O Θ. Βάρδας, πρόεδρος των μεγαλεμπόρων του ΣΕΛΠΕ, μετέφερε χτες σε ραδιοφωνική του συνέντευξη την «απορία» της τρόικας για το γεγονός ότι «ενώ έχουμε μια μεγάλη ύφεση και πέφτουν και τα ενοίκια και οι μισθοί και οι συντάξεις κλπ., δεν πέφτουν οι τιμές». Ο ίδιος ήταν αποκαλυπτικός στην εξήγηση που έδωσε: «Γιατί μεγάλα τμήματα της αγοράς είναι οργανωμένα μονοπωλιακά. Ο δημόσιος τομέας και ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν καρτέλ. Αλλά και διότι η υπόλοιπη αγορά είναι κατακερματισμένη σε πολλές μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν μπορούν να μειώσουν τις τιμές, διότι εάν μειώσουν τις τιμές πρέπει να βγουν έξω από την αγορά». Τι είπε ο μεγαλέμπορας; Οτι το μονοπωλιακό κεφάλαιο έχει συγκροτήσει καρτέλ και, αδηφάγο όπως είναι, διεκδικεί το μέγιστο δυνατό κέρδος σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα πλοία, όπου τα εισιτήρια, ανεξάρτητα από το ποια εταιρεία θα επιλέξει ο επιβάτης, κοστίζουν χρυσάφι και έχουν ανατιμηθεί μέχρι και 450% τα τελευταία χρόνια, απ' όταν η απελευθέρωση έγινε η αιτία να συγκεντρωθούν όλα τα πλοία σε δυο τρεις μεγάλες εταιρείες, οι οποίες μάλιστα εμφανίζονται η μία στο μετοχολόγιο της άλλης. Αυτός είναι ο καπιταλισμός και η αντικειμενική τάση της συγκεντροποίησης, που κάθε άλλο παρά για το συμφέρον του λαού γίνεται.
Οδηγίες ελέγχου της λαϊκής δυσαρέσκειας
«Το πρώτο που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση - χωρίς ανάπαυλα λόγω θέρους - είναι να βρει τώρα τι συμβαίνει στην αγορά. Και να επέμβει προτού η κατάσταση γίνει εκρηκτική», γράφουν στο κύριο άρθρο τους τα ΝΕΑ (9/8/2010), αποτυπώνοντας τη βασική επωδό που χαρακτηρίζει τα αστικά ΜΜΕ. Και σε άλλο σημείο: «Αν (...) συνεχιστεί και τους φθινοπωρινούς μήνες αυτή η ιδιότυπη ασυλία του πληθωρισμού. Το φαινόμενο θα συμβάλει στην αύξηση της κοινωνικής έντασης». Η αγωνία τους, πια, δεν κρύβεται.
Γνωρίζοντας πως από το Σεπτέμβρη θα συνεχιστεί ο ορυμαγδός των μέτρων και η επιθετική, αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, της τρόικας και των συμμάχων τους ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., τα αστικά ΜΜΕ παίζουν το ρόλο του πλοηγού, για να μην πέσει η κυβέρνηση στις ...ξέρες της λαϊκής δυσαρέσκειας. Το πρόβλημά τους δεν είναι αν θα καταφέρνουν οι εργαζόμενοι, που μέρα με τη μέρα φτωχαίνουν όλο και περισσότερο, να τα βγάζουν πέρα, ακόμη και στην κάλυψη στοιχειωδών αναγκών, αλλά η αποφυγή κάθε «ρήγματος» στη συνείδηση και τις σχέσεις των εργαζομένων με τους επιχειρηματίες, που διαταράσσει την «κοινωνική ειρήνη». Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην καλοστημένη παγίδα των αστικών ΜΜΕ...
Εχουν τον καημό τους...
Σε ρόλο πυροσβέστη της κλιμακούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής με κάλπικες υποσχέσεις εμφανίστηκε χτες ο ΛΑ.Ο.Σ. που στη βάση της διαπίστωσής του πως «η οικονομία της αγοράς απάντησε αρνητικά στην πολιτική της κυβέρνησης», πρότεινε «αλλαγή προσώπων, νοοτροπίας, καθώς και μεθόδων αντιμετώπισης της κρίσης» και κάλεσε τον πρωθυπουργό να συνειδητοποιήσει ότι «επιβάλλεται να σχηματιστεί κυβέρνηση οικουμενικής αντίληψης, διαφορετικά οι δείκτες όλο και θα υποχωρούν και η αγανάκτηση όλο και θα ανεβαίνει».
