Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε αυτό το πλαίσιο, σε προχτεσινή τηλεοπτική εκπομπή, ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ., Αδωνις Γεωργιάδης, ξέσπασε απέναντι στο ΚΚΕ κατηγορώντας το ότι ξεσηκώνει τους εργάτες ενώ δήθεν οι εργαζόμενοι στην «Τυποεκδοτική» δε συμμετείχαν στην απεργία... Φτηνά και άθλια ψέματα επιστρατεύει πάλι ο ΛΑ.Ο.Σ. για να χτυπήσει το ΚΚΕ και τους αγώνες. Γιατί το 'ξερε πως στην «Τυποεκδοτική» απήργησαν και απεργούν. Αλλά πέταξε τη βρώμα του, για να κάνει τη δουλειά των αφεντικών του. Τι να περιμένει κανείς από ένα κόμμα, που αποτελεί την εμπροσθοφυλακή της πλουτοκρατίας στην αντιΚΚΕ επίθεση, αξιοποιώντας ψέματα, συκοφαντίες, λάσπη, ακόμα και πλαστογραφημένα στοιχεία...

Μόνο «κοινωνική ευαισθησία» δεν υποδηλώνει η θέση που επαναλαμβάνουν εν χορώ ορισμένα κυβερνητικά στελέχη ότι «η χώρα δεν αντέχει άλλα μέτρα». Αυτό που εννοούν είναι ότι δεν αντέχει μέτρα «δημοσιονομικού χαρακτήρα», όπως το τελευταίο πακέτο, επειδή οδηγούν πιο βαθιά στην ύφεση. Είναι όμως κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι αν κριθεί νέο πακέτο τον ερχόμενο Μάη - Ιούνη τα ίδια αυτά στελέχη θα μπουν μπροστά για να υλοποιηθούν. Το κυριότερο όμως είναι ότι την ίδια στιγμή τα ίδια στελέχη (και όχι μόνο) υπερθεματίζουν για την ανάγκη ταχείας προώθησης του άλλου πακέτου, των «διαρθρωτικών τομών», δηλαδή του σαρώματος των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτό ακριβώς εξέφρασε με το γνωστό ωμό τρόπο ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Γ. Στουρνάρας. «Το ένα από τα δύο εναπομείναντα πακέτα, τα οποία πρέπει να πάρουμε είναι το ασφαλιστικό (...) και το δεύτερο εναπομείναν πακέτο μέτρων έχει να κάνει με την απελευθέρωση των αγορών, όπου για μένα εκεί είναι η μεγάλη ευκαιρία της οικονομικής ανάπτυξης», δήλωσε χτες (στην ΕΡΑ), προεξοφλώντας μάλιστα ότι «εάν η κυβέρνηση προχωρήσει με την ίδια γενναιότητα που προχώρησε στη λήψη δημοσιονομικών μέτρων και στα άλλα δύο πακέτα που προανέφερα, έχω την αίσθηση ότι η ύφεση θα κρατήσει μόνο το 2010»... Λεπτομέρεια. Ο Γ. Στουρνάρας συμφώνησε επίσης ότι δε χρειάζεται νέο δημοσιονομικό πακέτο, όπως ακριβώς και τα «ευαίσθητα» κυβερνητικά στελέχη...

Τον «πατριωτισμό των Ελλήνων» επικαλέστηκε η ευρωβουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Ν. Τζαβέλλα (ρ/σ ΣΚΑΪ), ο οποίος «πρέπει να φανεί και σ' αυτή την κρίση όπως και σε κάθε δύσκολη στιγμή που πέρασε η χώρα μας»... Οι άνθρωποι του μόχθου θα αποδείξουν τον πατριωτισμό τους αν, κατά τον ΛΑ.Ο.Σ. και τα στελέχη του, σκύψουν το κεφάλι, δεχτούν αδιαμαρτύρητα να ξεσπάσει πάνω τους η θύελλα των αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων, γνωρίζοντας ότι η «θυσία» τους θα γίνει «καύσιμη ύλη» που θα εκτοξεύσει την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Δυστυχώς για δαύτους, ο πατριωτισμός του λαού ήταν αυτός που τον ωθούσε στο να απορρίπτει λογικές «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω», στο να αγνοεί κινδυνολογίες, εκφοβισμούς και τρομοσενάρια. Και να παλεύει για το δίκιο του κόντρα στο δίκιο των εκμεταλλευτών του. Κι αυτός ο πατριωτισμός του έγραψε σελίδες ιστορίας για τις οποίες μπορεί σήμερα να είναι περήφανος. Στις σημερινές συνθήκες ο πατριωτισμός ταυτίζεται με τον αγώνα να μην πτωχεύσει ο λαός, με την πάλη να μην υποθηκευτεί το μέλλον του και των παιδιών του. Κι όπως πάντα, ο πατριωτισμός του λαού βρίσκεται στον αντίποδα του «πατριωτισμού» της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκφραστών και υποστυλωμάτων.

