Οπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ο Γ. Καρατζαφέρης δεν προτείνει απλώς μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου, άρα αποδυνάμωσης του λαού από εισόδημα και δικαιώματα, έχει επιπλέον το θράσος να ζητά απ' το λαό «σιγή νεκροταφείου» και συναίνεση για την εφαρμογή τους! Μιλά για υπερβολές, λάθη και συνεχείς απαιτήσεις των συνδικάτων! Ποιες είναι αυτές; Είναι υπερβολική απαίτηση η διεκδίκηση σταθερής δουλειάς με εισόδημα που να επιτρέπει την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών; Είναι υπερβολή να διεκδικείς δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια; Είναι υπερβολικοί οι αγώνες ενάντια σε μια πολιτική που ισοπεδώνει την Κοινωνική Ασφάλιση και νομοθετεί δουλειά ως τον τάφο και συντάξεις ελεημοσύνης;
Ρητορικά τα ερωτήματα. Ο λαός ξέρει την απάντηση. Και πρέπει να την εκφράσει μέσα απ' την πάλη του και την ψήφο του. Καταδικάζοντας όσους τον προκαλούν τόσο βάναυσα όσο ο Γ. Καρατζαφέρης. Ας αντιστοιχήσει λοιπόν την οργή του με τους αγώνες και την ψήφο του, δίνοντας συγχρόνως απάντηση και σε προκατοβολικές προβοκάτσιες όπως αυτή που επιχείρησε ο Γ. Καρατζαφέρης στην ίδια συνέντευξη, προεξοφλώντας ότι θα υπάρξουν «επεισόδια και ακρότητες από "κέντρα" που δεν αγαπούν τη χώρα μας και μπορεί να προκαλέσουν χάος και ταραχές. Ολοι μας πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων για το καλό της πατρίδας μας».
Συντονισμένο χαρακτήρα παίρνει η κοροϊδία και ο αποπροσανατολισμός των εργαζομένων γύρω από το θέμα της τιμής του ψωμιού. Μετά την πρόκληση της Επιτροπής Ανταγωνισμού ότι δε συντρέχει λόγος επιβολής ασφαλιστικών μέτρων ενάντια στις κερδοσκοπικές ανατιμήσεις που απεργάζονται οι αλευροβιομήχανοι, αφού οι Σύνδεσμοί τους ...ανακάλεσαν τις δηλώσεις τους για γενικευμένες και «αναγκαίες» ανατιμήσεις, και άρα δεν τίθεται θέμα «εναρμονισμένης πρακτικής», προχτές «μπήκε» στο παιχνίδι και η Ομοσπονδία Αρτοποιών Ελλάδας και οι σύνδεσμοι των αρτοποιών Αθήνας και Πειραιά, βάζοντας πρόθυμα πλάτες στον κυβερνητικό αποπροσανατολισμό περί προθέσεων «τιθάσευσης» των τιμών. Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, σε συνάντηση της γενικής γραμματείας Εμπορίου με συνδικαλιστές των αρτοποιών, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας «δεσμεύτηκε» ότι η τιμή του ψωμιού θα παραμείνει σταθερή και δε θα υπάρξουν αυξήσεις «παρά τις πιέσεις που δέχεται ο κλάδος εξαιτίας των αυξήσεων στα σιτηρά». Είναι οι ίδιοι εκπρόσωποι που πριν από ένα μήνα, όταν οι αλευροβιομήχανοι μιλούσαν για γενικευμένες ανατιμήσεις στο αλεύρι, ξεκαθάριζαν σε όλους τους τόνους ότι αδυνατούν να συγκρατήσουν τις αλυσιδωτές αυξήσεις στην τιμή του ψωμιού. Μήπως, όλοι μαζί τώρα αποσιωπούν ότι προς το παρόν δεν υπάρχει κανένα πρόσχημα για ανατιμήσεις, αφού το αλεύρι που πουλιέται ακόμα έχει παραχθεί με τα σιτηρά που αγόρασαν στις τελευταίες εξευτελιστικές τιμές που διαμόρφωσαν για τους παραγωγούς; Οι «πιέσεις εξαιτίας των αυξήσεων στα σιτηρά» είναι κάτι που θα φανεί σε μερικούς μήνες στις τιμές των αλεύρων. Τότε να δούμε τι θα λένε όλοι μαζί...