Είναι ακριβώς αυτή η κατεύθυνση προς την οποία πολλοί πασχίζουν να αποπροσανατολίσουν το λαό, ώστε η οργή του να μη βρει την πραγματική διέξοδο της οργανωμένης πάλης με προοπτική τον άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των συμφερόντων του. Η καπιταλιστική κρίση, είναι φως φανάρι, ότι δεν προήλθε από τη μία ή την άλλη μορφή διαχείρισης και δε θα ξεπεραστεί βεβαίως με αλλαγές προσώπων, νοοτροπιών και μεθόδων. Οι κρίσεις και οι βαρύτατες συνέπειές τους στους λαούς θα εξαλειφθούν, αν οι λαοί εξαλείψουν με την πάλη τους την αιτία που τις προκαλεί: Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων. Αν με την πάλη τους επιβάλλουν μια ανάπτυξη που στο κέντρο της θα έχει τις δικές τους ανάγκες και την ικανοποίησή τους. Αλλαγές στη «φρουρά» ο ελληνικός λαός έχει γνωρίσει ουκ ολίγες. Αλλαγές στη ζωή του όμως προς όφελός του καμία. Τέτοιες μπορεί μόνο ο ίδιος να επιφέρει.
Για τη μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας
Η νέα πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και για το μήνα Μάη, κατά 22% σε σχέση με τον Μάη του '09, αναδεικνύει τα αποτελέσματα μιας ανάπτυξης, που ως γνώμονα έχει την ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου. Τα έργα γίνονται και κρίνονται αποκλειστικά από τα κέρδη που αποφέρουν στις κατασκευαστικές εταιρείες και όχι απ' τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, η ανεργία θα χτυπά όλο και πιο σκληρά τους εργαζόμενους όχι μόνο στην οικοδομή, αλλά και συνολικά στον κατασκευαστικό κλάδο. Ετσι, μόνο στο πρώτο πεντάμηνο του 2010, η καθίζηση της οικοδομικής δραστηριότητας έφτασε το ποσοστό του 23,2%, σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2009. Μείωση που προστίθεται στη διαρκώς συρρικνούμενη οικοδομική δραστηριότητα από το 2006 (υποχώρηση 19,5%), το 2007 κατά 5%, το 2008 κατά 17,1% και το 2009 κατά 31,2%.
Μετά τα παραπάνω, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Γιατί υπάρχει αυτή η μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας; Μήπως δεν υπάρχουν ανάγκες για νέες κατασκευές; Κι όμως, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Πρώτη ανάγκη: Κατασκευή σχολικής στέγης. Στο δήμο της Αθήνας το 10% των σχολείων λειτουργεί με διπλοβάρδια, αντίστοιχα στη Θεσσαλονίκη το ποσοστό εκτινάσσεται στο ...35%, ενώ στον Πειραιά 53 σχολεία βρίσκονται υπό έξωση. Μόνο στην Αθήνα, 3.300 αιτήσεις παιδιών για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς του δήμου απορρίφθηκαν λόγω έλλειψης υποδομών. Δεύτερη ανάγκη: Κατασκευή νοσοκομείων. Η Αθήνα, αυτή η τερατούπολη, έχει τον ίδιο αριθμό δημόσιων μαιευτηρίων που είχε και τη δεκαετία του ...1950 («Ελενα» και «Αλεξάνδρα»), ενώ το νοσοκομείο π.χ., της Λευκάδας στεγάζεται σε κτίριο που έχει κατασκευαστεί εδώ και μισόν αιώνα και δεν έχουν γίνει επιδιορθώσεις μέχρι σήμερα.
Τρίτη ανάγκη: Αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα. Το 80% του οικοδομικού πλούτου της χώρας είναι πριν το 1985, δηλαδή με τον πανάρχαιο - με τα σημερινά δεδομένα της επιστήμης και της τεχνικής - αντισεισμικό κανονισμό του 1959, όταν στη χώρα μας εκλύεται το 50% της σεισμικής δραστηριότητας στην Ευρώπη, ενώ, κάθε χρόνο, με τις πρώτες νεροποντές, χάνονται ανθρώπινες ζωές. Τέταρτη ανάγκη: Φθηνή, ασφαλή και σύγχρονη κατοικία. Την ώρα που περίπου 400.000 νεόδμητα σπίτια παραμένουν κλειστά και τα κλειδιά τα κρατούν οι εργολάβοι, περιμένοντας «καλύτερους όρους» στην αγορά - δηλαδή, περισσότερα κέρδη - περίπου το 50% των κατοίκων του Λεκανοπεδίου ζούνε στο ενοίκιο ή εξοφλούν δυσβάσταχτα στεγαστικά δάνεια. Ταυτόχρονα, ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας έχει μετατραπεί σε μηχανισμό «αρμέγματος» των δικαιούχων, αφού τους στέλνει στις τράπεζες, ενώ το κατασκευαστικό του έργο είναι ανύπαρκτο, σε ποσοστό μόλις 4%.
