ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τσακίζουν τις εργαζόμενες

Η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση με βάση το μνημόνιο, που συναποφάσισε με την «τρόικα», το ΛΑ.Ο.Σ. και τη συναίνεση της ΝΔ, θέτει στο στόχαστρο το σύνολο των εργαζομένων, πλήττει όμως με ιδιαίτερη σφοδρότητα τα πιο σκληρά εκμεταλλευόμενα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιο τμήμα αποτελούν και οι γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, εξαιτίας της διπλής καταπίεσης που υφίστανται στον καπιταλισμό: η ταξική εκμετάλλευση συνοδεύεται από τη φυλετική ανισότητα. Το βάθεμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και η όξυνση της αντιλαϊκής πολιτικής αναδεικνύουν πιο έντονα πλευρές της κοινωνικής ανισοτιμίας που βιώνουν οι εργαζόμενες γυναίκες. Ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως φθηνή, εφεδρική εργατική δύναμη, σε θέσεις μερικής και ευέλικτης - ελαστικής απασχόλησης, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μιας μέρας. Τη γυναικεία εργασία συνοδεύει σταθερά η ανεργία.

Η μητρότητα καθιστά τις γυναίκες λιγότερο «ανταγωνιστικές» εργαζόμενες, λιγότερο συμφέρουσες για το κεφάλαιο. Οι παροχές για την προστασία της μητρότητας, οι άδειες, τα επιδόματα, η στήριξη με κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές είναι κόστος που περιορίζει τα κέρδη. Οι νέες γυναίκες αναγκάζονται ακόμα και σε σύναψη «συμφωνητικών» πως δε θα δημιουργήσουν οικογένεια, προκειμένου να προσληφθούν ενώ οι υποψήφιες μητέρες αντιμετωπίζουν την εργοδοτική τρομοκρατία. Ενδεικτική των διαθέσεων της εργοδοσίας είναι η απόλυση εργαζόμενης από το εμπορικό κατάστημα «Tsakiris Mallas» στη Λιβαδειά, τη μέρα που επέστρεψε στη δουλειά μετά από αναρρωτική άδεια λόγω αποβολής στον τρίτο μήνα της κύησης! Η εργαζόμενη, μητέρα ήδη ενός παιδιού, από την ημέρα που ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, υποβλήθηκε σε πιέσεις και ψυχολογικό πόλεμο προκειμένου να εγκαταλείψει τη δουλειά της. Η τακτική αυτή είναι ιδιαίτερα προσφιλής στην εργοδοσία, που επιδιώκει να εξαναγκάζει τις υποψήφιες μητέρες σε παραίτηση, αφού η απόλυση εγκύου τυπικά τουλάχιστον απαγορεύεται από το νόμο.

Ταυτόχρονα σημαντικός αριθμός γυναικών συγκεντρώνεται σε προγράμματα κατάρτισης του ΟΑΕΔ, μαθητείας τύπου stage, στις πιο κακοπληρωμένες και επισφαλείς θέσεις εργασίας. Το πρόσφατο παράδειγμα της συμβασιούχου από το Δήμο Μενιδίου, είναι μια ακόμα απόδειξη της επέκτασης των πιο βάρβαρων εργασιακών σχέσεων στην Τοπική Διοίκηση. Η εργαζόμενη, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, παρέμενε απλήρωτη για πολλούς μήνες. Μάλιστα, η ΔΕΗ δε δίστασε να διακόψει την παροχή ρεύματος και μόνο η άμεση κινητοποίηση και παρέμβαση του ΠΑΜΕ, της Συντονιστικής Επιτροπής Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής και των μαζικών φορέων της περιοχής ανάγκασε τη ΔΕΗ σε επανασύνδεσή του.

Το επόμενο διάστημα εκατοντάδες γυναίκες συμβασιούχοι στους δήμους θα βρεθούν στο δρόμο μιας και «λήγουν οι συμβάσεις τους», χιλιάδες θα βρεθούν μπροστά στην απόλυση και την ανεργία. Αλλά και όλες οι εργαζόμενες γυναίκες θα έρθουν αντιμέτωπες με το «πάγωμα» των μισθών τους, τη δυσκολία να ανταπεξέλθουν σε βασικά έξοδα και δαπάνες, στο νοίκι και στους λογαριασμούς, στο κόστος της ιατρικής περίθαλψης, του σχολείου και των φροντιστηρίων των παιδιών, των παιδικών σταθμών κλπ. Μπροστά στη γενίκευση της επίθεσης του κεφαλαίου και την όξυνση των επιπτώσεών της, για τις εργαζόμενες υπάρχει λύση: να απαντήσουν στην επίθεση που δέχονται, να αντεπιτεθούν συλλογικά και οργανωμένα μέσα από το εργατικό, το γυναικείο και το λαϊκό κίνημα. Ενιαία με τους άνδρες εργαζόμενους. Να αντισταθούν στα μέτρα αλλά και να διεκδικήσουν τα σύγχρονα δικαιώματά τους.

Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ

«Βρισκόμαστε σε πόλεμο»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν το ΚΚΕ, πριν αλλά και αμέσως μετά τις εκλογές, είχε μιλήσει για πόλεμο της πλουτοκρατίας σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού, πολλοί «καλοθελητές» είχαν σπεύσει να το αποδοκιμάσουν. Εννέα μήνες μετά κανείς σοβαρός άνθρωπος, ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων, δεν μπορεί να μην παραδεχθεί ότι ο ταξικός αυτός πόλεμος διεξάγεται σε όλα τα μέτωπα, με στόχο τη «διάσωση» της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας και του καπιταλισμού. Το παραδέχονται όμως πλέον οι ίδιοι οι αστοί, που έχοντας βαθιά επίγνωση της κατάστασης, δε διστάζουν να προτρέπουν την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει όλο το οπλοστάσιο για να καθυποτάξει το λαό. Είναι χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή το χτεσινό κύριο άρθρο της «Καθημερινής» που ζητά επίταξη των απεργών ακριβώς επειδή η πλουτοκρατία βρίσκεται σε πόλεμο. «Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε ένα πόλεμο για την οικονομική της επιβίωση και καμία κοινωνική ομάδα δεν μπορεί να κρατάει σε ομηρία τη χώρα. Αν η κυβέρνηση αποφασίσει να προχωρήσει τελικώς στην επιστράτευση, θα δώσει τέλος σε ένα σοβαρότατο πρόβλημα και ένα ισχυρό μήνυμα σε άλλες ομάδες, οι οποίες ετοιμάζουν ανάλογες κινητοποιήσεις», σημειώνει στο άρθρο, αποτρέποντας την κυβέρνηση να κάνει την «οιαδήποτε υποχώρηση» και να δείξει «αδυναμία».Πράγματι η κυβέρνηση χτες αποφάσισε την επιστράτευση των φορτηγών και την επίταξη των οδηγών.Το ζητούμενο λοιπόν είναι οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο» και να πάρουν τις αποφάσεις που πρέπει, να απαντήσουν ανάλογα με οργανωμένους ταξικούς αγώνες, με αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων, με κοινωνικοπολιτική συμμαχία και πάλη για το δικό τους δρόμο ανάπτυξης χωρίς αφεντικά.

Φιλομονοπωλιακή μελέτη

Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων μπορεί (!) να αυξήσει το ΑΕΠ κατά 13% περίπου σε βάθος χρόνου(!). Κι όμως δεν πρόκειται για χρησμό της Πυθίας, αλλά για το πόρισμα επιστημονικής μελέτης του ιδρύματος μελετών των βιομηχάνων (ΙΟΒΕ), που υπερπροβάλλουν για ευνόητους λόγους τα αστικά ΜΜΕ. Δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι πράγματι η απελευθέρωση των «κλειστών επαγγελμάτων» θα αυξήσει το ΑΕΠ κατά 13%. Οπως μαρτυράει το ίδιο το πόρισμα, δεν πρόκειται για μια τόσο τεκμηριωμένη μελέτη. Γίνεται όμως καλό, για το κεφάλαιο, προπαγανδιστικό επιχείρημα, προκειμένου να αβαντάρει την προωθούμενη αντιδραστική ανατροπή της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, μόνο και μόνο για να περάσουν στην κυριαρχία των μονοπωλίων. Είναι ευνόητο ότι σε τέτοιες συνθήκες απόλυτης κυριαρχίας του κεφαλαίου η μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ που θα μπορούσε να υπάρξει είναι αυτή που οφείλεται στην αλματώδη αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, που θα παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι από τον παραγόμενο πλούτο, τα οποία βεβαίως διεκδικούν να πάρουν και το κομμάτι της πίτας των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων». Αλλωστε η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου είναι νομοτέλεια. Από αυτή την άποψη πράγματι υπάρχουν οφέλη από την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, αλλά μόνο για τα μονοπώλια. Αντίθετα, οι αυτοαπασχολούμενοι - που θα ξεκληρίζονται - και οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν ακριβό τίμημα με την ανεργία και τη φτώχεια, ενώ οι «καταναλωτές» ποτέ δεν πρόκειται να δουν φτηνότερες τιμές και καλύτερες υπηρεσίες, όπως δεν έχει γίνει σε κανέναν κλάδο της οικονομίας που έχει «απελευθερωθεί»...