Τόσο αδυσώπητος και αμείλικτος ο αγώνας κατά των κερδοσκόπων από την ΕΕ, ώστε οι υπουργοί Οικονομικών αποφάσισαν να θέσουν εκτός ημερήσιας διάταξης και να παραπέμψουν στο απώτερο μέλλον το ζήτημα του «κανονιστικού πλαισίου λειτουργίας» των διαβόητων hedge funds (αντισταθμιστικά ταμεία) που υπήρχε στην ατζέντα της χτεσινής συνεδρίασης του ΕΚΟΦΙΝ. «Το θέμα των αντισταθμιστικών ταμείων αποσύρθηκε από την ημερήσια διάταξη» της συνόδου του ΕΚΟΦΙΝ στις Βρυξέλλες «ώστε να υπάρξει περισσότερος χρόνος για να επιτευχθεί η ευρύτερη δυνατή υποστήριξη», δήλωσε η εκπρόσωπος της ισπανικής προεδρίας της ΕΕ Κριστίνα Γκάλαχ, επιχειρώντας να συγκαλύψει την πραγματικότητα, δηλαδή ότι δεν υπάρχει καμία βούληση από τα όργανα της ΕΕ και τα ισχυρά κράτη - μέλη για έλεγχο και πολύ περισσότερο κατάργηση των «κερδοσκοπικών» αυτών «ταμείων». Το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Επιβεβαιώνεται λοιπόν πανηγυρικά ότι το μέτωπο που τάχα είχε δημιουργηθεί μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, με την καθοριστική συμβολή μάλιστα του Γ. Παπανδρέου, κατά των διεθνών κερδοσκόπων, δεν ήταν παρά μία ακόμα επικοινωνιακή φούσκα, που έσκασε με θόρυβο πριν καν προλάβουν να την χαρούν οι εμπνευστές της.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέχρι εδώ καλώς. Αυτά μπορούμε να τα χωνέψουμε, να τα καταλάβουμε, να τα κατανοήσουμε ενόψει της τεράστιας οικονομικής κρίσης και της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας.

Ποτέ, όμως, ποτέ να βρεθεί τράπεζα που να δηλώσει μείωση καθαρών κερδών όπως έκανε χθες η Αlpha Bank! Αυτό δεν μπορεί παρά να εξοργίσει τον καθένα!

Είναι δυνατόν οι μέτοχοι της τράπεζας να έχουν να μοιραστούν μόλις 350 εκατομμύρια ευρώ; Για την ακρίβεια 349,8 εκατομμύρια; Πού φτάσαμε πια...

Σε τι σημείο απόγνωσης θα οδηγηθούν αυτοί οι άνθρωποι το διανοείστε; Να μην έχουν αύξηση κερδών φέτος ούτε 1%; Πώς θα αντικρίσουν τους μετόχους τραπεζών σε μια κρουαζιέρα; Σε μια χοροεσπερίδα; Σε έναν αγώνα γκολφ;

Είχε δίκιο τελικά οι Κ. Μητσοτάκης, πριν λίγο καιρό όταν έλεγε πως «οι τράπεζές μας περνούν δύσκολες ώρες».

Και η κυβέρνηση τι κάνει; Με τα 25 ψωροδισεκατομμύρια (που είχε αποφασίσει επί των ημερών της η ΝΔ να τους μοιράσει) θα τη βγάλει; Δεν πρέπει να πάρει μέτρα συγκεκριμένα και σαφή για τους τραπεζίτες μας;

Πού είναι τα ΕΣΠΑ; Πού είναι τα αναπτυξιακά κονδύλια; Πού είναι τα ομόλογα; Οι καινούριες φοροελαφρύνσεις; Ντροπή και πάλι ντροπή.

ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ αυτό που είπε χθες ο υπουργός Αμυνας, Ε. Βενιζέλος, όταν ενημέρωσε τη Βουλή για τις σχέσεις Ελλάδας - ΝΑΤΟ...