Ολα τα παραπάνω αναδεικνύουν το αυτονόητο. Οι ανάγκες για ανάπτυξη κατασκευαστικού έργου, τόσο σε δημόσιο όσο ιδιωτικό επίπεδο, όχι μόνο υπάρχουν, αλλά είναι όλο και υψηλότερες, ακριβώς διότι αυξάνονται οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Η σταθερή πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας δεν αντικατοπτρίζει τίποτα άλλο παρά τον τρόπο ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή την ανάπτυξη εκείνη που αποφέρει κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον να διεκδικήσουν και να αγωνιστούν για μια ανάπτυξη που θα έχει ως γνώμονα τις δικές τους ανάγκες...
Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ
Κοπανιστός αέρας το «κοινωνικό πακέτο»...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΠΩΣ καταλαβαίνετε από τώρα να ...γελάμε με το περίφημο «κοινωνικό πακέτο» της κυβέρνησης που φέρεται ότι θα ανακοινωθεί την 3η Σεπτέμβρη (ξέρετε τότε που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ και σωθήκαμε...).
Ιδίως όταν οι διαρρέουσες πληροφορίες μιλούν όχι για οικονομική αλλά για «ψυχολογική» στήριξη των «οικονομικά ασθενέστερων». Ούτε ...στις διαρροές τους δεν δίνουν χρήματα!
Μόνο που οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι τα προβλήματα που έχουν δεν είναι ...ψυχολογικά, ούτε απλά το ηθικό τους είναι πεσμένο. Οι μισθοί τους έχουν περικοπεί, η κοινωνική τους ασφάλιση και τα εργασιακά τους δικαιώματα.
Και είναι πολύ γελασμένοι οι κυβερνώντες να πιστεύουν ότι είμαστε διατεθειμένοι να μπούμε «στο ντιβάνι» του ψυχολόγου, επειδή έτσι τους έχουν συστήσει τα επικοινωνιακά επιτελεία τους.
Αυτά που μόνο μία χρήση έχουν (και) για την επιστήμη της ψυχολογίας: Να μπαίνουν στην υπηρεσία της κερδοφορίας αυτών που ...ήδη κερδίζουν.
ΥΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ότι και τα σενάρια περί ανασχηματισμού στην ίδια «ψυχολογική» λογική κινούνται. Προφανώς κάποιοι υπουργοί εκτιμήθηκαν ως ...αναλώσιμοι και θα τους «φάει η μαρμάγκα».
Από την άλλη - είναι γνωστό στους διαφημιστικούς κύκλους - ότι όσο πιο χάλια είναι το προϊόν, τόσο περισσότερους μηχανισμούς προώθησης χρειάζεται. Και το συγκεκριμένο προϊόν (δηλαδή η κυβερνητική πολιτική) είναι πολύ χάλια...
Το ότι έχει ...σφραγίδα έγκρισης και προέλευσης τις παραγγελίες των μονοπωλίων κάθε άλλο παρά ποιότητα του προσδίδει. Το αντίθετο μάλιστα...
Φυσικά υπάρχει και το κλασικό σενάριο πίσω από την όλη ιστορία. Οταν δεν θέλει κανείς να μιλάει για την ουσία της πολιτικής που ακολουθείται, πετάς έναν ανασχηματισμό, έτσι για να θολώνεις τα νερά.
Γρηγοριάδης Κώστας
ΠΟΛΥ ΑΓΧΩΜΕΝΗ η ΝΔ για το αν εκτελείται ή όχι ο προϋπολογισμός. Βρήκε την ευκαιρία να καταγγείλει την κυβέρνηση για ασυνέπεια.
Εμείς πάλι θα την καταγγείλουμε για ...συνέπεια, στους ίδιους ακριβώς πολιτικούς στόχους που έχει και η ΝΔ.
Οσο για τον (αντιλαϊκό) προϋπολογισμό, όσο λιγότερο εκτελεστεί τόσο καλύτερα...
