Τρίτη 27 Ιούλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δε θέλουν καμιά απεργία

Απεργούσαν οι ναυτεργάτες; Βούλιαξαν τα όνειρα όσων ήθελαν να κάνουν διακοπές. Απεργούσαν οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού; Στάχτη τα όνειρα των ...Ιαπώνων που ήθελαν να δουν την Ακρόπολη. Τηρούν τους κανονισμούς ασφαλών πτήσεων οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας; Χάος στα αεροδρόμια. Σταματούν τα φορτηγά οι ιδιοκτήτες τους; Εμφραγμα στους δρόμους. Αντιδραστική προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ. Μάταια ψάχνεις να διαβάσεις ή να ακούσεις δυο λέξεις για το δίκιο αυτού ή του άλλου κλάδου που απεργεί. Σε κάθε κινητοποίηση ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης σπεύδει να αντιπαραθέσει σε μια ομάδα εργαζομένων το υποτιθέμενο συμφέρον μιας άλλης ομάδας, με στόχο να διαβάλλει - συκοφαντήσει την κινητοποίηση ως αντικοινωνική.

Στην πραγματικότητα, η αστική τάξη δε θέλει να γίνεται καμία απεργία. Δε θέλει καν να οργανώνονται οι εργάτες, πόσο μάλλον και να διεκδικούν. Για την ακρίβεια, θέλει - επιδιώκει το σύνολο των εργαζομένων, λαϊκών στρωμάτων να δηλώνουν υποταγή στο ένα και μόνο αναγνωρισμένο «δικαίωμα»: Αυτό των καπιταλιστών να αυξάνουν ανεμπόδιστα τα κέρδη τους. Η αστική τάξη, η κυβέρνησή της, τα κόμματά της και τα μέσα ενημέρωσης που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, προκαλούν όταν καταγγέλλουν όποιον σηκώνει κεφάλι. Ειδικά σήμερα, που τα επίσημα στοιχεία μαρτυρούν πως πάνω από 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν πια μόνιμα στη φτώχεια, ειδικά σήμερα που τα πάντα μαρτυρούν πως όχι ένας και δύο, αλλά δεκάδες αγώνες, πρέπει να αναπτύσσονται και όλοι μαζί να συντείνουν σε έναν αγώνα ενάντια στο ίδιο το σύστημα που είτε ατομικά είτε συλλογικά τσακίζει την εργατική τάξη.

Ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία η αστική τάξη επικαλείται διάφορα προσχήματα. Ομως, δεν την ενδιαφέρει η λειτουργία της αγοράς για να έχουν τάχα δουλειά οι εργαζόμενοι. Δεν την ενδιαφέρει η ξεκούραση των τουριστών, αλλιώς θα φρόντιζαν να έχουν τη δυνατότητα εκατομμύρια Ελληνες εργαζόμενοι να κάνουν διακοπές. Η αστική τάξη θέλει μόνο να είναι όλοι οι άλλοι υποταγμένοι στο δικό της συμφέρον. Για να αυξάνονται ανεμπόδιστα τα κέρδη, για να συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια ο κοινωνικά παραγόμενους πλούτος. Και για να γίνει αυτό πρέπει να τσακιστούν τα εργατικά δικαιώματα, να παροπλιστεί η εργατική τάξη, ειδικά ως προς το δικαίωμά της να απεργεί.

Μπροστά σε μια τέτοια επίθεση, καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνεται για το δίκιο ή όχι των αιτημάτων αυτού ή του άλλου κλάδου. Κάθε τέτοια συζήτηση είναι σήμερα προσχηματική. Αλλωστε, αν δεν ασκήσουν πίεση οι εργάτες πώς θα εμποδίσουν μέτρα που τσακίζουν τη ζωή τους, πώς θα έχουν κατακτήσεις κόντρα στους εκμεταλλευτές τους; Ετσι, η συζήτηση στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να ανοίγει για το γεγονός ότι οι καπιταλιστές γενικευμένα επανακαθορίζουν στο χειρότερο τους όρους αγοράς της εργατικής δύναμης, άρα καθορίζουν γενικευμένα στο χειρότερο τους όρους αναπαραγωγής της. Αυτή η επίθεση δεν αφορά ξεχωριστά τους ελεγκτές, τους ναυτεργάτες, τους οδηγούς, αυτόν ή τον άλλο κλάδο. Είναι γενικευμένη επίθεση. Και γενικευμένη πρέπει να 'ναι η απάντηση. Κανένας απεργός μόνος του. Κανένας κλάδος μόνος του. Ολοι ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Ολοι παλεύοντας έτσι που να προβάλλεται τελικά το συνεκτικό όραμα για μια κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές, για μια κοινωνία που ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος θα παραμένει σ' αυτήν κι αυτό σημαίνει κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής.


Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Στο στόχαστρο και το δικαίωμα της απεργίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις βρίσκονται στο στόχαστρο κυβέρνησης και τρόικας ως το εμπόδιο για την «ανάπτυξη» με προσέλκυση «επενδύσεων». Το υπαινίσσεται σαφώς ο επικεφαλής των Ευρωπαίων ελεγκτών της τρόικας Σερβάς Ντερόουζ στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», αναφερόμενος στο πώς θα επέλθει η «ανάπτυξη» στη χώρα. Επικεντρώνοντας στον τουρισμό, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Στον τουρισμό υπάρχουν πολλές δυνατότητες, αλλά θα πρέπει να μειωθούν οι τιμές, να γίνουν επενδύσεις, να βελτιωθούν η υποδομή και η ποιότητα των υπηρεσιών και να πάψουν οι κοινωνικές αναταραχές»(!). Στην πραγματικότητα ο τεχνοκράτης των Βρυξελλών δεν αναπαράγει παρά την κυρίαρχη αντίληψη, σύμφωνα με την οποία οι απεργιακές διαδηλώσεις, αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία αποτελούν «εμπόδιο» για την ανταγωνιστικότητα και για την προσέλκυση των επενδύσεων. Μέχρι τώρα κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. με τη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ και των φορέων της αγοράς έχουν περιοριστεί στην πολιτική καταδίκη των απεργιακών κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων, ταυτόχρονα βέβαια με την άθλια εκστρατεία συκοφάντησής τους («οι απεργίες φταίνε για την κρίση στον τουρισμό»). Είναι και αυτή μια από τις «θεωρίες» που ξεφουρνίζουν οι αστοί, προκειμένου να αποπροσανατολίζουν από τις αιτίες της κρίσης (υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, αναρχία στην παραγωγή) και να ρίχνουν τα βάρη της ανυπαρξίας επενδύσεων - επειδή ακριβώς με την κρίση δεν μπορούν να φέρουν μεγάλα κέρδη - στις απεργίες των εργαζομένων στους οποίους ρίχνουν τα βάρη της κρίσης με τα άγρια μέτρα. Δηλαδή η υπεράσπιση του δικαιώματος της ζωής των εργαζομένων, με κάθε μέσο που οι ίδιοι αποφασίζουν, είναι το εμπόδιό τους να τους ξεζουμίζουν μέχρι θανάτου για να έχουν «ανάπτυξη» κερδών, γι' αυτό χτυπούν τις απεργίες. Είναι φανερό ότι ο αυταρχισμός, με στόχο το ίδιο το δικαίωμα της απεργίας και των διαδηλώσεων, συμβαδίζει με το τσάκισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων κ.ο.κ. Και καταφεύγουν στον αυταρχισμό, γιατί όσο και αν το θέλουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, δεν μπορούν να τους διασφαλίσουν εργασιακή ειρήνη και μάλιστα πολυετή, εν μέσω μιας πρωτοφανούς αντιλαϊκής λαίλαπας. Μόνο που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να συσπειρώνει ακόμη πλατύτερες εργατικές δυνάμεις και παραμερίζει και τέτοια εμπόδια, στην πάλη για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής οικογένειας, κόντρα στα συμφέροντα των καπιταλιστών κηφήνων.

