Αδυνατούσε να κατανοήσει χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πώς συνδέεται η δεύτερη απόδραση Παλαιοκώστα από τις φυλακές Κορυδαλλού με το νέο κρούσμα αστυνομικής τρομοκρατίας στο 1ο Λύκειο Λάρισας. Κι όμως, η σύνδεση είναι πολύ απλή. Στην περίπτωση της απόδρασης Παλαιοκώστα η κυβέρνηση έσπευσε να επιρρίψει τις ευθύνες στο ότι ένα τμήμα του σωφρονιστικού συστήματος «είναι διαβρωμένο» απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα, αποφεύγοντας βέβαια να δώσει πειστικές εξηγήσεις για το γεγονός ότι διαχρονικά και σε σταθερή βάση ο κρατικός μηχανισμός και οι διωκτικές αρχές είναι ευάλωτες απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα... Από την άλλη, όμως, ο κρατικός μηχανισμός αποδεικνύεται απρόσβλητος και πλήρως θωρακισμένος όταν πρόκειται να πλήξει τους λαϊκούς αγώνες, ακόμα και όταν πρόκειται για μια κατάληψη σε ένα σχολείο, όπως συνέβη στη Λάρισα, όπου εφαρμόστηκε για πρώτη φορά ο τρομονόμος κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του περασμένου Δεκέμβρη. Στο 1ο Λύκειο, λοιπόν, της Λάρισας μπούκαραν ασφαλίτες και ξυλοκόπησαν μαθητές που βρίσκονταν μέσα στο σχολείο. Απλή, λοιπόν, η συσχέτιση και το πραγματικό πολιτικό ζήτημα: Το πρόβλημα και ο στόχος για τον κρατικό μηχανισμό δεν είναι η αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος αλλά του οργανωμένου λαϊκού κινήματος...
«Καυτά» ερωτήματα
Ερωτηματικά γεμάτα μυστήριο.
Στο χιτσκοκικό σχόλιό του ο Γ. ΚΑΡ. της «Ελευθεροτυπίας» βάζει «καυτά» ερωτήματα: «Ποιοι είναι αυτοί που ψήφισαν την Παπαρήγα; Αγνωστο», «Πόσες ψήφους πήρε η Παπαρήγα; Κι αυτό άγνωστο», «Πόσοι ψήφισαν το κείμενο για την "αποκατάσταση" του Ιωσήφ Στάλιν; Αυτό κι αν είναι άγνωστο».
Βαθύ σκοτάδι μέσα στο οποίο η «Ελευθεροτυπία» δεν μπορεί να δει τίποτα. Βέβαια, η εφημερίδα δε διευκρινίζει αν θέλει να μάθει μόνο τον αριθμό και τα ονόματα ή αν θα ήταν σκόπιμο να δοθεί και κατάλογος διευθύνσεων των συνέδρων.
Επειδή πάντως δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δίψα για πληροφόρηση για το τι συμβαίνει στο ΚΚΕ, καλά θα κάνουν να διαβάζουν καθημερινά «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ».
Θα μάθουν χρήσιμα πράγματα για τη δράση του Κόμματος, την πολιτική του πρόταση και τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που προτείνει και «αγγίζει» όλο και περισσότερο πλατιά λαϊκά στρώματα.
Δεν περιμένουμε βέβαια να προβάλλει τέτοια θέματα η συγκεκριμένη εφημερίδα, αφού ως γνωστόν, όποτε ακούει ή βλέπει οτιδήποτε έχει σχέση με το ΚΚΕ βγάζει σπυριά και χολή...
Ο ΣΥΡΙΖΑ καθορίζει τις... εξελίξεις
Το διαβάσαμε και αυτό! Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε νέο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ... Αυτό ακριβώς γράφει η χτεσινή «ΑΥΓΗ» σε σχετικό ρεπορτάζ με αφορμή το τέλος των εργασιών του 18ου Συνεδρίου του Κόμματος, την επανεκλογή της Αλέκας Παπαρήγα στη θέση του ΓΓ της ΚΕ και την εκλογή νέας ΚΕ.
