Παρασκευή 26 Φλεβάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η κρίση και οι εφοπλιστές

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η Ελλάδα διέρχεται μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της και θα πρέπει όλοι να συμβάλλουμε για το ξεπέρασμα της κρίσης, ισχυρίζονται οι πολυποίκιλοι παράγοντες του κατεστημένου και ζητούν από τον κόσμο να σφίξει το ζωνάρι του.

Να συμβάλουν όλοι για το ξεπέρασμα της κρίσης; Ε, όχι και όλοι...

Διαβάζουμε στις οικονομικές σελίδες του Τύπου: «Οι τελευταίες επτά ημέρες αποδείχθηκαν πολύ γόνιμες για τα ναυπηγεία, σημειώνει ο οίκος Fearnleys, με τα κορεάτικα SPP να κερδίζουν τα 8 από τα 17 υπό ναυπήγηση πλοία που τοποθετούσαν ναυτιλιακές εταιρείες από όλο τον κόσμο... Τα 5 από τα 8 υπό παραγγελία πλοία ανήκουν σε ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες...». Στην εισαγωγή του κειμένου αναφέρεται: «Επιστρέφουν στα ναυπηγεία οι Ελληνες εφοπλιστές. Οι χαμηλές τιμές εκτιμάται ότι αποτελούν ευκαιρία για όσους διαθέτουν την απαραίτητη ρευστότητα και προϋποθέσεις χρηματοδότησης, προκειμένου να ανανεώσουν το στόλο τους».

Ετσι, λοιπόν. Τη στιγμή που κυβέρνηση, ολιγαρχία και ΕΕ, από κοινού λεηλατούν τους μισθούς, σφαγιάζουν επιδόματα και επιδίδονται σε φορολογικό πογκρόμ, τη στιγμή της σταύρωσης των αθλίων, οι Ελληνες εφοπλιστές πρωταγωνιστούν στις παραγγελίες νέων πλοίων, ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, σε ξένα ναυπηγεία. Και είναι γνωστό ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο της Ελλάδας κολυμπάει στο χρήμα. Ανυπολόγιστοι οι θησαυροί στα θησαυροφυλάκιά τους. Κατά τα άλλα, λεφτά δεν υπάρχουν. Για να καταλάβει και ο τελευταίος πληβείος της χώρας ότι όταν του μιλάνε για δυσκολίες και κρίση, να είναι δύσπιστος. Η κρίση δεν αφορά όλους. Τους πλούσιους δεν τους αγγίζει. Αντίθετα, την επικαλούνται για να στύψουν σαν λεμονόκουπα τους φτωχούς, ώστε οι πλούσιοι να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης.

Ο καθένας με τους στόχους του

«Η ηγεσία του ΚΚΕ χάνει το στόχο, αντί να συμβάλλει στην οργάνωση ενός πλατιού, ενωτικού, κοινωνικού μετώπου αντίστασης απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που πλήττει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, στοχοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Κρίμα». Η δήλωση είναι χτεσινή και ανήκει στον εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΝ Π. Σκουρλέτη.

Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε χάνει το στόχο, στοχοποιεί το ΚΚΕ γιατί δε θέλει την ανάπτυξη ενός ισχυρού εργατικού λαϊκού κινήματος που θα αντιπαρατεθεί και θα συγκρουστεί με την κυβερνητική και ευρωενωσιακή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου. Κάθε άλλο παρά κρίμα, όσο συνεχίζει αποκαλύπτεται στα μάτια του λαού.

Αλλωστε, μόλις χτες που ο Π. Σκουρλέτης δήλωνε αυτά και αφού είχαν χειροκροτήσει τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ανακοινώνονταν απ' τον ΣΥΝ πως ο Αλ. Τσίπρας μεταβαίνει στις Βρυξέλλες για να συναντήσει τον γραμματέα της κατάπτυστης Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, «θυγατρικής» των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Και την ίδια στιγμή ο Αλ. Αλαβάνος (ρ/σ «Θέμα») «υποβάθμιζε» την απεργία της 24ης Φλεβάρη σε μια «αξιοπρεπή, καλή παρουσία» που απλώς «την ανεβάσανε ορισμένα ξένα πρακτορεία για να δημιουργηθεί μια καινούρια ανησυχία» αφού «η κινητοποίηση δεν ανταποκρίνεται στις δυσκολίες που πέφτουν (σ.σ. σαν να 'ναι ουρανοκατέβατες, σαν θεία τιμωρία) πάνω στην κοινωνία».