Εποικοδομητικές... προτάσεις

Βγήκε πριν από λίγες μέρες η ΓΣΕΒΕΕ και επικρότησε την πρόταση περί πριμοδότησης στο νέο «αναπτυξιακό» νόμο των ξενοδοχειακών επενδύσεων, για τις οποίες θα υπάρξει δέσμευση πεντάχρονης αποχής από την πρακτική «all inclusive». Πρόκειται για ένα μέτρο για το «θεαθήναι», που δεν αγγίζει ουσιαστικά την πρακτική «all inclusive». Αλλά κι αυτά τα «μασημένα» λόγια της ΓΣΕΒΕΕ ...εκνεύρισαν τους επιχειρηματίες του τουρισμού και ο Σύνδεσμός τους (ΣΕΤΕ) απάντησε στη ΓΣΕΒΕΕ ότι δεν έχει σχέση με τον τουρισμό, δεν ξέρει τα ζητήματα και να ...κοιτάει τη δουλειά της. Απαντώντας η ΓΣΕΒΕΕ, επισήμανε: «Ο τουρισμός είναι μια μεγάλη και πολύ σημαντική υπόθεση για την Ελλάδα, για να αφεθεί αποκλειστικά η διαχείρισή του μόνο σε ένα φορέα που εκπροσωπεί μια συγκεκριμένη κατηγορία επιχειρήσεων που ασχολούνται με τον τουρισμό (π.χ. ΣΕΤΕ)». Και πρόσθεσε με νόημα: «Διάφοροι φορείς, οι οποίοι διεκδίκησαν μονοδιάστατα να εκπροσωπήσουν τον τουρισμό, πρέπει να αναζητήσουν και τις ευθύνες τους για το σημείο στο οποίο τον οδήγησαν». Η ΓΣΕΒΕΕ συμπληρώνει ότι «παρότι ο ξενοδοχειακός τουρισμός είναι η πλέον επιδοτούμενη επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα, δυστυχώς δεν έχει ανταποκριθεί στις σύγχρονες συνθήκες, ανάγκες και απαιτήσεις». Στο «διά ταύτα» καλεί τον ΣΕΤΕ σε συνεργασία. Βεβαίως, ο ίδιος ο ΣΕΤΕ έχει προσυπογράψει πολλές φορές τις κυβερνητικές φανφάρες περί ...εθνικής συστράτευσης για τον τουρισμό. Αρκεί, βεβαίως, η συστράτευση να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών. Αλλη μια απόδειξη, λοιπόν, ότι αντί η ΓΣΕΒΕΕ να προστατέψει τα συμφέροντα αυτών που εκπροσωπεί, δηλαδή των μικρών ΕΒΕ, βάζει πλάτες στην κυβέρνηση για την εφαρμογή κάθε μέτρου που δε θίγει, αλλά και στηρίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτό κάνει τώρα και με τον ΣΕΤΕ.