Επειδή είναι ωραία η διατύπωση της ΑΥΓΗΣ την αναπαράγουμε: «Η δημοσκοπική έκρηξη και δυναμική που εμφάνισε η ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά, αλλά και η σχετική "αβεβαιότητα" για την πορεία πλεύσης που θα ακολουθούσε η νέα ηγεσία, λειτούργησε ανασταλτικά για το ηγετικό κλιμάκιο και δεν προχώρησε στην (σ.σ. προσέξτε) προγραμματισμένη αλλαγή...»,
Πολύ ψηλά παίρνουν τον αμανέ και δε θα τους βγει το «τραγούδι» με τίποτα!!!
Ευρωπροπαγάνδα
Κάτι που φέτος είναι χρονιά ευρωεκλογών, κάτι που πλησιάζουν κι οι φοιτητικές εκλογές, ανασκουμπώθηκε η ΔΑΠ ΝΔΦΚ και μοιράζει στις σχολές μπροσούρες για την ΕΕ, μέσα από τις οποίες τάχα ενημερώνει τους φοιτητές για το «πώς λειτουργεί η ΕΕ», ενώ στην ουσία κάνει προπαγάνδα υπέρ της καπιταλιστικής ένωσης που τσακίζει δικαιώματα και κατακτήσεις των λαών και της νεολαίας. Για παράδειγμα, σε ένα τέτοιο βιβλιαράκι που μοιράζει στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθήνας, αθωώνει τον ευρωστρατό, λέγοντας ότι δήθεν ο ρόλος του είναι οι «ανθρωπιστικές αποστολές» και η «αντιμετώπιση κρίσεων». Για το Ευρωκοινοβούλιο λέει ότι «εκφράζει τη δημοκρατική βούληση των 455.000.000 πολιτών της Ενωσης και εκπροσωπεί τα συμφέροντά τους στις συζητήσεις με τα άλλα θεσμικά όργανα της Ενωσης». Δηλαδή, οι εκθέσεις κι οι αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου για το 65ωρο, για τα ΚΕΣ, για όλα τα αντιδραστικά μέτρα «ιδιωτικοποίησης» της ανώτατης εκπαίδευσης... κατά τη ΔΑΠ, εκφράζουν τη βούληση και τα συμφέροντα του συνόλου του λαού και της νεολαίας! Ελεος!
Ο ΠΑΣΟΚικός χαβάς
Το «σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για τη χώρα» και τους πέντε «εθνικούς στόχους» του, παρουσίασε ο πρόεδρός του Γιώργος Παπανδρέου, δίνοντας (άλλη) μια ιδέα για το πώς σκέφτονται και αυτοί να κυβερνήσουν στο πλαίσιο της δικομματικής εναλλαγής και του ευρωμονόδρομου. Παρέχοντας εγγυήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες και επιφυλάσσοντας μπόλικη δημαγωγία για τα πλατιά λαϊκά στρώματα που θα γευτούν τα επίχειρα της πολιτικής αυτής. Εταξε πολλά, ακόμα και «κρατικοποιήσεις, όπου χρειαστεί». `Η «δίκαιη ανακατανομή» τόσο του προϊόντος της ανάπτυξης, όσο και των «νέων ευκαιριών» που «πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο». Μάλιστα ανερυθρίαστα - με βάση τα όσα έπραξαν όλα αυτά τα χρόνια ως κυβερνώντες - προέβλεψε ότι «η εποχή μας θα χαρακτηριστεί από την επαναφορά της αριστερής φιλοσοφίας»! Ενώ θυμήθηκε να πει ότι «η ρήση "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε». Ανέξοδες κουβέντες. Ως σοσιαλδημοκράτης αστός πασχίζει να κάνει αυτό που ξέρει. Να εξαπατά το λαό εμφανιζόμενος ως φίλος του ενώ είναι από τους χειρότερους εχθρούς του, υπηρετώντας το κεφάλαιο.
Ποιοι είναι αυτοί οι πέντε «στόχοι» του ΠΑΣΟΚ;
- Πρώτον, μια εξωτερική πολιτική με αξιώσεις. Οπως αυτή π.χ. που γνωρίσαμε επί προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, με εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ή στις διαπραγματεύσεις υπέρ του Σχεδίου Ανάν, ή όταν παραχωρούσαν «γην και ύδωρ» στους ΝΑΤΟικούς εναντίον των λαών της Γιουγκοσλαβίας.