«Χαμογελαστή» αθλιότητα

«Ευτυχείς εργαζόμενοι σε τρένο της Ινδίας» ήταν ο τίτλος που επέλεξε η «Καθημερινή» να σχολιάσει μεγάλη πρωτοσέλιδη φωτογραφία που έδειχνε εκατοντάδες Ινδούς εργάτες ...να κρέμονται στην κυριολεξία από τη μια πλευρά της αμαξοστοιχίας για να πάνε στη δουλειά τους. Παρόλο που η φτώχεια και οι άθλιες συνθήκες ξεχειλίζουν από τη φωτογραφία, η «έγκυρη» εφημερίδα άλλα βλέπει: «Με το χαμόγελο αντιμετωπίζουν αυτοί οι εργαζόμενοι, στην πόλη Πάτνα της Ανατολικής Ινδίας, την καθημερινή ταλαιπωρία τους στα ασφυκτικά γεμάτα τρένα της χώρας», είναι η λεζάντα στη φωτό. Ασφαλώς μόνο τυχαίος δεν είναι αυτός ο σχολιασμός. Στην πραγματικότητα έτσι οραματίζονται τους εργαζόμενους και στη χώρα μας η εφημερίδα και οι κεφαλαιοκράτες τα συμφέροντα των οποίων εκφράζει. Εργαζόμενοι που όχι μόνο να μην έχουν δικαιώματα, αλλά να είναι πανέτοιμοι να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί. Και βέβαια με χαμόγελο...

Ασυλία στην κυβέρνηση

Τη «γραμμή ΓΣΕΕ» ζήλεψε η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και είδε την απεργία της Τετάρτης «Μια γεύση των δυναμικών αντιδράσεων των Ελλήνων εργαζομένων στις ασκούμενες από τις Βρυξέλλες ασφυκτικές πιέσεις...» και πως οι εργαζόμενοι «βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη λογική και τις πιέσεις των αγορών...». Κατανοητή η προσπάθεια της ΓΣΕΕ, όπως και μερίδας του Τύπου να φέρουν τις κινητοποιήσεις στα μέτρα τους και να αφήσουν στο απυρόβλητο την κυβέρνηση. Βολικό το σενάριο, για πιέσεις που ασκούνται από το εξωτερικό. Μόνο που τα μέτρα έχουν και εγχώρια σφραγίδα. Εχουν την υπογραφή της κυβέρνησης, του ΣΕΒ, των ντόπιων τραπεζιτών και εφοπλιστών, έχουν τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ και όχι μόνο των «ξένων». Και αυτό αργά ή γρήγορα θα γίνει κατανοητό από ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Και τότε βέβαια η «ασυλία» που θέλουν να δώσουν στην κυβέρνηση και στην ντόπια πλουτοκρατία θα πάρει τέλος. Τότε κάθε κατεργάρης θα κάτσει στον πάγκο του.

Ξεγύμνωσαν τους συμβιβασμένους

Τη μέρα της απεργίας, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος, με δηλώσεις του, στήριζε την κυβέρνηση δίνοντας άλλοθι στην πολιτική εφαρμογής άγριων αντεργατικών μέτρων: «Η κυβέρνηση πρέπει να θυμηθεί ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού την ψήφισε για να υλοποιήσει το αναπτυξιακό της πρόγραμμα και όχι για να ενδίδει στις πιέσεις των αγορών». Λες και το αναπτυξιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης δεν είναι ταυτισμένο με τις ίδιες τις αγορές, τα κέρδη των μονοπωλίων και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Μια μέρα πριν την κρίσιμη απεργιακή αναμέτρηση, ο ίδιος σουλατσάριζε στα αστικά ΜΜΕ και υπονόμευε την απεργία, λίγη ώρα πριν ξεκινήσει η μάχη της περιφρούρησής της. Τι έλεγε; Καλούσε τους εργάτες να συμμετέχουν στην απεργία, όχι για να μπορούν να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους μια καλύτερη ζωή (σ.σ. το στοιχειώδες δηλαδή), αλλά να παλέψουν για να ...ενισχυθεί η διεθνής θέση και διαπραγματευτική ικανότητα της αστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αυτά που είπε και στην ομιλία του τη μέρα της απεργίας. Ο ίδιος χαρακτήριζε «θετικές διαθέσεις» τα κυβερνητικά μέτρα, όπως: Το πάγωμα των μισθών, το πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο, ταφόπλακα στο Ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις. Δεν απηχούσε τις προσωπικές του απόψεις, αλλά την πολιτική της πλειοψηφίας των εργοδοτικών κυβερνητικών στο κίνημα.