Συνεχίζεται η πρόκληση για το ΙΚΑ
Γρηγοριάδης Κώστας
Τα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα έχει πάρει σβάρνα ο νέος διοικητής του ΙΚΑ και σε όλους τους τόνους επαναλαμβάνει ότι μετά τις 15 του επόμενου Οκτώβρη, τελειώνει κάθε περίοδος χάριτος για τους οφειλέτες ιδιώτες του ΙΚΑ. Προειδοποιεί, μάλιστα, ότι μετά από την τρέχουσα δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη χαριστική ρύθμιση, προκαλώντας το γέλιο σε κάθε πικραμένο ασφαλισμένο που ανατρέχει στις αλλεπάλληλες ρυθμίσεις, με τις οποίες φιλοδώρησαν κατά καιρούς τις επιχειρήσεις το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, υποσχόμενοι κάθε φορά πως θα είναι η τελευταία. Ανάμεσα στα πολλά, ο διοικητής του ΙΚΑ, ρωτήθηκε και για τις οφειλές του κράτους προς το ΙΚΑ, που ξεπερνούν τα 10 δισ. ευρώ, για να απαντήσει (ραδιόφωνο «Φλας»): «Το Δημόσιο διατηρεί στη βιωσιμότητα το ΙΚΑ καλύπτοντας τα ελλείμματά του, ας μη γελιόμαστε». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση προσπαθεί να εμφανιστεί και σαν σωτήρας του ΙΚΑ, παρά τις τεράστιες οφειλές της προς το Ταμείο και τη συνολικότερη αντιασφαλιστική πολιτική της που οδήγησε το σύνολο των ασφαλιστικών οργανισμών σε οικονομική δυσπραγία, παρά το γεγονός ότι το σύνολο των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων έχει πληρώσει μέχρι δεκάρας τις δικές του υποχρεώσεις. Ο διοικητής του ΙΚΑ ούτε λίγο, ούτε πολύ λέει πως η κυβέρνηση κάνει και χάρη στους εργαζόμενους που δίνει και τα ελάχιστα ψίχουλα στο ΙΚΑ, τα οποία μάλιστα υπολείπονται ακόμα και από τις θεσμοθετημένες, με δικούς της νόμους, τυπικές υποχρεώσεις για χρηματοδότηση. Να βγάλει λάδι την κυβέρνηση και τη συνολικότερη αντιασφαλιστική πολιτική, που και ο ίδιος υπηρετεί, προσπαθεί ο Σπυρόπουλος. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να του κάνουν τη χάρη. Είναι οι μόνοι που δε χρωστάνε σε κανέναν και οι πρώτοι που πρέπει να αντιμετωπίζουν την ασφάλισή τους σαν αποκλειστική υποχρέωση της εργοδοσίας και του κράτους. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και πρέπει να κόβονται μαχαίρι.
Οι τιμές για το σιτάρι...
Ανάμεσα στα άλλα που φέρνει στην επιφάνεια η τραγική κατάσταση με τις πυρκαγιές στη Ρωσία, είναι και η σημασία που έχει για μια χώρα να διασφαλίζει την αυτάρκεια σε γεωργικά προϊόντα, προς όφελος του λαού της. Με αφορμή την καταστροφή μεγάλων εκτάσεων με σιτηρά από τις 500 και πλέον φωτιές που μαίνονται στη Ρωσία, ξεκίνησαν και στη χώρα μας οι συζητήσεις για το ενδεχόμενο να αυξηθούν οι τιμές των παραγώγων του σιταριού, με δεδομένο ότι η Ρωσία θα δεσμεύσει την όποια παραγωγή τής απομείνει και δε θα κάνει εξαγωγές. Ανάμεσα στα πολλά που ακούστηκαν, τις τελευταίες μέρες, είναι και μια αλήθεια όπως αυτή: Η χώρα μας έχει ανάγκη ετησίως από 1,4 εκ. τόνους σιταριού, αναγκάζεται ωστόσο να εισάγει το 1 εκ. τόνους, αφού η εγχώρια παραγωγή ίσα που φτάνει τους 400.000 τόνους. Η όποια συζήτηση βέβαια στα αστικά ΜΜΕ σταματάει εκεί, πριν δηλαδή τεθεί το αυτονόητο ερώτημα: Γιατί μια χώρα όπως η Ελλάδα, με ευνοϊκό κλίμα και τεράστιες γεωργικές εκτάσεις δεν παράγει τόσα γεωργικά αγαθά, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της και ταυτόχρονα να κάνει και εξαγωγές; Πώς γίνεται το ισοζύγιο στο σιτάρι και στα άλλα προϊόντα να είναι αρνητικό, σε μια μεσογειακή χώρα με μεγάλη παράδοση στις καλλιέργειες;
... και οι πραγματικές δυνατότητες
Οι απαντήσεις οδηγούν αυτόματα στην καρδιά του προβλήματος: Στο πλαίσιο του καταμερισμού εντός της καπιταλιστικής ΕΕ, όπως αυτή εκφράζεται και με τη νέα ΚΑΠ, η Ελλάδα δε δικαιούται να παράγει ποσότητες γεωργικών προϊόντων αντίστοιχες των αναγκών της, γεγονός που έχει τραγικές συνέπειες όχι μόνο για τους χιλιάδες αγρότες που ξεριζώνονται από τη γη τους, αλλά εκφράζεται και στη διατροφική εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές, την παγκόσμια επάρκεια και το διεθνές χρηματιστήριο των τιμών. Η Ελλάδα μπορεί να είναι αυτάρκης σε προϊόντα που έχει ανάγκη ο λαός για τη διατροφή του. Οι εξαρτήσεις από τα μονοπώλια και η πολιτική που τα υπηρετεί είναι αυτά που την εμποδίζουν. Αυτά είναι που πρέπει να φύγουν από τη μέση, με τη μαζική πολιτική πάλη του λαού.
