονυσίου Σολωμού. Κι όχι μόνο αυτό: Βοήθησε τον διαπρεπή βυζαντινολόγο Μανώλη Χατζηδάκη να σώσει από τα ερείπια και τις στάχτες πολιτιστικούς θησαυρούς.

Η Μαρία Καραμαλίκη (το γένος Κεφαλινού) γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1922. Οπως διαβάζουμε σε αφιέρωμα στη μνήμη της των τελευταίων «Επτανησιακών Φύλλων» διακρίθηκε για τη φιλομάθειά της, την καλλιτεχνική της διάθεση τη φεμινιστική της δράση, την πολιτική συνειδητοποίησή της, την ενεργό συμμετοχή και προσφορά της. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια στην εκπαίδευση. «Πρόσφερε, όπως γράφει ο λογοτέχνης Διονύσης Σέρρας, πολύ από τον ελεύθερο χρόνο της για τα πνευματικά - πολιτιστικά της ενδιαφέροντα, τη συνδικαλιστική της δραστηριότητα, την έρευνα, τη μελέτη και τη γραφή, ασχολούμενη κυρίως με θέματα ζακυνθινολογικά. Δημοσίευσε σε τοπικά ή άλλα έντυπα, πολλά κείμενά της με περιεχόμενο φιλολογικό - λογοτεχνικό, ιστορικό, κοινωνικό»...

Σε τιμητική εκδήλωση που είχε γίνει για την Μ. Καραμαλίκη το 1998, από την Ενωση Ζακυνθίων της Αθήνας, ο δικηγόρος και πρώην πρόεδρος της «Ενωσης» Ιωάννης Βουλτής σημείωνε:

«Από εκείνη τη στιγμή, ημέρα και νύχτα, ακούραστη με αυταπάρνηση και ανεξάντλητη δύναμη, ανάμεσα από φωνές, καπνούς και ουρλιαχτά, ρίχνεσαι στην προσπάθεια της παροχής βοήθειας με κάθε τρόπο στους τραυματίες, στους άστεγους, στους πεινασμένους, με τη συμπαράσταση της καλής σου φίλης Κατινούλας Παρπαρια... Είναι σαν να σε βλέπουμε να τσουλάς μόνη σου ένα βαρέλι γεμάτο νερό από το αρματαγωγό και να το φέρνεις στην Πλατεία Σολωμού για να ποτίσεις τους διψασμένους. Παρέχεις βοήθεια στους τρεις καταυλισμούς που δημιουργήθηκαν, στο στήσιμο μαγειρείων στο γήπεδο. Παίρνεις μέρος στη διανομή κουβερτών στο λόφο του Στράνη...

... Πέρα από αυτή την επίπονη απασχόλησή σου, συνέβαλες στη διάσωση των χειρογράφων του Σολωμού μέσα από τα ερείπια της αγγλικής Τεκτονικής Στοάς, διέσωσες και φύλαξες επί δύο μήνες δίπλα στο προσκέφαλό σου την κεφαλή του καταρρεύσαντος αγάλματος του Σολωμού...

... Συνέδραμες θετικότατα το ευεργετικό για την πολιτισμική ιστορία του νησιού μας έργο του Μανόλη Χατζηδάκη και δικαίως συνέβαλες στην επάξια ανακήρυξή του ως Επίτιμου Δημότη της πόλεως της Ζακύνθου, που επιτεύχτηκε μόλις το 1996...» (σ.σ. δύο χρόνια πριν από το θάνατό του!!!).