Κάθε μέρα που περνά, αποκαλύπτεται ο ρόλος τους. Δουλεύουν κόντρα στην ανάπτυξη του ταξικού αγώνα. Δίνουν μάχη για να διαπαιδαγωγήσουν τους εργάτες, ώστε να αποδέχονται ή να ανέχονται τα όποια μέτρα παίρνονται σε βάρος τους. Αλλωστε, τους παραπλανούν από τις αρχές της 10ετίας του '90, όταν ξεκινούσε η αντεργατική λαίλαπα, χειραγωγώντας τους στο σύστημα. Οχι μόνο δεν αποκάλυψαν τις στρατηγικού χαρακτήρα αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, αλλά τις στήριξαν. Παραδίδουν μαθήματα στους εργάτες για το πώς πρέπει να σκύβουν το κεφάλι απέναντι στους πλουτοκράτες. Στην απεργία της 10ης Φλεβάρη, η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) έσπευσε να χαρακτηρίσει την απεργία παράνομη.

Η απάντηση που έδωσαν οι εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα την Τετάρτη είχε ως αποδέκτες και τις συμβιβασμένες ηγεσίες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Ηταν μια μαχαιριά στην καρδιά, ήταν το ξεγύμνωμα όλων όσοι καπηλεύονται την εργατιά για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Από τους 10 εργάτες που κατέβηκαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις, οι 7 συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και ένωσαν τη φωνή τους με τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις. Οι εργάτες δεν έχουν θέση δίπλα στην εργατική αριστοκρατία με τα πανάκριβα κουστούμια και οι εργάτριες δεν έχουν θέση δίπλα σε κυρίες με τα ομπρελίνα (τέτοιοι φιγουράριζαν στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ), που βλέπουν την απεργία περίπου σαν γκαλά στο πεζοδρόμιο που μπορεί να τους χαλάσει την επιδερμίδα...

Από την προχτεσινή απεργία αναδείχθηκε πως όλο και περισσότερα τμήματα της εργατικής τάξης συσπειρώνονται με τον ταξικό πόλο του συνδικαλιστικού κινήματος, με το ΠΑΜΕ. Αναδείχτηκε πως υπάρχει ανάγκη να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η ιδεολογική πάλη και η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οι εργάτες πρέπει να κάνουν πέρα τις ηγεσίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Και να επιλέξουν το δρόμο του ταξικού αγώνα απέναντι σε όσα τσακίζουν τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους.


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Αντιασφαλιστική συναίνεση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ πρέπει να είναι ο υπουργός Εργασίας, Ανδρέας Λοβέρδος, αφού στην προσπάθειά του για την «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» - όπως αποκαλεί την καταστροφή της Κοινωνικής Ασφάλισης που ετοιμάζει - άρχισε να βρίσκει ...φίλους.

Πρώτος και καλύτερος ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γιώργος Καρατζαφέρης ο οποίος δήλωσε - αφού συναντήθηκαν - πως «οι σκέψεις του κ. Λοβέρδου κινούνται πάνω σε έναν σοβαρό άξονα, σε έναν άξονα ευθύνης».

Είναι δεδομένο πως «οι σκέψεις» του Α. Λοβέρδου είναι οι «σκέψεις» της κυβέρνησης, που προφανώς συμπίπτουν με τις «σκέψεις» του ΛΑ.Ο.Σ. Εμείς, μετά από τόσες ... «σκέψεις», τι μπορούμε να σκεφτούμε;

Προφανώς πως, όταν πρόκειται για τις κατευθύνσεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, τα βρίσκουν μια χαρά αυτοί που εξυπηρετούν τα συγκεκριμένα συμφέροντα.

«ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ στη χώρα». Τη φοβερή αυτή διαπίστωση έκανε χτες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος, αφού συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Μόνο που οι αγορές δεν είναι τίποτε ...παράξενα όντα, που ζουν σε άλλους πλανήτες. Εχουμε κι εδώ από αυτές τις «αγορές». Και εκπροσωπούνται - μεταξύ άλλων - από τον ΣΕΒ.