Καρικατούρα του «καινούριου»

Κουίζ: Βρείτε σε ποιους κομματικούς φορείς ανήκουν οι παρακάτω δηλώσεις. Πρώτη δήλωση: «Η συνέχιση της απεργίας των ιδιοκτητών φορτηγών δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην εξέλιξη της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Η μη έκδοση νέων αδειών φορτηγών και βυτιοφόρων επί δεκαετίες οδηγεί σε αυξημένα κόμιστρα και σε μεγάλη δαπάνη κεφαλαίων για τις μεταβιβάσεις των αδειών. Αυτή η πολιτική του πελατειακού κράτους, με αδικαιολογήτως κλειστά επαγγέλματα πρέπει να πάρει τέλος το συντομότερο δυνατό». Δεύτερη δήλωση: «Χωρίς μισόλογα, αστερίσκους και υποσημειώσεις είμαστε υπέρ του ανοίγματος της συγκεκριμένης αγοράς (σ.σ. των οδικών μεταφορών), όχι γιατί μας το ζητά η τρόικα ή γιατί μας το επιβάλλει το μνημόνιο αλλά γιατί στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, βασικό ζητούμενο είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας στην οικονομία και τις επιχειρήσεις. Και ανταγωνιστικότητα με στρεβλώσεις και κλειστά επαγγέλματα δεν μπορεί να υπάρξει». Ας το πάρει το ποτάμι. Η πρώτη ανήκει στη νεοσύστατη «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ. Κουβέλη και η δεύτερη στο «Φόρουμ» της Ντ. Μπακογιάννη. Τα σχόλια μάλλον περιττεύουν...

Δικηγόροι της κυβέρνησης και των επιχειρηματιών

Ολες τις μέρες προετοίμαζαν το κλίμα και την κοινή γνώμη να δεχθεί πως είναι οι ιδιοκτήτες των φορτηγών που εκβιάζουν την κοινωνία, είναι ενάντιά της και όχι η κυβέρνησή τους που με το φιλομονοπωλιακό νομοσχέδιο για τις μεταφορές εμπορευμάτων ενισχύει το κεφάλαιο, ωθώντας στην καταστροφή τους αυτοαπασχολούμενους ιδιοκτήτες φορτηγών. Χτες, λοιπόν, δημοσιογράφοι των αστικών τηλεοπτικών σταθμών, ανάμεσά τους οι Καψής και Χασαπόπουλος του «ΜΕΓΚΑ», Κώνστας του «Αλτερ» και άλλοι της συνομοταξίας ανέλαβαν το ρόλο του δημοσιογράφου - δικηγόρου υπεράσπισης της κυβέρνησης, για να επιβάλουν στους εργαζόμενους την αναγκαιότητα και το δίκιο της κατάπτυστης απόφασης για επιστράτευση και επίταξη, στο όνομα των «συμφερόντων της κοινωνίας και της οικονομίας», δηλαδή για τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Για το λαό που του μειώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις, που του επιβάλλουν δουλειά ως το θάνατο δε δίνουν δεκάρα. Ούτε εισαγγελείς να ήτανε. Αλλά, είπαμε, ΜΜΕ των επιχειρηματιών, δημοσιογράφοι των συμφερόντων τους είναι...

Ομολογίες

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ λέει και καμιά αλήθεια. (Ποτέ όμως σε προεκλογικές περιόδους). Για τον πρωθυπουργό μας μιλάμε φυσικά, που δήλωσε ότι η οικονομική κρίση είναι «ευκαιρία για να κάνουμε τομές που δεν κάναμε τόσα χρόνια»...

Για χρόνια - ομολογεί ο Γ. Παπανδρέου - σκέπτονταν να περικόψουν μισθούς, να καταργήσουν συλλογικές συμβάσεις, να απελευθερώσουν τις απολύσεις, να προωθήσουν πλήρως τη μερική απασχόληση.