Δεν έχουν τέλος οι θεατρινισμοί και τα καραγκιοζιλίκια του ανασχηματισμένου κυβερνητικού θιάσου στη Θεσσαλονίκη, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να (αυτο)γελοιοποιούνται. Αυτό ακριβώς πέτυχαν με την αστεία κίνησή τους να μπουν όλοι μαζί σε ένα πούλμαν προκειμένου να μεταβούν χτες το πρωί από το ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς» προς το λιμάνι όπου γινόταν η συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Εννοείται ότι η μετάβαση αυτή, με τους υπουργούς να ανεβαίνουν και κατεβαίνουν από το λεωφορείο, πολυδιαφημίστηκε από τα κανάλια, σαν ένδειξη «λιτής» λειτουργίας του κυβερνητικού σχήματος, με προφανή στόχο να αντισταθμίσει τις αρνητικές εντυπώσεις που προκλήθηκαν τις προηγούμενες μέρες για το κόστος της μετάβασης του συνόλου του κυβερνητικού μηχανισμού στη Θεσσαλονίκη... Προφανώς θεωρούν ότι ο κόσμος καταναλώνει κουτόχορτο και μπορούν να τον κοροϊδεύουν με λεωφορεία της υποκρισίας...
Ολοι τότε (από κυβέρνηση, κόμματα της πλουτοκρατίας, μεγαλοδημοσιογράφους, κανάλια σε εντεταλμένη υπηρεσία, εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό) εμφανίζονταν ως «υπερασπιστές» του τουρισμού που πλήττεται από τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις. Λίγους μήνες μετά, και με το τέλος της τουριστικής περιόδου, τα επίσημα στοιχεία - τα οποία παρουσιάζουν αυτοί που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό - καταγράφουν πτώση των εσόδων κατά 12% το α' εξάμηνο του 2010, όταν οι αφίξεις μειώθηκαν μόλις 3,2%. Σημαντική αιτία είναι η οικονομική κρίση συνολικά στην Ευρώπη, όπως, μεταξύ άλλων, επισημαίνουν.
Τι επιβεβαιώνεται; Ούτε οι απεργίες, ούτε οι κινητοποιήσεις ευθύνονται για την κρίση στον «τουρισμό τους», που αποτελεί πεδίο δράσης του κεφαλαίου για την αύξηση των κερδών των ξενοδόχων, των εφοπλιστών των «τουρ οπερέιτορ» κ.λπ. Επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι ο τουρισμός έχει μετατραπεί σε ένα πολύ ακριβό εμπόρευμα, για να πλουτίζουν λίγοι και εκλεκτοί μεγαλοεπιχειρηματίες. Επιβεβαιώνεται ότι το χτύπημα των κατακτήσεων συνολικά σε βάρος της εργατικής τάξης στην Ευρώπη θα καταργεί σε όλο και περισσότερους το δικαίωμα στην αναψυχή και την ξεκούραση, ενώ ταυτόχρονα στο πλαίσιο της όξυνσης του ανταγωνισμού τους θα συνθλίβονται όλο και περισσότερο αυτοαπασχολούμενοι στον κλάδο. Αναδεικνύεται, λοιπόν, σε κρίσιμο ζήτημα για το σύνολο της εργατικής τάξης η ανάγκη να δώσει τη μάχη τόσο ενάντια στη βάρβαρη αυτή πολιτική όσο και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των αναγκών της που, μέσα σε αυτές, είναι και η ικανοποίηση του δικαιώματος στην αναψυχή και την ξεκούραση.
Ομως η υπουργός Εργασίας, μαζί κι όλη η κυβέρνηση φυσικά, ισχυρίζεται ότι αν γίνει ευκολότερη η διαδικασία ίδρυσης μιας επιχείρησης, θα σωθούν και οι εργαζόμενοι που θα ... βρίσκουν ευκολότερα δουλειά. Λες και για τις απολύσεις φταίει ο αριθμός των εργοστασίων και όχι ότι αυτές οφείλονται στην κρίση, που γεννά η υπερκερδοφορία του κεφαλαίου, ή γίνονται γιατί επιδρούν στο στόχο αύξησης του κέρδους του ιδιοκτήτη τους, ότι συνολικά η οικονομία στον καπιταλισμό δε σχεδιάζεται, για να ικανοποιήσει τις διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες. Με αποτέλεσμα, οι μεγαλοεργοδότες να μετακομίζουν σε άλλες χώρες, για να βρίσκουν φτηνότερα εργατικά χέρια, να απολύουν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας», να ποδοπατούν δικαιώματα και κατακτήσεις και μάλιστα με τη βούλα του νόμου ένεκα της σωτηρίας της «εθνικής ανάπτυξης», που όμως είναι ανάπτυξη μόνο για την πλουτοκρατία.