Συνδικαλισμός αυταπατών και υποταγής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ίδια περίοδο που οι ναυτεργάτες αγωνίζονται ενάντια στην απελευθέρωση (άρση του καμποτάζ) στις εσωτερικές θαλάσσιες ενδομεταφορές που προσπαθεί να επιβάλει και με νόμο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αρχίζοντας από την κρουαζιέρα, ο πρόεδρος της Ενωσης Ναυτών (ΠΕΝΕΝ) Αν. Νταλακογιώργος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και εκπρόσωπος της «Αυτόνομης Παρέμβασης», δημοσιοποιεί επιστολή στην οποία αναφέρει: «Η Υπουργός κυρία Λούκα Κατσέλη στην τελευταία συνάντηση που είχε με την Διοίκηση της ΠΝΟ (26 Μάη 2010) υποσχέθηκε ότι στο σχέδιο νόμου που θα καταθέσει στην Βουλή θα λάβει υπ' όψη την θέση της Ομοσπονδίας να επανδρώνονται τα πλοία αυτά και με ένα αριθμό Ελλήνων Ναυτεργατών. (...) Φαίνεται ότι στην πορεία και αυτή η υπόσχεση πήγε στον κάλαθο των αχρήστων και υπερίσχυσε η επιχειρηματική αξίωση για εξασφάλιση όρων που θα διασφαλίζουν πλήρη ασυδοσία». Δεν το περίμενε ο συνδικαλιστής; 'Η την πάτησε σαν την ηγεσία του που κοροϊδεύει τους εργαζόμενους ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ; Και τώρα τι λέει; Εξαπατήθηκε; 'Η αν εφαρμοζόταν η «υπόσχεση» της υπουργού, ο ίδιος ήταν σύμφωνος; Ετσι φαίνεται. Δηλαδή, με άλλα λόγια, ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ δεν έχει κανένα πρόβλημα ότι αυτό που επιδιώκεται είναι να γεμίσουν οι εσωτερικές θάλασσες από πλοία «ΖΕΝΙΤΗ», δηλαδή πλωτά δουλεμπορικά, με ναυτεργάτες ανασφάλιστους και μισθούς πείνας, ούτε βέβαια ότι ανοίγει ο δρόμος για να επεκταθεί αυτό το καθεστώς και στην ακτοπλοΐα, με ό,τι σημαίνουν όλα αυτά, συνολικά για τις θαλάσσιες ενδομεταφορές, τους ναυτεργάτες, του νησιώτες, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ο καημός του είναι αν ανάμεσα στους εκατοντάδες τέτοιους ναυτεργάτες χαμηλόμισθους, ανασφάλιστους υπάρχουν «και» κάποιοι περισσότεροι Ελληνες και ας είναι με άθλιες συνθήκες. Αυτό θα πει υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων, αλλά τι να περιμένει κανείς από αριστερούτσικους και αριστερούληδες εργατοπατέρες...


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο αποκλειστικός στόχος

«Μαύρο πολιτικό χρήμα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Η θεσμοθέτηση κανόνων διαφάνειας και ουσιαστικότερου ελέγχου των εκλογικών δαπανών των υποψηφίων είναι επιβεβλημένη για να περιφρουρήσουμε το κύρος του πολιτικού κόσμου», τόνισε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΑΠΕ, ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Παπουτσής κατά τη συζήτηση, την περασμένη Πέμπτη, του σχετικού νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών. Πρόκειται για μια παραδοχή, που μέσα σε λίγες λέξεις έκανε φύλλο- και φτερό την ανιαρά επαναλαμβανόμενη, επί ωρών, ρητορεία του αρμοδίου υπουργού Γ. Ραγκούση ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νομοθέτημα - έκτρωμα που προωθεί, θεσμοθετεί τη διαφάνεια στην πολιτική χρηματοδότηση. Επομένως, αφού το μαύρο πολιτικό χρήμα δεν μπορεί να εμποδιστεί, τι είναι αυτό που πραγματικά επιδιώκει και νομοθετεί η κυβέρνηση; Κατά τον εισηγητή του ΠΑΣΟΚ όλα γίνονται για να «περιφρουρηθεί το κύρος του πολιτικού κόσμου» ενώ επί της ουσίας το μαύρο πολιτικό χρήμα θα συνεχίσει να ρέει προς τα αστικά κόμματα που το έπαιρναν αποδεδειγμένα στο παρελθόν και θα συνεχίσουν να το παίρνουν στο μέλλον. Δημιουργείται δηλαδή ένα φύλλο συκής για να καλλιεργείται η εντύπωση ότι ο αστικός πολιτικός κόσμος είναι καθαρός. Αλλά τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο σοβαρά απ' ό,τι φαίνονται δεδομένου ότι ο μοναδικός στόχος του νομοσχεδίου είναι πλέον αποδεδειγμένα, αποκλειστικά να εξοντώσει οικονομικά με την συγκεκριμένη νομοθετική της πρωτοβουλία η κυβέρνηση, κόμματα σαν το ΚΚΕ, ριζοσπαστικές συσπειρώσεις σαν τους συνδυασμούς που απαρτίζονται από λαϊκούς ανθρώπους που αντιστρατεύονται την αντιλαϊκή πολιτική και που στηρίζει το ΚΚΕ στις τοπικές εκλογές, να καταργήσει ουσιαστικά το δικαίωμα του «εκλέγεσθαι» στους υποψήφιους που προέρχονται από τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ηταν προμελετημένα!