Ε, τελικά, όπως φαίνεται, η υπομονή ...αμείβεται και βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία. Πρόσθεσαν και μπόλικη τρομοκρατία περί χρεοκοπίας μέσω των γνωστών οδών, εμφανίστηκαν ταυτόχρονα και διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις....

Φτιάχθηκε, λοιπόν, το σκηνικό με όλα τα απαραίτητα στοιχεία, για να τρομοκρατηθούν και να χειραγωγηθούν συνειδήσεις. Το έργο γνωστό και εξαίρετος παραγωγός όπως πάντα το ΠΑΣΟΚ.

Στο ρόλο του χειροκροτητή και κλακαδόρου όπως καταλάβατε ήταν ο ΛΑ.Ο.Σ. και ...κριτική της παράστασης έκανε η Νέα Δημοκρατία. Το εισιτήριο, πάντως, πανάκριβο και φυσικά το πλήρωσαν οι Ελληνες εργαζόμενοι.

ΕΞΕΜΑΝΗ ο Ανδρέας Λοβέρδος επειδή - λέει - υπήρξαν δημοσιεύματα σχετικά με το ότι οι ελεγκτές της «τρόικας» δεν ήταν ικανοποιημένοι από τους ελέγχους τους σε 3 ασφαλιστικά ταμεία.

Αντιθέτως, δηλώνει ότι τα βρήκαν όλα θαυμάσια, την οικονομική κατάσταση μια χαρά και έφυγαν χωρίς να έχουν την παραμικρή ένσταση.

Ε, αφού τα πράγματα είναι τόσο ρόδινα (για την κυβέρνηση φυσικά, γιατί δεν το βλέπουν έτσι οι ασφαλισμένοι), τότε γιατί δε δεσμεύονται ότι δε θα πάρουν κανένα άλλο αντιασφαλιστικό μέτρο;

Μήπως γιατί όλα όσα έχουν κάνει δεν είναι παρά μόνο η αρχή και γιατί σχεδιάζουν άμεσα νέες επιδρομές στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα; Βλέπετε, ο δρόμος της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου ...δεν έχει τέλος.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κοροϊδία...

Μετά τον ασφαλιστικό νόμο που συρρικνώνει δραματικά τόσο τις κύριες όσο και τις επικουρικές συντάξεις, έρχεται το υπουργείο Εργασίας, με χτεσινή ανακοίνωσή του απαντώντας σε δημοσιεύματα, όπου διατείνεται πως «οι επικουρικές συντάξεις είναι απόλυτα διασφαλισμένες από όλα τα Ταμεία και για πολλά χρόνια». Δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από φτηνή προπαγάνδα.

Αρκεί να αναφέρουμε πως μόνο το τελευταίο διάστημα

κατάργησαν τη 13η και 14η σύνταξη για πάντα
επέβαλαν από τις αρχές Αυγούστου χαράτσι (ΛΑΦΚΑ) στις συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ από 3% έως 10%
πάγωσαν επί πέντε χρόνια, μέχρι, δηλαδή και το 2013, τις συντάξεις, στο ύψος του 2008, που σημαίνει πραγματική μείωση άνω του 15%.

Οταν, λοιπόν, έχουν γίνει όλα αυτά κι όταν, επιπλέον, αύξησαν τα χρόνια εργασίας από τα 35 στα 40 (12.000 ένσημα αντί για 10.500) για να έχει κάποιος το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη και όταν το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης καθορίζεται στο 65ο έτος, το οποίο όμως στην πράξη θα είναι ακόμα μεγαλύτερο, τότε να βγαίνει η κυβέρνηση και να λέει πως «οι επικουρικές είναι διασφαλισμένες», δεν είναι απλά κοροϊδία, αλλά προπαγάνδα και συνειδητή προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.

Πόσο μάλλον, όταν με βάση το νέο νόμο, οι επικουρικές συντάξεις θα χορηγούνται αν και εφόσον το επιτρέπει η «οικονομική βιωσιμότητα» των Ταμείων, δηλαδή με το πρόσχημα της βιωσιμότητας και των «κατάλληλων» αναλογιστικών μελετών... Τα έχει πει και στη Βουλή ο υπουργός. Δηλαδή, θα τις δίνουν τα Ταμεία, ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Εχουν λεφτά θα δίνουν. Δεν έχουν δε θα δίνουν. Δηλαδή, καθαρά ανταποδοτικές που σημαίνει εκβιασμός για μεγάλες εισφορές, αν και εδώ που τα λέμε με μισθούς πείνας, εργασιακές σχέσεις-λάστιχο, ανεργία στα ύψη, τι εισφορές να δώσουν;

Πρώτοι στους θανάτους από τροχαία

Την πρωτιά στον αριθμό των θανάτων από τροχαία ατυχήματα εξακολουθεί να κατέχει η χώρα μας στην Ευρώπη. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το 2009, η χώρα μας μαζί με τη Ρουμανία κατέχει την πρώτη θέση στην ΕΕ ως προς τον αριθμό θανάτων από τροχαία ατυχήματα, με 130 νεκρούς ανά ένα εκατομμύριο κατοίκους.