- Δεύτερον, η πολυδιαφημισμένη «πράσινη ανάπτυξη», η οποία στο σημερινό σύστημα παραδίδεται και αυτή στους χοντρά επιδοτούμενους μεγαλοκαρχαρίες, να λυμαίνονται και τούτο το πεδίο.
- Τρίτον, ένα πρότυπο παιδείας με «διά βίου παιδεία. Εκπαιδευτικές διαδικασίες για πάντα και παντού», στο πλαίσιο ακριβώς της ευρωενωσιακής ψευτοκατάρτισης, επί πληρωμή ημιμάθειας και «ευελφάλειας» κάθε κακοπληρωμένου, ανασφάλιστου ημιαπασχολούμενου.
- Τέταρτον, το κράτος πρόνοιας, όπως όμως τα κόμματα του ευρωμονόδρομου το προσδιορίζουν. Δηλαδή, ένα κοινωνικό δίκτυο που θα διασφαλίζει ένα δικαίωμα απλά για ένα «αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης» στους εξαθλιωμένους.
- Πέμπτον, απέναντι στη σήψη και διαφθορά που γεννά και αναπαράγει το σύστημα, ένα «παραγωγικό ευνομούμενο κράτος», «απέναντι στην ανομία, απέναντι στην κατάρρευση αρχών και αξιών».
Κατά το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, ένας καλύτερος καπιταλισμός, «ηθικός», είναι εφικτός. Με κανόνες και ίσες ευκαιρίες. Για το παιδί του εργάτη και το γιο του βιομήχανου. Με κρατικοποιήσεις τώρα που ο καπιταλισμός θέλει νέο ζεστό χρήμα από το μόχθο του λαού, για να ξεπληρωθούν τα σπασμένα των μεγαλοκαρχαριών, προκειμένου να τους ξαναπαραδώσει τις ίδιες υπηρεσίες, τράπεζες κι επιχειρήσεις αργότερα, όταν ξαναθυμηθούν ότι «το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον επιχειρηματία». Στο μεσοδιάστημα θα διαγκωνίζεται με τη ΝΔ και τις λοιπές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη σήψη. Παλιό το κόλπο και από ΠΑΣΟΚ και από ΝΔ. Και βολικό εργαλείο στην επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού από τα πραγματικά αίτια της στενάχωρης ζωής του.
Μπορούν οι εργάτες και υπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, νεολαίοι και συνταξιούχοι, οι άνεργοι, να βολευτούν σε αυτό το χαβά; Αδιανόητο, εφόσον ούτε τα συμφέροντά τους εξυπηρετεί, ενώ και άλλος δρόμος ζωής υπάρχει: Η λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια να εκφραστεί ατόφια και με αντίκρισμα, μέσα από την ενίσχυση του ΚΚΕ, την ισχυροποίηση του Κόμματος, την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ
Ταξική φορολογική πολιτική...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΘΑ ΒΓΕΙ ΓΙΑ κυνήγι η Εφορία προκειμένου να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα σύμφωνα με τον υφυπουργό Οικονομίας Αντώνη Μπέζα...
Μόνο που ως συνήθως θα πηγαίνει εκεί που έχει «πέρδικες» παρότι ξέρει πολύ καλά πού υπάρχουν ...«αρκούδες».
Γιατί, βλέπετε, οι φορολογικές «αρκούδες» (δηλαδή βιομήχανοι, εφοπλιστές, πολυεθνικές, τράπεζες κλπ.) μπορούν να κοιμούνται ήσυχα όλο το χειμώνα. Κανείς δε θα πειράξει τα κέρδη τους.
Αλίμονο στα ψιλικατζίδικα, στα μικρομάγαζα, στους μικρο-επαγγελματίες και όλα τα σχετικά. Αυτοί θα μάθουν για τα καλά τι σημαίνει - φορολογική ευθύνη. Αυτή ντε που έχουν απέναντι το κράτος.
ΠΩΣ ΤΑ ...ΔΙΑΒΑΖΕΙ όμως τα αισθήματα του ελληνικού λαού ο Γιώργος Παπανδρέου. Οι Ελληνες είναι λέει «ανασφαλείς», λόγω της κακής κρατικής λειτουργίας, και θέλει συζήτηση στη Βουλή για το θέμα.