Πρέπει - λέει - να προσεγγίσουμε το θέμα και συνολικά την εποχή, με ένα «νέο πατριωτισμό», όχι με τον «παλιό πατριωτισμό»...

Δεν μπήκε στον κόπο να μας διευρκινίσει τι εννοεί με τούτους τους όρους (παρότι τον ρώτησαν).

Υποθέτουμε όμως ότι το να είναι το Αιγαίο πριν από όλα «επιχειρησιακός χώρος του ΝΑΤΟ» θα εντάσσεται στον «νέο πατριωτισμό».

Γρηγοριάδης Κώστας

Η μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας το 2009, σε σχέση με το 2008, αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την ανάγκη για έναν άλλο τύπο σχεδιασμού και ανάπτυξης της οικονομίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας - δημοσιεύθηκαν την περασμένη βδομάδα - το σύνολο των αδειών που εκδόθηκαν από τις Πολεοδομίες της χώρας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ήταν μειωμένο κατά 14,2% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Μείωση, που αντιστοιχεί σε 24,1% λιγότερη χτισμένη επιφάνεια και σε 25,9% μείωση του όγκου (σε κυβικά μέτρα). Αποτέλεσμα αυτής της μείωσης είναι η εκτίναξη της ανεργίας στον κλάδο των κατασκευών, η οποία στους τόπους δουλειάς εκφράζεται ποικιλοτρόπως. Με εντατικοποίηση της εργασίας, με εργοδοτική τρομοκρατία και φόβο για την ανεργία που έρχεται απ' την πλευρά των εργαζομένων, με καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Υπάρχει απάντηση σε αυτήν την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στα γιαπιά όλης της χώρας; Η Ομοσπονδία Οικοδόμων, από τον Οκτώβρη ακόμη, όταν και παρουσίασε το πλαίσιο πάλης, ξεκαθάρισε πως η πάλη ενάντια στη διόγκωση της ανεργίας πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη για την αναζωογόνηση της οικοδομικής δραστηριότητας. Σε ποια κατεύθυνση, όμως; Η οικοδομική δραστηριότητα να πάψει να γίνεται με γνώμονα τις ανάγκες του κεφαλαίου για μεγαλύτερα κέρδη και αντιθέτως να υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων, τις ανάγκες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Πάνω σε αυτή τη βάση, ας αναρωτηθούμε: Πόσα σχολεία χτίστηκαν φέτος; Πόσα δημόσια νοσοκομεία; Πόσα και ποια αντιπλημμυρικά έργα έγιναν; Υπήρξε αντισεισμική θωράκιση σε μια χώρα όπου εκλύεται το 50% της σεισμικής δραστηριότητας στην Ευρώπη; Τίποτα απ' τα παραπάνω δεν έγινε. Η Αθήνα, αυτή η τερατούπολη, έχει τον ίδιο αριθμό δημόσιων μαιευτηρίων που είχε και τη δεκαετία του ...1950 («Ελενα» και «Αλεξάνδρα»)! Στο δήμο της Αθήνας το 10% των σχολείων και στη Θεσσαλονίκη το 35% λειτουργούν σε διπλοβάρδια. Αρα χρειάζεται να χτιστούν σχολεία. Στον Πειραιά 53 σχολεία βρίσκονται υπό έξωση. Το 30,2% των σχολικών κτιρίων είναι χτισμένα πριν το 1959. Την ίδια στιγμή, κάθε χρόνο, με τις πρώτες νεροποντές, χάνονται ανθρώπινες ζωές.

Είναι επιτακτική ανάγκη, σήμερα, οι εργαζόμενοι στην οικοδομή και στον κλάδο να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα. Οτι, δηλαδή, όσο συνεχίζεται η οικοδομική δραστηριότητα να έχει ως γνώμονα το κέρδος λίγων μεγαλοκαρχαριών, όχι μόνο δε θα έχουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα τα μεγάλα - στην κυριολεξία - εκείνα έργα που είναι αναγκαία για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής τους, αλλά επιπλέον, και οι ίδιοι οι οικοδόμοι και οι εργαζόμενοι στις κατασκευές θα βρίσκονται μόνιμα υπό την απειλή της ανεργίας. Μόνο που, για να γίνει αυτό, χρειάζεται άλλος τρόπος ανάπτυξης, με κεντρικό σχεδιασμό. Και σε αυτή την περίπτωση το δίλημμα είναι ένα: «Εργα για τα μονοπώλια ή για το λαό;».