Οσο, λοιπόν, και να θέλουν να μας παρουσιάσουν οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ σήμερα, όσο και της ΝΔ παλιότερα, ότι η κατάσταση βελτιώνεται, η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας θρηνεί κάθε χρόνο μια κωμόπολη 1.600 κατοίκων περίπου θύματα στην άσφαλτο!

Ισως η κατάσταση να βελτιωθεί στο εθνικό δίκτυο που έχει παραδοθεί σε ιδιωτικούς ομίλους, όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή των αυτοκινητοδρόμων τους οποίους πληρώνει πανάκριβα ο λαός και για την κατασκευή και για τη χρήση με υπέρογκα χαράτσια διοδίων. Τι γίνεται όμως στο υπόλοιπο νομαρχιακό και επαρχιακό δίκτυο, που αποτελεί και το 90% και πλέον οδικό δίκτυο της χώρας;

Αυτό βρίσκεται ασυντήρητο και σε πανάθλια κατάσταση, που θυμίζει λαιμητόμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παρακαμπτήριοι δρόμοι που χρησιμοποιήθηκαν όταν έκλεισε η Εθνική Οδός στα Τέμπη από τις πτώσεις βράχων τον περασμένο Δεκέμβρη.

Ενοχη, λοιπόν, και για την εκατόμβη νεκρών από τα τροχαία ατυχήματα είναι η πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μια πολιτική που κάνει το παν για να ικανοποιήσει τη θέληση των μεγαλοεργολάβων για κερδοφορία και όχι την ανάγκη του λαού για οδική ασφάλεια.

Για τις εκλογικές δαπάνες

Οι καπιταλιστές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, ένα μέρος των κερδών, που βγάζουν από τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών, το διαθέτουν στα αστικά κόμματα και σε κάποιους από τους πολιτικούς αυτών των κομμάτων, για να δημιουργήσουν ευνοϊκές προϋποθέσεις ώστε να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους. Σε καπιταλιστικά κράτη σε όλο τον κόσμο αποκαλύπτονται διαρκώς τέτοια σκάνδαλα. Στη χώρα μας, η περίπτωση της «Ζήμενς», είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές για το τι σημαίνει εξαγορά αστικών κομμάτων για να κάνει επιτυχημένες μπίζνες μια πολυεθνική. Οσο αυτονόητο είναι το παραπάνω, άλλο τόσο είναι ότι το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα αποκαλύπτει μέρη της σαπίλας και της βρώμας του, μόνο και μόνο για να αποπροσανατολίσει το λαό και να δείξει ότι μπορεί να αυτοκαθαρθεί, να γιατρευτεί, να ξεκαθαρίσει την ήρα απ' το στάρι. Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο, κινείται και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που αφορά τις εκλογικές δαπάνες στις τοπικές εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη. Με πρόσχημα την καταπολέμηση του «μαύρου πολιτικού χρήματος», το ΠΑΣΟΚ λέει:

Κόμματα δεν μπορούν να χρηματοδοτούν υποψήφιους για δήμους και περιφέρειες. Και πως αυτό είναι τεκμήριο ότι δεν εξαρτώνται οικονομικά οι υποψήφιοι από κόμματα και άρα είναι ανεξάρτητοι.
Λένε ακόμα ότι πρέπει να υπάρχει ένα όριο που φτάνει τα 2.000 ευρώ, αν κάποιος θέλει να χρηματοδοτήσει έναν υποψήφιο και πως αυτό θα το κάνει μέσω τραπέζης.