Ποια είναι τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, προκειμένου να δώσει ώθηση στην «ανάπτυξη» και να προσελκύσει τις πολυπόθητες «μεγάλες επενδύσεις»; Ιδού μια ενδεικτική κωδικοποίηση (από την προχτεσινή «Καθημερινή»): 1. Νέος αναπτυξιακός νόμος (προβλέπει χορήγηση ενισχύσεων στις επιχειρήσεις ύψους 4,3-5,7 δισ. ευρώ την τριετία 2011-2013). 2. Επιτάχυνση υλοποίησης ΕΣΠΑ. 3. Υιοθέτηση μέτρων για τη διευκόλυνση των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). 4. Προκήρυξη δράσεων του ΕΣΠΑ. 5. Αρση περιορισμών στο λιανεμπόριο. 6. Νομοσχέδιο για την επιτάχυνση μεγάλων επενδύσεων. 7. Απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων. 8. Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, μέσω του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων. 9. Χορήγηση φοροαπαλλαγών για τις πολύ μεγάλες επενδύσεις που θα γίνονται στην Ελλάδα. 10. Μείωση των συντελεστών φορολόγησης των ΑΕ από το 24% που είναι σήμερα στο 20% από την 1/1/2011... Ολως «τυχαίως» ο αρμόδιος τομεάρχης Ανάπτυξης παρουσίασε χτες τις προτάσεις της ΝΔ για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Και - ω του θαύματος - είναι ακριβώς οι ίδιες! Ενδεικτικά: Να προχωρήσει η απελευθέρωση αγορών και το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, να προωθηθούν αποκρατικοποιήσεις με αναπτυξιακό χαρακτήρα, να αξιοποιηθούν ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης, να αξιοποιηθούν προγράμματα γρήγορης εκταμίευσης του ΕΣΠΑ, ο νέος επενδυτικός νόμος να δίνει έμφαση σε φορολογικά κίνητρα, να εξοφληθούν (εν μέρει ή πλήρως) οι οφειλές του Δημοσίου στις επιχειρήσεις κ.ά. Κι όμως η ηγεσία της ΝΔ δε διστάζει να ισχυρίζεται ότι διαθέτει «άλλο μείγμα πολιτικής» από αυτό που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Να εξαπατήσει τα λαϊκά στρώματα και να υφαρπάξει την ψήφο τους θέλει, αλλά δε θα της γίνει η χάρη.
Το ανάθεμα στις τράπεζες έριξε ο Γ. Παπανδρέου, επιχειρώντας να αρθρώσει κάποια δικαιολογία για τη λεγόμενη «διάλυση της μεσαίας τάξης».
«Παρότι υπάρχει η βούληση από πλευράς της κυβέρνησης, έχουμε την άρνηση ουσιαστικά, τη δυστοκία αν θέλετε από τις τράπεζες, να μπουν μέσα σε αυτή τη λογική για να βοηθήσουν τη ρευστότητα, να βοηθήσουν τη μικρομεσαία επιχείρηση, να πάρουν το απαραίτητο ρίσκο για την επανεκκίνηση της οικονομίας», είπε μιλώντας χτες το πρωί σε ημερίδα των ΕΒΕ ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται, βέβαια, για προκλητική και ξεδιάντροπη κοροϊδία των επαγγελματοβιοτεχνών, που μεγάλα τμήματά τους προλεταριοποιούνται βίαια κάτω από το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης προκειμένου να ενισχυθούν τα μονοπώλια. Και η πολιτική της κυβέρνησης αυτόν το στόχο υπηρετεί. Ακριβώς γι' αυτό στηρίζει με όλες τις δυνάμεις της τις τράπεζες: Οχι βέβαια για να στηρίξουν επαγγελματοβιοτέχνες, τους αυτοαπασχολούμενους και τα νοικοκυριά, αλλά για να στηρίξουν τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και την κυριαρχία τους. Τα διαρκή πακέτα προς τις τράπεζες (28+15+25=68 δισ. ευρώ μέχρι τώρα) δίνονται στο όνομα της «διοχέτευσης ρευστότητας στην πραγματική οικονομία» και τις μικρές επιχειρήσεις, αλλά φυσικά ποτέ δεν έφτασαν στον «προορισμό» τους. Ποτέ, βέβαια, δεν ελέγχθηκαν για το πού πήγαν τα λεφτά, ακριβώς γιατί τόσο η κυβέρνηση όσο και οι τράπεζες γνώριζαν ότι τα κρατικά πακέτα είχαν ως πρωταρχικό στόχο τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος, δηλαδή του βασικού πυλώνα της καπιταλιστικής οικονομίας. Στους ΕΒΕ ο πρωθυπουργός μοιράζει παράπονα και αγανάκτηση για τις «κακές» τράπεζες...