Παπαγεωργίου Βασίλης

Κατά καιρούς έχουν προσάψει πολλά στο ΚΚΕ. Αλλά ότι θα έφταναν στο σημείο να αναρωτιούνται για τη διάσπαση του ΣΥΝ και να καταγγέλλουν το ΚΚΕ, ε, αυτό πια παραπάει. Προφανώς, αδυνατούν πλήρως να ελέγξουν την αντιΚΚΕ εμπάθειά τους και την τρικυμία εν κρανίω που αυτή τους προκαλεί.

Μόνο ως πρόκληση μπορεί να θεωρηθεί η απαράδεκτη απόφαση της «Συμμαχίας "Αλλάξτε πολιτική για τα ναρκωτικά"» (συμμετέχουν οι: Οικολόγοι Πράσινοι, AKOA, ΡΟΖΑ, Επιτροπή Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ, Ηλιόσποροι, Ελευθεριακός Σύνδεσμος Απεξάρτησης, Κενό Δίκτυο, Φίλοι του Ανθρώπου, Νέοι Πράσινοι, Δράση, Φιλελεύθερη Συμμαχία) να παρουσιάσουν το «αντι-απαγορευτικό θεατρικό δρώμενο "η δίκη της κανναβίτσας"» μπροστά από τη Βουλή.

Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στις δομές που σχετίζονται άμεσα με την τοξικοεξάρτηση χτυπούν τον κώδωνα του κινδύνου για την όξυνση του προβλήματος το επόμενο διάστημα και θέτουν στο επίκεντρο των διεκδικήσεών τους την επιτακτική ανάγκη για ενίσχυση της πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης, με γενναία κρατική χρηματοδότηση και διατήρηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των παρεχόμενων υπηρεσιών, οι ναρκω-θιασώτες επαναλαμβάνουν τις γνωστές θέσεις τους: Μείωση της βλάβης, αποποινικοποίηση κ.ά.

Μόνο που τώρα τέτοιου είδους θέσεις είναι επικίνδυνες περισσότερο από ποτέ. Και το γνωρίζουν. Και δε σταματούν εκεί. Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, την παρουσιάζουν «με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω»: Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών, αυτοί φωνάζουν για αποποινικοποίηση και ...ελεύθερα ναρκωτικά!! Είναι επικίνδυνοι για τα νιάτα αυτού του τόπου, επικίνδυνες και οι συνέπειες που έχει το βρώμικο παιχνίδι που παίζουν.

«Το πρόγραμμα Καλλικράτης και οι αλλαγές που φέρνει ως νέος νόμος του κράτους είναι μια εξαιρετική θεσμική ευκαιρία να τεθούν οι βάσεις για νέες δημόσιες πολιτικές για τα άτομα με αναπηρία σε επίπεδο περιφέρειας και δήμου. Οι νέες αποκεντρωμένες μονάδες διοίκησης και αυτοδιοίκησης, τόσο σε επίπεδο περιφέρειας, όσο και δήμου, πρέπει να αναδειχθούν σε πυρήνες κοινωνικής συνοχής και ισότητας όλων των πολιτών, με στόχο τη δημιουργία κοινωνικών κυττάρων βιώσιμης ανάπτυξης, στα οποία θα συμμετέχουν ισότιμα και οι πολίτες με αναπηρία».

Τα παραπάνω σημειώνονται, μεταξύ άλλων, σε πολυσέλιδο αφιέρωμα για τον «Καλλικράτη» που δημοσιεύεται στο περιοδικό της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΣΑμεΑ) «Θέματα Αναπηρίας». Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι δεν υπάρχει αντιλαϊκή πολιτική που να μην έχει τη στήριξη της ΕΣΑμεΑ! Αφού ο «Καλλικράτης» θα οδηγήσει, μεταξύ άλλων, στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των δημόσιων ή δημοτικών κοινωνικών υπηρεσιών (Παιδείας - Υγείας - Πρόνοιας) μέσω της «αποκέντρωσης» και της εξάρτησής τους από το τοπικό φορολογικό βάρος. Στην αποτελεσματικότερη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, στην υποκριτική «φιλανθρωπική» διαχείριση κάποιων ακραίων κοινωνικών προβλημάτων από την Τοπική Διοίκηση, αντί της αντιμετώπισης των κοινωνικών αναγκών με ενιαία κρατική παροχή και ευθύνη.

Ολα αυτά μόνο πλήγμα αποτελούν για τους ανάπηρους και τις οικογένειες απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οπως πλήγμα για τα δικαιώματα και τη ζωή των αναπήρων αποτελεί και η ηγεσία της ΕΣΑμεΑ, που λειτουργεί σαν μοχλός για το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι καιρός οι ανάπηροι να της γυρίσουν την πλάτη, να μη στηρίζουν όσους τους υποθηκεύουν το μέλλον, να συστρατευτούν με το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και να παλέψουν για όλα όσα τους ανήκουν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι μας τα είπε χθες ο πρωθυπουργός στην Βουλή, ο οποίος απόρησε ουσιαστικά που δεν καταλαβαίνουν οι Ελληνες εργαζόμενοι το αναγκαίο της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Πρέπει λοιπόν - κατά την γνώμη του - ασχέτως αν το πορτοφόλι μας είναι άδειο, να αισθανόμαστε μια χαρά γιατί πήραμε το ...μεγαλύτερο δάνειο στην παγκόσμια ιστορία.