Μήπως, με αυτό τον τρόπο, οι κεφαλαιοκράτες θα πάψουν να χρηματοδοτούν τα αστικά πολιτικά κόμματα; Μήπως οι καπιταλιστές θα δυσκολευτούν να βρουν 500, 1.000, 2.000 ή και περισσότερους πρόθυμους που θα πάει ο καθένας να καταθέσει 500, 1.000 ή 2.000 ευρώ στα ταμεία των κομμάτων ή των αστών πολιτικών που θέλουν να χρηματοδοτήσουν; Ο ίδιος ο εισηγητής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Δ. Παπουτσής, κατά την παρουσίαση του νομοσχεδίου δήλωσε: «Μαύρο πολιτικό χρήμα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει»... 'Η μήπως πολιτικά κόμματα, όπως το ΚΚΕ, που στηρίζουν συνδυασμούς που προέρχονται από την εργατική τάξη, οι συγκεκριμένες διατάξεις στοχεύουν να τα εμποδίσουν στην προεκλογική δράση; Από πού θα βρουν οι εργάτες χρηματοδότηση αν όχι από τους ανθρώπους του μόχθου; Και από την άλλη πού βρίσκουν τα λεφτά για να πληρώνουν ενοίκια εκατομμυρίων στα καλύτερα κτίρια - εκλογικά κέντρα σε Κολωνάκι, Μαρούσι, Κηφισιά και άλλες περιοχές στις εκλογές οι υποψήφιοι των αστών; Πού βρίσκουν τα λεφτά δήθεν «ανεξάρτητοι» υποψήφιοι στις τοπικές εκλογές που δε χρηματοδοτούνται από τα πολιτικά κόμματα που έχουν ανακηρύξει άλλον υποψήφιο; Πού βρίσκουν τα λεφτά για πανάκριβη προπαγάνδα και με τι ανταλλάγματα; Από έρανο;

Ο λαός δεν πρέπει να ξεγελαστεί. Το τι επιδιώκουν είναι φανερό. Θέλουν να βάλουν όσο το δυνατόν περισσότερους περιορισμούς σε εργάτες, σε ανθρώπους από τα λαϊκά στρώματα, ώστε να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα να είναι υποψήφιοι σε εκλογές. Τα κόμματα του συστήματος, οι υποψήφιοί τους στις τοπικές εκλογές έχουν άπειρους τρόπους να στηριχθούν από την πλουτοκρατία. Μόνο οι υποψήφιοι που τους αντιπαλεύουν έχουν ανάγκη την οικονομική στήριξη του λαού. Γι' αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να μη νομιμοποιήσουν αυτόν τον αντιδραστικό νόμο και να στηρίξουν πολιτικά και οικονομικά τους συνδυασμούς της «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ» σε όλη τη χώρα.

Ενιαία ταξική πάλη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν υπάρχει απεργία που να μην έχει κατηγορηθεί από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά και τα αστικά ΜΜΕ, ότι στρέφεται κατά των συμφερόντων του συνόλου της κοινωνίας ή άλλων κοινωνικών ομάδων, ότι προκαλεί ταλαιπωρία, ότι είναι συντεχνιακή. Οι πάντες είναι συντεχνίες, από τους εργαζόμενους στο δημόσιο μέχρι τους ναυτεργάτες και τους μικρομεσαίους αγρότες... Οι πάντες είναι συντεχνία, ακριβώς για να μείνει στο απυρόβλητο η πραγματική «συντεχνία», η αστική τάξη, μια ελάχιστη μειοψηφία δηλαδή των εχόντων και κατεχόντων που καταφέρνουν να παρουσιάζουν το στενό εγωιστικό - ιδιοτελές συμφέρον τους ως γενικό, δηλαδή ως συμφέρον όλης της κοινωνίας, χάρη στο κράτος και την πολιτική εξουσία. Προκειμένου να διατηρήσει την κυριαρχία της και βέβαια να ανακόψει την πτώση του ποσοστού κέρδους, τσακίζει εργασιακά δικαιώματα και συνθλίβει κεκτημένα κοινωνικών ομάδων που εμφανίζει ως εμπόδια και συντεχνίες. Ομως, είναι καιρός, οι «υπόλοιποι», η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, να πολιτικοποιήσουν τους αγώνες τους, να στοχεύουν δηλαδή κατευθείαν στην καρδιά της αντιλαϊκής πολιτικής και των κομμάτων που τη διαχειρίζονται. Με άλλα λόγια, είναι καιρός να γίνει συνείδηση ότι οι λαϊκοί αγώνες πρέπει να πάρουν το χαρακτήρα αναμέτρησης «τάξης προς τάξη», δηλαδή της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας εργατικής τάξης - αυτοαπασχολούμενων - φτωχομεσαίας αγροτιάς ενάντια στους κεφαλαιοκράτες.