Και ξέρετε γιατί είναι ανασφαλείς; Γιατί - όπως λέει στην επιστολή του - υπάρχει η «ανάλγητη ταξική κυβερνητική πολιτική» που τους τυραννάει.
Τελικά αυτή η ικανότητα των πολιτικών του δικομματισμού να «νιώθουν» τον κόσμο, πρέπει να αναπτύσσεται σε τέτοιο εκπληκτικό βαθμό, μόνο όταν γίνονται αρχηγοί κόμματος.
Το λέμε γιατί όσο ήταν υπουργός στην κυβέρνηση Σημίτη δεν είχε ποτέ του αντιληφθεί τέτοια πράγματα. Κι όσο να 'ναι, τότε δε νιώθαμε «ασφαλείς» και δύσκολα αποκαλούσες την πολιτική του ΠΑΣΟΚ «φιλολαϊκή»...
ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΡΑ που θα πάρει η κυβέρνηση μετά την απόδραση Παλαιοκώστα - Ριτζάι ξεχωρίζουμε αυτό που προβλέπει την πρόσληψη ειδικού συμβούλου για θέματα ασφάλειας μέσω διεθνούς διαγωνισμού.
Είμαστε βέβαιοι ότι μετά την ...κατάργηση του Γκουαντάναμο που προωθεί υποτίθεται η κυβέρνηση Ομπάμα όλο και κάποιοι «σύμβουλοι» θα είναι διαθέσιμοι...
Γρηγοριάδης Κώστας
Πάντως, καλού κακού, μέχρι τότε ας χτίσουν και καμιά ...υπόγεια φυλακή για παν ενδεχόμενο (Οχι κοντά σε σήραγγα του Μετρό!).
Προς «εραστή της ελευθερίας και χωρίς εισαγωγικά αντιεξουσιαστή»
Γρηγοριάδης Κώστας
«Εραστής της ελευθερίας, πάνω απ' όλα, ο χωρίς εισαγωγικά αντιεξουσιαστής, δηλαδή ο συνειδητός αναρχικός, ξέρει καλά τα όριά της: Εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Σέβεται τη ζωή ως αυταξία και τη μάνα φύση. Διακονεί την κοινωνική αλληλεγγύη και υπερασπίζεται το δικαίωμα να είσαι διαφορετικός και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πολέμιος κάθε ολοκληρωτισμού, βλέπει το σταλινισμό στην αντίπερα όχθη» και μιλά για «κατάντια του ΚΚΕ». Ο Γ. Βότσης της «Ελευθεροτυπίας» αυτοσυστήνεται. Και εμείς τα ίδια του γράψαμε. Αυτά που λέει ο ίδιος για τον εαυτό του. Αντε, του βάλαμε εισαγωγικά στο αντιεξουσιαστής. Γιατί ο ίδιος δε θέλει εισαγωγικά, αυτό τον πείραξε; Γιατί σκούζει ξανά στο περισπούδαστο πόνημά του στην εφημερίδα με τον προβοκατόρικο ρόλο στο κίνημα και στο ΚΚΕ, (Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009); Για να μας πει ότι διαβάζει και Καμύ; Το έχουμε καταλάβει ότι κάτι τέτοιοι διανοουμενίζοντες δημοσιολόγοι είναι χρήσιμοι γι' αυτό που κάνουν για το σύστημα. Οι χρησιμότεροι είναι οι αντιΚΚΕ αντιεξουσιαστές με ή χωρίς εισαγωγικά. Και ο συγκεκριμένος το 'χει αποδείξει από πολύ παλιά. Ευτυχώς σ' αυτόν τον τόπο γνωριζόμαστε. Γράφει, λοιπόν, «εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου». Δηλαδή η αντιεξουσιαστικότητά του ως ελεύθερος αναρχικός φτάνει ως εκεί που ξεκινά η ελευθερία της εξουσίας των αστών. Δηλαδή ως εκεί που το δικαίωμα του εργάτη να απολάμβάνει ό,τι παράγει δεν έρχεται σε σύγκρουση με το δικαίωμα του αφεντικού του να του κλέβει αυτό που παράγει. Διακονεί την κοινωνική αλληλεγγύη. Δηλαδή την ταξική συμφιλίωση. Πολέμιος κάθε ολοκληρωτισμού, βλέπει το σταλινισμό στην αντίπερα όχθη. Ε, εδώ ξεπερνά τον εαυτό του. Γιατί τον ολοκληρωτισμό τον βλέπει στον Στάλιν, αθωώνοντας τον Χίτλερ. Γι' αυτό εκθείασε την ταινία του Πολωνού Α. Βάιντα για το «Κατίν». Τη σφαγή των Πολωνών από τους χιτλερικούς που την αποδίδει στον Στάλιν και ο κύριος εραστής της ελευθερίας όπως και ο σκηνοθέτης.