Επίσης οφείλουμε να νιώθουμε μια χαρά γιατί θα «αποκατασταθεί η αξιοπιστία μας στις διεθνείς αγορές», αφού θεωρεί ότι αυτό είναι το μεγάλο άγχος του μισθωτού και του συνταξιούχου.

Ξυπνάει κάθε πρωί και καίγεται να πληροφορηθεί για τις εκτιμήσεις των διεθνών οίκων και όλων των σχετικών οργανισμών.

Αφήστε που πρέπει να χαιρόμαστε για την πορεία των δημοσιονομικών μας που καταδεικνύει τις ικανότητες του οικονομικού κυβερνητικού επιτελείου.

Φανταστείτε το πόσο αντιλαϊκή είναι η πολιτική τους που για να την υπερασπίσουν έχουν φτάσει στο σημείο να λένε τέτοια. (Γιατί τι άλλο να πουν;).

ΠΡΟΣΩΠΟ των ημερών φυσικά ο αξιοθρήνητος (πολιτικά) υπουργός Εργασίας ο οποίος διαπίστωσε ότι υπάρχουν ...κάποια προβληματάκια στην τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεων της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό.

Θυμάστε εκείνα τα περίφημα «ΔΕΝ» θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας, «ΔΕΝ» θα μειωθούν οι συντάξεις κλπ...

Οχι πως τους πιστέψαμε εμείς τότε, άλλωστε ασχέτως του τι πρόβαλλαν, είχαν συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Ομως είναι τραγικό να χαρακτηρίζουν απλώς ...«προβλήματα» την επικοινωνιακή κοροϊδία ακόμη και προς αυτούς που τελικά τους ψήφισαν. Για τόσο κορόιδα τους έχουν πια;

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Ηταν τόσο το πάθος του να στηρίξει τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους παραμονή απεργίας, που έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι σε κανένα σημείο του νόμου δεν υπάρχει παρόμοια πρόβλεψη, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι δε θα μπορούσε καν να υπάρξει.

Για την ιστορία, στο σχετικό κείμενο του νόμου, για το «μηχανισμό στήριξης», όπως δημοσιεύτηκε στις 6 του Μάη, στο ΦΕΚ με αριθμό 65, σημειώνεται:

Πρώτον, στη σελίδα 1367 όπου αναλύονται τα χρονοδιαγράμματα των ελέγχων που θα γίνουν, προκειμένου η κυβέρνηση να εξασφαλίσει την εκταμίευση των δανείων από ΕΕ και ΔΝΤ, αναφέρει ρητά ότι «η κυβέρνηση (...) θα εφαρμόσει μέτρα που θα εγγυώνται ότι οι τρέχοντες κατώτατοι μισθοί θα παραμείνουν σταθεροί σε ονομαστικούς όρους για τρία χρόνια».

Δεύτερον, στη σελίδα 1379 όπου δημοσιεύονται οι πίνακες του τέταρτου μνημονίου για τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, στον τομέα της «αγοράς εργασίας και των μισθών», αναφέρεται η ίδια ακριβώς δέσμευση, «οι τρέχοντες κατώτατοι μισθοί θα παραμείνουν σταθεροί σε ονομαστικούς όρους για τρία χρόνια», μια υποχρέωση που πρέπει να υλοποιηθεί μέχρι το Δεκέμβρη του 2010.

Ας αφήσει, λοιπόν, ο Παπαδημητρίου τις ποταπές μεθόδους του, γιατί είναι απόλυτα βέβαιο πως γνωρίζει ότι λέει ψέματα. Αλλά θα πείτε, ένα τέτοιο ψέμα είναι πταίσμα, για ανθρώπους που επέλεξαν να γίνουν ένα με την εργοδοσία και ορκισμένοι εχθροί των εργατικών δικαιωμάτων.

Δεν πειράζει που θα γίνει ο φόνος, αρκεί να γίνει λίγο αργότερα, να συνηθίσει πρώτα ο μελλοθάνατος στην ιδέα ότι θα σκοτωθεί.

Αυτή είναι η λογική που ξεδιάντροπα αναπαράγουν τα αστικά ΜΜΕ, από τις πρωινές ενημερωτικές μέχρι τις βραδινές σατιρικές εκπομπές, προσπαθώντας να απορροφήσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων για τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Ετσι και χτες το πρωί, στον ΑΝΤΕΝΝΑ, ερευνητές και δημοσιογράφοι φωνασκούσαν, δήθεν αντικρούοντας την αντιασφαλιστική στρατηγική της κυβέρνησης: μα και στην Αγγλία και στη Γερμανία αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης, αλλά ... όχι κατευθείαν.