Η τρέχουσα επίσκεψη των εκπροσώπων της τρόικα στην χώρα και οι διαβουλεύσεις που έχουν με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τους ρυθμούς προώθησης των πολιτικών που προβλέπονται στο «μνημόνιο», έδωσε τροφή σε αρκετά Μέσα Ενημέρωσης που έσπευσαν να ...ανακαλύψουν ότι επίκειται η εφαρμογή και νέων μέτρων.

Η διατύπωση είναι ανακριβής. Η εκτίμηση ότι οι εργαζόμενοι οσονούπω θα έρθουν αντιμέτωποι και με νέα σειρά μέτρων αληθεύει 100%, ωστόσο τα μέτρα αυτά - τα νέα, τα συμπληρωματικά, ή όπως κι αν τα ονομάσει κάποιος - ούτε από τον ουρανό θα πέσουν, ούτε αποτελούν αποτέλεσμα κάποιων συγκυριακών πιέσεων που ασκούνται τώρα, την τελευταία στιγμή και με αφορμή το κλιμάκιο της ΕΕ και του ΔΝΤ που βρίσκεται στη χώρα. Οι κινήσεις που γίνονται από την κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία και συμφωνία με τους δανειστές της, προβλέπουν την υλοποίηση ενός ιδιαίτερα μεγαλεπήβολου και στρατηγικού χαρακτήρα σχεδίου, το οποίο η άρχουσα τάξη και η οικονομική ολιγαρχία το έχει επεξεργαστεί εδώ και πολύ καιρό.

Στο ένα του σκέλος προβλέπει την επιβολή μέτρων, πολιτικών και ρυθμίσεων για να γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη. Εκεί εντάσσονται: Οι πρωτοφανείς αποφάσεις για την ονομαστική μείωση των αποδοχών των εργαζομένων που συμβαίνει για πρώτη φορά στα χρονικά και η ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Η ολοκληρωτική ακύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και η καθιέρωση προνοιακού τύπου επιδομάτων στη θέση των συντάξεων. Η επιμήκυνση του χρόνου εργασίας και των ηλικιών για συνταξιοδότηση. Η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η κατάργηση των κατώτατων μισθών.

Το άλλο σκέλος των αποφάσεων στοχεύει στην παραπέρα θωράκιση του ίδιου του κεφαλαίου, με τη δημιουργία ευνοϊκότερων συνθηκών για την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίησή του. Εδώ, «παίζουν» οι ιδιωτικοποιήσεις των τραπεζών στις οποίες το δημόσιο εξακολουθεί να διατηρεί κάποια ποσοστά, η «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας με την προσφορά των καλύτερων φιλέτων στα ιδιωτικά συμφέροντα, η παραχώρηση συγκοινωνιών, δρόμων, αεροδρομίων και άλλων υποδομών σε επιχειρηματικούς ομίλους, η παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Σ΄ αυτά τα πλαίσια θα κινούνται και οι αλλαγές που θα γίνουν στον λεγόμενο αναπτυξιακό νόμο, οι νέες φοροελαφρύνσεις που «μαγειρεύονται» κ.ο.κ.

Τα μέτρα δεν πρόκειται να σταματήσουν εδώ, γιατί δεν είναι μέτρα που αφορούν την τρόικα και το ΔΝΤ, αλλά πολιτικές προαποφασισμένες από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Πολιτικές που φέρουν τη σφραγίδα της ΕΕ, της Συνθήκης του Μάαστριχτ και όλων των στρατηγικών που αποφασίστηκαν από εκεί και πέρα. Ετσι, είναι ήδη γνωστό ότι θα ακολουθήσει και νέα χιονοστιβάδα αντιλαϊκών και αντιδραστικών μέτρων, με τα οποία θα επιχειρηθεί να αυξηθεί το κόστος που πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα για την αντιμετώπιση της κρίσης που προκάλεσαν το κεφάλαιο και οι πολιτικές στήριξης της κερδοφορίας του.