Διαδοχική κοροϊδία
Κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που είχαν ασφαλιστεί στη διάρκεια του εργάσιμου βίου τους σε περισσότερα από ένα Ταμείο και βγαίνουν στη σύνταξη, παίρνουν συντάξεις έως και 30% μειωμένες σε σχέση με τους συναδέλφους τους που ασφαλίστηκαν τα ίδια χρόνια σε ένα και μόνο Ταμείο. Το παράλογο αυτό καθεστώς που ισχύει στη διαδοχική ασφάλιση και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και η σημερινή της ΝΔ είχαν υποσχεθεί ότι θα το διορθώσουν. Οι υποσχέσεις έμειναν υποσχέσεις. Διαδοχική κοροϊδία. Χτες, η υπουργός Απασχόλησης σύστησε εκ νέου Επιτροπή και υποσχέθηκε και αυτή ότι θα διορθώσει τις αδικίες.
Την ίδια στιγμή βέβαια, η υπουργός δεν ανέλαβε καμία συγκεκριμένη δέσμευση. Είπε απλώς ότι σε τρεις μήνες θα λάβει τα σχετικά πορίσματα της Επιτροπής. Δηλαδή, σε περίοδο λίγο πριν από τις εκλογές, αν αυτές γίνουν μέχρι τον Ιούνη. Αν όλα τα παραπάνω σάς μυρίζουν επικοινωνιακά προεκλογικά κόλπα, καλά το σκεφτήκατε. Διότι η κυβέρνηση, με τη μέχρι τώρα πολιτική της, αλλά και αυτή που προδιαγράφεται για το μέλλον, παραμένει σταθερή στη μείωση των συντάξεων, στο χτύπημα της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και καμιά υπαρκτή αδικία σε βάρος των ασφαλισμένων δεν πρόκειται να άρει. Οπως, άλλωστε, δεν το έκανε πέντε ολόκληρα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία. Δε θα το κάνει ούτε στην επόμενη πενταετία και ας φτιάχνει επιτροπές και επιτροπάτα...
«Μαύρη τρύπα» και κινητά τηλέφωνα
Τη «μαύρη τρύπα» του όλου πλέγματος ελέγχου των τηλεφωνικών επικοινωνιών των πολιτών και όχι τη «μαύρη τρύπα» του σωφρονιστικού συστήματος, θέλει να κλείσει η κυβέρνηση με το μέτρο που ανακοίνωσε περί άρσης της ανωνυμίας των κατόχων καρτοκινητών τηλεφώνων. Η απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού είναι απλά η αφορμή, καθώς το μέτρο αυτό ήδη έχει αρχίσει να εφαρμόζεται σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και είναι τμήμα του ασφυκτικού πλαισίου που επιβάλλουν οι διάφοροι τρομονόμοι σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Εντάσσεται στην υλοποίηση των αποφάσεων της ΕΕ σχετικά με την παρακολούθηση και αποθήκευση των τηλεφωνικών συνομιλιών και επικοινωνιών στο διαδίκτυο. Αυτό, όμως, που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία είναι το «επιχείρημα» του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι «οι νομοταγείς πολίτες δεν έχουν τίποτα φοβηθούν». Αυτό είναι, με άλλα λόγια, το δόγμα, σύμφωνα με το οποίο «όλοι είναι ένοχοι μέχρι να αποδείξουν ότι είναι αθώοι».
Ούτε βήμα πίσω!