Τους είναι βολική πολύ αυτή η λογική. Γιατί έτσι και οι ίδιοι κρύβουν την πλήρη συμφωνία τους στο ξήλωμα κατακτήσεων χρόνων και μπορούν μετά να μετατοπίσουν τη συζήτηση στο ποιους και ποιους δεν πιάνει. Ενα μαράζι έχουν: πώς θα διασπάσουν τους εργαζόμενους και πώς θα αποκλιμακωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις.

«Η στάση του ΠΑΜΕ τους τελευταίους μήνες προκαλεί ζημιά στην πατρίδα», αποφάνθηκε χτες το πρωί ο Ν. Χατζηνικολάου, σε ένα ακόμα παραλήρημα κατά των ναυτεργατών και των ταξικών δυνάμεων και υπέρ των εφοπλιστών από το ραδιοσταθμό του («Real»). Δεν περίμενε βέβαια κανείς μια διαφορετική στάση από ένα δημοσιογράφο με συνέπεια και στοχοπροσήλωση στο σύστημα που έχει διαχρονικά υπηρετήσει τα συμφέροντά του. Ωστόσο πάει πολύ να εμφανίζει ως «αντεθνικώς δρώντες» τους ναυτεργάτες που αγωνίζονται για να υπερασπιστούν τα εναπομείναντα δικαιώματά τους και να μην ξεπέσουν στο «καθεστώς γαλέρας» που θέλουν να τους ρίξουν οι εφοπλιστές με τη βοήθεια της κυβέρνησης και της ηγεσίας της ΝΔ. Χρειάζεται περίσσιο θράσος να κατηγορείς όσους δίνουν σκληρές μάχες στην κυριολεξία για την επιβίωσή τους και την ίδια στιγμή να «γλείφεις» τους εφοπλιστές, για τους οποίους ο δήθεν «αντικειμενικός» δημοσιογράφος ποτέ δεν έχει πει το παραμικρό. Ποτέ δεν είδε πού «κτίζουν» τα πλοία τους, δεν είδε τα προκλητικά προνόμια που απολαμβάνουν (φοροαπαλλαγές, συνεχείς μειώσεις στην οργανική σύνθεση), ούτε βέβαια από την άλλη τους χαμηλούς μισθούς, την εντατικοποίηση της δουλειάς των ναυτεργατών κ.ο.κ. Ποτέ δεν είδε ότι οι «απελευθερωμένοι» ακτοπλόοι αύξησαν τα ναύλα κατά 400% τα τελευταία χρόνια, παρόλο που καρπώθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια από τις κρατικές επιδοτήσεις, ποτέ δεν είδε πως δένουν όποτε θέλουν τα πλοία τους, αφήνοντας τα νησιά στο έλεος του Θεού..., κ.ο.κ. Ολα αυτά, και πολλά ακόμα, ο Ν. Χατζηνικολάου ποτέ δεν τα είδε... Ομως τον ίδιο τον έχουν δει και κρίνει οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Τους γελοίους ισχυρισμούς των κυβερνώντων, αλλά και της ηγεσίας της ΝΔ ότι τάχα οι επιχειρήσεις στη χώρα μας είναι υπερφορτωμένες με φόρους και γι' αυτό δεν κάνουν επενδύσεις, έρχονται να τινάξουν στον αέρα τα επίσημα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ. Σύμφωνα λοιπόν με τη «Γιούροστατ», ο φόρος επί του κεφαλαίου σε επίπεδο ΕΕ ανέρχεται στο ένα πέμπτο του συνόλου των φοροεισπράξεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της «Γιούροστατ», η μεγαλύτερη πηγή φορολογικών εσόδων στην ΕΕ είναι ο φόρος επί της εργασίας, ο οποίος αντιπροσωπεύει πάνω από το 40% των φοροεισπράξεων στην ΕΕ και ακολουθούν ο φόρος κατανάλωσης (περίπου 25% των φοροεισπράξεων) και ο φόρος επί του κεφαλαίου (περίπου το ένα πέμπτο των φοροεισπράξεων). Ειδικά στην Ελλάδα, ο φόρος επί της εργασίας ήταν 37%, έναντι 34,2% στην «ΕΕ των 27». Οσον αφορά στο φόρο επί του κεφαλαίου, ο χαμηλότερος δείκτης σημειώνεται στην Εσθονία (10,7%), στη Λιθουανία (12,4%) και στην Ιρλανδία (15,7%) (σ.σ. που όμως δε γλίτωσαν από το ΔΝΤ...), ενώ ο υψηλότερος στη Μ. Βρετανία (45,9%), στη Δανία (43,1%) και στη Γαλλία (38,8%). Κατά μέσο όρο, στην «ΕΕ των 27» ο φόρος επί του κεφαλαίου διαμορφώθηκε στο 26,1%. Ολως περιέργως όμως για την Ελλάδα δεν υπάρχουν στοιχεία το 2007 και το 2008. Το σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα σημειώνεται μία από τις μεγαλύτερες μειώσεις στο δείκτη φόρου εταιρειών την τελευταία δεκαετία από 40% το 2000 σε 24% το 2010...