Δηλαδή, αυτόν με τον οποίο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ του κ. Παναγόπουλου έχει υπογράψει μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που προβλέπει αυξήσεις μικρότερες του ενός ευρώ την ημέρα.

Ετσι, για να μη δουλευόμαστε δηλαδή...

ΚΛΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ο ΗΣΑΠ από τη στάση Ειρήνη μέχρι την Κηφισιά, ενώ είναι κλειστός, εδώ και μήνες, και από την Καλλιθέα μέχρι το Φάληρο. Δηλαδή, ούτε το ...ένα τρίτο του δεν βρίσκεται στην κυκλοφορία.

Εχουν, μήπως, την εντύπωση οι αρμόδιοι πως αυτοί που χρησιμοποιούν το τρένο απλά αφήνουν την «Ρολς Ρόις» παρκαρισμένη σπίτι τους; `Η, μήπως, πως δεν έχουν δουλειά να κάνουν και μετακινούνται για βόλτα;


Γρηγοριάδης Κώστας

«Σκόνη» η εικονική συναίνεση

Γρηγοριάδης Κώστας

Μάταια προσπαθεί το κυβερνητικό επιτελείο και προσωπικά ο πρωθυπουργός να καλλιεργήσουν την εντύπωση ότι ο εργαζόμενος λαός αποδέχεται ασμένως... τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Η εικονική λαϊκή συναίνεση που κατασκευάζεται συστηματικά από πολλές πλευρές δέχτηκε καίριο πλήγμα από τη συμμετοχή των εργαζομένων στην πανεργατική απεργία και τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα. Βέβαια, ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, ανήμερα της απεργίας, δήλωνε στο αυστραλιανό δίκτυο ABC ότι «ακόμη και τώρα, μετά την ανακοίνωση των μέτρων λιτότητας και του σχετικού Προγράμματος (σ.σ. Σταθερότητας), τα ποσοστά αποδοχής μας κυμαίνονται μεταξύ 60% και 70%»(!). Ισχυριζόταν ακόμα ότι παρόλο που οι «αλλαγές» που προωθεί η κυβέρνηση είναι επώδυνες «ο λαός λέει, "ας προχωρήσουμε, ας γίνει να τελειώνουμε"»(!). Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση εμφανίζει την επιθυμία της, που είναι και επιθυμία του κεφαλαίου και της ΕΕ, ως πραγματικότητα. Η πολυπόθητη λαϊκή συναίνεση στα αντιλαϊκά μέτρα ποτέ δε θα υπάρξει, γιατί απλούστατα δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να σφαγιαστούν όλα τα δικαιώματά τους, προκειμένου να προστατευτεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Ολοένα και περισσότεροι, όπως έδειξε και η προχτεσινή απεργία, συνειδητοποιούν ότι πρέπει να υπάρξει ταξική απάντηση στον πόλεμο που έχει εξαπολυθεί σε βάρος των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και βέβαια οι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά μας.