Ανάπτυξη που να υπηρετεί το λαό
Κάθε μέρα που περνά αναδεικνύει την απύθμενη πρόκληση της κυβέρνησης και των άλλων στυλοβατών του συστήματος που διατείνονται ότι τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα θα «πιάσουν τόπο» και πως αποτελούν μονόδρομο για την έξοδο απ' την καπιταλιστική κρίση. Η ίδια η ζωή τους διαψεύδει με τον πλέον ηχηρό τρόπο και επιβεβαιώνει ότι οι διακηρύξεις τους είναι κάλπικες και απατηλές. Παρά το γεγονός ότι οι ανατροπές σε βάρος του λαού δεν έχουν προηγούμενο, το ΑΕΠ συνεχίζει να μειώνεται, το ίδιο και οι άλλοι δείκτες με τους οποίους μετράει την αποδοτικότητα της οικονομίας η στατιστική των αστών.
Την ίδια ώρα, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα στενάζουν υπό το βάρος των προβλημάτων που η εφαρμοζόμενη πολιτική πρόσθεσε στα όσα ήδη αντιμετώπιζαν, ενώ επιπλέον καλούνται απ' την κυβέρνηση και τους κάθε είδους απολογητές του συστήματος να αποδεχτούν νέες βαριές θυσίες. Τα μέτρα που έχουν ήδη αποφασιστεί, θα δώσουν τη χαριστική βολή στο εξασθενημένο λαϊκό εισόδημα, είτε άμεσα με νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είτε έμμεσα με την παραπέρα εμπορευματοποίηση τομέων όπως η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές, με την ιδιωτικοποίηση τομέων όπως αυτός της ενέργειας αλλά και με νέα φοροεπιδρομή.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός μπορούν σήμερα πιο καθαρά να δουν ότι η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της μίας ή της άλλης μορφής διαχείρισης, αλλά οφείλεται στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που υπηρετούν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Μιας ανάπτυξης που έχει για κριτήριο τα στρατηγικά συμφέροντα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν οφείλεται σε διαχειριστική ανικανότητα ή ανευθυνότητα όπως, διατείνονται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ., εισηγούμενοι νέα πρόσωπα, άλλες νοοτροπίες και μεθόδους, «υπεύθυνη» πολιτική. Δεν είναι «ανίκανοι» και «ανεύθυνοι» οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου παγκοσμίως. Συνειδητά υπηρετούν το δρόμο που διασφαλίζει τα συμφέροντά του. Συνειδητά επιδιώκουν να βγει απ' την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και η επόμενη μέρα να το βρει χωρίς τα «βαρίδια» των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Γνωρίζουν ότι μια επόμενη κρίση θα έρθει σύντομα κι είναι αποφασισμένοι να μετακυλήσουν τις συνέπειές της ξανά στις πλάτες των ανθρώπων του μόχθου. Είναι ακριβώς αυτοί, όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, που αυτόν το δρόμο ανάπτυξης για το κεφάλαιο, που γυρίζει τους ίδιους και τα παιδιά τους σε συνθήκες μεσαίωνα, πρέπει να τον απορρίψουν στη συνείδησή τους κατ' αρχήν, να τον αντιπαλέψουν με αταλάντευτο και επιθετικό αγώνα. Μαζί με το ΚΚΕ, με τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, να επιβάλλουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη μιας μειοψηφίας καπιταλιστών.
Feeds