Πριν από λίγες μέρες, οι μεγαλοξενοδόχοι και μόλις προχτές οι μεγαλέμποροι απείλησαν απροκάλυπτα τους εργαζόμενους ότι θα προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις, επικαλούμενοι την οικονομική κρίση. Πρόκειται για δύο κλάδους με αποδεδειγμένα μεγάλη κερδοφορία, στηριγμένη στον εργασιακό μεσαίωνα που έχουν επιβάλει οι μεγαλοεργοδότες. Το 2007, οι 795 μεγαλύτερες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις είχαν κέρδη 82 εκατομμύρια ευρώ. Αντίστοιχα, οι 100 μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις, το 2006, είχαν τζίρο 9,76 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο τζίρος το 2007 διαμορφώθηκε στα 11,64 δισ. ευρώ. Αύξηση 19,3%! Οι ίδιες ακριβώς εμπορικές εταιρείες το 2006 είχαν κέρδη 466,2 εκατ. ευρώ, ενώ το 2007 έφτασαν τα 732 εκατ. ευρώ. Ποσοστό αύξησης 57%!
Οι «προειδοποιήσεις» των εργοδοτών αποσκοπούν στο να προετοιμάσουν το έδαφος, ώστε, όταν μπουν για τα καλά στη δίνη της κρίσης, να μπορούν να κάνουν όσες απολύσεις εξυπηρετούν τα κέρδη τους χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Θέλουν να κατοχυρώσουν στη συνείδηση των εργαζομένων τα αντεργατικά μέτρο σαν κάτι αυτονόητο, σαν «αναγκαίο κακό». Στόχος τους να αυγατίσουν ή, τουλάχιστον, να διατηρήσουν τη σημερινή κερδοφορία τους. Το αναγνωρίζουν, άλλωστε, ισχυριζόμενοι, διά στόματος των εκπροσώπων τους, πως ο «στόχος είναι να διατηρήσουμε και για το 2009 τα επίπεδα τζίρου και κύκλου εργασιών». Είναι βέβαιο ότι οι εργοδότες, έχοντας την πλήρη κάλυψη από τα κόμματά τους και τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, δε θα αρκεστούν στις απολύσεις. θα βάλουν εκβιαστικά σε εφαρμογή κάθε αντιδραστικό μέτρο που μπορεί να διασφαλίσει τα συμφέροντά τους σε περίοδο κρίσης και μετά από αυτήν.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείξουν καμιά ανοχή, κανένα φόβο μπροστά στις εργοδοτικές απειλές. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συναινέσουν σε απολύσεις ή άλλο αντεργατικό μέτρο για να σωθεί δήθεν η επιχείρηση. Κάθε βήμα πίσω, το μόνο που κάνει είναι να αφαιρεί κατακτήσεις και δικαιώματα και, ταυτόχρονα, να στρώνει το έδαφος στην ένταση της αντεργατικής επίθεσης, για παραπέρα αφαίρεση μισθολογικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οι εργάτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η αναδίπλωση μπροστά στις απειλές της εργοδοσίας σημαίνει νέες θυσίες, νέα πλήγματα, νέα επιδείνωση των όρων αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης.
Ο δρόμος που ανταποκρίνεται στα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων είναι ο δρόμος της συσπείρωσης με το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα, με αίτημα να πληρώσει η πλουτοκρατία την κρίση. Αυτό μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και σε πολιτικό - συνδικαλιστικό επίπεδο, με την καταδίκη των δυνάμεων που στηρίζουν το κεφάλαιο και τα μονοπώλια. Μόνον έτσι μπορούν να μπουν εμπόδια στις αντεργατικές πολιτικές. Ο αντιμονοπωλιακός αγώνας να γίνει η προκεχωρημένη γραμμή του εργατικού κινήματος, να αποτελέσει το εφαλτήριο για την αντεπίθεση, με στόχο την αποδυνάμωση και, τελικά, την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Στόχος που για να γίνει χειροπιαστός απαιτεί καθημερινά, μικρά και μεγάλα, βήματα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση είναι παραπάνω από αναγκαία η δράση για την προετοιμασία των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ στις 17 Μάρτη, η συμμετοχή σε αυτά νέων δυνάμεων από κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς.
Feeds