Αντιλαϊκή λαίλαπα δίχως τέλος

Καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχει βέβαια η βολική θεωρία των κυβερνώντων περί δήθεν «έκτακτων συνθηκών» που επιβάλλουν τη λήψη «έκτακτων μέτρων». Είναι ολοφάνερο ότι θέλουν να καλλιεργήσουν αυταπάτες ότι τάχα μετά τα βαριά αντιλαϊκά μέτρα που θα ληφθούν φέτος, άντε και τα επόμενα 2-3 χρόνια, όλα θα διορθωθούν με την «ανάπτυξη» που θα έρθει και άλλα τέτοια. Καθόλου όμως δε συμμερίζονται αυτή την «αισιοδοξία» οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που δεν καταλαβαίνουν και πολύ από «πολιτικό κόστος». Το ΔΝΤ, λοιπόν, βγήκε και δήλωσε με το γνωστό ωμό τρόπο του ότι «η προσαρμογή (σ.σ. διπλωματική έκφραση του γδαρσίματος των λαών) για ορισμένες χώρες θα είναι εξαιρετικά επώδυνη και θα απαιτήσει παρατεταμένες προσπάθειες σε χρονικό διάστημα 10 ή 20 χρόνων». Μάλιστα, ο επικεφαλής των οικονομολόγων του ΔΝΤ άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι η χώρα μας ανήκει σε αυτή την κατηγορία, αφού εκτός των άλλων δεν έχει την επιλογή της υποτίμησης του νομίσματός της... Ο ίδιος βέβαια δεν άφησε περιθώρια αυταπατών ούτε για τη συνταγή που θα εφαρμοστεί: «Οι θυσίες στους μισθούς θα είναι αναπόφευκτες για να ανακτηθεί ανταγωνιστικότητα», είπε, καθώς επίσης «η μείωση των κοινωνικών δαπανών καθώς και η αύξηση των φόρων»... Ολα αυτά βέβαια αποτελούν, καιρό τώρα, κυβερνητικό πρόγραμμα τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Οσο για τη θεωρία περί άγριων τώρα μέτρων για να έρθει μετά η ανάπτυξη που θα ωφελήσει και το λαό, τα αντιλαϊκά μέτρα τα εφάρμοζαν και όταν υπήρχε ανάπτυξη πριν την κρίση. Εχει πείρα ο λαός. Η όποια ανάπτυξη θα είναι ανάπτυξη του κεφαλαίου και των κερδών, επομένως αντιλαϊκή. Και, τέλος, τα άγρια μέτρα είναι μόνιμα και όχι προσωρινά.

Αλήθειες και «το λάθος»

Πανθομολογούμενες, πλέον, αλήθειες έλεγε χτες στην εκπομπή του (στον «Ρίαλ») ο Ν. Χατζηνικολάου όσον αφορά την επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να περάσουν τα προαποφασισμένα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. «Με τέτοια μέτρα, αν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ θα είχε καεί το πελεκούδι», σχολίαζε εμφανώς ικανοποιημένος, σπεύδοντας να επεξηγήσει γιατί «σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά». Οπως είπε: «οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ελέγχονται από το ΠΑΣΟΚ και τα πράγματα κυλούν με πολλή προσοχή. Με ιατρική ακρίβεια αρχίζουν και τελειώνουν οι 24ωρες απεργίες. Ετσι και να έχουμε το άλλοθι ότι κινηθήκαμε, αλλά και να μην υπονομεύσουμε την κυβέρνηση». Το πολιτικό συμπέρασμα, λοιπόν, του γνωστού μεγαλοδημοσιογράφου είναι: «ίσως αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που έπρεπε αυτή την περίοδο, τη δύσκολη, να έχουμε μια κυβέρνηση "προοδευτική"»... Τα παραπάνω αποτελούν βέβαια κυρίαρχες απόψεις μεταξύ των κύκλων της πλουτοκρατίας. Το λάθος που κάνουν είναι ότι θεωρούν δεδομένη την λαϊκή συναίνεση στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα, μόνο και μόνο επειδή στο τιμόνι της εξουσίας βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ. Γιατί πράγματι η άρχουσα τάξη επέλεξε το ΠΑΣΟΚ για το πέρασμα τέτοιων άγριων αντιλαϊκών μέτρων αφού η σοσιαλδημοκρατία έχει πείρα στο να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις. Εχει επίσης δίκιο η δημοσιογράφος ως προς τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ μόνο που σ' αυτές συναποφασίζουν ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Εκεί που μάλλον τα λέει μισά είναι ως προς το «με ιατρική ακρίβεια αρχίζουν και τελειώνουν οι 24ωρες απεργίες», αποδίδοντας τις εργατικές κινητοποιήσεις μόνο στις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Που πράγματι όχι μόνο δεν κάνουν κινητοποιήσεις αλλά στηρίζουν κυβέρνηση και εργοδοσία, όπως και ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ.. Αλλά υπάρχει και το ΠΑΜΕ. Ο ταξικός πόλος στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που όχι μόνο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια σ' αυτή την πολιτική αλλά οργάνωσε και τις απεργίες τόσο στις 17 Δεκέμβρη, όσο και στις 10 Φλεβάρη, αλλά και την προχτεσινή, που απέδειξε και τη γύμνια του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μίλησε ο εργαζόμενος λαός

Στις προχτεσινές απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα συμμετείχαν μαζικά χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, νέοι των λαϊκών οικογενειών. Παρά τους εκβιασμούς όλων των κομμάτων της πλουτοκρατίας και των αστικών ΜΜΕ, παρά την εργοδοτική τρομοκρατία, παρά τις αυταπάτες που καλλιεργούνται «εξ αριστερών», παρά τις εκκλήσεις για συναίνεση. Παρ' όλα αυτά, η απεργία ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων και οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, με αποκορύφωμα τη συγκέντρωση στην Ομόνοια, ήταν οι μεγαλύτερες, οι πιο μαζικές και μαχητικές των τελευταίων χρόνων.