Στη στρατηγική του κεφαλαίου οι εργαζόμενοι μπορούν - και οφείλουν - να αντιτάξουν τη δική τους στρατηγική. Τη στρατηγική της συγκρότησης και της ανάπτυξης Λαϊκού Μετώπου, ικανού να βάλει φραγμό στην εφαρμογή των άνομων σχεδίων της πλουτοκρατίας, ισχυρού να οδηγήσει τους εργαζόμενους στο δικό τους δρόμο ανάπτυξης, με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και την κοινωνία που μέλημά της θα 'χει την ολόπλευρη ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών όλου του λαού.

«Οφέλη» μόνο για τα μονοπώλια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επιμένουν κυβέρνηση και καλοταϊσμένα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να μιλάνε για τα δήθεν «οφέλη» που θα προκύψουν για τους «καταναλωτές» από την απελευθέρωση των αγορών και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, όπως μείωση των τιμών, καλύτερες υπηρεσίες κ.ά. Ουδέν αναληθέστερον. Δύο τουλάχιστον δεκαετίες ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των αγορών που προωθούνται από ΕΕ και κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ αρκούν για να αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι τα «οφέλη» αυτά είναι ένα μεγάλο παραμύθι, το οποίο χρησιμοποίησαν κατά κόρο για να διευκολύνουν την επέλαση των πολυεθνικών και των μονοπωλίων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Δύο δεκαετίες μετά έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι οι τιμές δε μειώθηκαν ούτε σε έναν «απελευθερωμένο» κλάδο, ούτε βέβαια οι υπηρεσίες έγιναν καλύτερες. Αντίθετα, οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών αυξήθηκαν σημαντικά, ακριβώς γιατί καθορίζονται από τα μονοπώλια που δημιουργούνται σε κάθε κλάδο και γιγαντώνονται μετά την «απελευθέρωση» με γνώμονα την απρόσκοπτη κερδοφορία τους. Ενδεικτικά, μπορεί να αναφερθεί το παράδειγμα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, όπου τα εισιτήρια μετά την απελευθέρωση αυξήθηκαν μέχρι και 400%(!), ενώ πολλά νησιά έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους επειδή αυτό συμφέρει τους εφοπλιστές κ.ο.κ. Κι όμως τις παραμονές της απελευθέρωσης η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αλλά και οι διάφοροι «Μίχαλοι» και «Στουρνάρηδες» διαβεβαίωναν - όπως κάνουν και τώρα με τις οδικές μεταφορές - ότι θα υπάρξουν καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες. Οι εργαζόμενοι έχουν την πείρα να αντιληφθούν ότι οι μόνοι που ευνοούνται από την απελευθέρωση των αγορών είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Θα πληρώσουν για το έγκλημα!

Πρώτα ψηφίζουν υπέρ του μνημονίου και ύστερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις συντάξεις πείνας! Ο λόγος για τους βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. που ανακοίνωσαν χτες ότι ...θα κάνουν τα παράπονά τους σε κάποια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου (τώρα μάλιστα!) για τις «αδικίες» (σώπα!) που έγιναν με τον ασφαλιστικό νόμο. Και πού εντοπίζουν το άδικο οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ.;

Στο ότι «όσοι πλήρωσαν εισφορές λαμβάνουν, τελικά, σύνταξη η οποία καθόλου δεν αναλογεί στις εισφορές που έχουν καταβληθεί». Αυτό και τίποτα άλλο. Προφανώς γιατί συμφωνούν με την κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και τη μετατροπή των συντάξεων σε προνοιακά επιδόματα, με την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, με το τριετές πάγωμα των συντάξεων πείνας κ.ο.κ.

Η ειρωνεία είναι ότι την ίδια στιγμή οι ίδιοι βουλευτές, όπως και ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., υπερασπίζονται με περίσσιο θράσος την επιλογή τους να ψηφίσουν υπέρ του μνημονίου των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Ας είναι σίγουροι ότι οι εργαζόμενοι και ευρύτερα τα λαϊκά στρώματα δεν ανέχονται την υποκρισία των βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ. και έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους για το ρόλο που παίζει συνολικά ο ΛΑ.Ο.Σ. στην αντιλαϊκή επίθεση. Και ασφαλώς δεν πρόκειται να αφήσουν δίχως τιμωρία τη συνενοχή τους στην εγκληματική πολιτική σε βάρος του λαού.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