Δεν ήταν όμως μόνο η μεγάλη συμμετοχή του εργαζόμενου λαού στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα, που χαρακτήρισε την πανεργατική κινητοποίηση. Πολύ περισσότερο, ήταν το μήνυμα που ήχησε βροντερά στους δρόμους του κέντρου της πρωτεύουσας, από εργάτες του χεριού και του πνεύματος. Φάνηκε ότι η συναίνεση, που καλούν και επικαλούνται η κυβέρνηση, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ., δεν είναι και τόσο δεδομένη όσο εμφανίζουν τα δημοσιογραφικά επιχειρηματικά συγκροτήματα. Αντίθετα, το μήνυμα που έστειλαν χιλιάδες και χιλιάδες ήταν πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να συναινέσουν στα αντεργατικά μέτρα. Οτι δεν τρομοκρατούνται από την εργοδοσία, την κυβέρνηση, τη ΝΔ, την ΕΕ. Δεν έχουν καμία δουλειά στη συζήτηση - θέατρο σκιών για τα ελλείμματα των μονοπωλιακών ομίλων και το δανεισμό για λογαριασμό τους. Δεν είναι «εθνική υπόθεση» ποιο από τα μονοπώλια θα βγει ενισχυμένο από την καπιταλιστική κρίση. Στα πανό και τα συνθήματα αυτό που κυριαρχούσε ήταν: «Καμία θυσία για την πλουτοκρατία».

Αλλο στοιχείο ήταν οι διεκδικήσεις ικανοποίησης των σύγχρονων εργατικών, λαϊκών αναγκών που μπορούν να ικανοποιηθούν σήμερα κόντρα στην πολιτική του μαύρου μετώπου κεφαλαίου, κυβέρνησης, ΕΕ. Οι εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και τα άλλα λαϊκά στρώματα διαδήλωσαν κόντρα στην πολιτική ενίσχυσης των μονοπωλίων, διεκδικώντας τη δουλειά και τη ζωή τους, σύμφωνα με τον παραγόμενο πλούτο, την πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας, τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας. Σε τελευταία ανάλυση, αυτοί παράγουν τον πλούτο. Το πλαίσιο πάλης, που «οδηγούσε» την κινητοποίηση πανελλαδικά, «αγκάλιαζε» όλες τις πτυχές της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Το στίγμα των ταξικών συγκεντρώσεων ήταν ξάστερο: Πατριωτισμός είναι το δίκιο του εργαζόμενου λαού, που δεν είναι άλλο από τη διεκδίκηση του πλούτου που παράγει.

Ολα τα παραπάνω αντικειμενικά συνδυάζονταν με καταδίκη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού της πλειοψηφίας των ηγεσιών ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ως μέρος του προβλήματος που απαιτεί αντιμετώπιση για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Στην προχτεσινή διαδήλωση δεκάδες χιλιάδες απεργοί γύρισαν την πλάτη στους εργατοπατέρες, που «διαδήλωναν» για να στηρίξουν την κυβέρνηση κόντρα δήθεν στις αγορές, δηλώνουν σύμμαχοι των βιομηχάνων και των επιχειρηματιών και παρουσιάζουν τα ελλείμματα της πλουτοκρατίας ως ελλείμματα της «χώρας», ζητώντας ενίσχυση της καπιταλιστικής παραγωγής. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δεν «ξεχνούν» την εργοδοτική κι απεργοσπαστική στάση των συνδικαλιστών των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, αλλά και την υπονομευτική τακτική της «Αυτόνομης Παρέμβασης», το συμβιβασμό τους με τα συμφέροντα της καπιταλιστικής οικονομίας και τις αυταπάτες που σκορπούν. Πολλοί εργαζόμενοι διαδήλωσαν για πρώτη φορά με τις σημαίες του ΠΑΜΕ και τα πανό των ταξικών συνδικάτων. Αυτός είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